Chapter (78) - မြေအိုးကွဲ
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် သည် မကြာသေးမီက လူများသေကြေခဲ့လို့ လူအင်အား နည်းပါးခဲ့သည်။ လယ်ကွင်းများတွင် စိုက်ထားသော မြေဥများနှင့် မုယောစပါးများကို ဂရုတစိုက် စိုက်ပျိုးရန် လိုအပ်သော်လည်း အမဲလိုက်ခြင်းကို စွန့်လွှတ်၍ မရပေ။ ဘုန်းကြီးလည်း အခု မြေအိုးခွက်လုပ်ဖို့ စတင် အလုပ်များနေလေပြီ။
မြေအိုးအတွက် ရွှံ့တူးရရုံသာမက ထင်းခုတ်ဖို့လည်း လိုအပ်သည်။ ဒီအလုပ်တွေအားလုံးဟာ အားထုတ်မှု နဲ့လူအင်အား အများကြီးလိုတယ်။ မူလက ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် က သူတို့မှာ လူတွေအများကြီးရှိတယ်လို့ ထင်ခဲ့တာ။ အခု သူတို့ခံစားရတာက... သူတို့မှာ အလုပ်အားလုံးကို လုပ်နိုင်တဲ့လူအင်အား မရှိလောက်ဘူး။
အလုပ်များလွန်းသောကြောင့် ယခင်က ရှောင်ရန်အခွင့်အရေးကို အမြဲရှာဖွေခဲ့ကြသော ယန်ဆုနဲ့ယန်ယင်းပင် ရှောင်လို့မရတော့ပေ။
ရှုန်းယယ် က သူတို့ကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်က တွေ့လိုက်ရတော့ အခု သူတို့တွေ အသားတွေ တော်တော် ညိုမဲနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ သူတို့လည်း အရင်ပုံစံအတိုင်း သူ့ကို အမြဲတမ်း စိုက်ကြည့်ဖို့ အချိန်မရှိတော့ဘူး။ အဲဒါလည်းကောင်းတာပဲ။
သို့ရာတွင်၊ သူတို့မှာ လူအင်အားနည်းလို့ ကျားကြီးမျိုးနွယ်ကို မတိုက်ခိုက်နိုင်တာ သေချာပါသည်။
ကျားကြီး မျိုးနွယ် မှာ သူတို့ထက် လူတွေအများကြီးရှိကြပြီး သူတို့လည်း အရမ်းသန်မာကြပါတယ်။ တကယ်လို့ သူတို့သည် ကျားကြီး မျိုးနွယ် ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့မည်ဆိုလျှင်၊ အသားစားဒိုင်နိုဆောရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူတို့ဖာသာခုန်ဆင်းလိုက်တာနဲ့အတူတူပဲ။
လီမာက သူ့ကိုကြားတော့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားတဲ့ သူ့မျက်နှာက အတော်လေး သနားဖို့ကောင်းတယ်။
ရှုန်းယယ် က ပြောခဲ့သည်။
"ငါတို့မျိုးနွယ်စုမှာ ကောင်းကောင်းနေနိုင်ဖို့ မင်းဘာမှမလုပ်ဘဲ မင်းရဲ့တိရစ္ဆာန်ပုံစံနဲ့ ပုန်းနေလို့မရဘူး... ဘုန်းကြီးရဲ့အလုပ်ကို မင်း သွားကူညီလိုက်ပါ။ အရမ်းပင်ပန်းတဲ့ အလုပ်တွေကို မလုပ်နိုင်ရင်တောင် လက်တိုလက်တောင်း အလုပ်တွေကို လုပ်လို့ရတယ်။"
ဒီလူငယ်လေးက တကယ်ကို အားနည်းခဲ့တယ်။ သူသည် တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ဟု အခိုင်အမာဆိုသော်လည်း၊ သူသည် သူတို့မျိုးနွယ်စုရှိ ဆယ်နှစ်သားတို့ထက် သေးသွယ်ကာ ပိုငယ်တယ် ထင်ရသည်။ ဒါကြောင့် သူ့ရဲ့ ခွန်အားကလည်း အရမ်း အကန့်အသတ်ရှိနေတယ်။ ဒါကြောင့် ဘုန်းတော်ကြီး သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့ပြီး သူ့အတွက် ဘာအလုပ်မှ မစီစဉ်ထားတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။
သို့သော် ရှုန်းယယ် က သူ အလုပ်လုပ်ရန် လိုအပ်နေသေးသည်ဟု ခံစားမိသည်။ သူ့တွင် ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် မိဘများ မရှိသော်လည်း မျိုးနွယ်စုတွင် နေထိုင်ပြီး မျိုးနွယ်စု၏ အစားအစာကို စားနေပါသည်။ တစ်နည်းတစ်ဖုံတော့ သူ့လုပ်အားနဲ့ ပံ့ပိုးပေးရမယ်။
လီမာကလေးနှင့် စကားပြောပြီးနောက် ရှုန်းယယ် က ထရပ်ကာ ကျိုးကျီကိုပြောလိုက်သည်။
"ကျိုးကျီ ကျွန်တော် ရွှံ့သွားတူးလိုက်မယ်"
ကျိုးကျီ - "ခဏနေပါဦး။"
"အခြား ခိုင်းစရာ တစ်ခုခုရှိလား" ရှုန်းယယ် က မေးသည်။
ကျိုးကျီ သည် လဲလျောင်းနေရာမှ ထကာ ပြောလိုက်သည်။
"ဒီနေ့ အိုးခွက်လုပ်ပြီး မီးဖုတ်တာ ပထမဆုံး အကြိမ်ဆိုတော့ ငါ စောင့်ကြည့်ဖို့လိုတယ်။ ဒီပက်လက်ကုလားထိုင်ကို ကူရွှေ့ပေးဦး "
မြေအိုးလုပ်ကာ မီးဖုတ်ခြင်းကို သိပ်မသိပေမယ့် ဘုန်းတော်ကြီးကို ပြောပြပြီး သူတို့ကို လုပ်ခိုင်းထားပေမယ့် မီးဖုတ်တဲ့အချိန် စောင့်ကြည့်ဖို့တော့ လိုသေးသည်။
ကျိုးကျီ ၏ပက်လက် ကုလားထိုင်သည် ထွင်းထုရာတွင် ကျွမ်းကျင်သော မျိုးနွယ်စုထဲမှ တစ်စုံတစ်ဦးကို ဘုန်းတော်ကြီးက တောင်းဆိုကာ အထူးပြုလုပ်ထားတာဖြစ်လို့ သစ်သားတွေက ထုထည်ကြီးကာ လေးလံလွန်းသည်။ ဒီပက်လက်ကုလားထိုင်ကို အခြားလူတွေ ရွှေ့နိုင်မည်ဟု ကျိုးကျီမထင်ပေ။ များသောအားဖြင့် ရှုန်းယယ် သို့မဟုတ် အခြားလူအချို့က ဝိုင်းမပြီးမှ ရွေ့ပြောင်းလို့ရသည်။
"ဒါဆို ရွှေ့ပေးမယ်။" ရှုန်းယယ် က ပြောသည်။
ကျိုးကျီ သည် ရှုန်းယယ် ကို ရွှေ့ခိုင်းပြီးနောက် ဘုန်းတော်ကြီးနှင့် အခြားလူများ ရွှံကိုပုံသွင်းသည့်နေရာတွင် ထိုင်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။
အဲဒီမှာ တော်တော်လေး စည်ကားကာ ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်နေသည်။ တစ်ချို့လူတွေက ရွှံ့တွေကို ဆုပ်နယ်ပြီး ထူးဆန်းတဲ့အရာတွေ အမျိုးမျိုးဖန်တီးနေကြတယ်။ စတုဂံပုံအုတ်များကို ဖန်တီးပြီး ဘေးဖယ်ထားသူများလည်း ရှိသေးသည်။ အားလုံးလုပ်နေတဲ့ နေရာကို ဘုန်းကြီးကလှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး တချို့ လူတွေကို တွင်းတူးဖို့ စီစဉ်နေတယ်။
"နောက်တော့ အိုးခွက်ကို မီးဖုတ်တဲ့အခါ ရွှံ့နဲ့လုပ်ထားတဲ့ ဒီပစ္စည်းတွေကို မီးထဲထည့်ပြီး မီးဖုတ်မှာလား။"
ဘုန်းတော်ကြီးက ကျိုးကျီ ရဲ့ရောက်ရှိနေတာကို သတိပြုမိပြီး "ငါတို့ မီးဖုတ်တာ ဘယ်လောက်ကြာမလဲ" လို့ ချက်ချင်းမေးတယ်။
ကျိုးကျီ လည်းမသိပေ။
သမိုင်းစာအုပ်များနှင့် အခြား စာအုပ်များတွင် မြေအိုးလုပ်နည်းကို သူမြင်ဖူးသော်လည်း ဒီအကြောင်းကို အလွတ်မှတ်ရန် မကြိုးစားခဲ့ဖူးပေ။ နောက်ပိုင်းမှာတော့ ကမ္ဘာပျက်ပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာကြာတော့ သူလည်း အားလုံးကို လုံးလုံးမေ့သွားခဲ့တယ်။
"သားရဲနတ်ဘုရားက သူတို့ကိုယ်တိုင် စမ်းသပ်မလုပ်တဲ့လူတွေကို မကြိုက်ဘူး။ အဲဒါကို ကျွန်တော်တို့ကိုယ်တိုင် အဖြေရှာရမှာပေါ့။"
ကျိုးကျီ က ပြောလိုက်သည်။ သူသည် ဒီလူများကို မည်ကဲ့သို့ လုပ်ရမည်ကို မပြောနိုင်ပေ။ ကိုယ့်ဖာသာ နည်းလမ်းကိုယ်ရှာတွေ့တာ ပိုကောင်းပါတယ်။
အမှန်တော့၊ သူသည် သူတို့ကို အနည်းငယ် အကူအညီ ပေးနိုင်သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ သူသည် နံဘေးမှ မီးဖုတ်သည့် မြေအိုး၏အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်လေ့လာပြီး အကြံပြုချက်အချို့ကို ပေးနိုင်သည်။
အဲဒီရွှံ့အုတ်တွေကို တွင်းအလယ်မှာ ချထားပြီးတော့ ကျောက်ပြားဖြင့် အပေါ်က ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။ အပြင်ဘက်မှာ နောက်ထပ် ထင်းတွေ စုပုံကာ ဝိုင်းလိုက်သည်။
ဟုတ်တာပေါ့....ဥပမာ၊ မီးဖုတ်ထားသောအိုး၏အခြေအနေကို စိတ်စွမ်းအင်နဲ့ သူက ကြည့်ပြီး ဘုန်းတော်ကြီးကို အကြံဉာဏ်အချို့ပေးခြင်းဖြင့် ကူညီပေးနိုင်သည်။ ရွှံ့အုတ်ချပ်တွေ အကုန်ထည့်ပြီးချိန် အပြင်ဘက်က ထင်းပုံကို မီးရှို့ကာ အထဲက အရာတွေကို မီးဖုတ်နိုင်လေပြီ။
မီးတောက်တွေလောင်လာသည့်အခါ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုမှလူများသည် ကြီးမားသောမီးတွင်းကိုကြည့်ကာ "မြေအိုးဆိုတာဘာလဲ" ဟု အချင်းချင်း မေးမြန် ပြောဆိုနေကြသည်။
"ကျွန်တော်မသိပါ..."
"သားရဲနတ်ဘုရားက ကျိုးကျီကို ပြောပြခဲ့တာလို့ ပြောကြတယ်..."
မီးတောက်က အရမ်းအရှိန်၇လာခဲ့သည်။ ကျိုးကျီက မီးတွင်းကြီးရဲ့ အခြေအနေကို တိတ်တိတ်လေး ကြည့်ပြီး ဒီလိုတွင်းတူးပြီး ဖုတ်တာက ကောင်းလောက်မယ်လို့ ထင်တယ်။
"အောင်မြင်မယ်လို့ မင်းထင်လား"
"ဒီလို မီးတွင်းမျိုးကို ... စုပေါင်းလှိုဏ်ဂူအတွင်းမှာ ဖိုထားနိုင်မယ်ဆိုရင် အဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်။ ဒါဆို ဆောင်းရာသီမှာ လှိုဏ်ဂူထဲ နွေးနေလိမ့်မယ် ။"
......
မီးတောက်တွေက ပြင်းပြင်းထန်ထန် တောက်လောင်နေတယ်။ ကျိုးကျီ သည် အခြေအနေကို ကြည့်ပြီး တွင်းကို ကောင်းစွာ မတူးမိကြောင်း ခံစားလိုက်ရသည်။
တွင်းကို ထောင့်တစ်နေရာမှာ တူးထားရင် တွင်းထဲမှာရှိတဲ့ ဧရိယာကို ပိုပူသွားစေမယ့် အဖုံးတစ်ခုပါရှိရ မည်ဖြစ်သည်။ အခု ဒီမီးရှိန်ကို ကျမသွားအောင် ထိန်းထားချင်ရင်တော့ ထင်းကို အဆက်မပြတ် ထည့်နေရမယ်။ အခုက နွေရာသီဆိုတော့ ရာသီဥတုက အရမ်းပူတယ်။ မီးတွင်းမှထွက်သော အပူဒဏ်မှ ချွေးများ ရွှဲနစ်နေလေပြီ။
ဘုန်းတော်ကြီး - "ထင်းဆယ့်ရှစ်စည်း သုံးပြီးပြီ။ အခုက ဆယ့်ကိုးရှိနေပြီ..."
ကျိုးကျီ က ဘုန်းကြီးဘာတွေတွေးနေလဲဆိုတာကို ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ သူသည် မီးတွင်းရှိ အခြေအနေကို သူ၏ စိတ်စွမ်းအားများဖြင့် စောင့်ကြည့်ခဲ့သည်။ ရွှံ့စေးကို မီးထဲတွင် နှစ်နာရီခန့်ကြာအောင်ထားပြီးနောက် ဘုန်းတော်ကြီးက မေးခဲ့သည်။
"ကျိုးကျီ ...မြေအိုးတွေက အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား"
"မဖြစ်သေးဘူး" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။ အုတ်ခဲတွေက အနည်းငယ် အက်ကွဲသွားသည်။ တချို့က တော်တော်ကြည့်ကောင်းပေမယ့် အလယ်ကရွှံ့က မြေအိုးအဖြစ် မတောင့်တင်းလာသေးဘူး။ မီးအရှိန်က လိုအပ်သည့်ပမာဏကိုမရောက်သေးလို့ နောက်ထပ် မီးရှိန်သင့်ဖို့လိုသေးတယ်။ ဘုန်းတော်ကြီးကို ကျိုးကျီက ထင်းတွေ ထပ်ထည့်ခိုင်းလိုက်သည်။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုမှလူများသည် သူတို့၏အလုပ်များဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေကြသော်လည်း အမဲလိုက်သည့်နေ့ မဟုတ်သောကြောင့် အားလပ်ချိန်ရနေေသော တကျူး မျိုးနွယ်စုမှ လူများမှလည်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်ကြည့်နေသည်။
ကျူးကျန်း သည် ဤဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်သည် အလွန်ရယ်စရာကောင်းသည်ဟု ခံစားမိသည်။
သားရဲနတ်ဘုရားကျောင်းမှလူများသည် မြေအိုး ရာဂဏန်းမျှသာ ဖန်တီးရန် တစ်နှစ်ပတ်လုံး အလုပ်များနေ ကြသည်။ အိုးလုပ်နည်းသည် အလွန်ရှုပ်ထွေးသည်ဟု ဆိုကြသည်။ ဤဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်က တရက်တည်းနဲ့ မြေအိုးတွေ လုပ်နိုင်မယ်ထင်တာက .. ရယ်စရာကောင်းလွန်းသည်။
ရွှံ့အချို့ကို ချက်ခြင်း တူးထုတ်ပြီး ပုံသွင်းကာ မီးထဲတွင် ထည့်ထားကြသည်။ ဒီနည်းနဲ့ အိုးခွက်လုပ်လို့ ရတယ်ထင်လား။ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ!
သားရဲနတ်ဘုရားကျောင်း အဆိုအရ မြေအိုးသည် သားရဲ နတ်ဘုရားသခင်ပေးသော ရတနာဖြစ်သည်။ မီးဖုတ်ထားသော ရွှံ့ဖြင့် မည်သို့ပြုလုပ်နိုင်မည်နည်း။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မြေအိုးသည် အမှန်တကယ် အသုံးဝင်လှသည်။ မြေအိုးခွက်က ကျောက်ဇလုံထက် ပိုကောင်းပြီး ပေါ့ပါးကာ သုံးရလွယ်ကူစေသည်။
ဟုတ်တာပေါ့... သာမန်လူတစ်ယောက်ဟာ သူတို့ရဲ့ဘဝမှာ မြေအိုးခွက်ပန်းကန်တွေကို အသုံးပြုဖို့ အခွင့်အရေးမရှိဘူး။ သူတို့၏ မျိုးနွယ်စုအတွင်းမှာ မြေအိုးခွက်သည် အဆင့်အတန်း သင်္ကေတတစ်ခုဖြစ်သည်။ အချို့လူများသည် အိုးခြမ်းကွဲများကို လက်ဝတ်ရတနာအဖြစ်ပင် ဝတ်ဆင်ကြသည်။
"သားရဲနတ်ဘုရား ဗိမာန်တော်က မြေအိုးတွေကို အထူးကျောက်တစ်မျိုးနဲ့ လုပ်တယ်လို့ မပြောခဲ့ဘူးလား။ ရွှံ့ထဲကနေ မြေအိုးကို ဘယ်လိုထုတ်ဖို့ တွေးနိုင်ရတာလဲ "
"မြေအိုးကို ရွှံ့နဲ့ ဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ"
"ထင်းတွေ ဒီလောက် ဖြုန်းတီးပစ်တာ..."
တကျူး မျိုးနွယ်စုမှလူများသည် သူတို့ရှေ့မှမြင်ကွင်းကိုကြည့်ကာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာခံစားခဲ့ရသည်။
သေချာတာပေါ့.... သူတို့ကို အားကိုးရာအမဲ့ဆုံးလို့ ခံစားစေခဲ့တာကတော့ ကျိုးကျီ ဖြစ်တယ်။
ပထမတော့ ကျိုးကျီ ဟာ မီးတွင်းနဲ့ အတော်လေး နီးခဲ့ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းတွင် ပူလွန်းသည်ဟု ခံစားလာရပြီး အဝေးမှ သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် အခြေချကာ ထိုင်နေခဲ့သည်။
တစ်စုံတစ်ယောက်သည် သူရွှေ့ချင်သည်နှင့်တပြိုင်နက် သူ၏ ပက်လက်ကုလားထိုင်ကို ရွှေ့ရန် ကူညီပေးဖို့ ချက်ချင်းရောက်လာသည်။ နောက်တော့ ရှုန်းယယ် ပြန်လာပြီး ကျိုးကျီ က ခေါ်သွားတယ်။ နှစ်ယောက်သား အတူတူစားကြရာတွင် အသီးအနှံအချို့ကိုပင် ရနိုင်ခဲ့သည်။
ကျူးကျန်း ၏ လက်အောက်ငယ်သားတစ်ဦးမှ နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင်ပြောနေခဲ့သည်။
"ဒီ ကျိုးကျီ က သူ့ ဘဝကို နည်းနည်းလေးပျော်ပျော်နေတာပဲ မဟုတ်လား။ သူ့ဘဝရဲ့ အဆင့်အတန်းက ငါတို့လူမျိုးရဲ့ ဘုန်းကြီးထက်တောင် ပိုကောင်းတယ်။"
သူတို့မျိုးနွယ်၏ ဘုန်းကြီးသည် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေကာ စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပင်ပန်းကာ ကြိုးစားအားထုတ်နေရသည်။ ကျိုးကျီ က မတူဘူး၊ သူတို့သည် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်တွင် ရက်အနည်းငယ်ြ ကာနေပြီဖြစ်ပြီး သူ့ကိုမြင်တိုင်း ထမင်းချက်စားသည်ဖြစ်စေ ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ အနားယူကာ အပြင်သို့ လမ်းလျှောက်ထွက်ကာ ပန်းမျိုးစုံနှင့် မြက်ပင်မျိုးစုံတို့ကို ယူဆောင်လာတာပဲ မြင်နေရသည်။
ထိုသို့ဖြစ်သော်ငြားလည်း မျိုးနွယ်စုရှိလူများသည် ကျိုးကျီ ၏စကားကို အခြားသူများထက်ပင် ပို၍နာခံဆဲဖြစ်သည်။
ရှုန်းယယ် သည် အဆင့်နိမ့်သားရဲစစ်သည်တော်ဖြစ်ပြီး ထိုအဆင့်တွင် အစွမ်းထက်သူတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း သူတို့ သိရှိထားပြီးဖြစ်သည်။ နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း သူသည် အလယ်အလတ်အဆင့် သားရဲစစ်သည်တော် ဖြစ်လာနိုင်ဖွယ်ရှိသည်။ ထိုကဲ့သို့ တန်ခိုးကြီးသောလူသည် သူ့ဘဝအား ကျိုးကျီ ထံတွင် နှစ်မြှုပ်ထားခဲ့သည်။
ကျူးကျန်း က သူ့ကို အနည်းငယ် ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် နောက်ဆုံးတွင် သူတို့သည် အပြင်လူများဖြစ်၍ ထိုအကြောင်းကို ပြောရန် အဆင်မပြေပေ...
သူ့အပြုအမူအရ ကျူးကျန်း သူ့ကို အထင်အမြင်သေးနေတယ် ဆိုတာ ရှုန်းယယ် မသိဘူး။ လောလောဆယ်မှာတော့ သူ့ကို ကျိုးကျီ က စာရေးနည်းကို သင်ယူဖို့ ဆွဲထုတ်ခံခဲ့ရပါတယ်။
အရင်ကတော့ ကျိုးကျီ က သူ့ကို သင်္ချာပုစ္ဆာတွေကို ဖြေရှင်းပေးတုန်းက အရမ်းခက်ခဲနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ မထင်မှတ်ဘဲ၊ ပို၍ပင် ခက်ခဲသောအရာတစ်ခုကို သူကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။
ဒီစကားလုံးတွေ... ဒီအရာတွေက ဘာတွေလဲ။ ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ ဒီလိုအခက်အခဲမျိုး ဘယ်လိုရှိနိုင်မလဲ။
သူ့နာမည်နဲ့ ပတ်သက်ရင်... 'ဝက်ဝံ' ဆိုတဲ့ စကားလုံးက ဘာကြောင့် ဒီလောက် ရေးရခက်ရတာလဲ။ ဝက်ဝံအဖြစ် နိုးထလာရခြင်းအတွက် သူ့ကိုယ်သူ နောင်တရမိသော်လည်း အခြားတိရစ္ဆာန်များအတွက် စကားလုံးများသည် ရေးရန်အလွန်ခက်ခဲပါသည်။
လူတို့၏အမည်များသည် သူတို့၏တိရစ္ဆာန်ပုံစံဖြစ်သည့် စကားလုံးဖြင့် မစသင့်ပါ။ ထိုနည်းအားဖြင့် သူ့ကို '一一' ရိရိ (တစ်တစ်) ဟုခေါ်လို့ရနိုင်တာပဲ။ ဒီရှေးဟောင်းမျိုးနွယ်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် ကမ္ဘာမြေမှလူများကဲ့သို့ ထင်မြင်လာကာ သူ့ကိုယ်ကိုယ် ရေးရလွယ်ကူဖို့ နာမည်ကို ရိရိလို့ မှည့်ခေါ်ချင်စိတ်ပေါ်လာခဲ့သည်။
"ကျိုးကျီ ....ငါတို့က ဘာလို့ စကားလုံးတွေ ရေးနေရတာလဲ။ ဝက်ဝံပုံ ဆွဲတာ ပိုကောင်းတယ်လို့ ခံစားရတယ်။" ရှုန်းယယ် ညည်းညူလိုက်သည်။
ကျိုးကျီ - "ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဝက်ဝံတွေ အများကြီးရှိတယ်။ မင်း ဝက်ဝံပုံဆွဲလိုက်ရင် ဒီဝက်ဝံက မင်းလား ဒါမှမဟုတ် မျိုးနွယ်ထဲက တစ်ယောက်ယောက်က ဘယ်လိုသိနိုင်မှာလဲ"
ဒါအမှန်ပဲ... ရှုန်းယယ် က ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
"ဒါပေမယ့် မင်း 'ရှုန်းယယ်" လို့ရေးရင် အဲဒါ မင်းကို ကိုယ်စားပြုလိမ့်မယ်။"
ကျိုးကျီ က ဆက်ပြောသည် ။
ရှုန်းယယ် က ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ပြောခဲ့သည်။
"ဒါပေမယ့်... ဘုန်းတော်ကြိးက လူတွေ သေဆုံးပြီးတဲ့ နောက် မျိုးနွယ်စုထဲက တခြားတစ်ယောက်ယောက်ကို အဲ့ဒီ နာမည်ပေးလေ့ရှိတယ်... နောက်ထပ် ရှုန်းယယ် ရှိနေနိုင်သေးတယ်"
ကျိုးကျီ : "......" သူ ဒီကိစ္စကို တကယ်မသိခဲ့ဘူး...
ကျိုးကျီ - "မင်း... ငါ့နာမည်နဲ့ မင်းနာမည်ကို နောင်လာနောက်သားတွေမြင်နိုင်ဖို့ ကျောက်တုံးပေါ်မှာ ထွင်းထုထားနိုင်တယ်"
ရိုးရှင်းသော တရုတ်စာလုံးများကို မည်သို့ရေးရမည်ကို စကားလုံးများနှင့် မထိတွေ့ဖူးသူတစ်ဦးကို သင်ကြားပေးခြင်းသည် အမှန်တကယ်တွင် အလွန်ခက်ခဲပါသည်။ ကျိုးကျီ က အစတုန်းက ဒီလိုလုပ်ဖို့ အစီအစဉ်မရှိခဲ့ဘူး။ J3 သို့သော် သူနှင့် ရှုန်းယယ် တစ်သက်လုံး အတူရှိမည်ဖြစ်သောကြောင့် အတူတူလုပ်စရာများကို ရှာဖွေရန် လိုအပ်လာသည်။
ထို့အပြင် စကားလုံးများ၏ နောက်ကွယ်တွင် အဓိပ္ပါယ်သည် အလွန်အရေးကြီးပါသည်။ စကားလုံးများဖြင့်သာ အသိပညာနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အချက်အလက်အချို့ကို လက်ဆင့်ကမ်း အမွေဆက်ခံနိုင်မည်ဖြစ်သည်။
ဟုတ်တယ်၊ အဲဒါကို ဆက်မလုပ်ရင် ဒါက ကြီးကြီးမားမားတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူသည် ဒီတစ်သက်တွင် သံအိုးကို ထပ်မံအသုံးပြုရန် မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ ဒီလိုဆိုတော့ ယဉ်ကျေးမှုအကြောင်းပြောနေတာက အလကားပဲလေ။
ရှုန်းယယ် သည် ကျိုးကျီ ၏အကြံပြုချက်ကို အလွန်စိတ်ဝင်စားခဲ့သည်။ သူနဲ့ ကျိုးကျီ တို့ရဲ့ နာမည်တွေကို ကျောက်တုံးမှာ ရေးထွင်းပြီး ထာဝစဉ် ဆက်သွားမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ။ သူသည် ရုတ်တရက် စကားလုံးများကို မှတ်မိရန်နှင့် ရေးတတ်ရန် စေ့ဆော်မှုရှိသည်။
ကျိုးကျီ က သူ့ကို စာရေးနည်းကို ဖြည်းညှင်းစွာ သင်ပေးခဲ့ပြီး စာရေးနေရင်းနဲ့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အဝတ်အစားတစ်ချို့ကို ဖန်တီးခဲ့ပါတယ်။
သူက ရှုန်းယယ် အတွက် အဝတ်အစားတွေ လုပ်ထားပေမယ့် ရှုန်းယယ် ကတော့ ခဏခဏ မဝတ်ဖြစ်ဘူး။ နောက်ဆုံးတွင်၊ သူသည် သူ၏တိရစ္ဆာန်ပုံစံသို့ ပြောင်းပြီးသည်နှင့် ထိုအဝတ်အစားများကို ဖယ်ရှားပစ်မည်ဖြစ်သည်။
ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ တိရစ္ဆာန်သားရေစ ခါးဝတ်က ပို၍ရိုးရှင်းပါသည်။ တိရိစ္ဆာန်သဏ္ဍာန်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသောအခါတွင် ထိုခါးဝတ်ထည်က ပြုတ်ထွက်သွားပြီး လူအသွင်သို့ ပြန်ပြောင်းသောအခါတွင် အဲ့ဒါကို ကောက်ယူကာ ဆက်လက်ဝတ်ဆင်နိုင်သည်။
ကျိုးကျီ သည် ရှုန်းယယ် ၏ တိရိစ္ဆာန် သားရေစ နဲ့ ဆင်တူသော ခါးဝတ်များစွာကို ပြုလုပ်ရန်စဉ်းစားနေသည်။ ဒီနေရာက လူများသည် ကမ္ဘာမြေပေါ်ရှိ လူတွေရဲ့ တိုးတင်မှုလမ်းကြောင်းအတိုင်း ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာမလားဆိုတာ သူ မသိပေ။ ဒီလိုဆိုရင်... နောက်ပိုင်း အဝတ်စား ဝတ်ထားတဲ့ လမ်းတွေပေါ်က လူတွေဟာ သူတို့ရဲ့ တိရစ္ဆာန်ပုံစံအဖြစ်ကို ပြောင်းလဲသွားတဲ့အခါ သူတို့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေ ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲ ထွက်ကုန်ကြလိမ့်မယ်...
ကျိုးကျီ သည် ထိုမြင်ကွင်းကို ရုတ်တရက် မြင်ချင်လာသည်။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းကင်ကြီးက မှောင်လာတယ်။
ယနေ့သည် အမဲလိုက်အဖွဲ့အတွက် အမဲလိုက်သည့်နေ့မဟုတ်ပေ။ အချိန်တွေကြာလာတာနဲ့အမျှ ထင်းသွားကောက်တဲ့သူတွေတောင် ပြန်လာကြပြီ... အားလုံးက အိုးဖုတ်ထားတဲ့ မီးတွင်းဘေးမှာ စုရုံးနေကြပြီ။
ဘုန်းကြီးက လက်ကိုဝှေ့ယမ်းပြီး လူတိုင်းကို မီးတွင်းဘေးမှာ ညစာသွားစားဖို့ ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။ ဘုန်းတော်ကြီးက သဘောတူပြီးနောက်၊ မျိုးနွယ်စုမှလူများသည် မီးတွင်းမှ မီးအနည်းငယ်ကို ချေးယူကာ မြေဥများကို မီးကင်ပြီး အနီးနားရှိ အသားကျပ်တင်ခြောက် တချို့ကို ပြန်လည် အပူပေးကြသည်။
ထိုလူများထဲမှ ကျိုးကျီ နှင့် ရှုန်းယယ် တို့သည် အကောင်းဆုံးအစားအစာကို စားကြသည်။
ကျိုးကျီ သည် ငရုတ်သီးကို ဆီနှင့်ပြန်ကြော်ပြီး ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့်အတူ ကြော်ထားသော အသားကျပ်တင်ခြောက် အချပ်များကို မွှေကြော်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ကြက်ဥကြော်နဲ့တွဲစားရင် အရမ်းအရသာရှိတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့မှာ အဲဒီဟင်းတစ်မျိုးတည်း ရှိတာမဟုတ်ဘူး။
ကျိုးကျီ သည် ယခင်က မှိုအချို့ကို နေလှန်းထားခဲ့ပြီး ယခုအခါ ဆားနယ်ထားသော ဟင်းသီးဟင်းရွက်များဖြင့် မှိုဟင်းချိုကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ တာရှည်ခံဆေးမပါသော ကျောက်ခေတ်က သဘာဝမှို စွပ်ပြုတ်သည် စကားလုံးတွေနဲ့ ဖော်ပြနိုင်တာထက် ပို၍ အရသာရှိသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။
တကျူးမျိုးနွယ်စုမှ လူများသည် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ကြည့်နေချိန်တွင် မနာလိုစိတ်ဖြင့် မျက်လုံးများပင် ပူလောင်နေနိုင်သည်။ ကျိုးကျီ ကို သူတို့ အထင်သေး ရှုံ့ချကြပေမဲ့ ဒီလူလုပ်ထားတဲ့ အစားအစာက တကယ်ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံရမယ်။
ကျိုးကျီ ၏ ရှေ့တွင် ခင်းကျင်းထားသော ပွဲတော်စာကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူတို့သည် သူတို့၏ အသားများကို ဆက်လက် ကိုက်စားကာ ဝမ်းဗိုက်ကို မြေကြီးဥများဖြင့် ပြည့်စေလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူတို့စားခဲ့တဲ့ အစားအစာတွေက အရမ်းအရသာရှိပြီးသားပါ။ အရသာက အဆင်မပြေဘူးလို့ အခု ဘာကြောင့် ခံစားရတာလဲ။ ဤကဲ့သို့ တွေးတောတာက တကျူး မျိုးနွယ် မှ လူများရဲ့အကျင့်မှ မဟုတ်ပဲ။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုက လူတွေဟာ လောဘကြီးလွန်းတယ်။
ယခုအချိန်တွင် ကျိုးကျီ ပြောလိုက်သည်။
"တွင်းထဲမှာရှိတဲ့ အရာတွေကို အခြေခံအားဖြင့် မီးဖုတ်တာ ပြီးပါပြီ။ ထင်း ထပ်ထည့်စရာ မလိုတော့ဘူး"
ကျိုးကျီ သည် သူ၏စိတ်စွမ်းအားဖြင့် မီးတွင်းထဲက အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေပြီး လူများကို ထင်းထည့်ရန် အခါအားလျော်စွာ သတိပေးနေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း တွင်းရှိ အုတ်နှင့် မြေအိုးအများစုသည် မည်းမှောင်နေပြီး ကွဲအက်နေဆဲဖြစ်သည်။
သို့သော် ပိုကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ပိုဆိုးသည်ဖြစ်စေ... သူတို့သည် 'မြေအိုးများ' ကို ဖန်တီးနိုင်ပြီဖြစ်သည်။
ကျိုးကျီ ၏စကားကိုကြားတော့ တကျူး မျိုးနွယ်စုမှလူများသည် ့ရှေ့ကို ပြေးထွက်ကာ ကြည့်ရန် ပြင်ဆင်ကြသည်။
မြေအိုးကို ဘယ်လိုလွယ်လွယ်နဲ့ လုပ်ရမှာလဲ? အကယ်၍ ဒီမျိုးနွယ်စုမှလူများသည် ရွှံ့နှင့်မီးတို့မှ အိုးခွက်ပန်းကန်များကို အမှန်တကယ်ဖန်တီးနိုင်လျှင် ကျိုးကျီ သည် နောင်တွင် ဒီထက်မကသော အရာများကို ဖန်တီးနိုင်လိမ့်မည်။
တကျူး မျိုးနွယ် မှလူများက ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုသည် ဒီလို လှည့်ကွက်များဖြင့် အိုးခွက်များကို ပြုလုပ်နိုင်သည်ကို မယုံကြည်ကြသော်လည်း ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်မှလူများက ကျိုးကျီ ကို ယုံကြည်ကြသည်။
"အိုးက ဘယ်လိုပုံစံလဲလို့ သိချင်နေတာ..."
"ဒီမီးက ဘယ်တော့ ငြိမ်းမှာလဲ"
"ဒီည ပြန်မအိပ်ခင် ဒီမြေအိုးကိုတွေ့ရမယ်!"
ထင်းမထည့်တော့ဘဲ တွင်းထဲက မီးက တဖြည်းဖြည်း လောင်ကျွမ်းသွားတယ်။
မီးစဖုတ်ပြီး ခုနစ်နာရီခန့်အကြာတွင် ဘုန်းတော်ကြီးက လူများကို တွင်းထဲမှ လောင်ကျွမ်းနေသော မီးခိုးများကို ဖယ်ထုတ်ကာ အလယ်တွင် စုပုံနေသော အရာများကို လူတိုင်းမြင်လိုက်ရသည်။
'မီးဖို' နဲ့ ပြုလုပ်ထားတဲ့ ကျောက်တုံးတွေထဲက တစ်ခု ပြိုကျသွားပြီး အတွင်းမှာရှိတဲ့ မြေအိုးတွေကို မှောင်နေပြီမို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရပါဘူး။
တစ်စုံတစ်ယောက်သည် သူ့ရဲ့ တိရစ္ဆာန်ပုံစံသို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး အတွင်းမှအရာများကို သယ်ဆောင်ကာ မထုတ်ခင် ထိုအရာတွေ အေးသွားစေရန် နောက်ထပ်တစ်နာရီ သို့မဟုတ် ထို့ထက်ကြာအောင် စောင့်ရမည်ဖြစ်ပါသည်။
အုတ်တော်တော်များများ အက်ကွဲသွားတယ်။ တစ်ချို့က အနီရောင်၊ အချို့က အနက်ရောင်ဖြစ်ပြီး ထူးဆန်းတဲ့ပုံပေါက်ပါတယ်။ အပြင်ဘက်ကနေ အိုးခွက်ဖြစ်သွားတဲ့ တခြားရွှံ့တုံးတွေလည်း ရှိသေးတယ်...။
ကျိုးကျီ က သူတို့ အလယ်မှာ ထားထားတဲ့ ပန်းကန်တွေနဲ့ အိုးခွက်တွေ အများစုဟာ ကွဲအက်သွားတယ်။
"အားလုံးပျက်သွားပြီ။" ဘုန်းကြီးကတော့ နည်းနည်းစိတ်ပျက်သွားပေမယ့် ပြောလိုက်သည်။
"ဒီမြေအိုးကွဲက အရမ်းလှတယ်၊ လှိုဏ်ဂူထဲကို အလှဆင်ချင်တယ်"
"တစ်ကယ်တော့ သုံးလို့ရတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုမှ မရှိပါဘူး။"
ကျိုးကျီ သည် မီးဖုတ်ထားတဲ့ အရာဝတ္ထုများထဲမှ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေသော ပန်းကန်ပြားတစ်ချပ်ကို တွေ့ရှိပြီးနောက် ပန်းကန်ပြားကို ပုံသွင်းစဉ်က ပြဿနာအချို့ ရှိနေကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဒါကို အသုံးပြုလျှင် တခါတည်း ကွဲသွားနိုင်သည်။
ကျိုးကျီ ကညည်းညူနေပေမယ့် ကျူးကျန်း နဲ့ တခြားသူတွေက လုံးဝကို အံသြသွားကာ ပြောလိုက်သည်။
"မင်းတို့... တကယ် အိုးခွက်တွေ လုပ်လိုက်နိုင်တာပဲကွ!"
*************-*************
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
