Chapter (82) - ပိုပြီး သန်မာလာသူ
ရှုန်းယယ် ဖမ်းမိတဲ့ ငှက်ရဲ့အရသာက တကယ်ကောင်းပါတယ်။ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်တွေနဲ့ ပွတ်ပြီး အရွက်ကြီးတွေနဲ့ ထုပ်ကာ ရွှံ့မံပြီး မီးဖုတ်ပြီးရင် အသားက အရမ်းအရသာရှိတယ်။ ဒါတင်မကဘဲ အရွက်တွေရဲ့ မွှေးရနံ့ကိုလည်း ဌက်ကင်ဆီက ရနေသောကြောင့် စားမိတာနဲ့ ရပ်တန့်ဖို့ ခက်ခဲစေပါတယ်။
ရှုန်းယယ် သည် ငှက်မိသားစုတစ်ခုလုံးကို ဖမ်းမိလာတာ ဖြစ်ဖို့ များတယ်။ သူသည် စုစုပေါင်း ငှက်ငါးကောင်ကို ပြန်ယူလာခဲ့ပြီး လေးကောင်အနက် ကလေးတွေကို တစ်ကောင်ပေးပြီးနောက် ကျန်နေသေးသည်။ ငှက်လေးကောင်ကို သူနှင့် ကျိုးကျီ အကြား အညီအမျှ ခွဲထားသောကြောင့် လူတစ်ဦးစီတွင် နှစ်ကောင်ရှိသည်။
ငှက်နှစ်ကောင်ကို မြေကြီးဥတွေနဲ့ ရောနယ်ကာ ထည့်ထားရင်တောင် ရှုန်းယယ် ဗိုက်ပြည့်စေဖို့ မလုံလောက်သေးပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ လုံလောက်နေပါပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက် ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ကျိုးကျီ ကပြောလိုက်သည်။
"ဂူထဲပြန်သွားရအောင်။ ငါ မင်းကို ဆေးနည်းနည်း လိမ်းပေးမယ်။"
ရှုန်းယယ် သည် အစောပိုင်းတိုက်ပွဲတွင် ဒဏ်ရာရခဲ့ပြီး သူ့ပခုံးပေါ်တွင် အကိုက်ခံရသော အမှတ်အသားတစ်ခုရှိသည်။ အဲဒါကိုကြည့်လိုက်တော့ ကျိုးကျီ ရဲ့ နှလုံးသားကို တင်းကျပ်လာစေသည်။
"ကောင်းပြီ။" ရှုန်းယယ် က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
သူတို့ဂူထဲပြန်ရောက်တော့ ကျိုးကျီ က ရှုန်းယယ် ရဲ့ဒဏ်ရာတွေကို ကူညီပေးခဲ့ပြီး အိပ်ဖို့မပြောခင် ဆေးဖက်ဝင်အပင်တချို့ကျွေးခဲ့ပါတယ်။
ရှုန်းယယ် အိပ်ပျော်သွားပြီဆိုတာကို ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက်၊ သူက ရှုန်းယယ် ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို စွမ်းအင်တွေ ပိုပို့ပေးတယ်။
ထို့ကြောင့် နောက်တစ်နေ့တွင် ရှုန်းယယ် ၏ စွမ်းအင်အဆင့်သည် ရာနှုန်းပြည့် ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ သူသည် ကျိုးကျီ အား ပြောလိုက်သည်။
"ကျိုးကျီ ၊ မနေ့က သူနဲ့ ရန်ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်တော် အများကြီး သင်ယူခဲ့ရပြီး နည်းနည်း ပိုသန်မာလာသလို ခံစားရတယ်။"
တစ်ညလုံး အနားယူပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်း စွမ်းအင်များ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာရုံသာမက တိုးလာခဲ့သည်။
"ဒါဆိုရင် မင်း နောက်ထပ် အကြိမ်အနည်းငယ် တိုက်ရင် ပိုတောင် သန်မာလာမှာ မဟုတ်ဘူးလား" ကျိုးကျီ က မေးလိုက်သည်။
ကျိုးကျီ ရဲ့စကားတွေက အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်ဆိုတာ ရှုန်းယယ် က ခံစားရတယ်။ သူက ကျူးကျန်း ထက် ပိုသန်မာလာဖို့ မျှော်လင့်တယ်။ ဒီလိုဖြစ်တာကြောင့် ကျူးကျန်း နဲ့ သူ့လက်အောက်ငယ်သားတွေကို နောက်ထပ် အကြိမ်အနည်းငယ် စစ်တိုက်သင့်သလား။
ကျိုးကျီ က တခြား ဘာမှ မပြောပါဘူး။ သူသည် မီးခိုးကျပ်တိုက် အသားတစ်ပန်းကန်ကို ငရုတ်သီးဖြင့်ကြော်ပြီး ဟင်းသီးဟင်းရွက်ဟင်းချိုနှင့် ကြက်ဥကင်အချို့နှင့်အတူ ရှုန်းယယ် ကို ကျွေးသည်။
မနေ့က ရှုန်းယယ် ရဲ့ ရိုက်နှက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသူက ဒီနေ့ သူနဲ့ အတူ အမဲလိုက် လိုက်လာပေမယ့် သူနဲ့ စကား မပြောချင်တော့ပါဘူး။ မနေ့က ရှုန်းယယ် နဲ့ တိုက်ခဲ့ပြီး တိုက်ပွဲက တစ်နာရီနီးပါးကြာသွားတယ်။ သူအရမ်းပင်ပန်းနေတော့ မြေကြီးပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ဒီနေ့တော့ တကိုယ်လုံးနာနေတယ်။ ဒါတောင် ဟိုမှာ ရှုန်းယယ် က လုံးလုံးနေကောင်းနေပုံ ရတယ်... တကယ်ကို စိတ်ပျက်စရာကောင်းတယ်။
ကျူးကျန်း ပင် မနေနိုင်ပဲ ရှုန်းယယ် ကို စူးစူးဝါးဝါး ခိုးကြည့်လိုက်သည်။
ရှုန်းယယ် က ခံနိုင်ရည်ရှိလွန်းတယ်။ သူသည် ထိုကဲ့သို့သော မျိုးနွယ်စုငယ်လေးတွင် မွေးဖွားလာခဲ့သော်လည်း ယခုလို ငယ်ရွယ်စဉ်တွင်ပင် အဆင့်နိမ့် သားရဲစစ်သည်တော် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူသည် မျိုးနွယ်စုကြီးတစ်ခုတွင် မွေးဖွားလာပြီး ငယ်စဉ်ကတည်းက ကောင်းမွန်စွာ လေ့ကျင့်ခဲ့မည်ဆိုလျှင် သူ၏အနာဂတ်သည် အကန့်အသတ်မရှိ ဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။
"မင်းငါ့ကိုဘာကြည့်နေတာလဲ" ရှုန်းယယ် က ကျူးကျန်း ကိုကြည့်ရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်သွားတယ်။
"မင်းဒီလောက်မြန်မြန်ပြန်ကောင်းလာမယ်လို့ ငါမထင်ထားဘူး... မင်းအရမ်းခံနိုင်ရည်ရှိတယ်" ကျူးကျန်း က ပြောသည်။
"ဒါမဟုတ်ဘူး! ကျိုးကျီ က ငါ့ကို ဒဏ်ရာတွေပေါ်မှာ ဆေးဖက်ဝင်အပင်တွေထည့်ဖို့ ကူညီပေးခဲ့ပြီး ငါ့ အတွက် ဆေးချက်ပေးခဲ့တယ်!" ရှုန်းယယ် က ပြောသည်။
ကျူးကျန်း သည် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ကျိုးကျီ ကို ပို၍ စူးစမ်းချင်စိတ် ပြင်းပြလာခဲ့သည်။ ဒီသားရဲနတ်ဘုရား၏ တမန်သည်လည်း အခြားသူတို့အား သူတို့၏ ခွန်အားတိုးစေရန် မည်သို့ကူညီပေးရမည်ကို သိနိုင်လောက်မလား။
"ကျူးကျန်း ငါ မင်းကိုပြောလိုက်မယ်။ ကျိုးကျီ က ငါ့အိမ်ထောင်ဖက်ပါ။ မင်း သူနဲ့ ဘာကိုမှ စမ်းကြည့်ခွင့် မပေးဘူး။" ရှုန်းယယ် က ပြောသည်။
ကျူးကျန်း သည် ကျိုးကျီ ကိုစိတ်မဝင်စားသောကိစ္စရပ်ကို ရှင်းချင်နေသည်မှာ ကြာလှပြီဖြစ်သော်လည်း မည်သူမျှ သူ့ကိုမတိုင်ပင်ခဲ့ဘဲ အခြေအနေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောပြရန် အခွင့်အရေးမပေးဘဲနေခဲ့သည်။ ယခုတော့ ရှုန်းယယ် က ဒီကိစ္စကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောနေချိန်မှာ ကျူးကျန်းက အမြန်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
" ကျိုးကျီ ကို ငါ တကယ် စိတ်မဝင်စားဘူး။ ငါက မိန်းမတွေကိုပဲ ကြိုက်တယ်။"
"တကယ်လား?" ရှုန်းယယ် က မေးသည်။
"တကယ်။" ကျူးကျန်း က ပြောသည်။
"အဲ့ဒါဆို မင်းက ဘာလို့ ကျိုးကျီ ကို အရမ်းအာရုံစိုက်နေတာလဲ"
"ကျိုးကျီ က အရမ်းအထင်ကြီးစရာကောင်းတယ်။ သူက သားရဲနတ်ဘုရားရဲ့ တမန်တော်လည်းဖြစ်တယ်။ ငါက သူ့ကို ဘယ်လိုမှ ဂရုမစိုက်ပဲ မနေနိုင်တော့ဘူး။"
ကျူးကျန်း ၏ ရယ်သံသည် အနည်းငယ် ခါးသီးသွားခဲ့သည်။ ဒီစကားက တကယ်လည်း မှားမှ မမှားပဲ။
ရှုန်းယယ်က ပြောလိုက်သည်။ "နောက်ပိုင်း မင်း ကျိုကျီနဲ့ ဝေးဝေးနေ.... သူ့နား ထပ်ကပ်မနေနဲ့ !"
"ငါ အဲ့လိုလုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ငါတို့က သားရဲလူသားကုန်းမြေကို ပြန်ဖို့လုပ်နေတာ။ နောင်မှာ ကျိုးကျီဆီက မေးစရာတွေ အများကြီး ရှိလာဦးမှာ...." ကျူးကျန်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဒါဆိုရင် ငါ ရှိတဲ့အခါမှပဲ မင်း ကျိုးကျီကို စကားလာပြောပါ"
ကျူးကျန်းက လိမ်ပြောသလား၊ အမှန်ပြောသလားဆိုတာ သူ မသိလို့ ခုလိုပြောလိုက်သည်။ ဘာပဲပြောပြော ကျူးကျန်းကို သူ သေချာ သတိထားဖို့လိုသည်။
"ကောင်းပြီ..." ကျူးကျန်း သဘောတူသည်။ ရှုန်းယယ် နှင့် ပေါင်းသင်းရန် အလွန်လွယ်ကူသည်ဟုလည်း သူ့ကိုယ်သူ တွေးနေမိသည်။ ဒီထူးဆန်းသောကိစ္စရပ်နဲ့လည်း သူက ရှုန်းယယ်ကို မတိုက်ချင်ပေ။
သို့ပေမယ့်လည်း ရလဒ်ကတော့ သူ မခံချိမခံသာ ဖြစ်နေသည်။ တကယ်လို့ သူတို့ တိုက်ကြမယ်ဆိုရင် သူ သေချာပေါက် အနိုင်ယူနိုင်ပေမယ့် ကျိုးကျိက တိုက်ခိုက်ဖို့ကို တားထားသည်။
ရှုန်းယယ် သည် ထိုညတွင် မျိုးနွယ်စုကြား အသားခွဲဝေပြီးနောက် သူ့ကို တိုက်ရန် ပြန်လာခဲ့သည်။
ကျူးကျန်း: "......"
"မနေ့က တိုက်ပွဲကနေ အများကြီး သင်ယူခဲ့ရတယ်။ ထပ်တိုက်ရအောင်!" ရှုန်းယယ် သည် ကျူးကျန်း ၏ လက်အောက်ငယ်သားများကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ကြည့်နေသည်။
ကျူးကျန်း နဲ့ သူ့လက်အောက်ငယ်သားတွေက "......" ဒါပေမယ့် သူတို့ မတိုက်ချင်ကြဘူး။
ကျူးကျန်း က ကျိုးကျီ က ဝင်ပြောခဲ့သည်။
"မင်းတို့ ရှုန်းယယ် ကို တိုက်တိုင်း ငရုတ်သီး သုံးလုံး ပေးမယ်"
ငရုတ်သီးတောင့်တွေလား? ကျူးကျန်း ကသဘောတူချင်ပေမယ့် သူ့လက်အောက်ငယ်သားတစ်ယောက်က ကျိုးကျီ ရဲ့အခြေအနေတွေကို ကြားတော့ ချက်ချင်း သဘောတူလိုက်သည်။ ငရုတ်သီးအရသာကို တွေးနေခဲ့တဲ့ ကျူးကျန်း သာ မကပါဘူး။
ယခုတိုက်ပွဲသည် ရှုန်းယယ် နှင့် ကျူးကျန်း ၏လက်အောက်ခံတစ်ဦးတို့ကြားတွင် တစ်ဖန်ပြန်လည်ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ဦးသည် အပြင်းအထန် တိုက်တာ မဟုတ်ပေမယ့် အချိန်အတော်ကြာအောင် တိုက်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး ဆက်လုပ်ဖို့ အားအင်တွေ မကုန်ခင် နှစ်နာရီကျော်လောက် ကြာအောင် တိုက်နေကြသည်။
အဲဒီနောက်မှာတော့ ဘယ်သူခံနိုင်ရည် ပိုကောင်းသလဲ ဘယ်သူက ပိုခံနိုင်ရည်ရှိလဲ ကြည့်ဖို့ တိုက်ပွဲဖြစ်လာတယ်။
ကျူးကျန်း ၏လူများသည် သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းနှင့် စွမ်းအင်ကြွယ်ဝသောအစားအစာများကို အားကိုးခြင်းဖြင့် အဆင့်နိမ့်သားရဲများဖြစ်လာကြသည်။ ကျင့်ကြံနည်းကို သူတို့နားမလည်ပေမယ့် ရှုန်းယယ် ကတော့ မတူဘူး။ကျင့်ကြံနည်းကို သူသိတယ်။
ရန်ပွဲပြီးဆုံးသွားသောအခါတွင် ပြိုင်ဘက်၏ စွမ်းအားသည် သူ အနည်းငယ် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာချိန်တွင် တဖက်က လုံးဝ အားကုန်သွားသည်။
တကယ်တော့ ဒီနေ့ သူတိုက်နေတဲ့လူက ရှုန်းယယ် ထက် နည်းနည်းလေး ပိုသန်မာတယ်။ သူသည် ရှုန်းယယ် ကို အကြိမ်အနည်းငယ် လွှမ်းမိုးထားသော်လည်း ရှုန်းယယ် သည် အမြဲတမ်း ပြန်ထနိုင်ခဲ့သည်။ တစ်ဖက်ကလည်း ဒီလူဟာ မောပန်းနွမ်းနယ်ပြီး အားအင်တွေပြည့်လာပြီးနောက်မှာ ပြန်မထနိုင်တော့ဘူး...
"ငါထပ်ပြီးအနိုင်ရခဲ့တယ်!" ရှုန်းယယ် သည် ကျိုးကျီ ကိုကြည့်ရင်း ဝမ်းသာသွားသည်။
သူ့နှလုံးသားသည် ဖော်မပြနိုင်သော ရွှင်လန်းမှုနှင့်အတူ ခုန်ပေါက်သွားမိသည်။ သူအနိုင်ရခြင်းကြောင့်သာ မဟုတ်ဘဲ၊ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက စွမ်းအင်တွေ လုံးဝကုန်သွားတဲ့အခါ သူ့ရဲ့ ကြီးထွားမှုနှုန်းက ပိုမြန်လာမယ်ဆိုတာကိုလည်း သူ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့လို့ပါပဲ။
"တကယ်ကြီးလား။" ကျိုးကျီ သည် ကျူးကျန်း ကို ငရုတ်သီး ၃ တောင့် ပေး၍ ရှုန်းယယ် နှင့်အတူ ထွက်သွားခဲ့သည်။
ကျူးကျန်း က ငရုတ်သီးတွေကို လက်ခံပြီး သူ့လူတွေကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။
"ဒီဟာကို ငါတို့ ဘာချက်ရမလဲ"
သူ့လက်အောက်ငယ်သားများက "ဟော့ပေါ့!"
ဟော့ပေါ့လုပ်ရတာ တကယ်ကောင်းပါတယ်။
ကျူးကျန်း သည် သူ၏ လက်အောက်ငယ်သားများအား သူတို့၏ ခွန်အားဖြင့် အလဲအလှယ်လုပ်ထားသော ငရုတ်သီးကို အသုံးပြု၍ ပွဲကြီးပွဲကောင်းကို စားသုံးရန် ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေထွက်ပြီး ပေါ့သွားတယ်လို့ သူတို့ ခံစားလိုက်ရတယ်... သူတို့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက နာကျင်မှုတွေအားလုံး ပျောက်ကွယ်သွားပုံရတယ်။
"ဒီငရုတ်သီးက ငါတို့မျိုးနွယ်ဘုန်းကြီးသုံးတဲ့ ဆေးဖက်ဝင်အပင်တွေထက် အများကြီး ပိုအသုံးဝင်တယ်လို့ ငါခံစားရတယ်။" ရှုန်းယယ် နှင့် တိုက်ပွဲဝင်ဖူးသူသည် ယခင်ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုမှ အနည်းငယ်ပင် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာခဲ့သည်။
နဂိုက အရမ်းပင်ပန်းနေတော့ စားချင်စိတ်တောင်မရှိပေမယ့် ရေနွေးအိုးထဲမှာ ငရုတ်သီးနံ့သင်းပြီး စားချင်စိတ်က ချက်ချင်းပြန်ဖြစ်လာတယ်။
အဲဒါကို သူစဉ်းစားလိုက်တော့ ပြောလိုက်သည်။
"မင်း မနက်ဖြန် ရှုန်းယယ် နဲ့ တိုက်ဖို့ တခြားတစ်ယောက်ကို ရွေးသင့်သလား။ ဒီတစ်ခါတော့ ငရုတ်သီးလေးတောင့်ကို လဲလှယ်ခိုင်းလို့ရတယ်။" ငရုတ်သီးသုံးလုံးက လုံလောက်ပုံမပေါ်ဘူး...
"မင်းအရမ်းတွေးနေတာပဲမဟုတ်လား ။ ရှုန်းယယ် က နှစ်ရက်ဆက်တိုက် တိုက်ပွဲဝင်နေပြီ၊ မနက်ဖြန်တောင် တိုက်နိုင်ပါ့မလား" ကျူးကျန်း ၏ ငယ်သား တစ်ဦးက သံသယဖြစ်မိသည်။
ဒါပေမယ့် တကယ်လည်း ရှုန်းယယ်က ထပ်ပေါ်လာသည်... ရှုန်းယယ် သည် နောက်နေ့တွင် ဆက်လက်တိုက်ပွဲဝင်ရန် လုံလောက်သော စွမ်းအင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ရှုန်းယယ် သည် နောက်တစ်နေ့တွင် ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာများအားလုံးနီးပါး ပျောက်ကင်းသွားခဲ့သည်။
ရှုန်းယယ် ကို သူတို့ လိုက်မရှာဘဲနဲ့ ရှုန်းယယ် က သူတို့ကို ရှာပြီး တိုက်ဖို့ အစပျိုးနေပြီ ။ သူသည် ပြီးခဲ့သည့် အကြိမ်က ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့စဉ်ကထက် အနည်းငယ် ပိုသန်မာခဲ့သည်။
ကျူးကျန်း : "......"
ရှုန်းယယ် ရဲ့တိုးတက်မှုက အရမ်းမြန်လွန်းတယ်။ ဒီအတိုင်းသာဆက်သွားမယ်ဆိုရင် မကြာခင်မှာ ရှုန်းယယ် ရဲ့ပြိုင်ဘက်ဖြစ်လာတော့မယ်လို့ သူခံစားရတယ်။
ဒီတိုးတက်မှုနှုန်း...က တကယ်ကြောက်စရာပဲ...
ကျူးကျန်း သည် ကျိုးကျီ ကို ပို၍ သိချင်လာသည်—– ဤတိုးတက်မှုနှုန်းသည် ကျိုးကျီ နှင့် ဆက်စပ်မှုအရှိဆုံးဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်။ ကျိုးကျီ အကြောင်းကို သူ သိချင်သောကြောင့်၊ သူသည် ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် တွင်နေရန် လိုအပ်ပြီး ကျိုးကျီ နှင့် ရှုန်းယယ် တို့နှင့် မကြာခဏ ဆက်ဆံရပေတော့မည်။
လှေလုပ်နည်းကို သူသိချင်နေသေးလို့ရယ်တော့ မဆိုလိုပါဘူး... သူ ထွက် မသွားနိုင်သေးဘူးလို့ ထင်မိနေတယ်။
ကျူးကျန်း သည် ဤနေရာသို့ရောက်ကတည်းက တွင်းထဲသို့ နစ်ဝင်သွားသလိုမျိုး ခံစားလာရသည်။
ကျူးကျန်း သည် တွင်းထဲသို့ဝင်သွားသလို ခံစားလာရသော်လည်း အခြားတွင်းတစ်ခုတွင်မူ မျိုးနွယ်စုသည် အိုးခွက်ထပ်လုပ်ကာ မီးထပ်ဖုတ်နေကြသည်။
ဤတစ်ကြိမ်တွင် ဘုန်းတော်ကြီးသည် မြေအိုးမီးဖိုရန်အတွက် အခြားတွင်းတစ်ခုသို့ ပြောင်းခဲ့သည်။ တွင်းကြီးတစ်ခုကို တူးဖော်ပြီးနောက် တွင်းကြီးကြီးအတွင်း ထင်းမီးထည့်ကာ တွင်းငယ်များတွင် ရွှံ့စေးအမျိုးမျိုးဖြင့် ပုံဖော်ထားသည့် အိုးခွက်တွေကို တွင်းငယ်များ တူးကာ ထည့်ခဲ့သည်။
ဒီမြေအိုးကို လုပ်ပြီးချိန်မှာတော့ အရင်ကထက် ပုံသွင်းထားတဲ့ အရာတွေထက် အများကြီး ပြင်ဆင်လုပ်လာကြတယ်။ ထိုရွှံ့စေးအများစုသည် အိုးများနှင့် ပန်းကန်ပုံသဏ္ဍာန်များဖြစ်သည်။
ကျိုးကျီ သည် အိုးတစ်လုံးကို လိုချင်ပြီး ကြီးမားပြီး ပွင့်နေသော အိုးများနှင့် ပန်းကန်များကဲ့သို့သော အရာများသည် ဒီအဆင့်တွင် ပြုလုပ်ရန် အလွယ်ကူဆုံးမှာ သေချာပါသည်။
မီးက ဟုန်းဟုန်းတောက်နေပြီး တွင်းတစ်ဝိုက်က အပူချိန်က ဒီဂရီ တော်တော်များများ မြှင့်တက်လာတယ်။ ကျိုးကျီ သည် မဝေးလှသောသစ်ပင်ရိပ်တွင် လှဲလျောင်းနေပြီး ယခုတစ်ကြိမ်တွင် မကွဲသေးသောအိုးတစ်လုံးကို ဖန်တီးနိုင်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်နေသည်။
ထိုအချိန်တွင်၊ မောဝ်ဟော့သည် နောက်ဆုံးတွင် ကျွန်များကို ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်၏ နယ်မြေသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။ ကျွန်များသည် ကျန်းမာရေး မကောင်းသဖြင့် အလွန်နှေးကွေးစွာ လမ်းလျှောက်ကြသည်။ သူတို့ မသေစေချင်တဲ့အတွက် ဒီခရီးက တော်တော်ကြာသွားခဲ့တာဖြစ်တယ်။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သူသည် ထိုလူများကို နောက်ဆုံးတွင် အပြီးသတ် ပို့ဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ မောဝ်ဟော့ သည် ဤထူးဆန်းသော လူတစ်ရာကို ပစ်ချပြီး သူ့တင်ပါးကို ဖုန်ခါကာ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။
ဒီလူတစ်ရာလောက်က ရှုပ်ထွေးပြီး ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတယ်။ အများစုမှာ ဒဏ်ရာရရှိပြီး လေနှင့်မိုးနှင့်ထိတွေ့မှုကြောင့် ဒဏ်ရာများ ပုပ်ပွသွားကြသည်။
ကျားကြီးမျိုးနွယ်မှ ထွက်ခွာသွားသောအခါ အများစုမှာ ငတ်မွတ်နေပြီဖြစ်သည်။ သူတို့ အစာငတ်သေမှာကို ကြောက်လို့ ကျားကြီးမျိုးနွယ်စုက လူတွေက သူတို့ကို အစာ ပေးခဲ့ပေမယ့် သိပ်မများဘဲ ဒီအတိုင်း ထားရစ်ကာ ထွက်သွားပြီ။
"ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်က ဘယ်လိုမျိုးလဲ"
"သူတို့က ငါတို့ကို နေခွင့်ပေးမှာလား။"
"ငါတို့နေစရာနေရာမရှိရင်၊ငါတို့ပဲသေရလိမ့်မယ်..."
ဒီလူတွေက ရှေ့ကို တစ်လှမ်းပြီးတစ်လှမ်း တွန်းနေကြတယ်။
ဒီလူအုပ်စုထဲမှာ အတော်လေး တော်တဲ့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ တယောက် လူအုပ်ရှေ့မှာ လျှောက်သွားတယ်။
မိန်းမက ယောက်ျားနဲ့ အတူရှိခဲ့တယ်။ သူမက ပြောလိုက်သည်။
"ဟုတ်ရှိ....သူက ငါတို့ကလေးလို့ ထင်နေသလား... အခု အဲဒီမျိုးနွယ်ထဲမှာ သူ နေကောင်းနေလောက်ပြီလား"
ဟုတ်ရှိ ဟုခေါ်သောလူက ပြုံးပြီး "သေချာပါတယ် သူနေကောင်းပါတယ်"
"သူ အဆင်ပြေမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်၊ အခု ကျွန်မတို့မှာ ကလေးတစ်ယောက်ပဲရှိတော့တယ်..." အမျိုးသမီးက ဆက်ပြောသည်။
ဟုတ်ရှိ ၏ မျက်လုံးများ အနည်းငယ် မှိတ်သွားပြီး မျက်ရည်များ စိမ့် ထွက်လာသည်။
ဟုတ်တယ်။သူတို့က ချင်းစန်း မျိုးနွယ်မှဖြစ်ပြီး ယခင်က မောဝ်ဟော့ နှင့်အတူ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
မောဝ်ဟော့က သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ကောင်းနေသေးပေမဲ့ ဒီကိုလာမယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။ ထို့နောက် သူသည် အဖွဲ့တွင်ပါဝင်နိုင်စေရန် သူ့အဖော်ကို ဖျားနာယောင်ဆောင်ရန် ပြောခဲ့သည်။
သူတို့သည် ကျားကြီးမျုးနွယ် မှ ထွက်ခွာခဲ့ပြီး ယခုအခါ လွတ်မြောက်သွားပြီဖြစ်သည်။
ဒါပေမယ့် ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်က သူတို့ကို လက်ခံပါ့မလား...
ဟုတ်ရှိ သည် ယခုအချိန်တွင် သူ့ရင်ထဲတွင် ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုတို့ ပြည့်နေသည်။
မောဝ်ဟော့ က သူ့သားကို ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် သို့ စေလွှတ်ပြီး သူ့ရဲ့ တိရစ္ဆာန်ပုံစံ အရွယ်အစား သေးငယ်တာကြောင့် စုံစမ်းစစ်ဆေးဖို့ တခါမှ ပြန်မလာခဲ့ပါဘူး။ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်လာသူတွေရဲ့ အဆိုအရတော့ သူ့ရဲ့သားဖြစ်သူဟာ သေဆုံးသွားခဲ့လေပြီ။
သူနဲ့ သူ့မိန်းမက အတူတူကြီးပြင်းလာပြီးတော့ သားသမီးလေးယောက် ထွန်းကားခဲ့တယ်။ သူတို့သားဦးလေးကိုမွေးတုန်းက အလွန်ငယ်သေးပြီး သားသမီးကို ဘယ်လိုပြုစုပျိုးထောင်ရမှန်းမသိတဲ့အတွက်၊ သူတို့ရဲ့ ပထမကလေးဟာ အလွန်သေးငယ်ပြီး အားနည်းလာပြီး သူ့ရဲ့တိရစ္ဆာန်ပုံစံက သေးငယ်ပြီး သေးငယ်တဲ့ လီမာ တစ်ကောင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါတောင် သူတို့က သူ့ကို သိပ်ချစ်တာ။
ကျားကြီးမျုးိနွယ် က ချင်းစန်း မျိုးနွယ် ကို တိုက်ခိုက်တဲ့အခါ သူတို့ရဲ့ အငယ်ဆုံးကလေး သုံးယောက်ဟာ အလုပ်များများစားစား မလုပ်နိုင်လို့ အသတ်ခံခဲ့ရပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ အကြီးဆုံးသားလေးပဲ အသက်ရှင်နိုင်ခဲ့ရပေမယ့် အခု... အဲဒီကလေးလည်း သူ့အသက်ဆုံးရှုံးသွားလောက်ပြီပေါ့။
သူ့မိန်းမက စိတ်ဖိစီးမှုကို မခံနိုင်တော့မှာကို သူ စိုးရိမ်ပြီး သူမကို လိမ်ညာပြီး ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် မှာ သူတို့ရဲ့ကလေးက ကောင်းကောင်းနေတယ်ဆိုတာကို အာမခံခဲ့ပါတယ်။ ယခုတော့......
သူသည် ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် သို့သွားကာ အခြေအနေကို ကြည့်ရှုရန် လိုအပ်သည်။ အကယ်၍ ဒီကလေး တကယ်သေသွားခဲ့ရင် သူ့မိန်းမကို သူနဲ့အတူ ခေါ်ဆောင်သွားပြီး အတူတူ လေလွင့်သားရဲအဖြစ်နဲ့နေသွားတော့မည်။ သားသမီးတွေ အားလုံး ဆုံးပါးသွားရင်တော့ ဘယ်နေရာမှ မနေချင်ကြတော့ဘူး။
ဟုတ်ရှိ တွေးနေရင်း၊ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် မှာ ဘုန်းကြီးဟာ မီးတွင်းထဲမှာ လောင်ကျွမ်းနေတဲ့ မီးကိုကြည့်ရင်း လောလောဆယ် အော်ဟစ်နေတယ်။
"အခုအချိန်မှာတော့ ငါတို့ မျိုးနွယ်စုမှာ လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးနဲ့ စုဆောင်းရေးမှာ တာဝန်ရှိပြီး အဲဒီအလုပ်တွေမှာ ပိုကျွမ်းကျင်လာနိုင်တဲ့ လူတစ်ရာလောက် လိုအပ်နေပါတယ်။ အိုးလုပ်တဲ့ဘက်မှာ လူငါးဆယ်လောက်လိုတယ်၊ အိမ်ဆောက်နည်း၊ ဂူတူးတာတွေ သင်ယူဖို့လည်း လူတွေလိုတယ်...ငါတို့ မျိုးနွယ်စုက လူနည်းတယ်!"
"အဲဒါဆိုရင် ငါတို့က ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ လုပ်မယ်။" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ဘုန်းတော်ကြိးသည် ကျိုးကျီ ၏ ပျင်းရိပျင်းရိသောအသွင်အပြင်ကို လက်ခံကာ အလွန်အကူအညီမဲ့သလို ခံစားခဲ့ရသည်။ သူအရမ်းကြိုးစားခဲ့တယ်လေ။ ကျိုးကျီ က ဘယ်လို လွယ်လွယ်နဲ့ လုပ်နိုင်မှာလဲ ။
"စိတ်မပူပါနဲ့။ အရာရာတိုင်းက အမြဲတမ်း သူ့ဖာသာ ပြေလည်သွားမှာပါ။" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
လူတွေကို တိုတိုတုတ်တုတ်ပဲ သင်ပေးသင့်တယ် မဟုတ်ဘူးလား။ အိုးခွက်ကို ဘယ်လိုမီးဖုတ်ရမလဲဆိုတာကို တွေးပြီး သူတို့ရဲ့ မျိုးနွယ်စုမှာ စားနပ်ရိက္ခာ ပြတ်လပ်မှု မရှိတဲ့အခါ တခြားမျိုးနွယ်စုက လူတွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်မှာ သေချာပါတယ်။
တချိန်မှာတော့ သူတို့ဟာ ကျားကြီးမျိုးနွယ်ကို သွားတိုက်ခိုက်နိုင်လိမ့်မယ်။
ကျိုးကျီ က တွေးနေစဉ် ရုတ်တရက် လူတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး သတင်းပို့ခဲ့သည်။
"ဘုန်းကြီး၊ ဘုန်းကြီး၊ လူတစ်စု ကျွန်တော်တို့ မျိုးနွယ်ဆီကို ရောက်လာတယ်"
"ဘယ်သူလဲ? ရန်သူများလား" ဘုန်းကြီးက ချက်ချင်းမေးတယ်။
"မဟုတ်ဘူး၊ ဒီလူတွေက ပိန်ပြီး ငတ်နေပုံရတယ်။ သူတို့သည် လေလွင့် သားရဲလူသားတွေ ဖြစ်နိုင်ပေမယ့် နည်းနည်းထူးဆန်းတယ်။ လူတစ်စုလုံးမှာ ကလေးမရှိတာအမှန်ပဲ..." ထိုလူက ထိုအဖွဲ့ကို စတင်ဖော်ပြပြောဆိုလိုက်သည်။
အဲဒီနောက် ဘုန်းကြီးက ထိုလူ ပြောတာကို မကြားတော့ဘူး။ သူ့အမူအရာက ကြည်လင်လာပြီး ကျိုးကျီ ကို ချက်ချင်းကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။
"ကျိုးကျီ ၊ မင်းဟာ သားရဲနတ်ဘုရား တမန်တော် ဖြစ်ထိုက်သူပါ။ မင်းက ကိစ္စကြီးတစ်ခုလုံးကို ဖြေရှင်း နိုင်လိမ့်မယ်၊ ငါတို့ လူလိုအပ်ချက်က ချက်ခြင်းပြေလည်သွားလိမ့်မယ်!"
ကျိုးကျီ : "......" ကိစ္စတွေက ဒီလောက်တိုက်ဆိုင်လို့လား?
***-***
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
