Chapter (3)_ က်ိဳးက်ီ (z+u)
ရႈန္းယယ္၏ ဖခင္သည္ အရင္မ်ိဳးႏြယ္စု၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ၿပီး မ်ိဳးႏြယ္စုထဲမွာ အသန္မာဆုံးလည္း ျဖစ္သည္။ ရႈန္းယယ္လည္း သူကအေဖလို ဝက္ဝံညိဳအျဖစ္ ႏိုးထခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းက ရႈန္းယယ္ အသက္ငါးႏွစ္တြင္ အသက္ေသဆုံးသြားခဲ့သည္။ ရႈန္းယယ္ရဲ႕ မိခင္ကလည္း သူ႔ကိုေမြးၿပီးေနာက္ အျခားေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ ရသည့္ ကေလး ငါးေယာက္ေက်ာ္ကို ဆက္တိုက္ေမြးခဲ့သည္။ ထိုထဲမွ ကေလး 4 ေယာက္သာ အသက္ရွင္ခဲ့သည္။
ရႈန္းယယ္၏ မိခင္သည္ သန္မာသည့္ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔သားႀကီး ရႈန္းယယ္ကို အခ်ိန္ျပည့္ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ရႈန္းယယ္က ဝက္ဝံညိဳအျဖစ္ ႏိုးထလာၿပီးခ်ိန္ကတည္းက မိခင္ျဖစ္သူ၏ ဂူထဲကေနထြက္ခြာကာ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြနဲ႔ မိဘမဲ့ကေလးေတြ စုေပါင္းေနသည့္ ဂူထဲကိုေျပာင္းေ႐ႊ႕ေနထိုင္ခဲ့သည္။ မ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္ေတြက သက္ႀကီး႐ြယ္အို၊ မသန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားကို အေျခခံ စားေသာက္စရာကို ခြဲေဝေပးေပမယ့္ သူတို႔ဘက္ကလည္း မ်ိဳးႏြယ္စုအတြက္ ရာသီအလိုက္ စားေသာက္လို႔ရသည့္အပင္မ်ား၊ ေဆးဖက္ဝင္အပင္မ်ားကို စုေဆာင္းေပးရန္၊ အနီးနားတဝိုက္မွ ထင္းမ်ားေကာက္ေပးရန္ စသည့္အလုပ္မ်ားကို လုပ္ေပးဖို႔လိုသည္။
အလုပ္မရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ လူအိုမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားက အားေခြၽတာႏိုင္ဖို႔ ေနေရာင္ေအာက္က ျမက္ခင္းျပင္မွာ ေရေသာက္ဗိုက္ေမွာက္ၿပီး ေနၾကတာ မ်ားသည္။ ကေလးအမ်ားစုက အနားယူၾကေပမယ့္ ရႈန္းယယ္က ထိုကေလးေတြနဲ႔ မတူ ကြဲျပားျခားနားသူျဖစ္သည္။ သူ႔အေဖက သူ ငယ္ငယ္ႏွင့္ ေသသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘယ္ရာသီမွာ ဘယ္ကို အမဲလိုက္ဖို႔ ေခၚသြားတတ္သည္ကို ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူက ႀကီးလာခ်ိန္မွာ အေဖ့လို မ်ိဳးႏြယ္စု ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး သူ႔မ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ခုလုံးကို အစာဖူဖူလုံလုံေထာက္ပံ့ေပးၿပီး လူတိုင္း ဗိုက္မဆာရေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသူျဖစ္လို႔ အားရင္ အိပ္ေနလို႔မျဖစ္ေပ.။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အေဖက သူ႔ကို အစ ားမ်ားမ်ားစားၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားမ်ားလုပ္ရန္ မွာသြားခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက လူႀကီးေတြက ကေလးေတြအေပၚကို အရမ္းေကာင္းေပးၾကသည္။ အဖိုးအို၊အဖြားအိုေတြက သူတို႔ ငယ္စဥ္ ျဖတ္သန္းလာသည့္ ဘဝအေတြ႕အႀကဳံကို မွ်ေဝေျပာျပေပးေလ့ရွိသျဖင့္ ရႈန္းယယ္ အသက္ဆယ္ႏွစ္မျပည့္ခင္ကတည္းက အျပင္ေလာကအေၾကာင္းကို လူႀကီးေတြ ေျပာစကားအရ ေကာင္းေကာင္းသိေနေလၿပီ။ အဖိုး၊အဖြားေတြဆီက ငါးဖမ္းနည္း၊ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္နည္းမ်ားကို သင္ယူ႐ုံသာမက ဘယ္လို အေကာင္ငယ္ေလးမ်ားကို စားလို႔ရသည္ကိုပါ သင္ၾကားခဲ့သည္။ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ရႈန္းယယ္က အခြင့္အေရးရတိုင္း ပိုၿပီး ေလ့လာသင္ယူခဲ့သည္။
မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက တစ္ဦးတည္းေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဆီကို သြားကာ အမဲလိုက္လို႔ရလာသည့္ အသားႏွင့္ လဲလွယ္ၿပီး သူ သိခ်င္တာကို ရဲဝံ့စြာေမးျမန္းခဲ့သည္။
မ်ိဳးႏြယ္စုက ေဝေပးေသာ အသားမ်ားေၾကာင့္ ကေလးမ်ားက ငတ္မေသပဲ ႀကီးျပင္းလာေပမယ့္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ စားရသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ဒါေပမယ့္ ရႈန္းယယ္က အျခား မည္သည့္အစာမ်ားျဖင့္ ဗိုက္ျပည့္ေအာင္ စားရမည္ကို သိသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူက အစာငတ္ေနသည့္ျခေသၤ့ေပါက္ေလး ရွီလီႏွင့္ေတြ႕ခဲ့ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ခ်က္ခ်င္း တည့္သြားကာ ေနရာတိုင္းကို တပူးပူးတတြဲတြဲျဖင့္ လွည့္လည္သြားလာၿပီး အစာရွာေဖြခဲ့ၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ လူပ်ိဳ အ႐ြယ္ကို ေရာက္လာေတာ့ သူက မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက အသန္မာဆုံး အမဲလိုက္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
အင္အားေတာင့္တင္းသည့္ တိရိစာၦန္ပုံစံပိုင္ဆိုင္ထား႐ုံႏွင့္ လူတစ္ေယာက္က မသန္မာႏိုင္ေပ။ ေလ့က်င့္မႈမ်ားျခင္းကသာ လူတစ္ေယာက္ကို သန္မာလာေစသည္။
လက္စ္အိုသိုေဆာရပ္စ္ အသားနည္းနည္းကို စားၿပီးေနာက္ ရႈန္းယယ္သည္ သူ႔ဂူ၏ အေပါက္ဝတြင္ပုံထားေသာ သစ္သားတုံးမ်ားကို ဂူထဲကို ဆြဲကာ သယ္လာသည္။
သူ႔ ေက်ာက္ဂူက ရွင္းလင္းေနၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ေက်ာက္ပန္းကန္လုံးတစ္လုံးႏွင့္ သစ္သားအ႐ိုးတပ္ ေက်ာက္ပုဆိန္ကလြဲၿပီး ဘာမွ် မရွိေခ်။
မႏွစ္က ေဆာင္းမဝင္ခင္က အစာႏွင့္ျမက္ေျခာက္မ်ားကို လုံေလာက္ေအာင္ သူ စုေဆာင္းထားခဲ့သည္။ ေဆာင္းရာသီကုန္ၿပီးေတာ့ သူ စုထားတဲ့ အစာေတြလည္း စားလို႔ ကုန္သြားသလို ခင္းအိပ္သည့္ ျမက္ေျခာက္မ်ားလည္းေဟာင္းႏြမ္းညစ္ပတ္သြားခဲ့သည္။
ဒါေၾကာင့္ တေန႔က သူက ျမက္ေျခာက္အေဟာင္းမ်ားကို အျပင္တြင္ သြားလႊင့္ပစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို႔ ဂူတစ္ခုလုံးက ရွင္းလင္းေနကာ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္လို႔ေနသည္။ သူနဲ႔ရွီလီ မိတ္ဖက္ျပဳၿပီးရင္ ရွီလီက သူ႔ဂူကို ေသခ်ာေပါက္ ေျပာင္းလာမွာျဖစ္လို႔ အခုကတည္းက သူ႔ဂူကို လိုအပ္တာ ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုေနသည္။
ရႈန္းယယ္က ဂူထဲကို ဆြဲသြင္းလာေသာ သစ္လုံးပုံႀကီးကို တခ်က္ၾကည့္ကာ ဝက္ဝံပုံေျပာင္း၍ သစ္ေခါက္မ်ားကို သန္မာသည့္ လက္သည္းႏွင့္ ခြာၿပီး ေနာင္မွာ ထင္းအျဖစ္သုံးႏိုင္ရန္ သစ္ေခါက္မ်ားကို ဂူေဒါင့္တြင္ ပုံထားလိုက္သည္။
အေခါက္ခြာၿပီးသား သစ္သားပင္စည္လုံးမ်ားကို ဂူအတြင္းပိုင္းထိ သယ္ၿပီး ေအာက္မွာ ညီညီစီကာ ခ်လိုက္သည္။ ေက်ာက္ဂူက အရမ္းေအးလို႔ ေက်ာက္သားၾကမ္းျပင္မွာ ဒီအတိုင္း အိပ္လို႔မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ေျမႀကီးေပၚမွာ သစ္လုံးခင္းကာ အေပၚမွာ အခင္းခင္းၿပီး အိပ္မွ အဆင္ေျပလိမ့္မည္။ သူကေတာ့ ဒီအတိုင္း ေက်ာက္သားေပၚမွာ ျမက္ေျခာက္တစ္ပုံ ခင္းလိုက္ၿပီး အိပ္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပေပမယ့္ သူ႔ခ်စ္သူ ရွီလီကို ျဖစ္သလို မအိပ္ေစခ်င္လို႔ အပင္ပန္းခံကာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ေနတာျဖစ္သည္။
အဘိုးဟူဆီက ေမးထားသည့္အတိုင္း သစ္လုံးမ်ားကို ညီညီဆင့္ကာ အိပ္ယာလုပ္ၿပီး အေပၚကေန အခင္းထူထူတစ္ခုခင္းရန္ ႀကံထားသည္။ အခင္းအတြက္ ျမက္ကို ဖ်ာလို ယက္ကာ အေပၚမွ ဒိုင္ႏိုေဆာသားေရျဖင့္ အုပ္လိုက္လွ်င္ ေသခ်ာေပါက္ အိပ္လို႔ေကာင္းသည့္ အိပ္ယာျဖစ္လာလိမ့္မည္။
ဒါ့အျပင္ လိုအပ္တဲ့ စားပြဲခုံမ်ား၊ခုံမ်ားကို သစ္သားကို သုံးၿပီး လုပ္ဖို႔ ႀကံထားေသးသည္။ ဒီညေတာ့ သစ္သား ထပ္သြားရွာရန္ ေတြးၿပီး သစ္လုံး 8 လုံးေလာက္ကို ခင္းလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ သူ႔ဦးေလးထံမွ "အသားေဝမယ္" ဆိုသည့္ အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။
ထိုအသံကိုၾကားေတာ့ သူက လူအသြင္ျပန္ေျပာင္းၿပီး ေက်ာက္ပန္းကန္လုံးကို ယူကာ ေအာက္ထပ္ကို ေလအလ်င္လို ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္။ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက လူအကုန္လည္း အျမန္ေရာက္လာၾကသည္။ လူတိုင္း အလုပ္ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနပါေစ။ အစားအစာ ေဝခ်ိန္ကို ဘယ္သူမွ အလြတ္မခံတတ္ေပ။ ၿပီးေတာ့ ဒီအခ်ိန္ကလူတိုင္းအတြက္ အေပ်ာ္ဆုံး အခ်ိန္ျဖစ္သည္။
စုေပါင္း အမဲလိုက္အဖြဲ႕က ဒိုင္ႏိုေဆာ အေကာင္ႀကိးႀကီးကို ရခဲ့ေသာေၾကာင့္ လူတိုင္း ခါတိုင္းထက္ အသားေဝစု ပိုရမွာ ေသခ်ာသည္။ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ရႈန္းယယ္ရဲ႕ဦးေလး ရႈန္းေဟာ္က အသားကို ခြဲေဝေပးရသူျဖစ္သည္။
ရႈန္းေဟာ္က အသားႏွင့္ အသည္းတခ်ိဳ႕ကိုလွီးျဖတ္ကာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဆီကို အရင္သြားပို႔ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ မ်ိဳးႏြယ္စု တစ္ခုလုံးအတြက္ က်န္အသားမ်ားကို ခြဲေဝေပးသည္။
အသက္ႀကီးသူမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားက အမဲလိုက္ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား အရင္ယူႏိုင္ရန္လမ္းဖယ္ေပးၾကသည္။ အမဲလိုက္အဖြဲ႕ဝင္တိုင္း အသားေဝစုပိုရၾကသည္။ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသူမ်ားကို ဆုလာဘ္အျဖစ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ရႈန္းယယ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ အသားမ်ားအျပင္ ဒိုင္ႏိုေဆာရဲ႕ ႏွလုံးအပိုင္းစႀကီးတစ္ခုကိုပါ ရခဲ့သည္။
ရႈန္းယယ္က သူ႔ေဝစုကို ယူကာ မ်ိဳးႏြယ္စုက ဘုံမီးပုံနားသြားၿပီး ညစာအျဖစ္စားဖို႔ ကင္လိုက္သည္။
ေဝစုရၿပီးေသာ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက လူေတြ သူ႔အနားေရာက္လာကာ ကိုယ့္ေဝစုကိုယ္ အသားလာကင္ေနၾကေပမယ့္ ရွီလီက လုံးဝ ေရာက္မလာေပ။ ရႈန္းယယ္က စိတ္ပူၿပီး မတ္တပ္ရပ္ကာ လူအုပ္ထဲတြင္ ရွီလီပါ၊မပါကိုရွာလိုက္သည္။ ရွီလီရဲ႕အရိပ္အေယာင္ကို လုံးဝမေတြ႕ရေပ။ ရွီလီက အအိပ္မက္ေပမယ့္ အသားခြဲေပးခ်ိန္ကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မပ်က္ကြက္ဖူးေပ။ တက္လူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွီလီလည္း အစာမ်ားစြာစားေပးရန္လိုအပ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကင္လက္စာ အသားကိုပင္ ဆြဲဖဲ့ကာ ကိုက္စားတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အခု သူ ဘာေၾကာင့္ အသားေဝစုလာမယူရတာလဲ။
ရွီလီမလာေပမယ့္ ယန္ယင္ႏွင့္ ယန္ဆုတို႔ သားအမိကိုေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္
ရႈန္းယယ္က ထိုသားအမိဆီ ေလွ်ာက္သြားေတာ့ သူတို႔က အေတာ္အတန္ႀကီးမားေသာ အသားပမာဏကို ကင္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၾကည့္ရတာ ရွီလီရဲ႕ အသားေဝစုပါ ေပါင္းၿပီး ကင္ေနတာ ျဖစ္မည္။
ရႈန္းယယ္က ရွီလီအတြက္ စိတ္ပူၿပီး ေမးလိုက္သည္
"ရွီလီ မပါဘူးလား။ သူ ဘယ္သြားေနတာလဲ"
ယန္ယင္က ရႈန္းယယ္ကို မၾကည္သလို ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက အျခားလူမ်ားလည္း ရွိေနသျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ေျဖေပးလိုက္သည္။
"သူ အိပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေဝစုပါ အေဒၚတို႔ လာယူေပးထားေပးပါဆိုလို႔ လာယူရတာ"
ရႈန္းယယ္က ညပိုင္းတြင္ ရွီလီႏွင့္အတူတူ သစ္ပင္ခုတ္ရန္ သြားခ်င္ေပမယ့္ ရွီလီက အစားေတာင္ လာမစားပဲ အိပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း သြား႐ုံပဲ ရွိေတာ့သည္။ သူတို႔မိတ္ဖက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ အရာအားလုံး ျပည့္စုံေအာင္ ျဖည့္ဆည္းထားၿပီး ရွီလီကို အံ့ၾသေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ ရႈန္းယယ္က ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ မီးပုံနားျပန္လာကာ သူ ေဝစုကို ကင္ၿပီး
ေလးပုံတစ္ပုံကိုပဲ စားကာ က်န္တာကို သိမ္းထားရန္ သူ႔ဂူကို ျပန္သယ္လာသည္။
ရႈန္းယယ္က အစားအစာ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္ရတာကို ႏွစ္သက္သည္။ သူ သိုေလွာင္ထားသမွ်အားလုံး ေဆာင္းတြင္းကာလတြင္ စားလို႔ကုန္သြားၿပီျဖစ္လို႔ ေနာက္ထပ္ သိုေလွာင္ထားဖို႔ လိုေနၿပီ။ အစာလုံးဝမရွိပဲ ေျပာင္သလင္းခါေနေတာ့ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းရန္ မနက္ျဖန္ သားေကာင္ႀကီးႀကီးကိုရွာၿပီး အမဲလိုက္မွ ျဖစ္မည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။
ရႈန္းယယ္လိုပင္ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အစားအစာ သိုေလွာင္သိမ္းဆည္းရတာကို သေဘာက်ေလ့ရွိသည္။ တခ်ိဳ႕က မိမိအသားေဝစု၏ 5 ပုံ 1 ပုံကိုသာ စားၿပီး ေနာင္မွာ စားႏိုင္ရန္ သိမ္းထားေလ့ရွိသည္။ စုေပါင္းအမဲလိုက္ျခင္းက အၿမဲတမ္း အသားမ်ားမ်ားပါသည့္ သားေကာင္ကို မိမည္ဟု အာမ မခံႏိုင္ၾကေပ။ သားေကာင္မရသည့္ေန႔မ်ား၊ ေဝစုနည္းနည္းသာရသည့္ ေန႔မ်ားတြင္ မိမိတို႔ သိုေလွာင္ထားသည့္ အသားမ်ားကို ထုတ္ကာ စားဖို႔ အစားစာကို သိမ္းဆည္းထားၾကတာျဖစ္သည္။ အမဲလိုက္အဖြဲ႕ က မနက္ျဖန္တစ္ရက္ အမဲလိုက္မထြက္ပဲ နားမည္ျဖစ္လို႔ မနက္ျဖန္မွာ ေဝစု အသားကို မရႏိုင္ၾကေပ။
ဒီေန႔က အစားထိုးဗိုက္ျဖည့္ရန္ ဒိုင္ႏိုေဆာ အ႐ိုးစြပ္ျပဳတ္ တစ္အိုးႀကီးကိုလည္း ခ်က္ထားေသးသည္။
ဒိုင္ႏိုေဆာ အ႐ိုးမ်ားကို ရွာေဖြေရးအဖြဲ႕က ခူးဆြတ္ထားသည့္ စးလို႔ရသည့္ အပင္႐ိုင္းမ်ားမွ အ႐ြက္မ်ားကို ထည့္ျပဳတ္ထားလို႔ အရသာ မေကာင္းေပမယ့္ ပူပူေႏြးေႏြးႏွင့္ ဆာေလာင္ေနေသာ ဗိုက္ကို ျဖည့္ႏိုင္ေသးသည္။
ရႈန္းယယ္ကေတာ့ ျမက္ပင္ႏွင့္ အ႐ြက္ အရသာကို မႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ စြပ္ျပဳတ္ကို သြားမယူေတာ့ေပ။ မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္အားလုံး အသားကင္ကာ စားေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဘုံမီးပုံကို ၿငိမ္းလိုက္ၾကသည္။ ရႈန္းယယ္လည္း ကင္ထားေသာ သူ႔အသားေဝစုကို
ဂူထဲသယ္ယူလာၿပီး သိမ္းဆည္းထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သစ္ပင္ခုတ္ရန္ သစ္သားအ႐ိုးတပ္ ေက်ာက္ပုဆိန္ကို ယူကာ ေတာင္ေတြရွိသည့္ ထြက္ေပါက္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။
ထိုထြက္ေပါက္တံခါးကို သစ္သားမ်ား၊ ႏြယ္ပင္မ်ားႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားၿပီး သတိဝီရိယႏွင့္ ဝပ္ကာ ေခ်ာင္းေနသည့္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ေစာင့္ေနသည္။
ထိုေၾကာင္က ရႈန္းယယ္၏ ညီမဝမ္းကြဲ ေမာဝ္က်င္းျဖစ္ၿပီး သူမက ဆယ့္ေလးႏွစ္သားျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္ပုံစံျဖင့္ ႏိုးထလာေသာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ တိရိစာၦန္ပုံစံက အားနည္းသည္။ ဒါေပမယ့္ သူမရဲ႕ တိရိစာၦန္ပုံစံက သတိရွိကာ ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိေသာေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ကစၿပီး ဂိတ္ေစာင့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။
လူတိုင္းက ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔ပဲ ႏိုးထလာပါေစ အသုံးဝင္သည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမာဝ္က်င္းက အခုလို ကူညီေပးတာ ေကာင္းသည္ဟု ရႈန္းယယ္ ျမင္သည္။
ေမာဝ္က်င္းသည္ ရႈန္းယယ္ကို ေတြ႕ေတာ့ ေျမာင္..ဆိုၿပီး အသံတခ်က္ျပဳကာ သူမ၏ လက္ဖဝါးကို လ်က္ၿပီး ျပန္လွဲေနလိုက္သည္။
ရႈန္းယယ္က ရယ္ၿပီး တံခါးဖြင့္ကာ အျပင္ဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ေတြက သူတို႔ေနထိုင္ရာ ေတာင္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းနားက အပင္မ်ားကို ခုတ္ယူျခင္း မျပဳလုပ္ရေပ။ ဒါေၾကာင့္ ရႈန္းယယ္က ေတာအုပ္ကို ျဖတ္ေျပးၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေတာတန္း တစ္ေနရာကို လာၿပီး သစ္ပင္မ်ားကို စခုတ္ေတာ့သည္။
သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကို ခုတ္လွဲလိုက္ၿပီး သစ္ကိုင္းမ်ားကို ခ်ိဳင္ခ်လိုက္သည္။
သစ္သားတုံးႀကီးပဲက်န္ေတာ့မွ က်န္သစ္ပင္ကို ဆက္ခုတ္သည္။ ရႈန္းယယ္က ဆက္တိုက္ သစ္ပင္ ေလးပင္ကို ခုတ္ၿပီးမွ သူ ေနာက္ထပ္ မသယ္ႏိုင္ ေတာ့သည္ကို စဥ္းစားမိကာ သစ္ပင္ခုတ္တာကို ရပ္လိုက္သည္။
"မင္း အကူအညီလိုေသးလား"
ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အသံတစ္သံေပၚလာလို႔ ရႈန္းယယ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္စဥ္ မလွမ္းမကမ္းက သစ္ပင္ေအာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့သူကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အဲ့ဒီလူက က်ိဳး ျဖစ္သည္။
က်ိဳးရဲ႕ ပုံစံက ထူးျခားေနသည္။ သူက ဒိုင္ႏိုေဆာသားေရကို ခါးတြင္ပတ္ထား႐ုံသာမက ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္း ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေက်ာကိုပါ ကာထားရန္ ႏွစ္ခု ဝတ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ ဒီလိုဝတ္တာက အမ်ိဳးသမီးေတြက သူတို႔ အမဲလိုက္တဲ့အခါ ရင္ဘတ္ကို ထိခိုက္မိမွာစိုးတာႏွင့္ ေဆာင္းတြင္းမွာ ေအးလြန္းသည့္ အခါသာ အေႏြးဓါတ္ရေအာင္ ဝတ္ထားတတ္ၾကတာ ျဖစ္သည္။ က်ိဳးက ခ်မ္းလို႔ ခုလို ဝတ္ထားတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ညဘက္ ေတာထဲတြင္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ရွိသည္မဟုတ္လား။
"မင္း ဒီကို ဘာေၾကာင့္ ေရာက္ေနတာလဲ"
ရႈန္းယယ္ အံ့ၾသကာ ေမးလိုက္သည္။
က်ိဳး : "အသီးခူးေနတာ"
သူေျပာမွ က်ိဳးလက္ထဲ အသီးအခ်ိဳ႕ ကိုင္ေဆာင္ထားမွန္း ရႈန္းယယ္ သတိထားမိေတာ့သည္။
ထိုအသီးမ်ိဳးေတြက ျမက္ပင္ေတြၾကားမွာ အလြယ္တကူ ေတြ႕ႏိုင္ၿပီး အ႐ြယ္အစား မႀကီးသလို အရသာက ခ်ဥ္လြန္းသည္။ ဒီအသီးေတြကို ေႏြဦးရာသီကေန ေဆာင္းဦးရာသီအထိ ေတာထဲမွာ ေပါမ်ားစြာ ေတြ႕ရတတ္သည္။ သူငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ ဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ ခ်ဥ္စူးေနသည့္ ဒီအသီးေတြကို တခါတေလ ခူးစားေလ့ရွိသည္။
ဒါေပမယ့္ သူ အသက္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဒီအသီးေတြကို မစားေတာ့ေပမယ့္ ရွီလီတို႔မိသားစုအတြက္ ခူးသြားေပးေလ့ရွိသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ရွီလီတို႔ မိသားစုက မ်ိဳးႏြယ္စုထဲ ဝင္ခြင့္မရေသးသည့္အျပင္ သူ႔အေမနဲ႔ ညီငယ္က အၿမဲ စားစရာ မရွိပဲ ဆာေလာင္ေန တတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဒီအသီးေတြက ရာသီဥတု ပူေႏြးလာမွ သီးတာျဖစ္သည္။ အခုအခ်ိန္ ဒီအသီးပင္ေတြက ပန္းပြင့္ေနခ်ိန္ပဲ ရွိေသးသည္။ က်ိဳးက ဘယ္နားကေန အသီးကို ရွာခဲ့သည္ကို ရႈန္းယယ္ စဥ္းစားလို႔မရေပ။
ရႈန္းယယ္ : "ငါ မင္း အကူညီကို မလိုပါဘူးကြာ "
က်ိဳးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ ေသးေသးေလးနဲ႔ ဒီသစ္တုံးကို တစ္တုံးေတာင္မွ မ ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
ရႈန္းယယ္သည္ ႏြယ္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူကာ သစ္တုံးေလးခုကို ပူးတြဲခ်ည္လိုက္ၿပီးေနာက္ ခါးတြင္ဝတ္ထားေသာ သားေရစကို ခြၽတ္ကာ ဝက္ဝံအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလိုက္သည္။
သူ႔ရဲ႕ ဝက္ဝံညိဳႀကီးပုံစံက အရမ္းႀကီးမားၿပီး တိရိစာၦန္သြင္ျပင္ တစ္ခါေျပာင္းတိုင္း အင္အား အေတာ္ကုန္သည္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ ဒါမ်ိဳး လုပ္ေလ့မရွိေပမယ့္ အခုေတာ့ သူက အသားစားထားသျဖင့္ စြမ္းအားကုန္မည္ကို ပူစရာမလိုေပ။
ရႈန္းယယ္က ဝက္ဝံသံျဖင့္ ဟိန္းလိုက္ၿပီး က်ိဳးကို သူနဲ႔အတူ မ်ိဳးႏြယ္စုဆီကို ျပန္လိုက္မလားဟု ေမးလိုက္သည္။ သူက ဝက္ဝံပုံေျပာင္းထားေသာေၾကာင့္ စကားေျပာလို႔မရေတာ့သျဖင့္ ခုလိုပဲ ေမးလိုက္ရသည္။ က်ိဳးက သူ႔ရဲ႕ဘယ္ကို ၾကည့္ေနသည္ကို ရႈန္းယယ္ နားမလည္ေပ။ က်ိဳးက သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းကို အေဝးကို လွည့္ကာ သူ႔ဆီက ဟိန္းသံထြက္လာသည္အထိ လွည့္မလာေတာ့ေပ။
ရႈန္းယယ္သည္ က်ိဳး သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ရန္ အခ်က္ျပလိုက္ၿပီး တမင္ အရွိန္ေလွ်ာ့ကာ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္ၿပီး လာခဲ့ေပမယ့္ က်ိဳး သူ႔ေျခလွမ္းကို
အမွီမလိုက္ႏိုင္မွာ စိုးရိမ္ေနခဲ့သည္။
ေကာင္းကင္မွ လႏွစ္စင္းရွိေနၿပီး လမင္းတစ္ခုက အေနာက္အရပ္ကေန ထြက္ေနၿပီး က်န္လမင္းတစ္ခုက အေရွ႕ဘက္ မိုးေကာင္းကင္ထက္မွာ ရွိေနသည္။ လ ႏွစ္စင္း၏ အလင္းေရာင္မွိန္မွိန္ေလးေပမယ့္ ရႈန္းယယ္အတြက္ လမ္းကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ႏိုင္ဖို႔ လုံေလာက္ေနသည့္အျပင္ တစ္ခါတစ္ေလ ငွက္ေျခေထာက္ႏွင့္ ဒိုင္ႏိုေဆာအေသးစားေလးမ်ား ခပ္ေဝးေဝးကေန ေျပးေနသည္ကိုပင္ ျမင္ႏိုင္သည္။
ဒါေပမယ့္ ရႈန္းယယ္ရဲ႕ သစ္လုံးဆြဲလာသည့္ အသံက အေတာ့္ကို က်ယ္လို႔ သူ ဘာမွ မလုပ္ရေသးခင္ ထို ထိုဒိုင္ႏိုေဆာေလးေတြက ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။
ရႈန္းယယ္က သားေကာင္ကို ႏွေျမာေပမယ့္ စိတ္ထဲ မထည့္ေတာ့ေပ။ အခုက ညသန္းေခါင္ယံခ်ိန္ျဖစ္လို႔ အမဲလိုက္ရမည့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ေပ။
ရႈန္းယယ္ကေလွ်ာက္လာရင္း သတိေမ့ကာ ပုံမွန္ေျခလွမ္းျဖင့္ ေလွ်ာက္လာမိေပမယ့္ က်ိဳးက အံ့ၾသစရာေကာင္းေအာင္ ေနာက္မွာ ျပတ္က်န္မေနပဲ ကပ္လိုက္လာႏိုင္သည္။ က်ိဳးက တိရိစာၦန္ပုံစံ မႏိုးထခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ္ခံအားက မဆိုးဘူးဟု ေျပာႏိုင္သည္။ က်ိဳးရဲ႕ အေမ အသက္ရွိစဥ္က က်ိဳးကို အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္းေကြၽးခဲ့လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေန႔တိုင္း အစားေကာင္းေကာင္းစား၊ ေကာင္းေကာင္း ေသာက္ခဲ့ရေတာ့ က်ိဳးရဲ႕ က်န္းမာေရးက ေသခ်ာေပါက္ မဆိုးႏိုင္ေပ။
က်ိဳးက သာမာန္လူမ်ားျဖစ္ေပမယ့္ အမဲလိုက္တဲ့အခါ မပါႏိုင္တာေတာ့ မဟုတ္ေပ။ မ်ိဳးႏြယ္စုကို ျပန္ေရာက္ရင္ က်ိဳးကို ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားမ်ားလုပ္ခိုင္းမည္ဟု ရႈန္းယယ္ ေတြးေနမိသည္။
ရႈန္းယယ္က မ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ကိုယ့္မ်ိဳးႏြယ္စုဝင္အားလုံးအတြက္ တာဝန္ရွိသည္။
လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ပဲ ရႈန္းယယ္က အေရွ႕ကေန သစ္လုံးထမ္းလ်က္၊ က်ိဳးက အေနာက္က လိုက္လာလ်က္ မ်ိဳးႏြယ္စု ေနထိုင္ရာကို ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။
ရႈန္းယယ္က သစ္တုံးမ်ားကို ေအာက္ခ်ကာ လူအသြင္ျပန္ေျပာင္း၍ ခါးတြင္ အဝတ္ပိုင္းေလးကို ပတ္ရင္း က်ိဳးကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"မင္း လုံးဝ ေနာက္မက်ပဲ ငါ့ေနာက္ကေန ကပ္ပါလာႏိုင္တာ အံ့ၾသစရာပဲ။ ေနာက္ဆိုရင္ မင္း ေလ့က်င့္ခန္း မ်ားမ်ားလုပ္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ အမဲလိုက္အဖြဲ႕ထဲ ဝင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ မင္း ေန႔တိုင္း အသားစားလို႔ရၿပီ"
ရႈန္းယယ္ရဲ႕အျမင္အရ ျမက္စားတယ္ဆိုတာ အေတာ္ကို လက္ခံရခက္သည့္ အျဖစ္ပင္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက တိရိစာၦန္ပုံစံေျပာင္းထားသည့္အခ်ိန္တြင္ ျမက္စားရတာ ႀကိဳက္ေပမယ့္ လူပုံစံ ျပန္ေျပာင္းလိုက္ရင္ေတာ့ အသားခ်ည္းပဲ စားၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ က်ိဳးရဲ႕ အခုအေျခအေနက အသားေဝစု မ်ားမ်ားပင္ မရသည့္ပုံေပါက္ေနသည္။
ရႈန္းယယ္ကို ေက်ာေပးထားသည့္ က်ိဳးက ေနာက္ကို ျပန္လွည့္လာၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္ကာ ေျပာခဲ့သည္။
"ငါ့ နာမည္က က်ိဳးက်ီ"
ရႈန္းယယ္က က်ိဳးက်ီကို အံၾသတႀကီးၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"မင္း ႏိုးထသြားၿပီလား? 'က်ီ' က ဘယ္လို အေကာင္မ်ိဳးလဲ? ဘာလို႔ မင္းနာမည္က က်ီက်ိဳး မဟုတ္ရတာလဲ?"
က်ိဳးက်ီ : "...."
_________________________________
စာေရးဆရာမွာ ေျပာစရာရွိပါတယ္...
က်ိဳးက်ီ- တခ်ိဳ႕လူေတြက သူတို႔ခါးဝတ္ကို မခြၽတ္ခင္ ႀကိဳတင္ အသိေပးလို႔မရဘူးလား။
ရႈန္းယယ္ - က်ိဳးက်ီ ဟုတ္လား။ မင္းက ၾကက္အျဖစ္ ႏိုးထခဲ့တာလား။
(鸡 - ji- က်ီး- ၾကက္ )
**တကယ္ေတာ့ ၾကက္ရဲ႕အသံထြက္က က်ီးပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ိဳးက်ီးလို႔ ေခၚတာထက္ က်ိဳးက်ီ လို႔ေခၚတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္လို႔ က်ိဳးက်ီပဲ ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။ အသံမွန္အတိုင္း ဖတ္ခ်င္ရင္ က်ိဳးက်ီးဟု ျဖည့္ဖတ္ၾကပါရန္**
သားရဲလူသားေတြအားလုံးက နုိ႔တိုက္သတၱဝါပုံစံမ်ား အျဖစ္နိုးထလာတယ္လို႕ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ေရးသားထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
**************-*************
Chapter (3)_ ကျိုးကျီ (z+u)
"
ရှုန်းယယ်၏ ဖခင်သည် အရင်မျိုးနွယ်စု၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ပြီး မျိုးနွယ်စုထဲမှာ အသန်မာဆုံးလည်း ဖြစ်သည်။ ရှုန်းယယ်လည်း သူကအဖေလို ဝက်ဝံညိုအဖြစ် နိုးထခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုခေါင်းဆောင်ဟောင်းက ရှုန်းယယ် အသက်ငါးနှစ်တွင် အသက်သေဆုံးသွားခဲ့သည်။ ရှုန်းယယ်ရဲ့ မိခင်ကလည်း သူ့ကိုမွေးပြီးနောက် အခြားယောက်ျားများနှင့် ရသည့် ကလေး ငါးယောက်ကျော်ကို ဆက်တိုက်မွေးခဲ့သည်။ ထိုထဲမှ ကလေး 4 ယောက်သာ အသက်ရှင်ခဲ့သည်။
ရှုန်းယယ်၏ မိခင်သည် သန်မာသည့် အမျိုးသမီးဖြစ်ပေမယ့် သူ့သားကြီး ရှုန်းယယ်ကို အချိန်ပြည့် မစောင့်ရှောက်နိုင်ပေ။ ဒါကြောင့် ရှုန်းယယ်က ဝက်ဝံညိုအဖြစ် နိုးထလာပြီးချိန်ကတည်းက မိခင်ဖြစ်သူ၏ ဂူထဲကနေထွက်ခွာကာ မျိုးနွယ်စုထဲက သက်ကြီးရွယ်အိုတွေနဲ့ မိဘမဲ့ကလေးတွေ စုပေါင်းနေသည့် ဂူထဲကိုပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်တွေက သက်ကြီးရွယ်အို၊ မသန်စွမ်းသူများနှင့် ကလေးများကို အခြေခံ စားသောက်စရာကို ခွဲဝေပေးပေမယ့် သူတို့ဘက်ကလည်း မျိုးနွယ်စုအတွက် ရာသီအလိုက် စားသောက်လို့ရသည့်အပင်များ၊ ဆေးဖက်ဝင်အပင်များကို စုဆောင်းပေးရန်၊ အနီးနားတဝိုက်မှ ထင်းများကောက်ပေးရန် စသည့်အလုပ်များကို လုပ်ပေးဖို့လိုသည်။
အလုပ်မရှိသည့်အချိန်များတွင် လူအိုများနှင့် ကလေးများက အားချွေတာနိုင်ဖို့ နေရောင်အောက်က မြက်ခင်းပြင်မှာ ရေသောက်ဗိုက်မှောက်ပြီး နေကြတာ များသည်။ ကလေးအများစုက အနားယူကြပေမယ့် ရှုန်းယယ်က ထိုကလေးတွေနဲ့ မတူ ကွဲပြားခြားနားသူဖြစ်သည်။ သူ့အဖေက သူ ငယ်ငယ်နှင့် သေသွားတယ်ဆိုပေမယ့် ဘယ်ရာသီမှာ ဘယ်ကို အမဲလိုက်ဖို့ ခေါ်သွားတတ်သည်ကို ကောင်းကောင်းမှတ်မိနေသည်။ ပြီးတော့ သူက ကြီးလာချိန်မှာ အဖေ့လို မျိုးနွယ်စု ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ပြီး သူ့မျိုးနွယ်စုတစ်ခုလုံးကို အစာဖူဖူလုံလုံထောက်ပံ့ပေးပြီး လူတိုင်း ဗိုက်မဆာရအောင် လုပ်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသူဖြစ်လို့ အားရင် အိပ်နေလို့မဖြစ်ပေ.။ ပြီးတော့ သူ့အဖေက သူ့ကို အစ ားများများစားပြီး လေ့ကျင့်ခန်းများများလုပ်ရန် မှာသွားခဲ့သည် မဟုတ်လား။
မျိုးနွယ်စုထဲက လူကြီးတွေက ကလေးတွေအပေါ်ကို အရမ်းကောင်းပေးကြသည်။ အဖိုးအို၊အဖွားအိုတွေက သူတို့ ငယ်စဉ် ဖြတ်သန်းလာသည့် ဘဝအတွေ့အကြုံကို မျှဝေပြောပြပေးလေ့ရှိသဖြင့် ရှုန်းယယ် အသက်ဆယ်နှစ်မပြည့်ခင်ကတည်းက အပြင်လောကအကြောင်းကို လူကြီးတွေ ပြောစကားအရ ကောင်းကောင်းသိနေလေပြီ။ အဖိုး၊အဖွားတွေဆီက ငါးဖမ်းနည်း၊ ထောင်ချောက်ဆင်နည်းများကို သင်ယူရုံသာမက ဘယ်လို အကောင်ငယ်လေးများကို စားလို့ရသည်ကိုပါ သင်ကြားခဲ့သည်။ အသက် ဆယ်နှစ်ပြည့်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ရှုန်းယယ်က အခွင့်အရေးရတိုင်း ပိုပြီး လေ့လာသင်ယူခဲ့သည်။
မျိုးနွယ်စုထဲက တစ်ဦးတည်းသော ဘုန်းတော်ကြီးဆီကို သွားကာ အမဲလိုက်လို့ရလာသည့် အသားနှင့် လဲလှယ်ပြီး သူ သိချင်တာကို ရဲဝံ့စွာမေးမြန်းခဲ့သည်။
မျိုးနွယ်စုက ဝေပေးသော အသားများကြောင့် ကလေးများက ငတ်မသေပဲ ကြီးပြင်းလာပေမယ့် ပြည့်ပြည့်ဝဝ စားရသည်တော့ မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမယ့် ရှုန်းယယ်က အခြား မည်သည့်အစာများဖြင့် ဗိုက်ပြည့်အောင် စားရမည်ကို သိသည်။
နောက်ပိုင်းတွင် သူက အစာငတ်နေသည့်ခြင်္သေ့ပေါက်လေး ရှီလီနှင့်တွေ့ခဲ့ကာ နှစ်ယောက်သား ချက်ချင်း တည့်သွားကာ နေရာတိုင်းကို တပူးပူးတတွဲတွဲဖြင့် လှည့်လည်သွားလာပြီး အစာရှာဖွေခဲ့ကြသည်။ ဒါကြောင့် လူပျို အရွယ်ကို ရောက်လာတော့ သူက မျိုးနွယ်စုထဲက အသန်မာဆုံး အမဲလိုက်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။
အင်အားတောင့်တင်းသည့် တိရိစ္ဆာန်ပုံစံပိုင်ဆိုင်ထားရုံနှင့် လူတစ်ယောက်က မသန်မာနိုင်ပေ။ လေ့ကျင့်မှုများခြင်းကသာ လူတစ်ယောက်ကို သန်မာလာစေသည်။
လက်စ်အိုသိုဆောရပ်စ် အသားနည်းနည်းကို စားပြီးနောက် ရှုန်းယယ်သည် သူ့ဂူ၏ အပေါက်ဝတွင်ပုံထားသော သစ်သားတုံးများကို ဂူထဲကို ဆွဲကာ သယ်လာသည်။
သူ့ ကျောက်ဂူက ရှင်းလင်းနေပြီး သူကိုယ်တိုင် ပြုလုပ်ထားသည့် ကျောက်ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးနှင့် သစ်သားအရိုးတပ် ကျောက်ပုဆိန်ကလွဲပြီး ဘာမျှ မရှိချေ။
မနှစ်က ဆောင်းမဝင်ခင်က အစာနှင့်မြက်ခြောက်များကို လုံလောက်အောင် သူ စုဆောင်းထားခဲ့သည်။ ဆောင်းရာသီကုန်ပြီးတော့ သူ စုထားတဲ့ အစာတွေလည်း စားလို့ ကုန်သွားသလို ခင်းအိပ်သည့် မြက်ခြောက်များလည်းဟောင်းနွမ်းညစ်ပတ်သွားခဲ့သည်။
ဒါကြောင့် တနေ့က သူက မြက်ခြောက်အဟောင်းများကို အပြင်တွင် သွားလွှင့်ပစ်ခဲ့ပြီးဖြစ်လို့ ဂူတစ်ခုလုံးက ရှင်းလင်းနေကာ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်လို့နေသည်။ သူနဲ့ရှီလီ မိတ်ဖက်ပြုပြီးရင် ရှီလီက သူ့ဂူကို သေချာပေါက် ပြောင်းလာမှာဖြစ်လို့ အခုကတည်းက သူ့ဂူကို လိုအပ်တာ ပြင်ဆင်ထားဖို့လိုနေသည်။
ရှုန်းယယ်က ဂူထဲကို ဆွဲသွင်းလာသော သစ်လုံးပုံကြီးကို တချက်ကြည့်ကာ ဝက်ဝံပုံပြောင်း၍ သစ်ခေါက်များကို သန်မာသည့် လက်သည်းနှင့် ခွာပြီး နောင်မှာ ထင်းအဖြစ်သုံးနိုင်ရန် သစ်ခေါက်များကို ဂူဒေါင့်တွင် ပုံထားလိုက်သည်။
အခေါက်ခွာပြီးသား သစ်သားပင်စည်လုံးများကို ဂူအတွင်းပိုင်းထိ သယ်ပြီး အောက်မှာ ညီညီစီကာ ချလိုက်သည်။ ကျောက်ဂူက အရမ်းအေးလို့ ကျောက်သားကြမ်းပြင်မှာ ဒီအတိုင်း အိပ်လို့မဖြစ်နိုင်ပေ။ ဒါကြောင့် မြေကြီးပေါ်မှာ သစ်လုံးခင်းကာ အပေါ်မှာ အခင်းခင်းပြီး အိပ်မှ အဆင်ပြေလိမ့်မည်။ သူကတော့ ဒီအတိုင်း ကျောက်သားပေါ်မှာ မြက်ခြောက်တစ်ပုံ ခင်းလိုက်ပြီး အိပ်လိုက်ရင် အဆင်ပြေပေမယ့် သူ့ချစ်သူ ရှီလီကို ဖြစ်သလို မအိပ်စေချင်လို့ အပင်ပန်းခံကာ သေချာပြင်ဆင်နေတာဖြစ်သည်။
အဘိုးဟူဆီက မေးထားသည့်အတိုင်း သစ်လုံးများကို ညီညီဆင့်ကာ အိပ်ယာလုပ်ပြီး အပေါ်ကနေ အခင်းထူထူတစ်ခုခင်းရန် ကြံထားသည်။ အခင်းအတွက် မြက်ကို ဖျာလို ယက်ကာ အပေါ်မှ ဒိုင်နိုဆောသားရေဖြင့် အုပ်လိုက်လျှင် သေချာပေါက် အိပ်လို့ကောင်းသည့် အိပ်ယာဖြစ်လာလိမ့်မည်။
ဒါ့အပြင် လိုအပ်တဲ့ စားပွဲခုံများ၊ခုံများကို သစ်သားကို သုံးပြီး လုပ်ဖို့ ကြံထားသေးသည်။ ဒီညတော့ သစ်သား ထပ်သွားရှာရန် တွေးပြီး သစ်လုံး 8 လုံးလောက်ကို ခင်းလိုက်သည်။ ထိုစဉ် သူ့ဦးလေးထံမှ "အသားဝေမယ်" ဆိုသည့် အသံကိုကြားလိုက်ရသည်။
ထိုအသံကိုကြားတော့ သူက လူအသွင်ပြန်ပြောင်းပြီး ကျောက်ပန်းကန်လုံးကို ယူကာ အောက်ထပ်ကို လေအလျင်လို ပြေးဆင်းလာခဲ့သည်။ မျိုးနွယ်စုထဲက လူအကုန်လည်း အမြန်ရောက်လာကြသည်။ လူတိုင်း အလုပ် ဘယ်လောက်များနေပါစေ။ အစားအစာ ဝေချိန်ကို ဘယ်သူမှ အလွတ်မခံတတ်ပေ။ ပြီးတော့ ဒီအချိန်ကလူတိုင်းအတွက် အပျော်ဆုံး အချိန်ဖြစ်သည်။
စုပေါင်း အမဲလိုက်အဖွဲ့က ဒိုင်နိုဆော အကောင်ကြိးကြီးကို ရခဲ့သောကြောင့် လူတိုင်း ခါတိုင်းထက် အသားဝေစု ပိုရမှာ သေချာသည်။ လူမျိုးစုခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ ရှုန်းယယ်ရဲ့ဦးလေး ရှုန်းဟော်က အသားကို ခွဲဝေပေးရသူဖြစ်သည်။
ရှုန်းဟော်က အသားနှင့် အသည်းတချို့ကိုလှီးဖြတ်ကာ ဘုန်းတော်ကြီးဆီကို အရင်သွားပို့စေသည်။ ပြီးတော့ မျိုးနွယ်စု တစ်ခုလုံးအတွက် ကျန်အသားများကို ခွဲဝေပေးသည်။
အသက်ကြီးသူများနှင့် ကလေးများက အမဲလိုက် အဖွဲ့ဝင်များ အရင်ယူနိုင်ရန်လမ်းဖယ်ပေးကြသည်။ အမဲလိုက်အဖွဲ့ဝင်တိုင်း အသားဝေစုပိုရကြသည်။ ကြိုးစားခဲ့ကြသူများကို ဆုလာဘ်အဖြစ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ရှုန်းယယ်အလှည့်ရောက်တော့ အသားများအပြင် ဒိုင်နိုဆောရဲ့ နှလုံးအပိုင်းစကြီးတစ်ခုကိုပါ ရခဲ့သည်။
ရှုန်းယယ်က သူ့ဝေစုကို ယူကာ မျိုးနွယ်စုက ဘုံမီးပုံနားသွားပြီး ညစာအဖြစ်စားဖို့ ကင်လိုက်သည်။
ဝေစုရပြီးသော မျိုးနွယ်စုထဲက လူတွေ သူ့အနားရောက်လာကာ ကိုယ့်ဝေစုကိုယ် အသားလာကင်နေကြပေမယ့် ရှီလီက လုံးဝ ရောက်မလာပေ။ ရှုန်းယယ်က စိတ်ပူပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ လူအုပ်ထဲတွင် ရှီလီပါ၊မပါကိုရှာလိုက်သည်။ ရှီလီရဲ့အရိပ်အယောင်ကို လုံးဝမတွေ့ရပေ။ ရှီလီက အအိပ်မက်ပေမယ့် အသားခွဲပေးချိန်ကိုတော့ တစ်ခါမှ မပျက်ကွက်ဖူးပေ။ တက်လူဖြစ်သောကြောင့် ရှီလီလည်း အစာများစွာစားပေးရန်လိုအပ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ ကင်လက်စာ အသားကိုပင် ဆွဲဖဲ့ကာ ကိုက်စားတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် အခု သူ ဘာကြောင့် အသားဝေစုလာမယူရတာလဲ။
ရှီလီမလာပေမယ့် ယန်ယင်နှင့် ယန်ဆုတို့ သားအမိကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်
ရှုန်းယယ်က ထိုသားအမိဆီ လျှောက်သွားတော့ သူတို့က အတော်အတန်ကြီးမားသော အသားပမာဏကို ကင်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြည့်ရတာ ရှီလီရဲ့ အသားဝေစုပါ ပေါင်းပြီး ကင်နေတာ ဖြစ်မည်။
ရှုန်းယယ်က ရှီလီအတွက် စိတ်ပူပြီး မေးလိုက်သည်
"ရှီလီ မပါဘူးလား။ သူ ဘယ်သွားနေတာလဲ"
ယန်ယင်က ရှုန်းယယ်ကို မကြည်သလို ကြည့်လိုက်ပေမယ့် မျိုးနွယ်စုထဲက အခြားလူများလည်း ရှိနေသဖြင့် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ဖြေပေးလိုက်သည်။
"သူ အိပ်နေတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ဝေစုပါ အဒေါ်တို့ လာယူပေးထားပေးပါဆိုလို့ လာယူရတာ"
ရှုန်းယယ်က ညပိုင်းတွင် ရှီလီနှင့်အတူတူ သစ်ပင်ခုတ်ရန် သွားချင်ပေမယ့် ရှီလီက အစားတောင် လာမစားပဲ အိပ်နေတယ်ဆိုတော့ သူ့ဖာသာ တစ်ယောက်တည်း သွားရုံပဲ ရှိတော့သည်။ သူတို့မိတ်ဖက်ချိန်ရောက်ရင် အရာအားလုံး ပြည့်စုံအောင် ဖြည့်ဆည်းထားပြီး ရှီလီကို အံ့သြအောင် လုပ်နိုင်သေးသည်။ ဒါကြောင့် ရှုန်းယယ်က ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပဲ မီးပုံနားပြန်လာကာ သူ ဝေစုကို ကင်ပြီး
လေးပုံတစ်ပုံကိုပဲ စားကာ ကျန်တာကို သိမ်းထားရန် သူ့ဂူကို ပြန်သယ်လာသည်။
ရှုန်းယယ်က အစားအစာ သိုလှောင်သိမ်းဆည်ရတာကို နှစ်သက်သည်။ သူ သိုလှောင်ထားသမျှအားလုံး ဆောင်းတွင်းကာလတွင် စားလို့ကုန်သွားပြီဖြစ်လို့ နောက်ထပ် သိုလှောင်ထားဖို့ လိုနေပြီ။ အစာလုံးဝမရှိပဲ ပြောင်သလင်းခါနေတော့ စိတ်မသက်မသာဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် သိုလှောင်သိမ်းဆည်းရန် မနက်ဖြန် သားကောင်ကြီးကြီးကိုရှာပြီး အမဲလိုက်မှ ဖြစ်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။
ရှုန်းယယ်လိုပင် မျိုးနွယ်စုထဲက လူအတော်များများက အစားအစာ သိုလှောင်သိမ်းဆည်းရတာကို သဘောကျလေ့ရှိသည်။ တချို့က မိမိအသားဝေစု၏ 5 ပုံ 1 ပုံကိုသာ စားပြီး နောင်မှာ စားနိုင်ရန် သိမ်းထားလေ့ရှိသည်။ စုပေါင်းအမဲလိုက်ခြင်းက အမြဲတမ်း အသားများများပါသည့် သားကောင်ကို မိမည်ဟု အာမ မခံနိုင်ကြပေ။ သားကောင်မရသည့်နေ့များ၊ ဝေစုနည်းနည်းသာရသည့် နေ့များတွင် မိမိတို့ သိုလှောင်ထားသည့် အသားများကို ထုတ်ကာ စားဖို့ အစားစာကို သိမ်းဆည်းထားကြတာဖြစ်သည်။ အမဲလိုက်အဖွဲ့ က မနက်ဖြန်တစ်ရက် အမဲလိုက်မထွက်ပဲ နားမည်ဖြစ်လို့ မနက်ဖြန်မှာ ဝေစု အသားကို မရနိုင်ကြပေ။
ဒီနေ့က အစားထိုးဗိုက်ဖြည့်ရန် ဒိုင်နိုဆော အရိုးစွပ်ပြုတ် တစ်အိုးကြီးကိုလည်း ချက်ထားသေးသည်။
ဒိုင်နိုဆော အရိုးများကို ရှာဖွေရေးအဖွဲ့က ခူးဆွတ်ထားသည့် စးလို့ရသည့် အပင်ရိုင်းများမှ အရွက်များကို ထည့်ပြုတ်ထားလို့ အရသာ မကောင်းပေမယ့် ပူပူနွေးနွေးနှင့် ဆာလောင်နေသော ဗိုက်ကို ဖြည့်နိုင်သေးသည်။
ရှုန်းယယ်ကတော့ မြက်ပင်နှင့် အရွက် အရသာကို မကြိုက်သောကြောင့် စွပ်ပြုတ်ကို သွားမယူတော့ပေ။ မျိုးနွယ်စုဝင်အားလုံး အသားကင်ကာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဘုံမီးပုံကို ငြိမ်းလိုက်ကြသည်။ ရှုန်းယယ်လည်း ကင်ထားသော သူ့အသားဝေစုကို
ဂူထဲသယ်ယူလာပြီး သိမ်းဆည်းထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သစ်ပင်ခုတ်ရန် သစ်သားအရိုးတပ် ကျောက်ပုဆိန်ကို ယူကာ တောင်တွေရှိသည့် ထွက်ပေါက်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။
ထိုထွက်ပေါက်တံခါးကို သစ်သားများ၊ နွယ်ပင်များနှင့် ပြုလုပ်ထားပြီး သတိဝီရိယနှင့် ဝပ်ကာ ချောင်းနေသည့် ကြောင်တစ်ကောင် စောင့်နေသည်။
ထိုကြောင်က ရှုန်းယယ်၏ ညီမဝမ်းကွဲ မောဝ်ကျင်းဖြစ်ပြီး သူမက ဆယ့်လေးနှစ်သားဖြစ်ပြီး ကြောင်ပုံစံဖြင့် နိုးထလာသောကြောင့် သူမရဲ့ တိရိစ္ဆာန်ပုံစံက အားနည်းသည်။ ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ တိရိစ္ဆာန်ပုံစံက သတိရှိကာ နိုးနိုးကြားကြားရှိသောကြောင့် ပြီးခဲ့သည့် နှစ်ကစပြီး ဂိတ်စောင့်တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။
လူတိုင်းက ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ပဲ နိုးထလာပါစေ အသုံးဝင်သည်ဖြစ်သောကြောင့် မောဝ်ကျင်းက အခုလို ကူညီပေးတာ ကောင်းသည်ဟု ရှုန်းယယ် မြင်သည်။
မောဝ်ကျင်းသည် ရှုန်းယယ်ကို တွေ့တော့ မြောင်..ဆိုပြီး အသံတချက်ပြုကာ သူမ၏ လက်ဖဝါးကို လျက်ပြီး ပြန်လှဲနေလိုက်သည်။
ရှုန်းယယ်က ရယ်ပြီး တံခါးဖွင့်ကာ အပြင်ဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ မျိုးနွယ်စုဝင်တွေက သူတို့နေထိုင်ရာ တောင်ချိုင့်ဝှမ်းနားက အပင်များကို ခုတ်ယူခြင်း မပြုလုပ်ရပေ။ ဒါကြောင့် ရှုန်းယယ်က တောအုပ်ကို ဖြတ်ပြေးပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းက တောတန်း တစ်နေရာကို လာပြီး သစ်ပင်များကို စခုတ်တော့သည်။
သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ကို ခုတ်လှဲလိုက်ပြီး သစ်ကိုင်းများကို ချိုင်ချလိုက်သည်။
သစ်သားတုံးကြီးပဲကျန်တော့မှ ကျန်သစ်ပင်ကို ဆက်ခုတ်သည်။ ရှုန်းယယ်က ဆက်တိုက် သစ်ပင် လေးပင်ကို ခုတ်ပြီးမှ သူ နောက်ထပ် မသယ်နိုင် တော့သည်ကို စဉ်းစားမိကာ သစ်ပင်ခုတ်တာကို ရပ်လိုက်သည်။
"မင်း အကူအညီလိုသေးလား"
ခပ်တောင့်တောင့် အသံတစ်သံပေါ်လာလို့ ရှုန်းယယ် လှမ်းကြည့်လိုက်စဉ် မလှမ်းမကမ်းက သစ်ပင်အောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့သူကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အဲ့ဒီလူက ကျိုး ဖြစ်သည်။
ကျိုးရဲ့ ပုံစံက ထူးခြားနေသည်။ သူက ဒိုင်နိုဆောသားရေကို ခါးတွင်ပတ်ထားရုံသာမက ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ရင်ဘတ်နှင့် ကျောကိုပါ ကာထားရန် နှစ်ခု ဝတ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒီလိုဝတ်တာက အမျိုးသမီးတွေက သူတို့ အမဲလိုက်တဲ့အခါ ရင်ဘတ်ကို ထိခိုက်မိမှာစိုးတာနှင့် ဆောင်းတွင်းမှာ အေးလွန်းသည့် အခါသာ အနွေးဓါတ်ရအောင် ဝတ်ထားတတ်ကြတာ ဖြစ်သည်။ ကျိုးက ချမ်းလို့ ခုလို ဝတ်ထားတာ ဖြစ်နိုင်သည်။ ညဘက် တောထဲတွင် ချမ်းစိမ့်စိမ့်ရှိသည်မဟုတ်လား။
"မင်း ဒီကို ဘာကြောင့် ရောက်နေတာလဲ"
ရှုန်းယယ် အံ့သြကာ မေးလိုက်သည်။
ကျိုး : "အသီးခူးနေတာ"
သူပြောမှ ကျိုးလက်ထဲ အသီးအချို့ ကိုင်ဆောင်ထားမှန်း ရှုန်းယယ် သတိထားမိတော့သည်။
ထိုအသီးမျိုးတွေက မြက်ပင်တွေကြားမှာ အလွယ်တကူ တွေ့နိုင်ပြီး အရွယ်အစား မကြီးသလို အရသာက ချဉ်လွန်းသည်။ ဒီအသီးတွေကို နွေဦးရာသီကနေ ဆောင်းဦးရာသီအထိ တောထဲမှာ ပေါများစွာ တွေ့ရတတ်သည်။ သူငယ်စဉ်တုန်းကတော့ ဗိုက်ဆာလွန်းလို့ ချဉ်စူးနေသည့် ဒီအသီးတွေကို တခါတလေ ခူးစားလေ့ရှိသည်။
ဒါပေမယ့် သူ အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်ပြည့်ပြီးနောက်ပိုင်း ဒီအသီးတွေကို မစားတော့ပေမယ့် ရှီလီတို့မိသားစုအတွက် ခူးသွားပေးလေ့ရှိသည်။ အဲ့ဒီအချိန်က ရှီလီတို့ မိသားစုက မျိုးနွယ်စုထဲ ဝင်ခွင့်မရသေးသည့်အပြင် သူ့အမေနဲ့ ညီငယ်က အမြဲ စားစရာ မရှိပဲ ဆာလောင်နေ တတ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဒီအသီးတွေက ရာသီဥတု ပူနွေးလာမှ သီးတာဖြစ်သည်။ အခုအချိန် ဒီအသီးပင်တွေက ပန်းပွင့်နေချိန်ပဲ ရှိသေးသည်။ ကျိုးက ဘယ်နားကနေ အသီးကို ရှာခဲ့သည်ကို ရှုန်းယယ် စဉ်းစားလို့မရပေ။
ရှုန်းယယ် : "ငါ မင်း အကူညီကို မလိုပါဘူးကွာ "
ကျိုးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် သေးသေးလေးနဲ့ ဒီသစ်တုံးကို တစ်တုံးတောင်မှ မ နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
ရှုန်းယယ်သည် နွယ်ကြိုးတစ်ချောင်းကို ဆွဲယူကာ သစ်တုံးလေးခုကို ပူးတွဲချည်လိုက်ပြီးနောက် ခါးတွင်ဝတ်ထားသော သားရေစကို ချွတ်ကာ ဝက်ဝံအဖြစ် အသွင်ပြောင်းလိုက်သည်။
သူ့ရဲ့ ဝက်ဝံညိုကြီးပုံစံက အရမ်းကြီးမားပြီး တိရိစ္ဆာန်သွင်ပြင် တစ်ခါပြောင်းတိုင်း အင်အား အတော်ကုန်သည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် ဒါမျိုး လုပ်လေ့မရှိပေမယ့် အခုတော့ သူက အသားစားထားသဖြင့် စွမ်းအားကုန်မည်ကို ပူစရာမလိုပေ။
ရှုန်းယယ်က ဝက်ဝံသံဖြင့် ဟိန်းလိုက်ပြီး ကျိုးကို သူနဲ့အတူ မျိုးနွယ်စုဆီကို ပြန်လိုက်မလားဟု မေးလိုက်သည်။ သူက ဝက်ဝံပုံပြောင်းထားသောကြောင့် စကားပြောလို့မရတော့သဖြင့် ခုလိုပဲ မေးလိုက်ရသည်။ ကျိုးက သူ့ရဲ့ဘယ်ကို ကြည့်နေသည်ကို ရှုန်းယယ် နားမလည်ပေ။ ကျိုးက သူ့ကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းကို အဝေးကို လှည့်ကာ သူ့ဆီက ဟိန်းသံထွက်လာသည်အထိ လှည့်မလာတော့ပေ။
ရှုန်းယယ်သည် ကျိုး သူ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့ရန် အချက်ပြလိုက်ပြီး တမင် အရှိန်လျှော့ကာ ရှေ့မှ ဦးဆောင်ပြီး လာခဲ့ပေမယ့် ကျိုး သူ့ခြေလှမ်းကို
အမှီမလိုက်နိုင်မှာ စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။
ကောင်းကင်မှ လနှစ်စင်းရှိနေပြီး လမင်းတစ်ခုက အနောက်အရပ်ကနေ ထွက်နေပြီး ကျန်လမင်းတစ်ခုက အရှေ့ဘက် မိုးကောင်းကင်ထက်မှာ ရှိနေသည်။ လ နှစ်စင်း၏ အလင်းရောင်မှိန်မှိန်လေးပေမယ့် ရှုန်းယယ်အတွက် လမ်းကို ကောင်းကောင်းမြင်နိုင်ဖို့ လုံလောက်နေသည့်အပြင် တစ်ခါတစ်လေ ငှက်ခြေထောက်နှင့် ဒိုင်နိုဆောအသေးစားလေးများ ခပ်ဝေးဝေးကနေ ပြေးနေသည်ကိုပင် မြင်နိုင်သည်။
ဒါပေမယ့် ရှုန်းယယ်ရဲ့ သစ်လုံးဆွဲလာသည့် အသံက အတော့်ကို ကျယ်လို့ သူ ဘာမှ မလုပ်ရသေးခင် ထို ထိုဒိုင်နိုဆောလေးတွေက ထွက်ပြေးသွားကြသည်။
ရှုန်းယယ်က သားကောင်ကို နှမြောပေမယ့် စိတ်ထဲ မထည့်တော့ပေ။ အခုက ညသန်းခေါင်ယံချိန်ဖြစ်လို့ အမဲလိုက်ရမည့် အချိန်မဟုတ်တော့ပေ။
ရှုန်းယယ်ကလျှောက်လာရင်း သတိမေ့ကာ ပုံမှန်ခြေလှမ်းဖြင့် လျှောက်လာမိပေမယ့် ကျိုးက အံ့သြစရာကောင်းအောင် နောက်မှာ ပြတ်ကျန်မနေပဲ ကပ်လိုက်လာနိုင်သည်။ ကျိုးက တိရိစ္ဆာန်ပုံစံ မနိုးထခဲ့ပေမယ့် ကိုယ်ခံအားက မဆိုးဘူးဟု ပြောနိုင်သည်။ ကျိုးရဲ့ အမေ အသက်ရှိစဉ်က ကျိုးကို အစားအသောက် ကောင်းကောင်းကျွေးခဲ့လို့လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ နေ့တိုင်း အစားကောင်းကောင်းစား၊ ကောင်းကောင်း သောက်ခဲ့ရတော့ ကျိုးရဲ့ ကျန်းမာရေးက သေချာပေါက် မဆိုးနိုင်ပေ။
ကျိုးက သာမာန်လူများဖြစ်ပေမယ့် အမဲလိုက်တဲ့အခါ မပါနိုင်တာတော့ မဟုတ်ပေ။ မျိုးနွယ်စုကို ပြန်ရောက်ရင် ကျိုးကို လေ့ကျင့်ခန်းများများလုပ်ခိုင်းမည်ဟု ရှုန်းယယ် တွေးနေမိသည်။
ရှုန်းယယ်က မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင် ဖြစ်ချင်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းဆောင်ဆိုတာ ကိုယ့်မျိုးနွယ်စုဝင်အားလုံးအတွက် တာဝန်ရှိသည်။
လျင်လျင်မြန်မြန်ပဲ ရှုန်းယယ်က အရှေ့ကနေ သစ်လုံးထမ်းလျက်၊ ကျိုးက အနောက်က လိုက်လာလျက် မျိုးနွယ်စု နေထိုင်ရာကို ပြန်ရောက်လာကြသည်။
ရှုန်းယယ်က သစ်တုံးများကို အောက်ချကာ လူအသွင်ပြန်ပြောင်း၍ ခါးတွင် အဝတ်ပိုင်းလေးကို ပတ်ရင်း ကျိုးကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။
"မင်း လုံးဝ နောက်မကျပဲ ငါ့နောက်ကနေ ကပ်ပါလာနိုင်တာ အံ့သြစရာပဲ။ နောက်ဆိုရင် မင်း လေ့ကျင့်ခန်း များများလုပ်ရင် သေချာပေါက် အမဲလိုက်အဖွဲ့ထဲ ဝင်နိုင်လိမ့်မယ်။ အဲ့ဒီအချိန်ရောက်ရင် မင်း နေ့တိုင်း အသားစားလို့ရပြီ"
ရှုန်းယယ်ရဲ့အမြင်အရ မြက်စားတယ်ဆိုတာ အတော်ကို လက်ခံရခက်သည့် အဖြစ်ပင်။ တချို့လူတွေက တိရိစ္ဆာန်ပုံစံပြောင်းထားသည့်အချိန်တွင် မြက်စားရတာ ကြိုက်ပေမယ့် လူပုံစံ ပြန်ပြောင်းလိုက်ရင်တော့ အသားချည်းပဲ စားကြသည်။
ဒါပေမယ့် ကျိုးရဲ့ အခုအခြေအနေက အသားဝေစု များများပင် မရသည့်ပုံပေါက်နေသည်။
ရှုန်းယယ်ကို ကျောပေးထားသည့် ကျိုးက နောက်ကို ပြန်လှည့်လာပြီး သူ့ကိုကြည့်ကာ ပြောခဲ့သည်။
"ငါ့ နာမည်က ကျိုးကျီ"
ရှုန်းယယ်က ကျိုးကျီကို အံသြတကြီးကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"မင်း နိုးထသွားပြီလား? 'ကျီ' က ဘယ်လို အကောင်မျိုးလဲ? ဘာလို့ မင်းနာမည်က ကျီကျိုး မဟုတ်ရတာလဲ?"
ကျိုးကျီ : "...."
_________________________________
စာရေးဆရာမှာ ပြောစရာရှိပါတယ်...
ကျိုးကျီ- တချို့လူတွေက သူတို့ခါးဝတ်ကို မချွတ်ခင် ကြိုတင် အသိပေးလို့မရဘူးလား။
ရှုန်းယယ် - ကျိုးကျီ ဟုတ်လား။ မင်းက ကြက်အဖြစ် နိုးထခဲ့တာလား။
(鸡 - ji- ကျီး- ကြက် )
**တကယ်တော့ ကြက်ရဲ့အသံထွက်က ကျီးပါ။ ဒါပေမယ့် ကျိုးကျီးလို့ ခေါ်တာထက် ကျိုးကျီ လို့ခေါ်တာ ပိုအဆင်ပြေမယ်ထင်လို့ ကျိုးကျီပဲ ရေးပေးလိုက်ပါတယ်။ အသံမှန်အတိုင်း ဖတ်ချင်ရင် ကျိုးကျီးဟု ဖြည့်ဖတ်ကြပါရန်**
သားရဲလူသားတွေအားလုံးက နို့တိုက်သတ္တဝါပုံစံများ အဖြစ်နိုးထလာတယ်လို့ ဒီဇာတ်လမ်းမှာ ရေးသားထားတာ ဖြစ်ပါတယ်။
**************-*************
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
