Chapter (93) _ ဧရာမ ရေပုတ်သင်ကြီး
(Giant Salamander - ဧရာမ ရေပုတ်သင်ကြီး)
မာရှောင် က ဒီလူတွေရဲ့ ကျိန်ဆဲစကားတွေကို နားထောင်ပြီး သူ့အပြုံးက သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ အေးတင်းအေးခဲစပြုနေလေပြီ ။ သူတို့ရဲ့ ကျားကြီး မျိုးနွယ် က အရမ်းအစွမ်းထက်ပေမယ့် ဒီလူတွေက ဒီလိုကျိန်စာတိုက်ရဲနေကြတုန်းပဲ...
ဒီလူအားလုံးကို သူ သေချာပေါက်ကို သတ်ပစ်မှာ ဖြစ်တယ်!
သို့သော် သူ့စိတ်ထဲတွင်သာ သွေးဆာသည့် အတွေးကို တွေးနေမိသည်။ အပေါ်ယံတွင်မူ ဒီလူများနှင့် စကားစမြည်ပြောရန် လိုအပ်နေသေးသည်။
ရှုန်းယယ် သည် မြက်ပင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေပြီး ဤမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေစဉ် အနည်းငယ် ရယ်စရာကောင်းသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက လူအများစု အားပါးတရ ဆဲဆိုနေတာကိုလည်း မနှောက်ယှက်ပေ။ ဟန်ဆောင်တာပေါ်သွားမှာ စိုးရိမ်လို့ အခု လာတဲ့လူတွေက ကျားကြီး မျိုးနွယ် မှဖြစ်သည်ဆိုသည်ကို အခြားလူတွေက မသိခဲ့ကြပေ။ ဘုန်းကြီးမှ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်ဝင်တွေ ခုလို ဆဲဆိုနေတာကို ကျားကြီးမျိုးနွယ်ကလွဲရင် အခြားမည်သူ့ကိုမျှ ခုလို ဆဲခွင့်မပြုနိုင်ကြောင်း ဘုန်းကြီးကသာ ဝင်ပြောခဲ့သည်။
ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်ကလူတွေက သူတို့ဆီမှာ အရင်းအမြစ်များ ကြွယ်ဝလာ ကြောင်းကိုလည်း အခြားလူများ သိရှိ စေလိုခြင်းမရှိပေ။ အအေးဒဏ်ကြောင့် စားနပ်ရိက္ခာပြတ်လပ်နေတဲ့ ဆောင်းရာသီဟာ မကြာခင် ရောက်လာတော့မှာပါ။ လူမျိုးစုများစွာသည် ဆောင်းရာသီတွင် အစားအသောက်မလောက်ငှ သဖြင့် အလွန်ခက်ခဲသောအချိန်များ ရှိခဲ့သည်။ တကယ်လို့ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် တွင် အရင်းအမြစ်များ ပေါများကြောင်းကို ဒီလူများ သိရှိပါက၊ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် သို့ လုယက်ရန် အပြေးအလွှားလာကြပြီး သူတို့၏ စားနပ်ရိက္ခာကို ရယူရန် ကြိုးစား ကြပေမည်။
သူတို့ ပင်ပင်ပန်းပန်း စုဆောင်းထားသော အစားအသောက်ကို အခြား ဘယ်သူ့ကိုမှ ဝေမျှမစားချင်ကြဘူး။ ထို့ကြောင့် ဒီလူများသည် ဘုန်းကြီး၏စကားကို နားထောင်ကြပြီး အခြားသူများသည် ကျားကြီးမျိုးနွယ်ကို ကျိန်ဆဲနေသည်ကို နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့ကြသည်။
အချိန်အတော်ကြာ ကျိန်ဆဲပြီးနောက် ညစာစားချိန်ရောက်ပြီ။ ရှုန်းဟော် သည် ထမင်းဟင်းချက်ရန် စတင်ဝေငှလိုက်သည်။ သူ့မှာ အသေးငယ်ဆုံး မြေဥ အားလုံးကို ဆွဲထုတ်လာပြီး လူတိုင်းကို အနည်းငယ်ဆီ ဖြန့်ဝေခဲ့ကာ စုဆောင်းထားသော အပင်အချို့ကိုလည်း ဝေငှပေးသည်။
"ငါတို့ မျိုးနွယ်စုက တစ်ရက်ခြားပဲ အမဲလိုက်ထွက်တယ်။ ဒီနေ့က အမဲလိုက်တဲ့နေ့မဟုတ်ဘူးဆိုတော့..."
ရှုန်းဟော် က မာရှောင် ကို ရှက်ရွံ့တဲ့အကြည့်နဲ့ ပေးပြီးတော့ ပုပ်နေတဲ့ အသားဆားနယ် အသားတစ်ပိုင်းနဲ့အတူ တူးထားတာ ကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ရှုံ့တွနေတဲ့ မြေဥတွေကို ပေးလိုက်တယ်။ ကောင်းနေသည့် အသားကျပ်တင်ခြောက်တွေကို တော့ သိမ်းထားလိုက်သည်။
အရင်ကတော့ ဆားပိုင်ဆိုင်တာနည်းတဲ့လူမျိုးဟာ အသားကို တာရှည်ခံဖို့ တခုခုလုပ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအသားက ဆိုးသွားပေမယ့် ပျက်သွားရင်တောင်မှ စားဖို့ မူလကတည်းက စီစဉ်ထားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျိုးကျီ ဟာ ကျပ်တင်ထားတဲ့ အသားလုပ်နည်းကို တီထွင်ခဲ့ပြီးတော့ မျိုးနွယ်စုက အသားတွေ အများကြီး ကောက်ယူလာပြီး အသားတွေက ပုပ်သိုးမှု သိပ်မရှိတော့ပဲ သိမ်းထားနိုင်တော့သည်။
အနည်းငယ်ဆိုးဝါးသည့် အသားတွေကို အခြောက်လှန်းရန် နေပူထဲတွင် ထားခဲ့ပြီး နောင်တွင် စားစရာအတွက် သိမ်းဆည်းရန် ကြံရွယ်ကာ ထင်းတဲ၌ ချိတ်ဆွဲထား ခဲ့သည်။ - ဒီဆားနယ်ထားသော အသား၏ အနံ့သည် အလွန်အနံ့ပြင်းပြီး အိမ်မှာချိတ်ဆွဲထားပါက အနံ့မခံနိုင်လောက်ပေ။ သူတို့က ဒါကို ဖယ်ထား လိုက်ကာ လုံးလုံးမေ့သွားကာ ယခုမှပင် သတိရလာသည်။
ဒီပုပ်နေသောအသားစအခြောက်ကိုရရှိသောအခါ မာရှောင် ၏နှုတ်ခမ်းထောင့် က ပြင်းထန်စွာ တွန့်လိမ်သွားသည်။ နှစ်အတော်ကြာအောင် သူ အဲဒီလို ပုပ်သိုးနေသည့် အသားကို မစားခဲ့ရတော့ပေ။
သို့သော်လည်း ယခုအခါ ဆားရောင်းဝယ်ရန် ထွက်လာကာ ကုန်ပစ္စည်းများ ခိုးယူခံရသော ခိုကိုးရာမဲ့၊ ကံဆိုးသူအဖြစ် သရုပ်ဆောင်နေရသဖြင့် မာရှောင် သည် သူ့သွားများကိုသာ တင်းတင်းကြိတ်ကာ အောင့်အီးကာ စားလိုက်ရတော့သည်။
ထိုစဉ်ခဏ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်တွေက သူ့ဘေးမှာ တမင်သက်သက် သရုပ်ဆောင်နေ ကြသလားလို့ သံသယဝင်ပေမယ့် ခဏနေတော့ သံသယတွေ လွင့်ပျယ်သွားသည်။
ကျိုးကျီက ခြင်းတောင်းထဲမှာ မြက်တွေ အပြည့်ထည့်ပြီး ရှုန်းယယ်ကို လာကျွေးနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှုန်းယယ်က ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်ထဲမှာ အင်အားအကြီးဆုံးစစ်သည်တော် တစ်ယောက်ဆိုတာ သူ သိတယ်။ ဒါတောင် သူက မြက်တွေကိုပဲ စားနေရသလား။
ဒီမြက်ပင်တစ်ချို့ဟာ သူတစ်ခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့အရာတွေဖြစ်ပေမယ့် အရင်ကစားဖူးတဲ့ တခြား မြက်ပင် အမျိုးအစားတွေလည်းရှိပါသေးတယ်... ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သူတို့အားလုံးက အရသာ မကောင်းသလို စားချင်စရာလည်း မဖြစ်ပါဘူး။
ရှုန်းယယ် ရဲ့အမူအရာကနေ ဒီအရာတွေကို သူ မစားချင်ပေမယ့် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် စားလိုက်တယ်ဆိုတာ သိသာပါတယ်...
ဝက်ဝံကြီးတွေက အရမ်းကို ဆင်းရဲသော မျိုးနွယ်ဖြစ်ရမည်။ ယေဘူယျအားဖြင့်၊ မျိုးနွယ်စု ပိုဆင်းရဲလေ၊ ဆောင်းရာသီအတွက် အစားအစာ သိုလှောင်ရန် ပိုနှစ်သက်လေလေဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် ရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေ ပေါ်မူတည်ပြီး... သူတို့သိမ်းဆည်းထားတဲ့ အစားအစာတွေဟာ ပုပ်ပွနေတဲ့ အသားတွေကလွဲပြီး ကောင်းတဲ့အသားဆိုတာ လုံး၀ မပါဝင်နိုင်ဘူး၊ ဒီလိုတွေးမိပြီး မာရှောင် အနည်းငယ် ရွံရှာသွားသည်။
ရှုန်းယယ် က သူ့ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်သလိုပဲ သူ တွေးနေမိတယ်။
မာရှောင် က သူ့အပြုံးကို ပြန်ကြည့်ပြီး ရှုန်းယယ်က သူ့ရဲ့ မြက်တွေစားဖို့ လုပ်နေတာကို ကြည့်လိုက်တယ်။
ရှုန်းယယ် သည် သူက ဆေးဖက်ဝင် မြက်ပင်တွေ စားနေစဉ်တွင် အတော်လေး စိတ်ဓာတ်ကျသွားသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဒီမြက်ရဲ့အရသာက တကယ်ဆိုး ပေမယ့် သူ့ကို ပိုသန်မာစေနိုင်တဲ့ စွမ်းအင်တွေ ပါဝင်တယ်... သူ အပြင်းအထန် အားတင်းကာ ပါးစပ်ထဲ သွပ်ထည့်ပြီး စားလိုက်တာနဲ့ ရုတ်တရက် ကျိုးကျီကို မေးလိုက်သည်။
"ကျိုးကျီ မင်း စားချင်လား?"
သူ စကားပြောနေစဉ်တွင် သူက မြက်တွေထဲကနေ အတော်လေး အရသာ ကောင်းသော အပင်တစ်ပင်ကို ထုတ်ကာ ကျိုးကျီ ၏ပါးစပ်နားကို တိုးပေး လိုက်သည်။
"ဒါစားတာက ငါ့အတွက် အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူး"
ကျိုးကျီ သည် အခြားအပင်အချို့ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်—ဒီအပင်တွေက အခုရှုန်းယယ် စားနေသည့်ထက် ပို၍အရသာရှိသည်။
ရှုန်းယယ် က သူတို့ အရသာ မတူတာကို သတိမထားမိဘူး။ ကျိုးကျီက စိတ်အားထက်သန်စွာ ထွက်သွားသည်ကိုသာ ရှုန်းယယ် မြင်လိုက်ရသည်။
သူ့အတွက် မြက်ပင်တွေ ပေါများလွန်းလှတယ်၊ သူ နည်းနည်း လှုပ်သွားတယ်--ကျိုးကျီ က သူ့အတွက် အရမ်းကောင်းတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီမြက်ပင်များသည် စွမ်းအင်ရှိသည်ကို ကျိုးကျီ က ဘယ်လိုသိတာလဲ။ သားရဲ ဘုရားသခင်က သူ့ကို ပြောခဲ့တာလား။ ရှုန်းယယ် သည် ဒီကိစ္စကို ခဏတာ ပဟေဋိဖြစ်ခဲ့သော်လည်း အတွေးရပ် လိုက်သည်။
ကျိုးကျီ သည် အပင်အမျိုးအစားအားလုံးကို နှစ်သက်ပြီး သူတို့ကို အမျိုးအစား ခွဲခြားရာတွင် အလွန်ကျွမ်းကျင်ကြောင်း သူတွေ့ရှိခဲ့သည်။ သားရဲ နတ်ဘုရားက သူ့ကို ပေးအပ်ခဲ့တဲ့ ကျွမ်းကျင်မှု ဖြစ်နိုင်လောက်သည်။
ရှုန်းယယ် သည် ဖြည်းညှင်းစွာဖြင့် မြက်ထည့်ထားသော ခြင်းတောင်းထဲက အရွက်တွေကို ကုန်အောင်စားနေစဉ် အနားက ဖြတ်လျှောက်သွားကာ ရှုန်းဟော် နှင့် ဘုန်းတော်ကြီး၏ အကြည့်များက သဘောကျပုံပေါ်နေသည်။
ဘုန်းကြီးနဲ့ ရှုန်းဟော်- ရှုန်းယယ် က အရမ်းကြိုးစားနေတာပဲ။ ကျားကြီးမျိုးနွယ်က လူတွေက သူတို့က ဆင်းရဲပြီး အားနည်းတယ်လို့ ထင်သွားအောင် သူ မြက်စားနေတာတောင် တချက်မတွန့်ဘူး။ ပြီးတော့ သူက အစိမ်းလိုက်စား နေသေးတယ်။
မာရှောင် သည် ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်ကို ရောက်ချိန်က အစောကြီးမဟုတ်တော့ဘဲ အားလုံးက ညစာစားပြီးတာနဲ့ မှောင်နေပြီ။
မာရှောင် ၏ သုံးယောက်အုပ်စုသည် ကျူးကျန်း နှင့် သူ၏လူများ ယခင်က နေထိုင်ခဲ့သော လှိုဏ်ဂူတွင် နေထိုင်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။ ကျူးကျန်း နဲ့ တခြားသူတွေ ကတော့... သူတို့ဟာ ကျန်းမာသန်စွမ်းလွန်းတာကြောင့် ဒီနေ့ မျိုးနွယ်ကို ပြန်ခွင့်မပြုဘဲ အိုးလုပ်တဲ့နေရာကို ယာယီနေထိုင်ဖို့ စေလွှတ်ခံခဲ့ရပါတယ်။
ဘုန်းတော်ကြီးသည် ညဘက်ကင်းလှည့်ရန် တာဝန်ကိုလည်း ပေးခဲ့သည်။ ကျားကြီး မျိုးနွယ် မှလူများသည် ဒိုင်နိုဆောများ မွေးမြူပြီး ကောက်ပဲ သီးနှံ စိုက်ပျိုးသည့်နေရာကို ရှာဖွေ မတွေ့အောင် သေချာစောင့်ကြပ်ရမည် ဖြစ်သည်။
တကယ်လို့ သူတို့တွေက အရမ်းစားစရာပေါလျှံနေတယ်လို့သာ သိသွားရင် ကျားကြီးမျိုးနွယ်သည် လောဘကြောင့် တိုက်ခိုက်နိုင်သော်လည်း သူတို့ကိုလည်း အကြောက်တရားဖြင့် လာမတိုက်တော့ပဲ နောက်ဆုတ်သွားဖို့ ရွေးချယ်နို်င်သည်။ သို့ရာတွင်၊ သူတို့က အလွန်အားနည်းနေပါက၊ ကျားကြီး မျိုးနွယ် မှလူများသည် ကျိန်းသေပေါက် ရောက်လာမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့ကိုပင် အလေးအနက်ထားမည် မဟုတ်ပေ။
ထို့ကြောင့် ကျူးကျန်း သည် သူနှင့်အတူ လူများကို ခေါ်ဆောင်ကာ တစ်ညလုံး စောင့်ကြည့်နေခဲ့ရသည်။
ရှုန်းယယ် နဲ့ ကျိုးကျီ က တခြားဘာမှ လုပ်စရာ မလိုပါဘူး။ မြက်စားပြီးနောက် ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ကြသည်။ ရှုန်းယယ် မှာ သေချာပေါက် မစားနိုင်လောက်ဘူး ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ကျိုးကျီ က ကျပ်တင်ထားတဲ့ အသားတစ်ပိုင်းကို ဖြတ်ပြီး စားဖို့ ချက်လိုက်တယ်။
ရှုန်းယယ် ဒဏ်ရာရခဲ့ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာခဲ့သည်။ နည်းနည်းပဲစားတာ သူ့အစာအိမ်ကို လုံးဝ အဆင်မပြေစေဘူး။
အဲဒီ့နောက် တစ်ညမှာတော့ ရှုန်းယယ် က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ အများကြီး တိုးတက်လာ တာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက စွမ်းအင်တွေကို အပြည့်အဝ ပြန်လည်ရရှိခဲ့ပါတယ်။ အိပ်စက်ခြင်းသည် အမှန်တကယ် ပြန်လည် ကောင်းမွန်ရန် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းဖြစ်သည်။ သူ မနေ့ညက စားဖို့ လုံလောက်ပေမယ့် ဒီနေ့တော့ ဗိုက်ဆာနေပြန်တယ်။ တကယ်တော့ သူ အရမ်းဗိုက်ဆာနေပြီ...
"ထမင်းစားချိန်ရောက်ပြီ" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ရှုန်းယယ် အပြင်သို့ထွက်လာသောအခါ ကျိုးကျီ သည် ပန်ကိတ်ကြော် လုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျိုးကျီ က အထဲမှာ လှီးဖြတ်ထားတဲ့ အသီးအရွက်တွေ နဲ့ လှီးထားတဲ့ အသားတချို့ကိုလည်း ထည့်ထားပါတယ်။ ပါဝင်ပစ္စည်းများ ပိုများသောကြောင့် ပန်ကိတ်လုပ်ရတာ နည်းနည်း အလုပ်ရှုပ်သွားပေမယ့် ဒါက အရမ်းအရသာရှိတယ်။
ရှုန်းယယ် သည် ဒီအရာသည် သူစားဖူးသမျှ အရသာအရှိဆုံး အရာဖြစ်သည်ဟု ခံစားမိပြန်သည်။ ကျိုးကျီ ပေးသော ပန်ကိတ်မုန့်များထဲမှ တစ်ခုကို အပြီးသတ်ရန် ရှုန်းယယ် သည် နှစ်ကိုက် သုံးချက်သာ အချိန်ယူရသည်။ ထို့နောက် သူက တွေးကာ ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့သိုလှောင်ထားတဲ့အသားတွေ ကုန်သွားပြီလား "
သူသည် လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်က အိမ်ဆောက်ရာမှာ ဝင်ကူနေလို့ အမဲလိုက် သိပ်မထွက်ဖြစ်ပဲ ကျူးကျန်းနဲ့ သူ့လူတွေကို အမြဲ သွားသွား လေ့ကျင့် နေခဲ့သည်။ သူ့တွင် အားလပ်ရန် အချိန်အလုံအလောက် မရှိသည့် အပြင် စုပေါင်းအမဲလိုက်ခြင်းအပြင်ဘက်တွင် အမဲလိုက်ခြင်းလည်း မလုပ်ခဲ့ပေ။ ကျိုးကျီ စားရန်အတွက် ငါးအချို့အတွက် အခြားသူများနှင့် လဲလှယ်ရန်အတွက် ငရုတ်ကောင်းနှင့် အခြားအရာများကိုသာ အသုံးပြုခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့သည် အစာကို မသိုလှောင် နိုင်ခဲ့ပေ။
အခု သူတို့ပြောင်းလာပြီး အခြေချနေထိုင်ကြတော့ ဆောင်းတွင်းအတွက် စားစရာ နည်းနည်း ထပ်ပြင်ဆင်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ-- သူတို့ လွတ်နေတဲ့ အခန်းက စားစရာ သိုလှောင်ဖို့ သုံးလို့ရတဲ့ နေရာပဲလေ။
" ငါတို့မှာ မလုံလောက်ဘူး၊ ငါတို့မှာ ဘာမှမရှိဘူး" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
သူတို့မှာ မုယောဥနဲ့ မြေဥတွေ အများကြီး ကျန်နေသေးပေမယ့် အသားတွေ အကုန်စားပြီးသွားပြီ။ သူတို့သည် မကြာသေးမီကမှ စတင်ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက် ရှုန်းယယ် မှာ ဒဏ်ရာကြောင့် ပိုစားခဲ့ရပြီး အရာအားလုံးကို ကုန်သွားစေခဲ့သည်။
"ဒီနေ့ လိုက်ရှာမယ်!" ရှုန်းယယ် က ပြောသည်။
ကျိုးကျီ: "......" မင်း ဒဏ်ရာရနေတာကို မင်းဘယ်လိုအမဲလိုက်ချင်တာလဲ။
ကျိုးကျီ က ရှုန်းယယ် ကို အမဲမလိုက်ချင်ပေမယ့် ရှုန်းယယ် က အတင်းအကျပ် ပြောသည်။
"ဘုန်းကြီးနဲ့ ရှုန်းဟော် နှစ်ယောက်စလုံးက မျိုးနွယ်စုထဲမှာ ရှိနေပြီး သူတို့က ငါ့ကို မလိုအပ်ပါဘူး။ ဒီဒဏ်ရာက သိပ်တော့မပြင်းထန်ပါဘူး..."
"ငါ မင်းနဲ့လိုက်ခဲ့မယ်။" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ရှုန်းယယ် က သူ့လက်ရှိအခြေအနေမှာ အပြင်ထွက်ရတာ အဆင်ပြေပေမယ့် အမဲလိုက်ရင်... သူ့ရှေ့မှာ ပေါ်လာခဲ့ရင် သားကောင်သေးသေးလေးကိုသာ ဖမ်းမိနိုင်မှာပါ။ ဒါပေမယ့် အန္တရာယ် ကြုံရနိုင်တယ်။ ထိုအခြေအနေမျိုးတွင် ကျိုးကျီ လည်း လိုက်လာလို့ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် ရှုန်းယယ် ကို ချီပြီး ထွက်ပြေးနိုင်တယ်။
"ငါ ဒဏ်ရာရထားလို့ မင်းကို မကာကွယ်နိုင်မှာကို စိုးရိမ်နေမိတယ်" ရှုန်းယယ် က စိုးရိမ်နေခဲ့တယ်။
"ဒါဆို နောက်ထပ်လူတချို့ကို ခေါ်လိုက်ပါ" ကျိုးကျီ က အကြံပြုသည်။
ကျိုးကျီ ၏ အကြည့်များက တင်းမာနေပြီး သူ စိတ်မပြောင်းချင်ဘူးဆိုတာ သိသာထင်ရှားနေတော့ ရှုန်းယယ် က အလျှော့ပေးလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ..."
ရှုန်းယယ် က ကျူးကျန်း ကိုမေးဖို့စီစဉ်ထားပေမယ့် ကျိုးကျီ က လမ်းမှာ ရုတ်တရက်မေးလိုက်သည်။
" ငါတို့နှစ်ယောက်သာဖြစ်ရင် မကောင်းဘူးလား။ တခြားတစ်ယောက်ကို ခေါ်လိုက်ရမှာလား"
ရှုန်းယယ် လည်း ကျိုးကျီ နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း အပြင်ထွက်ချင်ခဲ့တာ။ ကျိုးကျီ ပြောတာကိုကြားတော့ သူက ချက်ချင်းပဲ တခြားလူကို ခေါ်ဖို့ စိတ်ကူးကို စွန့်လွှတ်လိုက်ပြီး ကျိုးကျီ ကို သူနဲ့အတူ မျိုးနွယ်စုနားက မြစ်ဆီ ခေါ်သွား လိုက်တယ်။
သူနဲ့ ကျိုးကျီ အတူ ရှိခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒိုင်နိုဆောတွေကို သွားဖမ်းနိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြန်သွားရင် စားဖို့ ငါးနဲ့ပုစွန်ကို စမ်းပြီးဖမ်းတာက ပိုကောင်းပါတယ်။ မြစ်ကမ်းဘေး မှာ တော်တော် လုံခြုံတယ်...
လူတွေက မြစ်ကမ်းနားကို မကြာခဏလာလေ့ရှိကြပြီး သူတို့ရဲ့ ရနံ့တွေက တော်တော်ပြင်းတယ်။ ရေသောက်ဖို့ ဒီနေရာကို ဒိုင်နိုဆောတွေ မရောက်ဖူးပေမယ့် မြစ်ထဲမှာ ငါးနဲ့ ပုစွန်တချို့ ကူးခတ်နေတုန်းပါပဲ။ ငါးနဲ့ပုစွန်တွေက ဉာဏ်မရှိကြဘူး။ ဘယ်လောက်ပဲ ဖမ်းမိပါစေ၊ ဒီနေရာမှာ လာလပြီး ကူးခတ်နေမှာပါ။ ထို့အပြင် ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုမှလူများသည် အစာအဟာရလုံလောက်လာတော့ ယေဘုယျအားဖြင့် ငါးနှင့်ပုစွန် ဖမ်းမစားကြတော့ပေ။
ရှုန်းယယ် သည် ငါးဖမ်းရန် ရေထဲသို့သွားရန် စီစဉ်ခဲ့သော်လည်း ကျိုးကျီ က တားလိုက်သည်။
"ငါးဖမ်းဖို့ စွမ်းအင်အများကြီးလိုတယ်။ မင်း ဖမ်းနိုင်တဲ့ငါးတွေ အကုန်စားဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။"
ဒါအမှန်ပဲ... ဆောင်းတွင်းမှာ လူတွေက ခါးသီးတဲ့ရာသီဥတုမှာ အမဲလိုက်ထွက်ကြပေမဲ့ ဖမ်းမိတဲ့သားကောင်တွေဟာ အမဲလိုက်ချိန်မှာ ခွန်အား ပမာဏနဲ့ လိုက်လျောညီထွေမဖြစ်နိုင်တာကြောင့် မျိုးနွယ်စုထဲကလူတွေက ဆောင်းရာသီမှာ မလှုပ်မယှက်အိပ်ရတာကို နှစ်သက်ကြပါတယ်။ . ဒီလိုဖြစ်တာကြောင့် အမဲလိုက်ဖို့တောင် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။
လက်ရှိ ရှုန်းယယ် အတွက်တော့ သူ ဖမ်းဖို့ ခက်ခက်ခဲခဲ ဖမ်းနိုင်တဲ့ငါးက သူ့သွားကြားက ကွက်လပ်တွေကို ဖြည့်ဖို့တောင် မလုံလောက်ပါဘူး။ သူတို့ကို ဖမ်းတာက ဘာအတွက်လဲ။
ကျိုးကျီ က ဆက်ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့ ဆက်လျှောက်ကြမလား?"
ရှုန်းယယ် က ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ကျိုးကျီ နဲ့ ဆက်လျှောက်လာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်ရင်း၊ ကျိုးကျီ သည် သူ၏ ဝိညာဉ်စွမ်းအားများကို အသုံးပြုကာ သူတို့၏ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စောင့်ကြည့်ကာ အန္တရာယ် သို့မဟုတ် အစာရှိမရှိ စစ်ဆေးခဲ့သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စစ်ဆေးခြင်းဖြင့် သူသည် စားရန်တစ်ခုခုကို ရှာဖွေနိုင်ခဲ့သည်။ မြစ်အောက်ခြေမှာ ရေပုတ်သင်ကြီးတစ်ကောင် လာနေတာကို သိလိုက်တယ်။
ဧရာမရေပုတ်သင်သည် ကမ္ဘာမြေ တွင်လည်း တည်ရှိနေသောအရာဖြစ်သည်။ ထိုရေပုပ်သင်က ရှည်လျားသော သမိုင်းကြောင်းရှိခဲ့ပြီး သူကို သက်ရှိရုပ်ကြွင်းဟု ခေါ်တွင်ခဲ့သည်မှာ ကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကျိုးကျီ က သူ့အိမ်နားမှာ အစာရှာဖို့ လာလို့ အဖမ်းခံလိုက်ရတဲ့ ဧရာမရေပုတ်သင်ကြီးကို သတိရလိုက်သည်။ ဒီရေပုပ်သင်မျိုးတွေက ကာကွယ်ခံထားရသော မျိုးစိတ်ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်ကတည်းက ရေပုတ်သင်ကြီးအကြောင်း ပိုမိုလေ့လာခဲ့ပြီး သူက ဒီအတိုင်း မှတ်မိနေတာ ဖြစ်သည်။
ကျိုးကျီ သည် ဧရာမရေပုတ်သင်ကြီးကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သော်လည်း ရှုန်းယယ် က သတိမပြုမိဘဲ သားကောင် ဆက်ရှာနေသည်။ သူနှင့် ကျိုးကျီ တို့သည် အလွန်နှေးကွေးစွာ လမ်းလျှောက်ကြပြီး ပုန်းအောင်းရန် မကြိုးစားကြသောကြောင့် သူတို့ကြုံတွေ့ရသော သားကောင်များသည် ဟိုးအဝေးကတည်းက ထွက်ပြေးကုန် ကြသည်။ ရံဖန်ရံခါသာ သူတို့ဘေးနားက မြက်ခင်းပြင်ထဲက လိမ္မာပါးနပ်တဲ့ ဖားလေးတွေ ခုန်ထွက်လာတတ်တယ်။ သို့သော် ထိုဖားကလေးတွေက သူ့သွားကြားပင် မညှပ်လောက်ပေ။
ရှုန်းယယ် စိတ်ပူနေချိန်မှာ ကျိုးကျီ က ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး မြစ်ကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး ပြောလိုက်သည်။
"မြစ်ထဲမှာ တစ်ခုခုရှိပုံရတယ်။"
"ငါးလား?" ရှုန်းယယ် က လှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဘာမှမတွေ့။
"မဟုတ်ဘူး၊ မြစ်အောက်ခြေမှာ အကောင်ကြီးတစ်ကောင်ရှိတယ်... အဲဒါကို ငါမြင် လိုက်ရတယ်" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ရှုန်းယယ် သည် ယခင်က ဘာမှသတိမထားမိခဲ့ဘဲ ယခု ကျိုးကျီ ၏စကားကိုကြားပြီး ပို၍သေချာစွာကြည့်လိုက်ရာ မြစ်အောက်ခြေရှိ ကျောက်တုံးများကြားတွင် သူ သတိမပြုမိသော မည်းမည်းနဲ့အကောင် တစ်ကောင် ရှိနေသည်ကို တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ ဘာလဲဆိုတာ သူ မသိပေမယ့် ဖမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"ငါ တုတ်တစ်ချောင်းလုပ်လိုက်မယ်။"
ရှုန်းယယ် သည် သူစကားပြောပြီးနောက် အနည်းငယ်အကွာအဝေးသို့ ထွက်သွားပြီး မြစ်ကမ်းသို့ပြန်မလာမီ အနီးနားရှိသစ်ပင်မှ သစ်သားချောင်း ရှည်တစ်ချောင်းကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ထိုအကောင်ကြီးက ရေအောက်က ကျောက်တုန်းကြားထဲမှာ မလှုပ်မယှက်ဖြစ်နေဆဲ...
ရှုန်းယယ် သည် သစ်သားချောင်းဖြင့် မထိုးမီ မြစ်ဘေးတွင် ခဏရပ်နေခဲ့သည်။ ရှုန်းယယ် သည် ငါးဖမ်းခြင်းအတွေ့အကြုံများစွာရှိခဲ့သည်။ ဒီတုတ်ချွန်က ရေကို ဖြတ်ကာ ကျောက်တုံးကြားက အကောင်ကြီးဆီကို တိကျစွာ ထိုးစိုက်သွားသည်။
အဲဒီနောက်မှာတော့ အကောင်ကြီးဟာ ရုန်းကန်ခဲ့ရပေမယ့် ရှုန်းယယ် က သူ့လက်ထဲရောက်ပြီးသား သားကောင်တွေကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ အလွတ်ပေးပါ့မလဲ။ ... သူက မြစ်အောက်ခြေအထိ ငုပ်ကာ တုတ်ချောင်းထိုးစိုက်နေသည့် အကောင်ကြီးကို ရွေ့လျားမှု ရပ်တန့်သွားသည်အထိ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖိလိုက်သည်။
ရှုန်းယယ် သည် ခေါင်းဝိုင်းဝိုင်း၊ အမြီးရှည်ရှည် နှင့် အနက်ရောင် အကောင်ကြီးမျိုး မတွေ့ဖူးသော်လည်း ဒါကြီးက ချောမွတ်ကာ စားရတာ အဆင်ပြေမယ့် ပုံရသည်။
"ဒါက ဘာကောင်လဲ။ စားလို့ရ၊မရလည်း မသိဘူး"
"စားလို့ရလောက်တယ် " ကျိုးကျီ က ရှုန်းယယ် ကိုကြည့်ရင်း ပြုံးပြကာ ချီးကျူးလိုက်သည်။
"ရှုန်းယယ် မင်းက တကယ်ကို အံ့သြစရာပဲ"
ရှုန်းယယ် သည် ကျိုးကျီဆီက ချီးကျူးခြင်းရတာကို အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူသည် ပျော်ရွှင်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲတွင် သားကောင်ကို အလျင်အမြန် ကိုင်တွယ်ကာ ကလီစာများကို ဆွဲထုတ်ကာ အရေပြားကို ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်သည်။ ဒီသားကောင်သည် နှစ်မီတာခန့် ရှည်လျားပြီး အသား ကီလိုဂရမ် သုံးဆယ်မှ လေးဆယ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိသည်။ သူနဲ့ ကျိုးကျီ တို့အတွက် အရသာအပြည့်နဲ့ ဟင်းတစ်ခွက်ရဖို့ကောင်းကောင်း လုံလောက်ပါပြီ။
ရှုန်းယယ် သည် သားကောင်ဖမ်းမိသဖြင့် စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေပြီး သူ့ဒဏ်ရာ အချို့ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သလို ဖြစ်နေသည်ကိုပင် သတိမထားမိလိုက်ပေ။ ကျိုးကျီ က သူ့ဒဏ်ရာတွေပေါ် ဆေးရွက်တချို့ကို ထပ်ပြီးအုံပေးကာ ပြောလိုက်သည်။
"လှုပ်ရှားတဲ့အခါ နည်းနည်း သတိထားပါဦး"
"ငါ သတိထားလိုက်ပါ့မယ်!" ရှုန်းယယ် က ပြောသည်။ သူက ရေပုတ်သင်ကြီးကို ချီပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ပြန်ကြရအောင်"
ကျိုးကျီ က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကြီးမားသည့် ရေပုတ်သင်တစ်ဝက်ကို ချန်ထားကာ ကျန်တစ်ဝက်ကို အသီးအရွက်နှင့်ရောကာ ချက်လိုက်သည်။ ရှုန်းယယ်က ရေပုပ်သင်ရဲ့ ဝမ်းတွင်းကလီစာတွေကိုတောင် အလဟသာ အဖြစ်မခံပေ။ သူက ကလီစာတွေကို သေချာဆေးကြောပြီးတောက်တောက်စင်းကာ ငရုပ်ကောင်း၊ ငရုပ်သီးတို့ဖြင့် ရောကာ ကြော်လိုက်သည်။ ရေပုပ်သင်ကြီးရဲ့ ကလီစာက ထူးဆန်းတဲ့အနံ့တွေလည်း မရှိတဲ့အတွက် စားကောင်းတဲ့ဟင်းတစ်ခွက် ရလာခဲ့သည်။
ကျိုးကျီ သည် သူချက်ပြုတ်နေစဉ်တွင် မြေဥအချို့ကို မီးဖိုထဲသို့ ထည့်ကာ မီးကျွမ်းမသွားအောင် သူ့စိတ်စွမ်းအားဖြင့် စောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ မြေဥတွေကို မီးဖိုထဲက ထုတ်လိုက်ချိန်မှာ ချက်ပြုတ်နိုင်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပြီ။
ဧရာမရေပုတ်သင်နှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်အချဉ်တည်ထားတာကို ရောချက် လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မြေဥမီးဖုတ်၊ ငရုတ်သီးငရုတ်ကောင်းနှင့် ကလီစာ ကြော်တို့ကိုပြင်ဆင်ကာ ရှုန်းယယ် နှင့် ကျိုးကျီ တို့သည် ဗိုက်ကား သွားသည် အထိ စားသောက်ပစ်လိုက်ကြသည်။ အလုံအလောက်စား ပြီးသောအခါ ချိုင့်ထဲသို့ အတူတူသွားကာ မာရှောင် ထွက်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
ရှုန်းချီ က ရယ်ပြီးပြောပြနေသည်။
"ငါတို့ မျိုးနွယ်က အရမ်းနွမ်းပါးတယ်၊ ငါတို့မှာ စားစရာအများကြီးမရှိဘူး။ ငါတို့လည်း သူတို့ကို ကျိန်ဆဲနေတော့... သူတို့ မခံနိုင်တော့ဘူး!"
ရှုန်းပိုင် က အနီးကပ်လိုက်လာပြီး ပြောလိုက်သည်။
"အဲဒါကို သူတို့ သည်းမခံနိုင်တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့ ပြန်သွားပြီး ငါတို့နဲ့ တိုက်ခိုက်ဖို့ လူတွေကို အမြန်ရှာချင်နေတာ ဖြစ်နိုင်တယ်!"
စကား သိပ်မပြောချင်သော ဟူယွဲ့ ပင်လျှင် ဝင်ပြောခဲ့သည်။
"ငါ သူတို့ကို သေချာပေါက် စောင့်နေတယ်။ သူတို့ရောက်ပြီးရင် ငါတို့ မြေကနေ သူတို့ ပြန်မထွက်သွားနိုင်ဖို့ သေချာတယ်။"
ဟူယွဲ့ သည် ယခုနွေဦးပေါက်တွင် ကလေးယူလိုသောကြောင့် သူမသည် မှန်ကန်သောယောက်ျားကို တစ်ချိန်လုံး ရှာဖွေနေခဲ့သော်လည်း တစ်ယောက်ကိုမှ မတွေ့ခဲ့ပေ။ သူမသည် တကျူး မျိုးနွယ် မှ တစ်ယောက်ယောက်နှင့် တွဲနေ သည်မှာ မကြာသေးပေ။ သို့သော်လည်း သူမမှာ ကိုယ်ဝန်မဆောင်နိုင်သေး ပေ။
"သူတို့ တစ်ခုခု ရှာတွေ့သွားခဲ့သေးလား" ကျိုးကျီ က ဘုန်းကြီးကို မေးလိုက်တယ်။
"မတွေ့သွားဘူး။ ငါတို့ လူတစ်ယောက်ယောက်က သူတို့ကို အမြဲတမ်း စောင့်ကြည့်နေတယ်။"
ဘုန်းကြီးက ပြောတယ်။ ထို့နောက် ယနေ့နံနက်တွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို ဆက်လက်ရှင်းပြခဲ့သည်။
ဒီမနက် မာရှောင် အိပ်ရာက နိုးလာပြီးနောက်၊ သူတို့ မျိုးနွယ်စုမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေလဲ၊ ဘာရိုဆောရပ်စ် ကို ဘယ်လို အမဲလိုက်ခဲ့သလဲဆိုတာကို ဆက်လက်မေးမြန်းခဲ့တယ်– သူတို့ဟာ ဘာရိုဆောရပ်စ် အရိုးတွေကို ချိုင့်ထဲမှာ အောင်မြင်မှု မှတ်တိုင်အဖြစ် ထားခဲ့တာကို တွေ့ခဲ့သည်။
မကြာသေးမီက ဒိုင်နိုဆောအုပ်စုတစ်စုသည် သူတို့၏မျိုးနွယ်ရှိရာသို့ ပြေးလာ ခဲ့ကြောင်း မာရှောင်ကို သူတို့က ဇာတ်ကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်။ ထိုဒိုင်နိုဆော တွေထဲမှာ ကြောက်စရာကောင်းသော အသားစား ဒိုင်နိုဆော အချို့ရှိသော်လည်း နားမလည်နိုင်သော အကြောင်းရင်းအချို့ကြောင့် အဲ့ဒီ အသားစားဒိုင်နိုဆော တွေက သည် သူတို့ ဖာသာ စိတ်ရူးပေါက်ကာ ရေကန်ထဲသို့ပင် ပြုတ်ကျကာ သေကုန်သည်။ ပြီးတော့ ဘာရိုေဆောရပ်စ် နှစ်ကောင်သည်လည်း ဒီအတိုင်း ရေကန်ထဲ ကျသွားပြီး အသားစားဒိုင်နိုဆောများကို ဖိမိကာ အသေသတ်ပစ် ခဲ့သည်။
ဒါကိုကြားရတော့ မာရှောင် အရမ်း ထူးဆန်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် ဘာရိုဆောရပ်စ် ထဲက တစ်ကောင်က ဖျားနာပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ရောဂါတစ်ခုနဲ့ သေဆုံးသွား ခဲ့တယ်...ဟုတ်လား..ဒီလိုဟာက ဖြစ်နိုင်ရဲ့လား။ ကြားရတာက မယုံနိုင်စရာကောင်းလောက်အောင် ထူးဆန်းနေခဲ့သည်။
ထိုအချိန်တွင်၊ ရှုန်းဟော် သည် အလွန်သဘာဝကျကျစွာပင် ထိုအဖြစ်ကို စီကာပတ်ကုံး ပြောနေပြီး သူက နေမကောင်းဖြစ်နေသည့် ဘာရိုဆောရပ်စ် ကို အကြိမ်အနည်းငယ်ကိုက်သတ်ဖို့ သွားခဲ့ကြောင်း ပြောပြခဲ့သေးသည်။ မကြာသေးမီက မမျှော်လင့်ထားသော စပါးရိတ်သိမ်းမှုများကြောင့် သူတို့၏ မျိုးနွယ်စုသည် ဆောင်းရာသီကို ဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း သူက ပြောကြားခဲ့သည်။
ရှုန်းဟော် နဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးက ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်က ဘယ်လောက် အားနည်းကာ ဆင်းရဲနုံချာတယ်ဆိုတာ ပြသခဲ့ပြီး မာရှောင် က အသားတွေ အများကြီး သိမ်းထားတယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်... ကျားကြီးမျိုးနွယ်က သူတို့ကို တိုက်ခိုက်ဖို့ သေချာပေါက် ရောက်လာမယ်ဆိုတာကို ကျိုးကျီ သိတယ်။
ဒါဟာ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် အတွက် ခက်ခဲတဲ့ တိုက်ပွဲတစ်ခု ဖြစ်လိမ့်မယ်၊ ဒါပေမယ့် တိုက်ပွဲက သူတို့ကို ပိုသန်မာလာစေမှာဖြစ်လို့ တိုက်ပွဲတွေက သူတို့အတွက် ကောင်းတဲ့အရာပါ။ ကိုယ့်စွမ်းအားကို တစ်ယောက်တည်း အားကိုးတာထက် ဒီလိုတိုက်ပွဲမျိုးမှာ သူတို့ရဲ့ ဦးနှောက်ကို အသုံးပြုတာက ပိုကောင်းပါတယ်။
ကျိုးကျီ သည် အခြားသူများကို သူတို့၏ ဦးနှောက်အသုံးပြုနည်းကို သင်ပေးရန် အလွန်ပျင်းသောကြောင့် ရှုန်းယယ် သည် သူတို့နေထိုင်ရာနေရာသို့ ပြန်ခေါ်သွားပြီး ရှုန်းယယ် ကိုသာ စတင်သင်ကြားခဲ့သည်။
သူက ရှုန်းယယ်ကို စစ်တိုက်ဖို့နည်းဗျူဟာအချို့ကို ယခင်က သင်ကြားခဲ့ဖူး သောကြောင့် ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ရှုန်းယယ်ကို သူက စစ်သားများကို လေ့ကျင့်နည်းကို သင်ကြားပေးခဲ့သည်။
ကျိုးကျီ က လူတွေကို ဘယ်လိုလေ့ကျင့်ရမယ်ဆိုတာ နားမလည်ဘူး။ လေ့ကျင့်ရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ သူနားလည်တဲ့အရာ မှန်သမျှဟာ စာအုပ်တွေ၊ ရုပ်ရှင်တွေ၊ တီဗီဒရာမာတွေကနေ သိလာတာဖြစ်တယ်။ စစ်ရေးလေ့ကျင့်မှု နှင့် ထိုကဲ့သို့သော အရာများတွင် ရှုန်းယယ်ကို သူ အများကြီး မပြောနိုင်သော်လည်း ရှုန်းယယ်ရဲ့လက်အောက်ငယ်သားတွေက သူ့ စကားကို နားထောင်စေချင်သည်။
တစ်ခါတစ်ရံတွင်၊ အဖွဲ့ထဲတွင် နားမထောင်သူ အနည်းငယ်ရှိသောအခါ၊ အဖွဲ့တစ်ခုလုံးငြိမ်သက်အောင် လုပ်မယ့်နည်းကို လုပ်ပြဖို့လည်းလိုသည်။ ရှုန်းယယ် က လေးလေးနက်နက် ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ကျိုးကျီ ကို ဝါးစာရွက်တွေပေါ်မှာ ချရေးခိုင်းလိုက်တယ်။
ကျိုးကျီ က ဒီလိုလုပ်လိုက်တာနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ရှေးခေတ်က စာသားတွေက ဘာကြောင့် ဒီလောက်တိုတောင်းတယ်ဆိုတာ နားလည်သွားတယ်။ ဝါးဖတ်ပေါ်တွင် စကားလုံးများ ရေးထိုးခြင်းသည် အမှန်တကယ်ပင် ဒုက္ခများလှသည်။ ထွင်းထုရာတွင် စကားအပြည့်စုံကို ထွင်းဖို့ မဖြစ်နိုင်ပေ။
အဲဒါကို ပြောရရင်... ပထမ ချင်ဧကရာဇ်က အောက်မေ့ဖွယ် အခမ်းအနားတွေ လုပ်တဲ့အခါ၊ သူတို့ရဲ့ပွဲလမ်းသဘင်ကို မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့အချိန် စာလွှာ လိပ်တွေက ရထားတချို့နဲ့ သယ်ရလောက်အောင် များပြားလှသည်။
ကျိုးကျီ သည် စာရေးနည်းကို ကောင်းမွန်စွာ မလေ့လာခဲ့မိလို့ သူ့ဖာသာ အပြစ်တင် နေမိသည်။ သူက ခပ်တိုတို စကားလုံးနှစ်လုံးကို ရေးထိုးပြီးနောက် ကျိုးကျီ က ထရပ်လိုက်သည်။
"ငါ ထမင်းချက်လိုက်ဦးမယ်။ ဒါကို နောက်မှလုပ်မယ်။"
ရှုန်းယယ် ရဲ့ အနားတွင်မှာ မရှိသည့်တိုင်အောင် သူ့ရဲ့ စိတ်စွမ်းအားများဖြင့် စစ်ဆေးလိုက်ချိန် ရှုန်းယယ်က စကားလုံးများကို ထွင်းထုပြီးသည်အထိ စောင့်နေ သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအတွေးဖြင့် ကျိုးကျီ လှည့်၍ မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်သွားသည် ။ ကျန်တဲ့ ရေပုတ်သင်ကြီး တစ်ဝက်လောက်ကို ထုတ်ကာ ဟင်းချက်လိုက်ရုံပါပဲ။
ရေပုတ်သင် စွပ်ပြုတ်လုပ်ဖို့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ချဉ် နဲ့ ချက်လိုက်သည်။ သူ့တွင် ပါဝင်ပစ္စည်းများ များစွာမရှိသည့်အပြင် စိတ်ကူးထဲမှာ ရှိသလောက် မလုပ်နိုင်ပေ။ ဒါတောင်မှ သူဟာ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ် မှာ အကောင်းဆုံး ချက်ပြုတ်သူ ဖြစ်လာ ခဲ့ပြီး မရေမတွက်နိုင်တဲ့ လူတွေရဲ့ အထင်ကြီး စောင့်ကြည့်မှုကို ခံခဲ့ရတယ်။ ကျိုးကျီ သည် ဒီကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်ပြီး အတော်လေး ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခံစားခဲ့ ရသည်။
ကျိုးကျီ နှင့် ရှုန်းယယ် အတူတူထမင်းစားနေစဉ်တွင် မာရှောင် နှင့် သူ၏ လူများက မောဝ်ဟောင့် နှင့် ပြန်လည်ဆုံတွေ့နေပြီဖြစ်သည်။ သူ့အမူအရာက အေးစက် နေပြီး ပြန်ပြောခဲ့သည်။
"မင်း အရင်တခေါက်က ဘယ်လို စုံစမ်းခဲ့လဲ။ မင်း ရလာခဲ့တဲ့ အချက် အလက်တွေက ငါ တွေ့ခဲ့တဲ့ လက်တွေ့အခြေအနေနှင့် အရမ်း ကွဲပြား ခြားနားတယ် "
"ပြီးခဲ့တဲ့ တကြိမ်တုန်း တခြားတစ်ယောက်က ဝက်ဝံကြီးအဖွဲ့ကို သွားခဲ့တယ်။ ငါ ကိုယ်တိုင် သွားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။"
မာရှောင်ရဲ့စကားကြောင့် မောဝ်ဟောင့် အနည်းငယ်ရှက်သွားသည်။
"ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်အကြောင်း မင်း တစ်ချက်မှ မသိပါဘူး။"
မာရှောင်က သူ မြင်ခဲ့ရသည်များကို ပြန်ပြောပြခဲ့သည်။
"ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်က လူတွေရဲ့အသက်တွေ ငါတို့လက်ထဲမှာ အများကြီး ဆုံးရှုံးသွားပေမယ့် ငါတို့ကို မဆန့်ကျင်တာ အံ့သြစရာမဟုတ်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူတို့က ငါတို့ကို ပြန်ပြီး ခုခံဖို့နည်းလမ်းမရှိဘူးလေ"
မောဝ်ဟောင့် အရင်က သူ့ကို 'လိမ်ညာခဲ့တဲ့' ပိုးကောင်ကို ဒေါသထွက်နေတယ်။
အဲဒီကောင်က အမြဲတမ်း ရှက်ရွံ့နေခဲ့တယ်။ သူက ထွက်ပြေးလာပြီးနောက် သူ ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေက အဓိပ္ပါယ်မရှိပေ။
မာရှောင် - "အရေးမကြီးပါဘူး။ မြန်မြန်ပြန်ကြရအောင်။ အသင့်ပြင်ပြီး ဝက်ဝံ ကြီးမျိုးနွယ်ကို ဖယ်ရှားလိုက်ကြရအောင်။ အဲဒီနောက် ငါတို့က အဲ့မျိုးနွယ်က ဘုန်းကြီးကို ဓါးဆာခံထားနိုင်သရွှေ့ ငါတို့အတွက် ဝက်ဝံကြီးတွေရဲ့ လူတွေကို ငါတို့အတွက် အလုပ်လုပ်ဖို့ ခိုင်းပေးလိမ့်မယ်။"
ကျားကြီးမျိုးနွယ်ထဲက ယခင်က ဘုန်းတော်ကြီးများ နှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးလို့ ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ရမလဲဆိုတာကို သူ သိသည်။ ထိုမျိုးနွယ်စုက လူတွေရဲ့ ဘုန်းတော်ကြီး တွေက ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်က ဘုန်းကြီးလို တစ်ယောက်မှ အသုံးမဝင်ပေ။ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်၏ ဘုန်းတော်ကြီးသည် သူတို့၏ မျိုးနွယ်စုမှ လူများ၏ ချစ်ခြင်း မေတ္တာကို ခံယူရသည်။ အခြေခံအားဖြင့်၊ ဘုန်းတော်ကြီးက သူတို့၏ လက်ထဲတွင် ရှိနေသရွေ့၊ အဲ့လူတွေက သူတို့ရဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးကို အန္တရာယ်မဖြစ်စေဖို့ သူတို့ရဲ့ အသက်ကို စတေးဖို့ ဆန္ဒရှိကြသည်။ ကျားကြီးမျိုးနွယ်စုမှ လူများသည် ဒါကို တိုင်ပင်ကြပြီးနောက် အမြန်ထွက်ခွာ သွားကြသည်။
ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုမှ လူများသည် ကျားကြီးမျိုးနွယ်က လူတွေ ထွက်သွားတာနဲ့ ချက်ချင်း ရေချိုးရန် သွားကာ အရသာရှိလှသော အစားအစာများ ချက်စားကြ သည်။ ယခုတော့ ကျူးကျန်း နှင့် သူ၏ လက်အောက်ငယ်သားများ မျိုးနွယ်ဝင်များ ဖြစ်ကြသဖြင့် အသားလုံးဝ မချို့တဲ့ကြပေ။ ဒါတင်မကသေးဘဲ သူတို့ မွေးမြူထားတဲ့ ဒိုင်နိုဆောတွေ ကြီးပြင်းလာနေပါပြီ။
ကျိုးကျီ သည် ဒိုင်နိုဆောများ မွေးမြူရန် စိတ်ကူးကို ပထမဆုံး အဆိုပြုသောအခါ၊ မျိုးနွယ်စုမှ လူများသည် ဒိုင်နိုဆောပေါက်ကလေးများစွာကို ပြန်ယူလာခဲ့ကြသည်။ သို့သော် သူတို့ထဲမှ အများစုမှာ ဖျားနာပြီး သေဆုံးသွားကြပြီး ခုနစ်ဆယ်ခန့်သာ အသက်ရှင်ကျန်ခဲ့သည်။ ဒီဒိုင်နိုဆောများသည် မျိုးစိတ်အလိုက် ကွဲပြားပြီး မတူညီသော ခြံစည်းရိုးများနောက်တွင် သော့ခတ်ထားသည်။
သူတို့သည် နေ့တိုင်း အပင်များ အများအပြားစားကြပြီး ဒိုင်နိုဆောအုပ်စုထဲတွင် အနည်းငယ်ကြီးသော ဒိုင်နိုဆောများ ရှိနေကြပြီး နောက်ထပ် ကြီးထွားလာပါက ခြံစည်းရိုး ကျိုးသွားနိုင်သည်။ ထိုဒိုင်နိုဆောကြီးများသည် ကြီးပြင်းလာမယ်ဆိုရင် ဆက်မွေးဖို့ မသင့်တော်ပေ။ ဒါကြောင့် ကျိုးကျီ အတွက်၊ 250 ကီလိုဂရမ်အောက် အလေးချိန်ရှိတဲ့ ဒိုင်နိုဆောတွေလောက်ပဲ မွေးဖို့ အသင့်တော်ဆုံးဖြစ်လိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် ကျိုးကျီ က တစ်နေ့ခြား သတ်စားဖို့ ဒိုင်နိုဆောတစ်ကောင်ဆီကို ရွေးချယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ထိုနည်းအားဖြင့် ကျားကြီးမျိုးနွယ်မှ လူများ လာရောက်တိုက်ခိုက်သောအခါ မျိုးနွယ်စုက လူတွေကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ကျွေးမွေးပြီး သန်မာစေ ဖို့ လုပ်ရမည်။
ကျိုးကျီ ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်သည် ရှုန်းယယ် အတွက် အလွန်အကျိုးရှိပြီး မကြာသေးမီက သူရဲ့အစားစားချင်စိတ် အလွန်ကြီးမားလာခဲ့သည်။ သူက အလယ်အလတ်အဆင့် သားရဲစစ်သည်တော် ဖြစ်လာပြီးနောက် သူ့ရဲ့ တိရစ္ဆာန်များ၏ ပုံစံက ပိုမိုကြီးမားလာပြီး သူတို့၏ စွမ်းအင်ကို ပြန်လည်ဖြည့်တင်းရန်အတွက် အစားအစာများစွာ လိုအပ်မည်ဖြစ်သည်။
ရှုန်းယယ်သည် အခု တစ်နေ့လျှင် ၃ နပ်စားပြီး ကျိုးကျီရဲ့ လက်ကျန်မြေဥများနှင့် မုယောစပါးအားလုံးကို အပြီးသတ်ချင်ပြုတ်ဖို့ သူ့ရဲ့ အားထုတ်မှုများစွာ မလိုအပ်ပေ။ ဖရုံသီးတွေတောင် ချန်မထားတော့ဘူး။ အကုန်ချက်ကျွေးခဲ့သည်။
ကျိုးကျီ သည် သူ့ခြံထဲတွင် မုယောစပါးစေ့များကို ဖြန့်ကြဲကာ စိုက်ထားခဲ့သည်။ မုယောစပါးက အအေးဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည်ရှိသည်။ အခုမှ စိုက်မယ်ဆိုရင် ဆောင်းရာသီမှာတောင် အပင်ပေါက်ပြီး ကြီးထွားနိုင်ပါတယ်။ သူ့မှာ အပင်စွမ်းရည်ရှိတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပေ။
ဒီကဲ့သို့ ကောင်းမွန်သော နေထိုင်မှုပုံစံဖြင့် ကျွေးမွေးပြုစုပေးသည့်အတွက် ရှုန်းယယ် ၏ဒဏ်ရာများ လုံးဝပျောက်ကင်းရန် ငါးရက်သာ အချိန်ယူခဲ့ရသည်။ သူက ကျူးကျန်း ကို စိုက်ကြည့်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်တိုက်ရန် စိတ်အားထက်သန်စွာ ခုန်ဆင်းလိုက်တယ်။
ကျူးကျန်း : "......"
ဒီကောင်! သူ အရွယ်ရောက်ပြီးတာ မကြာသေးပေမယ့် သူကတော့ အလယ် လတ်အဆင့် သားရဲစစ်သည်တော် ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒီလိုသာဆိုရင် သူက မကြာခင် သားရဲဘုရင်တောင် ဖြစ်လာနိုင်သည် ။
သူသာ မျိုးနွယ်ကြီးတစ်ခုတွင် မွေးဖွားကြီးပြင်းလာခဲ့ပါက အခြားသူများက သူ့ကို ရတနာတစ်ခုလို သဘောထားကြလိမ့်မည်။ သို့သော် ယခုကဲ့သို့သော သေးငယ် နုံချာသည့် မျိုးနွယ်စုငယ်တွင် နေထိုင်ကာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်... ကျူးကျန်း သည် ထိုအချက်ကို တွေးတောနေရင်းမှ မျက်နှာမပြဘဲ အဝေးကို ကြည့်လိုက်သည်။
ကျူးကျန်း သည် ရှုန်းယယ်က အဆင့်နိမ့် သားရဲစစ်သည်တော် ဖြစ်ခဲ့စဉ်က ရှုန်းယယ် နှင့် တိုက်ခိုင်နိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခု ရှုန်းယယ် သည် အလယ်လတ် အဆင့် သားရဲစစ်သည်တော် ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်... သူ ရှုန်းယယ် ကို တိုက်ခိုက်လိုက်ပါက ရှုန်းယယ် ကဲ့သို့ပင် သူက ပြန်ပြီး အရိုက်ခံရမလားလို့ပင် သူ့ကိုယ်သူ သံသယဖြစ်မိသည်။ သူ့လူတွေလည်း အားကုန်နေလို့ ရှုန်းယယ်နဲ့ ယှဉ်မတိုက်နိုင်တော့ဘူး ။
ကျူးကျန်း သည် သူ့ကို အပြင်းထန် မတိုက်ရန် ကြံရွယ်ထားသည်ကို ရှုန်းယယ် နားမလည်ပေ။ သူက ကျူးကျန်း ကို စိန်ခေါ်ဖို့ လုပ်ပေမယ့် ခုလို ညှာတာပြီးတိုက်ဖို့ တကယ်ကို စိတ်ကူးမရှိပေ။
သူက လက်ရှိတွင် ကျားကြီး မျိုးနွယ် ၏ မျိုးနွယ်စုအကြီးအကဲကို အလွန်စိတ်ဝင်စား နေပါသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ရခဲ့တဲ့ အချက်အလက်တွေ အရ ကျားကြီး မျိုးနွယ် ရဲ့ မျိုးနွယ်စုအကြီးအကဲဟာ အလယ်အလတ်အဆင့် သားရဲစစ်သည်တော် ဖြစ်နိုင်လောက်တယ်။
ကျူးကျန်း က အပြင်ကဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ကိစ္စတွေ အများကြီး သူ့ကို ပြောဖူးတယ်။ အလယ်အလတ်အဆင့် သားရဲစစ်သည်တော် သည် သားရဲ လူသားကုန်းမြေကြိး တွင် အလွန်အဖိုးတန်သည်ဟု မယူဆကြောင်း ရှုန်းယယ် က သိထားသော်လည်း သူတို့သည် တောရိုင်းမြေထဲတွင် အလွန်ရှားပါးပြီး အလွန်အစွမ်းထက်သည်ဟု ယူဆဆဲဖြစ်သည်။
သူက ဟူထျန်း ကိုရှာပြီး သူ့ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းကို စမ်းကြည့်ချင်ပြီး ကျိုးကျီ သင်ပေးခဲ့တဲ့ နည်းဗျူဟာတွေကို စမ်းသုံးကြည့်တယ်။ ကျားမျိုးနွယ်၏ တိုက်ခိုက်မှု အတွက် ယခင်က စိုးရိမ်ခဲ့ဖူးသော ရှုန်းယယ် သည် ယခုအခါ သူ၏သဘောထားကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲခဲ့ပြီး ကျားကြီးမျိုးနွယ်ရောက်လာမည့်အချိန်ကို စိတ်အား ထက်သန်စွာ စောင့်မျှော်နေခဲ့သည်။
********-**********
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
