Chapter (70) _ ငရုပ်သီး
ကာနိုတိုးရပ်စ် နဲ့ ကာချရိုဒိုတိုဆောရပ်စ ဒိုင်နိုဆောလို အသားစားဒိုင်နိုဆောတွေက ခရီးဝေးကို သိပ်ကောင်းကောင်းမလာနိုင်ကြပေ။ သူတို့ကို ဆွဲဆောင်သည့် အရွက်ကြောင့် ကြာကြာ ပြေးခဲ့ရပြီး တကယ်တော့ အခုချိန်မှာ ဒီကောင်တွေက အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ ။ ရေကန်ထဲကို ခေါင်းစိုက်ကာ ပြုတ်ကျသွားပြီး မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး။
ဒါပေါ့...ရေကန်က သိပ်မကြီးတဲ့အတွက် ပြုတ်ကျပြီး ချက်ချင်း မသေပါဘူး။ ဒီအချိန်မှာ ဘာရိုဆောရပ် ဒိုင်နိုဆောအကြီး နှစ်ကောင်ပါ သူတို့နောက်ကနေ ရေကန်ထဲကို ပြုတ်ကျသွားပါတယ်။
ဘာရိုဆောရပ်ဒိုင်နိုဆောကြီး နှစ်ကောင်သည် အလွန်ကြီးမားသောကြောင့် ရေကန်ကို လုံးလုံးလျားလျားပြည့်သွားစေပြီး သူတို့အောက်ရှိ အသားစားဒိုင်နိုဆောများကို နင်းကာ သတ်ပစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
ဘာရိုဆောရပ် လို လေးလံပြီး ကြီးမားသော ဒိုင်နိုဆောများသည် ပြေးခြင်းကို ကောင်းစွာ မလုပ်ဆောင်နိုင်ပေ။သူတို့က ပုံမှန်အားဖြင့် နှေးကွေးပြီး အေးအေးလူလူ လှည့်ပတ်သွားလာကာ အဆက်မပြတ် အသီးအရွက်တွေကို စားသောက်နေကြသည်။ သူတို့ ဗိုက်ပြည့်ဖို့ စားစရာများစွာ လိုအပ်ပါသည်။
သို့သော် ယခုအခါ သူတို့သည် အပင်၏သြဇာလွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် အလွန်အမင်း တုန်လှုပ်နေကြကာ ကန်ထဲကို တရကြမ်း ဆင်းပြေးလာကြသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ရှုန်းယယ် သည် ထိတ်လန့်ဖွယ်မြင်ကွင်းကြောင့် မျက်လုံးပြူးကျယ်စွာဖြင့် ကြည့်ကာ မတ်တတ်ပြန်ထကာ ဂနာမငြိမ်ဘဲ နောက်ပြန်လှည့်ကာ လမ်းလျှောက်ကာ ကန်နားကို လိုက်လာကြည့်ခဲ့သည်။
သူတို့ရှေ့က ရေကန်ထဲကို ကျသွားတဲ့ ဒိုင်နိုဆောတွေရဲ့ အလောင်းတွေကို စေ့စေ့စပ်စပ် လှမ်းကြည့်နေသည်။
ရှုန်းယယ် -"......"
" ရှုန်းယယ် ....စောစောက ပေါက်ခဲ့တဲ့ ဒိုင်နိုဆော... အဲဒါက ကာနိုတောရပ်စ်တွေ.... မဟုတ်လား.. အဲ့ဒါ အရင်တစ်ခါ ငါတို့ ဆားလဲဖို့ သွားတုန်းက ငါတို့ လူတချို့ကို သတ်ပြီးစားပစ်ခဲ့တဲ့ကောင်တွေပဲ....."
ရှုန်းချီက တကယ်ကို မှင်တက်သွားပြီး ပြောခဲ့သည်။
"အမ်း..."
ဘာရိုဆောရပ်တွေ ပိပြားအောင် နင်းလိုက်လို့ ရွှံ့ထဲ နစ်မြှုပ်သေဆုံးသွားသော အသားစား ဒိုင်နိုဆော ကာနိုတောရပ်စ် ဒိုင်နိုဆော နှစ်ကောင်ကို ကြည့်ပြီး ရှုန်းယယ် က ဖော်မပြနိုင်သော ခံစားချက်ကို ခံစားခဲ့ရသည်။
ကာနိုတောရပ်စ်တွေကို သူတို့ အလဲထိုးရုံသာကမ အဲ့ထက် ပိုကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ကာချရိုဒိုတိုဆောရပ်စ် ဒိုင်နိုဆောတွေတောင် အဆစ်ပါလိုက်သေးတယ်။ အခုတော့ သူတို့အားလုံး နင်းမိပြီး သေဆုံးကုန်ကြပြီ။
ဘာရိုဆောရပ်စ် နှစ်ကောင်သည် အလွန်ကြီးမားသောကြောင့် ရှုန်းယယ် နှင့် အခြားသူများသည် သူတို့အား ဆန့်ကျင်ဘက် လုံးဝ မဝံ့ရဲကြပေ။ သူတို့သည် မောဟိုက်၍ အောက်ရှိ ဒိုင်နိုဆောများကို နင်းနေသည်ကို ဘေးကနေသာ လွတ်လပ်စွာ စောင့်ကြည့်နေနိုင်ကြသည်။ သူတို့နှင့်အတူ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည့် 'ဒိုင်နိုဆောငယ်များ' တွင် အချို့က ရေကန်ထဲသို့ ပြုတ်ကျခဲ့ပြီး အချို့မှာ မည်သည့်နေရာသို့ ပြေးသွားလဲဆိုတာ မသိတော့ပေ။
ဘာရိုဆောရပ် ဒိုင်နိုဆော နှစ်ကောင် ပြေးလာတာကြောင့် သူတို့ ခြေထောက်အောက်က မြေကြီးက ငလျင်လှုပက်သလို တုန်ခါသွားခဲ့သည်။ ရှုန်းယယ် နဲ့ အနီးနားက တခြားသူတွေဟာ မတ်တတ်နေဖို့ ခက်ခဲနေလို့ နောက်ဆုံး ရှုန်းယယ် က ဖင်ထိုင်ချလိုက်သည်။
ရှုန်းချီလည်း ဒါကိုမြင်ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူက ရှုန်းယယ် ကို ချီးကျူးဖို့ အခွင့်အရေးယူလိုက်ပြီး ဘေးကနေ မပြတ် ချီးကျူးနေတော့တယ်။
" ရှုန်းယယ် ....မင်းက အံ့သြစရာကောင်းလွန်းတယ်။ ဒီထောင်ချောက်ကို တူးဖော်ပြီး ဒိုင်နိုဆောအများကြီးကို တကယ်ဖမ်းမိဖို့ ငါတို့ကို နည်းလမ်းပြောပြခဲ့တယ်!"
ရှုန်းယယ်: "......"
အစကတော့ သူထောင်ချောက်ကို တူးခဲ့ပေမယ့် ထောင်ချောက်မဟုတ်တော့ဘူး။ ရေကန်အတွက် ဖြစ်ခဲ့သည်။ မူလက ငါးမွေးမြူဖို့ သူက ကြံစည်ခဲ့သည်..။
"ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့ ဒိုင်နိုဆောတစ်ကောင်ကို ရေထဲကထုတ်ဖို့ဆိုတာ လွယ်တော့မလွယ်ဘူး!" ရှုန်းချီ က ပြောသည်။
ရှုန်းယယ် လည်း လွယ်မည်မဟုတ်ဟု ခံစားမိသည်။
ထိုအချိန်တွင် ရှုန်းချီ က သူ့တံတွေးကို တစ်ဖန်မျိုချလိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။
"အရင်က ကာနိုတောရပ်စ တွေက ငါတို့ကိုစားနေပေမယ့် အခုတော့ အဲဒါတွေက ငါတို့ အစာ ဖြစ်တော့မယ်။ အဲ့ကောင်တွေက အရသာရှိလားလို့ ငါ တွေးမိတယ်။"
" ကာနိုတောရပ်စ ရှေ့မှာ ကျသွားတဲ့ ဒိုင်နိုဆောက ကာချရိုဒိုတောရပ်စပ် ပဲလေ။ အဲ့ကောင်က အကြမ်းဆုံး အသားစား ဒိုင်နိုဆောပဲ။ အရသာက ဘာလဲဆိုတာ သေချာကြည့်ရမယ်။ ငါတို့ ကြိုးစားနိုင်ရင် ငါ့ဘဝတစ်ခုလုံးမှာ စားဖူးသမျှထဲမှာ တန်ဖိုးအရှိဆုံး အသားဖြစ်လိမ့်မယ်။"
ပေါင်ချိန် က ပြောသည်။
ပေါင်ယွီ - "ဒီဒိုင်နိုဆောကြီးနှစ်ကောင်က ပိုအရသာရှိမယ်ထင်တယ်။"
အဲဒီ ဘာရိုဆောရပ်ဒိုင်နိုဆော အကြီးကြီးနှစ်ကောင်... သူတို့ဟာ အသားတောင်နှစ်လုံးလိုပဲ... ထောင်ချောက်ထဲမှာ သူတို့ ဘာကြောင့် မသေကြသေးတာလဲ။ သူတို့၏ထောင်ချောက်သည် အဲ့ဒီ ဧရာမ ဒိုင်နိုဆော နှစ်ကောင် ရေနစ်သေဖို့ကို သေးငယ်လွန်းလှသည်။ နောက်တစ်ကြိမ် ပိုကြီးတဲ့ကန်ကို သေချာပေါက် တူးရမယ်။
ထိုအချိန်တွင် မျိုးနွယ်စုက သတင်းကြားလို့ လိုက်လာတဲ့ အဖွဲ့ ရောက်လာချိန်ထိ မောဝ်ကျင်းက ရွံ့ရှာပြီး တံတွေးထွေးနေဆဲဖြစ်သည်။
မောဝ်ကျင်း သည် အသက်ဆယ့်လေးနှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူမသည် ငယ်သည်ဟု မယူဆနိုင်သောကြောင့် နေ့ဘက်တွင် အလုပ်လုပ်ရန် စုဆောင်းရေး အဖွဲ့နောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ ဒိုင်နိုဆောများ ရောက်ရှိလာကြောင်း သတင်းပို့ချက်ကို ကြားသိရသောအခါ စုဆောင်းရေးအဖွဲ့တွေက အမြန်ပြန်လာခဲ့သော်လည်း သူမ၏ တိရစ္ဆာန်ပုံစံမှာ သေးငယ်သောကြောင့် ကြည့်ရှုရန် အရင်ဆုံး ပြေးလာကာ သစ်ပင်ပေါ်သို့ တက်နိုင်ခဲ့သည်--တကယ်သာ ကြုံတွေ့ရပါက၊ မည်သည့်အန္တရာယ်မဆို သူမသည် သစ်ပင်တက်ခြင်းဖြင့် လွတ်မြောက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။
ရလဒ်အနေဖြင့် ရှုန်းယယ် က သူမအား လင်းနို့ဖမ်းရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။
လင်းနို့သည် ငှက်တစ်ကောင်ဟု သူမ ထင်ခဲ့သော်လည်း မထင်မှတ်ဘဲ အဲ့ဒါက တိရိစ္ဆာန်ပုံစံပြောင်းနိုင်တဲ့ သားရဲလူသား တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူမသည် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို အသေကိုက်သတ်ပစ်ခဲ့တာပေါ့...!
မောဝ်ကျင်း က အနည်းငယ် စိတ်မသက်မသာ ခံစားရပြီး--စိတ်ထဲမှာ အရမ်းညစ်ပတ်တယ်လို့ ခံစားနေရသည်။
"မြောင်း...!" လူ့အသွင်အဖြစ်သို့ ပြန်မရောက်သေးသော ကြောင်ကလေးသည် နောက်တစ်ကြိမ် ညည်းညူနေသေည်။
ပေါင်ယွီက အခြေအနေကိုမြင်သောအခါ ကြောင်ကလေးတစ်ကောင်ကို ချက်ချင်းသွားပွေ့ချီကာ ပြောခဲ့သည်။
"မောဝ်ကျင်း... မင်းက အရမ်းအံ့သြဖို့ကောင်းတယ်။ မင်းကြောင့် မဟုတ်ရင် ဒီလင်းနို့က အဲဒီဒိုင်နိုဆောတွေကို ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုဆီ တည့်တည့်ပို့ဆောင်ခဲ့ လိမ့်မယ်!"
ကြောင်လေးက ချီးကျူးစကားကို ကြားရလို့ နည်းနည်းရှက်သွားတယ်။ ပေါင်ယွိ က ဆက်ပြောပြခဲ့သည်။
"ဒီလင်းနို့က ကျားကြီးမျိုးနွယ်စုက ဖြစ်ပြီး ရှောင်ရှီးမျိုးနွယ်စုက ငါတို့လူတော်တော်များများကို သတ်ခိုင်းခဲ့တာ...ငါတို့ ရန်သူကို သတ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်!"
ကြောင်ကလေးက ဒီစကားကိုကြားတော့ ရှက်ရွံ့မနေတော့ဘဲ ရင်ဘတ်ကို ကော့ကာ ဂုဏ်ယူစွာ တီးတိုးလေး အော်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ပေါင်ယွီက ကြောင်ကလေးကို ကျေးဇူးတင်စွာ နမ်းလိုက်သည်။
ရှုန်းယယ် က ပေါင်ယွီကို ရုတ်တရက် မနာလိုဖြစ်ကာ သက်ပြင်းကို မချပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ ကျိုးကျီရဲ့ တိရစ္ဆာန်ပုံစံက ဘာကြောင့် ချစ်စရာ ကြောင်လေးလို မဖြစ်ရတာလဲ။
ကြောင်ငယ်လေးသာ ဖြစ်မယ်ဆိုရင် သူက ကျိုးကျီကို အမြဲ ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ထားပြီးနမ်းနေမိမှာပဲ...
ရှုန်းယယ် က ကျိုးကျီ အကြောင်းတွေးနေတုန်းမှာ ရှုန်းဟော် က လူတစ်စုကို ဦးဆောင်နေတာတွေ့တယ်။ ကျိုးကျီ သည်လည်း လူအုပ်၏နောက်တွင် လိုက်ပါလာသည်။
ပထမတော့ သတင်းကြားကြားချင်း ကျိုးကျီက စိတ်ပူပြီး အပြေးလာခဲ့ပေမယ့် နောက်တော့ စိတ်စွမ်းအင်နဲ့ စစ်ဆေးကြည့်ပြီး ရှုန်းယယ် ဘာမှ မဖြစ်တာ သိရတော့ လူအုပ်နောက်ကနေ အေးအေးဆေးဆေးပဲ လျှောက်လိုက်လာခဲ့သည်။ ဒါကို လူတွေက ကျိုးကျီ မပြေးနိုင်လို့ နောက်ဆုံးမှ လိုက်လာသည်ထင်နေသည်။
ရှုန်းယယ်က ကျိုးကျီကို တွေ့သည်နှင့် ဝမ်းသာအားရဖြင့် အော်ပြောလိုက်သည်။
"ကျိုးကျီ..အသားတွေ...အသားတွေ အများကြီးပဲ"
လျစ်လျူရှုခံထားရသော ရှုန်းဟော် : ဒီလိုမျိုးအရာကို အကြီးကဲဖြစ်တဲံ သူ့ကို အရင်သတင်းမပို့သင့်ဘူးလား။
ရှုန်းဟော် - "အသားတွေက ဘယ်မှာလဲ ။ မင်းပြောနေတဲ့ အသားက ရှေ့က အကောင်ကြီး နှစ်ယောက်တော့ မဟုတ်ဘူး မလား။ ဒီလိုဒိုင်နိုဆောကြီးတွေကို ငါတို့သတ်ဖို့ နည်းလမ်းမရှိဘူး!"
ရှုန်းယယ် က ရှုန်းဟော်၏စကားကိုကြားသောအခါ ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။ ထိုမှသာလျှင် ကာနိုတောရပ် နှင့် အခြားဒိုင်နိုဆောများအားလုံးကို အာရိုဆောရပ်စ် ဒိုင်နိုဆော နှစ်ကောင်က ရေအောက်တွင် နင်းမိခဲ့ကြောင်း သူတွေ့ရှိခဲ့သည်။
"အကြီးအကဲ၊ကျွန်တော် ပြောနေတဲ့ အသားက ရေကန်ထဲမှာပါ။ အဲဒီ ဒိုင်နိုဆောကြီး နှစ်ကောင်က သူတို့ ရေထဲ နစ်မြုပ်သွားအောင် နင်းမိခဲ့တယ် !"
ရှုန်းဟော်: "......" ဒါ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။
ကျိုးကျီ သည် ဒီလိုကိစ္စကို ဟိုးရှေးရှေးကတည်းက ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီး သူတို့ကို နည်းလမ်းပြောပြခဲ့တဲ့အတွက် ခုလို အချိန်မှာ အမှန်တကယ်ပင် အလွန်ဝမ်းသာနေမိသည်-- ရှုန်းယယ် က နောက်ဆုံးတွင် စားရန်အသားရှိခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် လေးလံသော ဒိုင်နိုဆောများ သည် ထိုအသားကို ကြိမ်ဖန်များစွာ နင်းမိခဲ့သည်။ အဲ့အသားတွေက ပြားချပ်ပြီး ကြည့်ရတော့ ဆိုးနေမှာ သေချာတယ်။
ကျိုးကျီက ဘာရိုဆောရပ်စ် ဒိုင်နိုဆော နှစ်ကောင်ကို စိတ်စွမ်းအားဖြင့် စစ်ဆေးကြည့်စဉ် သူတို့၏ စိတ်အခြေအနေ မမှန်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ သူတို့သည် အာရုံစွဲဆောင် နိုင်သော အပင်တစ်မျိုးမျိုးကို စားမိသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။
ကျိုးကျီ သည် သူတို့ အနည်းငယ် မူးနေပုံရသည်ကို သိရတော့ သူတို့ကို အနည်းငယ် ကုသရန် သူ၏ စိတ် ဝိညာဉ်စွမ်းအားများကို သုံးကြည့်လိုက်တော့ သုံးလို့ရသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
ဒိုင်နိုဆောနှစ်ကောင်သည် ရေကန်ဘေးရှိသစ်ပင်များနှင့် ခေါင်းချင်းရိုက်ကာ မူးဝေနေဆဲဖြစ်ပေမယ့် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားသည်။ ထို့နောက် သူတို့သည် ရေကန်ထဲမှ ထွက်လာကြပြီး ဘေးဘက်သို့ ဖြည်းညှင်းစွာ လျှောက်သွားကာ သစ်ပင်တစ်ပင်မှ အရွက်များကို စားရင်း ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို နေနေသည်။
ရှုန်းယယ် နဲ့ တခြားသူတွေ ထိုဖြစ်ရပ်ကြောင့် အနည်းငယ် မှင်တက်သွားတယ်။ ဘာရိုဆောရပ်တွေက ရန်မမူတတ်သော အသီးရွက်စား ဒိုင်နိုဆောဖြစ်လို့ သူတို့ကို ရန်မပြုလျှင် သူတို့လည်း လာရောက်တိုက်ခိုက်မည် မဟုတ်ပေ။
ဘာရိုဆောရပ်စ် နှစ်ကောင် ကန်ထဲက ထွက်သွားတာကိုမြင်တော့ ရှုန်းဟော် က ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့ရေကန်ထဲကိုသွားပြီး ဒိုင်နိုဆောတွေကို ဆွဲထုတ်လိုက်မယ်!"
ကာနိုတောရပ် ဒိုင်နိုဆော များသည် ခုနစ်မီတာမှ ရှစ်မီတာအထိ ရှည်လျားပြီး ထိုကောင်ကို ဖမ်းမိပါက တစ်မျိုးသားလုံးအတွက် ဖြည့်စွက်စာ စားရန် လုံလောက်ပါသည်။ ဒါတင်မကဘဲ၊ အတွင်းထဲမှာ ဆယ်မီတာရှိတဲ့ ကာချရိုဒိုတိုဆောရပ် အပြင် မတော်တဆ ပြုတ်ကျသွားတဲ့ ဒိုင်နိုဆော အသေးလေးတွေလည်း ရှိပါသေးတယ်...
သူတို့မျိုးနွယ်တော့ စားစရာ အသားတွေနဲ့ ပြည့်နေတော့မယ်။
သူတို့ရဲ့ လယ်ယာလုပ်ငန်းကို ပြီးမြောက်အောင် လုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုက လူတွေဟာ ရုတ်တရက် အလုပ်များလာပြန်တယ်။ ဒါပေမယ့် အရမ်းအလုပ်များနေပေမယ့် အားလုံးက အရမ်းပျော်နေကြတုန်းပါပဲ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူတို့ စားဖို့ အသားတွေ အများကြီးရှိခဲ့လို့ပဲ။
ပြီးတော့ ဒီအသားထဲမှာ တခြားအသားတွေလည်း ပါလာတယ်။ အမဲလိုက်ဖို့ ဒိုင်နိုဆောတွေ ရှာမတွေ့တော့မှာကို သူတို့ စိုးရိမ်နေစရာ မလိုတော့ပါဘူး။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုမှ လူများသည် အသားများကို ကောက်ယူရန် ရေထဲသို့ ဆင်းသွားကာ ရွှံ့တွေနဲ့ ညစ်ပတ်သွားခြင်းအတွက် လုံးဝစိတ်မဝင်စားဘဲ အလုပ်များ နေကြသည်။ သူကိုယ်တိုင်ယက်လုပ်ထားသော အဖြူရောင်အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် ကျုးကျီ တစ်ဦးတည်းသာ ဘေးနားတွင် ငြိမ်သက်စွာ ကြည့်နေခဲ့သည်။
သူ ဒီဘက်ကို ရောက်နေပြီ ဆိုပေမယ့် ရှုန်းယယ် က သွေးနံ့ကြောင့် ကျိုးကျီ နှာခေါင်း မခံနိုင်မည်ကို စိုးရိမ်နေတုန်းပဲ။
"ကျိုးကျီ... ဒီမှာ အနံ့က အရမ်းပြင်းထန်တယ်။ မင်း အရင်ဆုံး မျိုးနွယ်စုကို ပြန်ချင်လား"
"မျိုးနွယ်စုမှာလည်း သွေးနံ့တွေ ရနေတယ်" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ရှုန်းယယ်: "လူတွေက ဒါတွေကို ပြန်မသယ်ခင် ငါအသားကို အရင်ဆေးခိုင်းလိုက်မယ်။ ဒါကို ပိုအဆင်ပြေလိမ့်မယ်!"
ရှုန်းယယ် က ဒီလိုပြောပြီးနောက် သူက ရှုန်းဟော် ကို ချက်ချင်းသွားရှာတယ်။
ရှုန်းဟော်က ကျိုးကျီ ကို လေးလေးစားစား တစ်ချက်ကြည့်ပြီး မဆိုင်းမတွ သဘောတူလိုက်ပါတယ်။
" ရှုန်းယယ် .....မင်း...ကျိုးကျီကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံရမယ်နော်!"
မျိုးနွယ်တွင် စားရန် အသားမရှိသောကြောင့် ရှုန်းယယ် သည် သားကောင်ကို မဖမ်းနိုင်ခဲ့ပေ။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ကျိုးကျီက ရှုန်းယယ် ကို ထောင်ချောက်တွေတူးဖို့ ပြောတဲ့အခါ အဓိပ္ပာယ်မရှိသလို ခံစားခဲ့ရတယ်။ ရှုန်းယယ် သည် သူ၏ခွန်အားကို ဖြုန်းတီးနေသည် ဟုပင် ထင်ခဲ့သော်လည်း ရှုန်းယယ် က ထောင်ချောက်တူးတာကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး လုပ်ချင်သောကြောင့် ရှုန်းဟော် ထိုအကြောင်းကို များများစားစား မပြောခဲ့ပေ။
ဒါပေမယ့် အခုလေးတင် ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ ကြည့်ကြည့်လိုက်လေ.... ဒီထောင်ချောက်တွေကို တူးပြီးတဲ့အခါ၊ ဒိုင်နိုဆောအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ဟာ တကယ်ပြေးလာပြီး သူတို့ ဖာသာ တွင်းထဲကို ခုန်ချသွားကြတယ်။
ကျိုးကျီက သားရဲနတ်ဘုရား ၏ ချစ်ခြင်းခံရသည်မှာ သေချာပါသည်။
ရှုန်းဟော် တစ်ဦးတည်းသာ ဒီလိုတွေးတာ မဟုတ်ဘူး၊ မျိုးနွယ်စုထဲက လူတော်တော်များများလည်း ဒီလိုပဲ အတွေးတွေ ရှိတယ်။
ဒီဒိုင်နိုဆောတွေကို ကျားကြီးမျိုးနွယ်စု က လူတွေက ဦးစီးချုပ်ကိုင်ထားမှန်း သူတို့သိပြီးသားဖြစ်ပေမဲ့ ရှုန်းယယ် က ကျိုးကျီ ရဲ့ အမိန့်အရ ဒီထောင်ချောက်တွေကို မတူးခဲ့ရင်တော့ ဒီဒိုင်နိုဆောတွေကို သူတို့ ဖမ်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သေချာပါတယ်။
မျိုးနွယ်စုက လူတွေ အရမ်းအဆင်ပြေနေတာကြောင့်... ကျိုးကျီဟာ ဆက်အိပ်ဖို့ ပြန်သွားခဲ့တယ်။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုထဲတွင် သူ ဆက်လက်စိုးရိမ်နေရန် မလိုအပ်ပေ။ ကျားကြီးမျိုးနွယ်စုက ဒီအခက်အခဲကိုကြုံတွေ့ပြီး မကြာခင်မှာ ပြန်လာတိုက်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး... ကျိုးကျီ က သူ့ကိုယ်သူ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေစရာမလိုတော့ဘူးလို့ ခံစားခဲ့ရပါတယ်။
သူ့အတွက် အလွန်အကျွံ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခြင်းသည် ကောင်းသောကိစ္စမဟုတ်ပေ။ လူမျိုးစုတွေကို အသုံးမဝင်အောင် အစစ အရာရာ လမ်းပြပြီးရင် သူဘာလုပ်ရတော့မလဲ။
ကျိုးကျီ သည် မျိုးနွယ်စုသို့ပြန်လာပြီး သူ့ကိုယ်သူ နေ့စဉ်လိုအပ်သည့်အရာများ ဖန်တီးကာ သူ၏နေထိုင်မှု အဆင့်အတန်းကို မြှင့်တင်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
အိုး.....မှန်တယ်။ ရှုန်းယယ် အတွက်... သူ ဖြီးလို့ ကျွတ်ထားတဲ့ ဝက်ဝံမွှေးတွေနဲ့ စောင်တစ်ထည် လုပ်နိုင်တယ်...
ရှုန်းယယ် မရှိဘူးဆိုတဲ့အချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျိုးကျီ က သူ့ရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းအားတွေကို ဝက်ဝံအမွေးတွေနဲ့ ဆော့ကစားခဲ့ပါတယ်။ စောင်ကို ဘယ်လိုဖန်တီးရမှန်း မသိသလို သားမွေးတွေကို တွဲယက်ဖို့ သူ့ရဲ့ ဝိညာဉ်စွမ်းအားတွေကိုသာ အသုံးချနိုင်ခဲ့တယ်... နောက်ဆုံးမှာတော့ နူးညံ့တဲ့ စောင်တစ်ထည်ကို မဖန်တီးနိုင်ဘဲ မာကျောကြမ်းတမ်းတဲ့ ကြမ်းခင်းဖျာနဲ့ အဆုံးသတ်ခဲ့ပါတယ်။
ကော်ဇောကြမ်း တစ်ချပ်လည်း အဆင်ပြေပါတယ်...
ကျိုးကျီက တစ်ဝက်လောက်ပြီးအောင် ယက်လုပ်ကာ ဖယ်ထားလိုက်ကာ သမ်းပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်။
ကျိုးကျီ သည် အလွန်နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသော်လည်း မျိုးနွယ်စုရှိလူများသည် အဆက်မပြတ် အလုပ်များနေခဲ့သည်။ အသားတွေ အများကြီးရှိတော့ အကုန်ပြန်ယူဖို့ အချိန်အများကြီးယူရတယ်။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ကောင်းကင်ကြီး မှောင်စပြုလာချိန်တွင် အသားအားလုံးကို ပြန်ယူလာနိုင်ခဲ့သည်။ အသားတွေ အများကြီးရှိတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ရှုန်းဟော် က လူတိုင်း စိတ်ကြိုက်စားလို့ရတယ် လို့တောင် ကြေငြာလိုက်တယ်။
ရှုန်းယယ် သည် နောက်ဆုံးတွင် သူ့ဗိုက်တစ်ခုလုံးတင်းကားလုံးဝိုင်းသွားအောင် ကျေနပ်သွားသည်အထိ စားလိုက်သည်။
အဲဒီနောက်မှာတော့ ရှုန်းဟော် ကိုရှာပြီး မနက်ဖြန်အလုပ်ကနေ လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့ပါတယ်။
ရှုန်းဟော် - "ပြဿနာမရှိပါဘူး။ မနက်ဖြန် ငါတို့က အသားကျပ်တင်ခြောက်လုပ်ကြမှာဆိုတော့ မင်း မလာလည်းရတယ် !"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အကြီးအကဲ!" ရှုန်းယယ် က ပြောသည်။
" ရှုန်းယယ် ....မနက်ဖြန် ဘာလုပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလဲ" မျက်နှာအနှံ့ စက်ဝိုင်းပုံရှိတဲ့ ဘုန်းကြီးက မေးလိုက်တယ်။
"ဒီနေ့ ဧရာမ ငှက်တစ်ကောင်တွေ့တယ်။ မနက်ဖြန်ကျနော်ဖမ်းပြီး ကျိုးကျီကို ကျွေးချင်လို့....!"
ယနေ့တွင် တိရစ္ဆာန်များစွာ ပြေးလွှားနေကြပြီး ထိုအကောင်များကြားတွင် ကြောက်မက်ဖွယ်ငှက်နှင့် ကျိုးကျီ စားလိုသော အခြားတိရစ္ဆာန်အချို့ကို သူ တွေ့ခဲ့ရသည်။
ကျိုးကျီအတွက် အမြဲစားဖို့ အသားမရှိတာကို သူ ခွင့်မပြုနိုင်ဘူး ။
"ဒါက မင်း လုပ်သင့်တဲ့အရာပဲ။ သေချာပေါက် ကောင်းကောင်းလိုက်ရှာရမယ်... ဟုတ်ပြီ၊ ဒီထပ်ကိန်းဇယားကို ငါ့ကို ထပ်သင်ပေးပါဦး။" ဘုန်းကြီးက တောင်းဆိုလိုက်တယ်။
ရှုန်းယယ်: "......"
ရှုန်းယယ် သည် မကြာသေးမီက ဘုန်းတော်ကြီးကို သူ မည်သို့ပင် သင်ကြားခဲ့ပါ မမှတ်မိနိုင်ဖြစ်နေလို့ ကူကယ်ရာမဲ့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့သော မျိုးနွယ်စုမှ လူများနှင့် ရင်ဆိုင်ကာ သင်ကြားပေးရသောအခါတွင် ဘုန်းတော်ကြီး၏ ခံစားချက်ကို သူ စတင်နားလည်လာခဲ့သည်။
ယခု သူလည်း ပြိုကျဖို့ အတော်လေးနီးစပ်နေပြီဟု ခံစားလာရသည်—-- သူ့အသက်အရွယ်အရ၊ ဘုန်းကြီးသည် ထပ်ကိန်း င်္သချာ်များကို သင်ယူသောအခါ အထူးနှေးကွေးခဲ့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီထပ်ကိန်းဇယားကို သူ အလွတ်ကျက်လို့မရနိုင်ဘူး။
သို့သော် သူပြိုလဲတော့မည်ဆိုလည်း ရှုန်းယယ် သည် ဘုန်းကြီးသင်ယူလိုလျှင် သင်ကြားပေးရန် လိုအပ်နေသေးသည်။
ရှုန်းယယ် က သူ့ကို ဖြည်းညှင်းစွာ သင်ပေးပြန်တယ်။ ဘုန်းကြီးသည် သင်ယူရန် အပြင်းအထန် ကြိုးစားပြန်သည်။
ထိုညတွင် ဇွဲရှိသော ရှုန်းယယ် သည် ခါတိုင်းလို ကျင့်ကြံဖို့ ညလယ်ခေါင်တွင် ပြေးထွက်လာခဲ့သော်လည်း သူ့ကို သင်ကြားပေးမယ့် လူထူးဆန်းက ပေါ်မလာပေ။ ရှုန်းယယ်လည်း နည်းနည်းလေး ဆုံးရှုံးသွားခံစားလိုက်ရကာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။
တကယ်တော့ ကျိုးကျီ က အပျင်းကြီးတယ်။ ထို့အပြင်၊ သူ့အိမ်ထောင်ဖက်ကို နေ့တိုင်း ဒီလိုနည်းနဲ့ အချိန် မကုန်ဆုံးစေချင်ပေ။ သူသည် စတင်ကျင့်ကြံပြီး အိပ်ချိန်နည်းသော်လည်း အိပ်ရန် လိုအပ်နေသေးသည်။ အနည်းဆုံးတော့ ကျိုးကျီ အိပ်ချင်နေခဲ့တယ်။
ရှုန်းယယ် နေ့တိုင်း အပြင်မှာ ပြေးပြီး ဘာတွေ ပြီးမြောက်အောင် ကြိုးစားနေတာလဲ။ သူ့ပုံစံက တိရိစ္ဆာန်အသွင်ပြောင်းခိုင်းပြီး သူ့ကို ပွေ့ဖက်ပြီး အိပ်သင့်တယ်... ဝက်ဝံကြီး၏ဗိုက်ရှိ အမွေးသည် အလွန်နူးညံ့သည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် လဲလျောင်းနေသည် တကယ် အရမ်း ဇိမ်ကျတယ်!
ရှုန်းယယ် သည် ထိုညတွင် ထိုတန်ခိုးကြီးသောလူကို မတွေ့ရတော့ဘူးဟု စိတ်ထဲ မထင်ခဲ့ပေ။ နောက်တစ်နေ့တွင် ရှုန်းယယ် သည် ထုံးစံအတိုင်း ပျော်ရွှင်စွာ အမဲလိုက်ထွက်ခဲ့သည်။ ဒီနေ့ သူ့ပစ်မှတ်က မနေ့ကတည်းကတွေ့ခဲ့သည့် ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ငှက်ကြီးပဲ။ ဒီငှက်ရဲ့ရနံ့ကို သူ အခုထိ မှတ်မိနေသေးသည်... သူသည် နေရာတိုင်းကို ရှာဖွေနေတော့သည်။
ထိုအချိန်တွင်၊ ကျိုးကျီ သည် စားသောက်စရာတစ်ခုခုရှာတွေ့နိုင်သည်ကို ကြည့်ရှုရန် မျိုးနွယ်အပြင်သို့ထွက်သွားခဲ့သည်။
သူသည် ယခင်က မျိုးနွယ်စုတဝိုက်ရှိ ဧရိယာကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ လိုက်ရှာခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း အပင်အများစုသည် ပျိုးပင်ငယ်များသာရှိသေးပြီး အပင်စတင်ပေါက်ရောက်သည့် နွေဦးရာသီတွင် ဖြစ်ခဲ့သည်။ အရွယ်ရောက်ပြီးရင် ဘယ်လိုပုံစံရှိမယ်ဆိုတာ သူ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း မသိခဲ့ဘဲ အများကြီး လွဲချော်ခဲ့တယ်။ အခု ရာသီဥတုက ပူတော့ အပင်တွေ ပိုများလာလို့ အပြင်ထွက်ပြီး တခြား သူ မတွေ့သေးသည့် အပင်တွေကို ရှာကြည့်လို့ရတယ်။
ကျိုးကျီ သည် ယခုတစ်ကြိမ် အပြင်ထွက်သောအခါ အသစ်အဆန်းတစ်စုံတစ်ရာကို ရှာတွေ့ရန် မျှော်လင့်ချက်များစွာမရှိခဲ့သော်လည်း မထင်မှတ်ဘဲ ငရုတ်သီးကဲ့သို့ ပေါက်နေသော အပင်မျိုးစုံကို သူတွေ့ခဲ့သည်။
ဤအပင်မျိုးသည် အလွန်ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ပဲ လက်သည်းအရွယ်အစားလောက်ရှိသော အစိမ်းရောင် အလုံးလေးများကို ထုတ်ပေးပါသည်။ မူလက အသီးဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း လေ့လာပြီးနောက် ထိုအသီးကို ငရုတ်သီးကဲ့သို့ အသုံးပြုနိုင်ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။
ဒီအစိမ်းသီးလေးတွေက ရင့်မှည့်တဲ့အခါ အနီရောင်ပြောင်းသွားလိမ့်မယ်။ အသီးသည် အလွန်အရည်ရွှမ်းပြီး အစပ်အလတ်စားအဆင့်ရှိသည်။ ခူးဆွတ်ပြီး ထောင်းထားတဲ့ ငရုတ်သီးဆော့စ်လို တိုက်ရိုက်သုံးနိုင်ပါတယ်။
ကျိုးကျီမှာ ထိုအသီးကို ရှာတွေ့လို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။
သူသည် ခေတ်ကာလတွင်ပင် အစပ်အစားအစာကို စားနိုင်သော်လည်း အစပ်အရသာကို အစွဲအလမ်းမရှိပေ၊ ပေါ့ပါးပြီး ဈေးပိုသက်သာတာကိုလည်း သူကြိုက်တယ်။ ထိုအချိန်က အစားအသောက် အမျိုးအစားအားလုံး ပေါများလာခဲ့ပြီး ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များစွာကို ရရှိလာခဲ့သည်။
သူ့မှာ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်မျိုးစုံ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ အသီးအရွက်တချို့ကို ရိုးရိုးပြုတ်ပြီး ငံပြာရည်နှစ်ပြီး ချက်ထားရင်တောင် အရသာရှိတယ်။ သို့သော် ဤနေရာတွင် ဆားမှလွဲ၍ ဘာမျှမရှိသည့်အပြင် ဆားတွင်လည်း အညစ်အကြေးများပါရှိသည်။ ဟင်းရွက်သည် မူလက အလွန်အရသာရှိသော်လည်း ထိုဆားရိုင်းဖြင့်သာ ချက်ထားသောအခါ ရလာသော အရသာမှာ သာမန်ထက် ခါးနေခဲ့သည်။
ထို့အတွက်ကြောင့် ရှုန်းယယ် နှင့် အခြားသူများသည် အသီးအရွက်ရောနှောထားသော ဟင်းရွက်များကို နေ့တိုင်းစားနိုင်သည့်အတွက် အလွန်အထင်ကြီးမိကြောင်း သူ အမြဲတမ်းခံစားခဲ့ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ထိုအရာမျိုးကို တစ်ကြိမ်မျှ မစားချင်ခဲ့ပါ။
သူလည်း နည်းနည်းဖျားပြီးနောက်ပိုင်း နေ့တိုင်း ငါးစွပ်ပြုတ်စားရတာ ပျင်းလာတယ်။
ဒါပေမယ့် အခု သူ့မှာ ငရုတ်သီးလိုမျိုး ပူပူစပ်စပ် အသီးကို ရှာတွေ့ခဲ့ပြီ။ သူက ငရုပ်သီးနဲ့ ငါး ဟင်းလျာ တော်တော်များများ ကို လုပ် နိုင် သည် ။
ငရုတ်သီး နည်းနည်းနဲ့ အသားကင်ရတာ အရမ်းအရသာရှိတယ်။
ကျိုးကျီ သည် ပြန်ယူလာရန် ငရုတ်သီး အပုံကြီးကို ခူးဆွတ်ခဲ့သည်။ ထိုညတွင် သူနှင့် ရှုန်းယယ် စားရန်အတွက် အရသာတစ်ခုခုလုပ်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။
နောက်ပြီး အခု သူ့မှာ ငရုတ်သီးတွေ ရလာတော့ တခြား ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်တွေ ရှာတွေ့သင့်တယ်... အသားကင်ထဲ ထည့်လို့ရတဲ့ Rosemary ရို့စ်မေရီ အရွက် နဲ့ ဆင်တူတဲ့ ဆေးဖက်ဝင်အပင်တစ်မျိုးကို ရှာတွေ့ခဲ့ပြီးပြီ၊ ဒါပေမယ့် ကြက်သွန်နီ၊ ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ အစရှိတဲ့ ပစ္စည်းတွေ လိုအပ်နေပါသေးတယ်။
ကျိုးကျီ သည် ငရုတ်သီးကောက်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေချိန်တွင် ရှုန်းယယ် သည် ကြောက်မက်ဖွယ်ငှက်တစ်ကောင်၏ ကျောတွင် တွယ်ကပ်နေကာ ဌက်ကြီး၏လည်ပင်းကို ချိုးနိုင်ခဲ့သည်။ အဲဒါပြီးရင် ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ငှက်ကို ကောက်ယူပြီး မျိုးနွယ်စုဆီ ပြန်လာခဲ့တယ်။
အပြန်လမ်းတွင် သူသည် သက်ပြင်းချကာ ဧရိယာအတွင်းရှိ သစ်ပင်များကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အဲဒီ ဘာရိုဆောရပ်စ် နှစ်ကောင်က တကယ်စားနိုင်တယ်လေ။ တစ်ရက်သာရှိသော်လည်း သစ်ပင်များစွာကို ရှင်းလင်းပြီးဖြစ်သည်။
ရှုန်းယယ် သည် ဘာရိုဆောရပ်စ် တစ်ကောင်ကို သတ်ပြီး စားသောက်ရန် နည်းလမ်းရှာနိုင်လျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ဟု ခံစားမိသည်... သို့မဟုတ်ပါက၊ သူတို့မျိုးနွယ်စုတစ်ဝိုက်ရှိ သစ်ပင်များအားလုံးသည် ဒီအဖော်သစ် နှစ်ကောင်၏ စားသောက်ခြင်းကို ခံရတော့မည်ဖြစ်သည်။
ရှုန်းယယ် သည် ကြောက်စရာကောင်းသောငှက်ကို မျိုးနွယ်ရှိရာသို့ သယ်ဆောင်ကာ ဌက်၏အရေခွံကိုဖယ်ရှားပြီး သန့်စင်ရန် မြစ်ထဲသို့ ဦးစွာသွားခဲ့သည်။
အကယ်၍သာ ယခင်ကဖြစ်ခဲ့လျှင် ငှက်အရေခွံကို မျိုးနွယ်စုကလေးများအတွက် ထားပေးနိုင်ပေမယ့် အခုရက် ဒိုင်နိုဆော အသားတပုံတပင် ရှိနေတော့ မျိုးနွယ်စုသည် အသားမစားဘဲ အချိန်အကြာကြီးထားခဲ့ပါက အသားများ အလွယ်တကူ ပုပ်သွားလိမ့်မည်... နောက်ဆုံးတွင် ရှုန်းယယ် သည် ငှက်အရေခွံကို မြစ်ထဲသို့ ပစ်ချလိုက်ရတော့သည်။
သူသည် လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က မြစ်ထဲတွင် ငါးမဖမ်းနိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါတွင် စွန့်ပစ်ထားသော ငှက်အရေခွံကို ကိုက်ရန် ငါးများစွာ အပြိုင်အဆိုင် အလုအယက် စားဖို့ ချက်ချင်းထွက်ပြေးလာခဲ့သည်။ ရှုန်းယယ် သည် ဒီမြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ချက်ချင်းပင် နောင်တရသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။-- ဒီဌက်အရေခွံကို အလဟသ မဖြစ်အောင် ငါးမွေးမြူရန် အသုံးပြုခဲ့သင့်တယ်ဟု တွေးနေသည်။
ရက်အနည်းငယ်အတွင်း သူသည် ငါးဖမ်းရန် ဒီကိုလာဦးမည်။
ရှုန်းယယ် မျိုးနွယ်သို့ပြန်လာသောအခါ မျိုးနွယ်စုတစ်ခုလုံးအသားကျပ်တင်ခြောက်လုပ်သည့် အသား၏ရနံ့နှင့် ပြည့်နေသည်။
ဘုန်းတော်ကြီးသည် ဆားရည်အချို့ကို ပြုလုပ်ထားပြီး လူများကို အသားကျပ်မတင်ခင် ဆားရည်ထဲမှာ ဒိုင်နိုဆောအသားများကို ခဏစိမ်ထားကာ အတွင်းမှ ဒိုင်နိုဆောကလီစာများကို ဖယ်ထုတ်ခိုင်းထားသည်။
ပြီးခဲ့သည့် အကြိမ်တွင် သူတို့သည် အထူးအသားကျပ်တင်ခြောက်လုပ်ရန် အသုံးပြုသည့် ရွှံ့တဲငယ်လေးတစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့လို့ အခု အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ကာ အသားကျပ်တင်သည့် အရှိန်က အတော်လေး မြန်လာခဲ့သည်။
ရှုန်းယယ်က အသားကျပ်တင်ခြောက်၊ အသီးရွက်ဆားရည်စိမ်နှင့်မုယောစပါး ပေါင်မုန့်ကြော်ကို သတိရကာ လွမ်းဆွတ်နေခဲ့သည်။
" ရှုန်းယယ် မင်းဘာလို့ အမဲလိုက်တုန်း" တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို စူးစူးဝါးဝါး မေးသည်။
"ဒါက ကျိုးကျီ စားဖို့ပဲ!" ရှုန်းယယ် က ပြန်ဖြေတယ်။
"ဒါကြောင့်မို့လို့ကိုး...!" ထိုလူက ခေါင်းညိတ်သည်။ ကျိုးကျီ က သူတို့နဲ့ မတူဘဲ ဒိုင်နိုဆော အသားစားရတာ မကြိုက်ဘူး...
ဟုတ်လည်းဟုတ်ပါတယ်.... ကျိုးကျီ စားတဲ့အသားက တကယ်ကို ပိုအရသာရှိတယ်...
ရှုန်းယယ် သည် သူတို့၏ဂူထဲသို့တက်သွားကာ ကျိုးကျီက ဂူထဲ မှာမရှိသည်ကိုတွေ့ရှိခဲ့သည်။ သို့သော်၊ လက်သည်းအရွယ် အသီးအနှံများ ပြည့်နေသော သစ်သားစည်တစ်ခုရှိသည်။
ဒီအသီးက တကယ်ကို ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး အရမ်းအရသာရှိမယ့်ပုံပဲ...
ရှုန်းယယ် က တစ်လုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲကို ထည့်လိုက်တယ်...
*********-**********
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
