The Strongest Gene [1]

Bölüm 17: Suikast

Altın Şehir.

Gen reaktiflerini üretmeye hazırlanan Chen Feng, bileklik ekranında görünen bilgilere bakarken durakladı. Kısa bir süre önce atadığı gen reaktifi, tekrar satılmıştı!

Dördüncü kez!

"Zaten satışlardan 400,000 yuan kazandım."

Chen Feng kendi kendine mırıldandı. Profesör Tao'nun mali yeteneğini hala hafife almış gibi görünüyordu.

Belki de...

'Bu sayede ikinci bir formül için yeterli para kazanabilirim?'

Chen Feng saçma hissetti. Savaş formülleri son derece pahalıydı. Bir savaş gen formülü satın almak için hazırlıklar yapıyordu, ancak bu yöntemle 400.000 kazanmayı beklemiyordu!

'Profesör Tao, ne kadar dayanabilirsin?'

Chen Feng merak ediyordu.

Yoğun bir günün ardından, Chen Feng her zamanki gibi yemek için dışarı çıktı.

Onun yaşam tarzı gerçekten çok basitti ve bu birkaç gün hiç değişmemişti. Mahallede her gün üç öğün yemek için evini terk etmek dışında, zamanını genellikle kiraladığı evde geçirip gen üretimini araştırıyordu.

"Küçük Feng, Günaydın."

Sabahın erken saatlerinde, Zhang Amca'nın dükkanı zaten açıktı.

"Günaydın, Zhang Amca."

Chen Feng gülümsedi.

"Küçük kız Su Jin'in dünkü yaş törenine davet edilmediğini duydum." Zhang Amca aniden sordu.

Su Jin?

Kimdi o?

Chen Feng bir an için düşündü, sonra hemen hatırladı. Su Jin, sınıflarındaki bir kız öğrenci idi. Herkes gibi, lise sırasında, herkesi büyüleyen ve herkesin hormonlarının aşırı derecede salgılanmasına neden olan bir tanrıçaydı. Ve bu kişi, vücudun orijinal sahibinin gizlice aşık olduğu kadındı.

Ancak, orijinal sahibi kendi durumunu çok iyi biliyordu. Onunla her zaman normal bir dostluk kurmuştu.

"Geçmişte, o kız her zaman seni kovalardı."

Zhang amca aniden iç çekti. "Aslında seni davet edeceğini düşünmüştüm. Beklenmedik bir şekilde, sınavlarda başarısız olduktan sonra, bu kız... (iç çekiş)."

Chen Feng istemeden güldü.

Zhang Amcadan okul arkadaşları ile ilgili haberlerin büyük bir çoğunluğunu almıştı. Ona karşı tutumlarına gelince...

Mhm, son derece memnun oldu.

Gerçekten.

Bu öğrenciler her gün onunla temas halinde olsaydı gerçekten rahatsız edici olurdu. Zaman zaman Zhang Amcadan bazı haberler alması, diğerlerinin okul arkadaşı olarak yükümlülüğünü yerine getirmesi için yeterliydi.

"Önemli değil."

Chen Feng gülümsedi. "Zhang amca, önce yemeğimi yiyeceğim. Sonra konuşuruz."

"Pekala."

Zhang amca hala pişmanlık duyuyordu.

Chen Feng yakındaki bir restorana doğru yürüdü. Fazla zaman harcamak istemediğinden bazı fast food yemeklerden yedi. Birkaç dakika içinde yemeğini bitirdi ve gen malzemeleri ile eve yürüdü. Çok fazla vakit harcamak istemiyordu.