Chapter ( 123 ) _ မြစ်ကို ဖြတ်ကူးခြင်း
တဲသေးသေးလေးထဲမှာ လူနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တင်းတင်း ကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ထားတာကြောင့် သူတို့ကြားက လေထုက အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ ကောင်းနေတယ်။
ရှုန်းယယ်က နည်းနည်းသတိဝင်လာချိန်မှာ စိုးရိမ်စွာ တီးတိုးပြောလိုက်တယ်။
"အပြင်မှာ လူတွေရှိတယ်..."
" ငါတို့ အသံနဲ့ အနံ့တွေကို တားဆီးဖို့ ငါစွမ်းအင်ကို အသုံးပြုထားလို့ သူတို့ ဘာကိုမှ မကြားနိုင်၊ အနံ့ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။"
ကျိုးကျီ က ပြုံးပြီး ဝက်ဝံလေးကို နှစ်သိမ့်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်တယ်။
ရှုန်းယယ်ချက်ခြင်းစိတ်ဝင်စားလာပြီး မေးလိုက်သည်။
"မင်းဘယ်လိုခွဲထားတာလဲ"
ကျိုးကျီ က အမေးမြန်းထူနေတဲ့ ဝက်ဝံလေးကို အနမ်းနဲ့ ပိတ်လိုက်တယ်။ ဒီလို ချစ်သွေးဆူနေသည့်အချိန်မှာ ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ဒီလိုကိစ္စတွေကို မပြောချင်တော့ဘူး။
သို့ရာတွင် အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိသည့် မျိုးနွယ်စုထဲက လူတွေက သူတို့ တဲပြိုကျသည်ကို တွေ့တော့ အလန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်သည်။
"လူမျိုးစုအကြီးအကဲရဲ့ တဲပြိုကျနေပြီ"
ထိုအော်ဟစ်သံကိုကြားသောအခါတွင် သူတို့နှစ်ဦးသည် ဘာမှ ဘာခွင့် မရတော့ပဲ ထ လိုက်ရတော့သည်။
"အကြီးအကဲ... ကျိုးကျီ မင်းတို့ အဆင်ပြေရဲ့လား" တခြားတစ်ယောက်က အော်မေးလိုက်တယ်။
ကျိုးကျီ က ရှုန်းယယ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လှမ်းအော်ပြောလိုက်ရသည်။
"အဆင်ပြေပါတယ်"
"မင်းတို့အတွက် ငါတို့ချက်ချင်း တဲကို ပြင်ပေးပါ့မယ်!" နောက်လူတစ်ယောက်က သာသနာဖျက်စွာနဲ့ ဆက်ပြောလိုက်ပြန်သည်။
ကျိုးကျီ : "မလိုဘူး"
ကျိုးကျီ က ထပ်ခါတလဲလဲ ငြင်းပြီးမှသာ လူတိုင်းကို အဝေးသို့ ပြန်ခိုင်းလိုက်နိုင်သည်။အားလုံးထွက်သွားပြီးနောက် သူက ရှုန်းယယ်ကို နောက်ထပ်အနမ်းတစ်ခုပေးကာ ရိုးရိုးလေးပဲ ပြောလိုက်ရတော့သည်။
"အိပ်တော့"
နှစ်ယောက်သား ဒီအတိုင်းလေး ပွေ့ဖက်ပြီး မိုးလင်းတဲ့အထိ အိပ်လိုက်ကြတယ်။ ကျိုးကျီ က နောက်တစ်နေ့နံနက်စောစောတွင် အိပ်ရာကနိုးသော်လည်း သူ ထရန်အရမ်း ပျင်းနေသည်။ တစ်ဖက်တွင်၊ ရှုန်းယယ်သည် အစောကြီးထွက်သွားပြီး ဘယ်သွားနေမှန်း မသိတော့ပေ...
ကျိုးကျီ က ဗိုက်ဆာသည်အထိ တဲမှ မထွက်ခဲ့ပဲ ပေအိပ်နေသည်။ ထို့နောက် သူက အသားကင်နံ့ပြင်းပြင်းကို ရှူရှိုက်မိလိုက်သည်—-ဝက်ဝံကြီး လူမျိုးစု မှလူများသည် ကမ်းခြေတွင် မီးဖိုပြီး အသားကင်နေကြပြီ။
သူ ထွက်လာတာကိုမြင်တော့ တစ်ယောက်ယောက်က ချက်ချင်းမေးခဲ့တယ်။
"ကျိုးကျီ ၊ မင်း ဘာစားချင်လဲ"
"ငါး..."
ကျိုးကျီ က အမြန်ဖြေလိုက်သည်။ သူက ဘေးနားက အသားကင်စားနေတဲ့ ဟိုင်ဖုန်း ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
"လူတွေကို ငါးဖမ်းလာဖို့ ခိုင်းလိုက်ဦး..."
ဟိုင်ဖုန်း သည် သူ့လက်ထဲတွင် ကင်ထားသော အသားများကို တစ်ကျိုက်တည်း နဲ့ အပြီးသတ်ကာ ငါးသွားဖမ်းရန်အတွက် ပင်လယ်မျိုးနွယ်စု မှ လူများကို ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခေါ်ခိုင်းလိုက်ရတော့သည်။
အချိန်စောသေးသည်။ ကျိုးကျီ သည် သူ့မျက်နှာကို သစ်ရန် ရေအနည်းငယ်ကျို လိုက်သည်။ နေရောင်က တောက်ပနေသောကြောင့် ကောက်ရိုးဦးထုပ်ကို ယက်လုပ်ကာ ခေါင်းပေါ်တွင် ကောက်ရိုးထုပ်ကိုပင် ဆောင်းထားလိုက်သေးသည်။ ဦးထုပ် ယက်ပြီးချိန်မှာတော့ တစ်ယောက်ယောက်က ငါးနဲ့ပုစွန်ကို သယ်လာခဲ့ပြီ။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရှုန်းယယ်၏အသံလည်း ထွက်လာခဲ့သည်။
"ကျိုးကျီ ၊ မင်းအတွက် ငါ ဘာယူလာပေးခဲ့တာလဲ...လာ..ကြည့်ပါဦး!"
ကျိုးကျီ သည် ခေါင်းကို မော့လိုက်ပြီး ရှုန်းယယ်သည် အရမ်းကို ကြီးမားတဲ့ မြွေတစ်ကောင်နှင့်အတူ ပြန်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"တိုက်တန်နိုဘိုရာ မြွေကြီးပဲ!" ကမ်းခြေကလူတွေက တအံ့တသြအော်လိုက်ကြတယ်။
ဒီမြွေကို တိုက်တန်နိုဘိုရာ လို့ ခေါ်တယ်... ကျိုးကျီ က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ဒီမြွေဟာ ဆယ့်ငါးမီတာကနေ ဆယ့်ခြောက်မီတာလောက်ရှည်တဲ့ မြွေတစ်ကောင်ဖြစ်ပြီး အတုတ်ဆုံးနေရာကတော့ ရှုန်းယယ်ရဲ့ခါးထက်တောင် ပိုတုတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ဒီမြွေရဲ့ အလေးချိန်က... တစ်တန် ဒါမှမဟုတ် နှစ်တန်လောက်ထိ ရှိနိုင်လောက်တယ်။
"ကျိုးကျီ ၊ ငါ မင်းအတွက် စားစရာတစ်ခုခုသွားရှာချင်ခဲ့တာ၊ ပြီးတော့ ဒီအကောင်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်..."
ရှုန်းယယ်က ကျိုးကျီ ရှေ့မှာ မြွေအရှင်ကြီးတစ်ကောင်ကို လှဲချလိုက်ပြီး သေချာစဉ်းစားကာ မြွေကြီးရဲ့ဦးခေါင်းကို ကန်လိုက်တော့ လူးလွန့်လာပြီး မြက်ပင်တွေ ယိမ်းယိုင်ကုန်တယ်။
ကျိုးကျီ - "ဒါက အရမ်းကြီးတယ်... ငါတို့ တစ်ခါတည်းနဲ့ စားကုန်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ပြီးနိုင်ပါဘူး။ ငါတို့က အဲဒါကို အသားခြောက်လုပ်လို့ရတယ် "
"အင်း...ငါ ဒီမြွေကို ဖြတ်တောက်ပြီး ဆေးကြောလိုက်ဦးမယ်!"
ရှုန်းယယ်က သဘောတူပြီး ပြောလိုက်သည်။ သူက ထွက်ပြေးဖို့လုပ်နေတဲ့မြွေကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ကျိုးကျီရဲ့ အနောက်နားမှ ရှိနေတဲ့ငါးကိုလည်း ကောက်ယူလိုက်ကာ မြေပြင်ကနေ ခုန်ပျံကာ ထွက်လာခဲ့သည်။
"သားရဲဘုရင်က အရမ်းစွမ်းအားကြီးတာပဲ..."
လူတွေက ဒီမြင်ကွင်းကို တွေ့တော့ ငေးမောနေကြသည်။ ဟိုင်ဖုန်းတစ်ယောက်က ပါးစပ်ဖွင့်လိုက်ပေမယ့် ဘာမှ မပြောနိုင်အောင် ဖြစ်မိသည်။
ရှုန်းယယ်သည် ရုတ်တရက် သားရဲဘုရင်ဖြစ်လာပြီး သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ လူများ၏ စိတ်နေသဘောထားများ သိသိသာသာ တိုးတက်လာသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ကျူးကျန်း သည် ရှုန်းယယ်ကို သူအရင်ကကဲ့သို့ မဆက်ဆံတော့ပေ။
ဒါပေမယ့် ရှုန်းယယ်ကတော့ အရင်အတိုင်းပါပဲ။
သူသည် အစွမ်းထက်သော သားရဲဘုရင်ဖြစ်သော်လည်း၊ မြွေဖမ်းရန်၊ ငါးသတ်ရန် အပြင်ထွက်ကာ ကျိုးကျီ၏ဘေးပတ်ပတ်လည်တွင် လှည့်ပတ်ကာ သူ့လက်ထောက်ကဲ့သို့ လုပ်ဆောင်နေဆဲ ဖြစ်သည်။
ကျိုးကျီ လည်း၊ သူက သားရဲဘုရင်အထက်ဆင့်တွင်ရှိသည့် တန်ခိုးရှင်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူလည်း သားရဲနတ်ဘုရား၏တမန်တော်လည်းဖြစ်ပေမယ့် သူ စားဖို့ သူ့အစားအစာကို ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ် နေဆဲဖြစ်သည်။
ဟိုင်ဖုန်းကတော့ သူက ကမ်းခြေမျိုးနွယ်ရဲ့ လေးစားစရာ ပင်လယ်နတ်ဘုရား ဖြစ်ပြီး ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာ ယှဉ်လို့မရတဲ့ သားရဲဘုရင်ဖြစ်ပေမယ့် အခုတော့ ကမ်းခြေမှာ ငုတ်တုတ် ထိုင်ပြီး ကျိုးကျီ ရဲ့ အစားအစာကြောင့် သွားရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုအောင် စီးကျနေရှာတော့သည်။
ဒီ သားရဲဘုရင် တွေဟာ တကယ်ပဲ သားရဲဘုရင်စော်တောင် မနံဘူး။ ကျူးကျန်း သည် အစပိုင်းတွင် အနည်းငယ် ထိန်းထားသော်လည်း သူသည် တဖြည်းဖြည်း သွားရည်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပေ။
ဒီနေ့ ကျိုးကျီ လုပ်ထားတဲ့ ပင်လယ်စာ အများစုကို ပြုတ်ထားတယ်။ လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် ပင်လယ်စာပြုတ်ရဲ့ မွှေ့ကြိုင်တဲ့ ရနံ့က တကယ့်ကို အရသာရှိမယ့်ပုံပေါ်ကာ သူ့ရဲ့ အစားစားချင်စိတ်ကို အစွမ်းကုန် လှုံ့ဆောင်နေတော့သည်။
သေချာတာပေါ့... ဒီနေ့မှာ ကြော်စားဖို့ လုံလောက်တဲ့ ပင်လယ်စာတချို့လည်း ရှိပါတယ်၊ ဒီအသားကို မကြော်ခင် လတ်မလတ် ရွေးဖို့ လူတွေ ရွေးခိုင်းတယ်။ လတ်ဆတ်သည့် ပင်လယ်ခရုအသားကို တုံးတစ်ကာ မွှေကြော်ပြီးနောက် ကျိုးကျီ သည် ဟိုင်ဖုန်း အား အနည်းငယ်ပေး၍ ခိုင်းလိုက်သည်။
"မင်း မြည်းကြည့်ပါဦး။"
"ကျွန်တော့်အတွက်လား?"
ဟိုင်ဖုန်း က အရမ်း ဝမ်းသာသွားသည်။ ခရု အသားတစ်ပိုင်းကို ကောက်ယူပြီး စားဖို့ လုပ်လိုက်သည်။
"ဟစ်..." သူသည် အစပ်ကို ပထမဆုံး စားဖူးတာ ဖြစ်လို့ စပ်သွားကာ အံ့သြစွာ မေးလိုက်သည်။
"ဒါက ဘယ်လိုအရသာလဲ"
"ဒါက အစပ်အရသာ .... ကျိုးကျီ သည် ခရုအသားတစ်ပိုင်းကို ကောက်ကိုင်ကာ ငါးပေါင်းအနည်းငယ်နှင့် တွဲစားလိုက်သည်။
ရှုန်းယယ်နှင့် ကျိုးကျီ တို့သည် သူတို့စားနေစဉ် အရသာရှိပုံကို မြင်တော့ ဟိုင်ဖုန်း က နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒီအရသာက နည်းနည်းကြမ်းတမ်းပေမယ့် ဖော်ပြလို့မရနိုင်လောက်အောင်ကို အရသာရှိတယ်။
ကျိုးကျီ က သူ့ကို ငါးပေါင်းတစ်တုန်း ပေးလိုက်တော့ ဟိုင်ဖုန်း က စိတ်လှုပ်ရှားနေတုန်းပဲ။ ဟိုင်ဖုန်း သည် ငါးကင် သို့မဟုတ် ငါးပြုတ်ကို မကြာခဏစားပေမယ့် ကျိုးကျီ လုပ်ထားသော ဆီအနည်းငယ်နှင့် ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များထည့်ကာ ပေါင်းထားသောငါးများလောက် အရသာမရှိပေ။ သူက အလုတ်အနည်းငယ်နဲ့ ငါးပေါင်းတစ်ခုလုံးကို ကုန်အောင်စားပစ်လိုက်သည်။
ဒါကိုမြင်တော့ ကျိုးကျီ က ရှောက်သီးနဲ့ နယ်ကာ ချက်ထားတဲ့ ငါးကို ပေးလိုက်တယ်။ အပေါ်ကနေ အသီးအရွက်တွေနဲ့ ရောထားတဲ့ ငါးကင်ပေါင်းကလည်း အရမ်း အရသာရှိတယ်။ ဟိုင်ဖုန်း သည် အလုတ်အနည်းငယ်နဲ့ အပြတ်ဖြတ်လိုက်သည်။
ကျိုးကျီ ဟာ တကယ်ကို တော်တဲ့လူတစ်ယောက်လို့ သူ ခံစားခဲ့ရတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကျိုးကျီ ကို အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ တိုက်ခိုက်ခဲ့ပေမဲ့ ကျိုးကျီ က သူ့ကို မသတ်ခဲ့ဘဲ အခု ကောင်းကောင်းစားဖို့တောင် ပေးနေပြီလေ။ ဟိုင်ဖုန်းရဲ့စိတ်ထဲ အနည်းငယ် ထိရှ သွားပြီးနောက် ကျိုးကျီ က ပြောခဲ့သည်။
"ငါတို့ မနက်ဖြန် ဒီနေရာကနေ ထွက်သွားမှာ... မင်း ငါတို့နဲ့ အတူ လိုက်ခဲ့ရမယ်"
"မင်းက ဘယ်သွားမလို့လဲ?" ဟိုင်ဖုန်း က မေးလိုက်တယ်။
"သားရဲလူသားကုန်းမြေဆီကိုလေ..."
ကျိုးကျီ က ပြန်ပြောသည် ။ သူသည် ကျူးကျန်း နှင့်အတူ သားရဲလူသား ကုန်းမြေ သို့သွားရန် စီစဉ်ခဲ့ပြီး ဟိုင်ဖုန်း ကိုလည်း ခေါ်ဆောင်သွားရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
ဟိုင်ဖုန်း ၏ တိရိစ္ဆာန်ပုံစံက အရမ်းကြီးမားပြီး လူတွေကို သယ်ပြီး မြစ်ကို အလွယ်တကူ ဖြတ်ကူးနိုင်လိမ့်မည်။ ဒါတင်မကဘဲ သားရဲလူသား ကုန်းမြေ ကိုရောက်တဲ့အခါမှာတော့ ဟိုင်ဖုန်း ကို အစွမ်းထက်တဲ့ တိုက်ခိုက်ရေးသမားအဖြစ်လည်း အသုံးပြုနိုင်ပါသေးတယ်။ သူ့တိရစ္ဆာန်ပုံစံက ကုန်းမြေမှာ အသုံးမဝင်ပေမယ့် သူ့မှာ လူသားပုံစံရှိနေတုန်းပဲ မဟုတ်လား။
"ကျွန်တော် မသွားချင်ဘူး..."
ဟိုင်ဖုန်း က စတင်ပြောသော်လည်း ပြင်းထန်သော ဖိအားကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဆိုလိုတာက သူ တကယ်မငြင်းနိုင်တော့ဘူး...
ဟိုင်ဖုန်း က သူ့ကံကြမ္မာကို လက်ခံလိုက်ရတော့သည်။ ဒါကြောင့် သူက ကောင်းကွက်တွေကိုတောင် ရှာကြံတွေးနေတော့သည်။ ဥပမာ၊ ကျိုးကျီနဲ့ အတူလိုက်သွားရင် သူက အရသာရှိတဲ့ အစားအစာတွေ စားရလိမ့်မယ်။
ဟိုင်ဖုန်း နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စီမံပြီးနောက် ကျိုးကျီ က လူတိုင်းကို အုပ်စုနှစ်စုခွဲလိုက်တယ်။
သူ့ဆီမှာ မူလက ချင်းစန်း လူမျိုးစု သို့မဟုတ် အခြားသော မျိုးနွယ်စုများမှ ရရှိသော ဆားများကို ပင်လယ်မျိုးနွယ်စုနေထိုင်ရာဒေသ မှ ဝက်ဝံကြီး လူမျိုးစု သို့ ပြန်လည်ပို့ဆောင်ရန် တချို့ကို တာဝန်ပေးခဲ့သည်။ သူတို့အဖွဲ့ကတော့ ကျူးကျန်း နဲ့ ကျန်တဲ့ သားရဲလူသား ကုန်းမြေ ကို ထွက်ခွာကြမည်။
"ရှုန်းဟော်က မျိုးနွယ်စုရဲ့ အရေးကိစ္စတွေကို စီမံခန့်ခွဲတဲ့နေရာမှ ကူညီပေးပါလို့ ပြောလိုက်ပါ။ ငါက ဆောင်းအမီ ပြန်လာမယ်လို့ ဘုန်းတော်ကြီးကို သေချာ ပြောလိုက်ဦး " ကျိုးကျီ က ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုကို ပြန်မယ့် လူတွေကို သေချာညွှန်ကြားလိုက်သည်။
ဆားတွေကို မျိုးနွယ်စုဆီ ပြန်သယ်သွားမယ့်လူတွေက နားလည်ကြောင်း ပြောဆိုခဲ့ကြသည်။ ဒီနောက်မှာတော့ လူတိုင်းဟာ သူတို့ရဲ့ပစ္စည်းတွေကို ထုပ်ပိုးပြီး ခွဲဝေကြပါတော့တယ်။
စားသောက်ရေး အဆင်ပြေစေရန်အတွက် ကျိုးကျီ သည် သူတို့ပိုင်သော မြေအိုး အများစုကို ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ ဒါတင်မကသေးဘဲ နေ့စဉ်လိုအပ်တဲ့ မုယောစပါးနဲ့ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်မျိုးစုံကိုလည်း ယူဆောင်လာခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ခါ သွားရမယ့် ခရီးက အတော်လေး ဝေးတယ်။
နောက်နေ့မနက်စောစောတွင် ဝက်ဝံကြီး လူမျိုးစု သည် ပင်လယ်သောင်ပြင်မှ အုပ်စုနှစ်စု ခွဲကာ ထွက်ခွာသွားကြသည်။ သူတို့ ထွက်ခွာသွားချိန်မှာတော့ ဟိုင်ဖန် ဦးဆောင်တဲ့ ပင်လယ်မျိုးနွယ်စု က လူတွေ အားလုံး မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ နှုတ်ဆက်ခဲ့ကြပါတယ်။
သောင်ပြင်မျိုးနွယ်စုမှ လူများသည် အမှန်ပင် ဝမ်းနည်းနေခဲ့ကြသည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆို သော် သူတို့သည် ဒီနေရာတွင် ဆားရောင်းဝယ်ရန် ယူဆောင်လာသော ကုန်ပစ္စည်းများကို ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်မှ ပြန်ယူသွားရုံသာမက၊ သူတို့၏ ဆားနှင့် ပင်လယ်နတ်ဘုရား ကိုလည်း သယ်ဆောင်သွားခဲ့ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဆားတွေ ယူသွားတာ မဆိုးဝါးပေမယ့် ပင်လယ်နတ်ဘုရား ကိုတောင် သိမ်းသွားကြတယ်။
ကမ်းခြေကလူတွေ ဘယ်လိုမှ အငိုမတိတ်နိုင်ကြတော့ဘူး။
ဟိုင်ဖုန်း ရဲ့ မျက်လုံးတွေတောင် နီရဲနေခဲ့တယ်။ သူက ဒီနေရာက ပင်လယ်ထဲမှာ ဆယ်စုနှစ်ပေါင်းများစွာ နေထိုင်လာခဲ့ပြီး ယခုအခါ သူ ထွက်ခွာဖို့ကို ဝန်လေးနေပြီ ဖြစ်သည်။
သို့သော် သူတို့ဝမ်းနည်းနေချိန်တွင် သားရဲလူသား ကုန်းမြေ သို့သွားမည့် ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုမှ လူများအားလုံး အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ သူတို့၏ယခင်ဘုန်းကြီးသည် သားရဲလူသား ကုန်းမြေ ကို အလွန်အံ့သြဖွယ်ကောင်းသော နေရာတစ်ခုအဖြစ် ဖော်ပြခဲ့သည်။ ကျူးကျန်း နှင့် သားရဲလူသား ကုန်းမြေ မှ လာခဲ့ကြသော အခြားသူများသည်လည်း အတွေ့အကြုံရှိပြီး အသိပညာရင့်သူများ ဖြစ်ကြသောကြောင့် သားရဲလူသား ကုန်းမြေ သည် အမှန်တကယ်ပင် မည်သို့မည်ပုံဖြစ်သည်ကို လိုက်ကြည့်ချင်ကြလေသည်။
သေချာတာကတော့ စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံးသူတွေကတော့ ကျူးကျန်း နဲ့ သူ့အဖွဲ့ပါပဲ။ သူတို့...နောက်ဆုံးတော့ ပြန်သွားနိုင်ပြီ!
သူတို့သည် ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက် လမ်းလျှောက်ကြပြီး မကြာမီ မြစ်ဝတစ်ခုကို ရောက်လာကြသည်။
ကျိုးကျီ သည် ယခင်က ရှုန်းယယ်၏နောက်ကျောတွင် အမြဲတစေ သယ်ဆောင်ခြင်း ခံခဲ့ရပေမယ့် အခုတော့ ရှုန်းယယ်ကျောပေါ်ကနေ လိုက်မလာတော့ပေ။ ဟုတ်တာပေါ့...ဒါက ရှုန်းယယ်က သူ့ကို မသယ်ချင်တာကြောင့် မဟုတ်ဘဲ... ရှုန်းယယ်ရဲ့ တိရစ္ဆာန်ပုံစံက အရမ်းကြီးနေလို့ပဲ။
ရှုန်းယယ်၏ တိရိစ္ဆာန်ပုံစံသည် ယခုခေတ်သုံးထပ် အဆောက်အဦတစ်ခုကဲ့သို့ မြင့်မားနေလေပြီ။ သူ့တိရစ္ဆာန်ပုံစံသို့ ပြောင်းလဲရန်မှာ သူ့အတွက် အလွန်အဆင်မပြေ သောကြောင့် ကျိုးကျီ ကို သူ့နောက်ကျောပေါ်တင်ကာ မခေါ်နိုင်တော့ပေ။
သို့သော် ကျိုးကျီ သည် သူ့ဘာသာသူ လမ်းလျှောက်ရန် မလိုအပ်ပေ။
ရှုန်းယယ်ရဲ့ကျောပေါ် တင်ကာ ထိုင်ခဲ့သည့် ကုလားထိုင်တွင် သစ်သားတိုင်အနည်းငယ် ထပ်ထည့်ထားသည်။ ကျူးကျန်း သည် ခရီးသွားစဉ်တွင် ကျိုးကျီ ကို သယ်ဆောင်ရန် သူ၏လက်အောက်ငယ်သားနှစ်ဦးကို ခေါ်ယူခဲ့သည်။
မဟုတ်ဘူး၊ ကျူးကျန်း က သူ့လက်အောက်ငယ်သားတွေထဲက လူနှစ်ယောက်ကို 'ရွေးလိုက်တာ' လို့ ပြောလို့ မရဘူး။ တကယ်တော့ ကျူးကျန်း ၏လူများအားလုံး ကျိုးကျီ ကို သယ်ဆောင်ရန်ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့ကြတာ ဖြစ်သည်။
ကျိုးကျီ သည် သားရဲဘုရင် ဖြစ်သည်။ သူတို့အားလုံးသည် ထိုကဲ့သို့သော တန်ခိုးရှင်တစ်ဦးနှင့် ပိုမိုနီးကပ်ချင်ကြသည်။
ဟိုင်ဖုန်း နှင့် ရှုန်းယယ်တို့ကသာ သယ်ဆောင်ခွင့်ရမယ်ဆိုရင် သူတို့က ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ကုလားထိုင်ကို ဝိုင်းပြီး သယ်ပေးကြလိမ့်မည်။
သူတို့အဖွဲ့မှာ အားကောင်းမောင်းသန် တိုက်ခိုက်ရေားသမားတွေနဲ့ ပြည့်နေပြီး သူတို့မှာ အဟန့်အတားအဖြစ် သားရဲဘုရင် တွေလည်း ပါရှိနေတယ်။ သူတို့ရဲ့ ရှေ့ဆက်တဲ့ ခရီး အရှိန်က အရမ်းမြန်တယ်။ မြစ်ကမ်းနားကို ရောက်ဖို့ အချိန်သိပ်မကြာလိုက်ဘူး။
ကျိုးကျီ သည် ဆယ်မီတာကျော် အရှည်ရှိသော မိကျောင်းတစ်ကောင်က ခုန်ဆင်းလာသည်ကို မြစ်ကမ်းအနီးတွင် တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှုန်းယယ်ဖမ်းမိတဲ့ ဆယ်မီတာ အရှည်ရှိတဲ့ မြွေဟာ ထိတ်လန့်လောက်အောင် ဖြစ်နေပြီ၊ ဒါပေမယ့် အခုတကယ်တော့ ဆယ်မီတာကျော် အရှည်ရှိတဲ့ မိကျောင်းတစ်ကောင် ရှိနေပြီ... ကျိုးကျီ ဟာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သူ့ရဲ့ ဝိညာဉ်စွမ်းအားကို အသုံးပြုကာ စစ်ဆေးခဲ့တယ်...
ကောင်းပြီ၊ မိကျောင်းတွေက တစ်ကောင်မကဘူး... ဒီဆယ်မီတာ အရှည်ရှိတဲ့ မိကျောင်းအုပ်ကြီးက ရေအောက်မှာ အပင်တွေကြားမှာ ပုန်းနေကြတယ်။ အတော်လေးကြီးမားတဲ့ ဒိုင်နိုဆောတစ်ကောင်ဟာ ရေသောက်ဖို့ မြစ်ထဲရောက်လာပြီး သောက်နေချိန်မှာတော့ မိကျောင်းတစ်ကောင်က ရေထဲက ခုန်ထွက်လာပြီး ဒိုင်နိုဆောလည်ပင်းကို ကိုက်ပြီး ဆွဲချကာ ရေထဲပြန်ဝင်သွားခဲ့သည်။
ဒီဒိုင်နိုဆောက သနားစရာကောင်းတဲ့ ညည်းသံကို ထုတ်ပေမယ့် မိကျောင်းက လွှတ်မပေးဘူး။ ဒါ့အပြင် အခြားမိကျောင်းများသည် သူ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ကိုက်ဖြတ်ကာ အစာကို မျှဝေလိုက်ကြသေးသည်။
သူတို့သည် မြစ်ကမ်းနားသို့သာ ရောက်လာပေမယ့် မြစ်ထဲမှာ ပုန်းအောင်းနေတဲ့ သမိုင်းမတင်မီခေတ်က အင်အားကြီး ဧရာမ သားရဲတွေ အများကြီး ရှိနေခဲ့တယ်။ ကျိုးကျီ နောက်ဆုံးတော့ ကျူးကျန်း ဟာ မြစ်ကိုဖြတ်ကူးဖို့ ဘာကြောင့် အရမ်းကြောက်ခဲ့တာလဲဆိုတာ နားလည်သွားပါပြီ။
ရှုန်းယယ်- "ကျူးကျန်းက အရင်က ဒီမြစ်ကို အောင်မြင်အောင်ဖြတ်နိုင်ခဲ့တာ တော်တော်ကံကောင်းတာပဲ"
"တကယ်ကို ငါ ကံကောင်းလို့ပဲ။" ကျူးကျန်း လည်း သဘောတူသည်။
"ဒီမြစ်ကမ်းကို ကူးနိုင်သူတိုင်း ကံကောင်းလို့ ဖြတ်ကူးနိုင်တာ"
မြစ်ထဲတွင် ဧရာမအကောင်ကြီးများ ပြည့်နေသဖြင့် အနီးနားတွင် လွင့်မျောနေသော 'အသား' ကို လျစ်လျူရှုလို့ မရနိုင်ပေ။ သို့သော် ဒီအခြေအနေသည် အောင်မြင်ဖို့ အမှန်တကယ်ရှားပါးပြီး ကံကောင်းခြင်းများစွာလိုအပ်တာက သေချာသည်။
သူ့လက်အောက်ငယ်သား အများအပြားက သူ မြစ်တစ်ဖက်ကမ်းသို့ အသက်ရှင်လျက် ကူးနိုင်ရန် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံခဲ့သည်။ သူ့နောက်ကလိုက်လာတဲ့ အကောင်ကြီးတွေက သူ့လက်အောက်ငယ်သားတွေကို ကိုက်စားပြီး ဗိုက်ဝသွားလို့သာ ရပ်သွားသလားလို့ တောင် တွေးမိခဲ့သေးတယ်။
"သွားကြရအောင်။"
ကျိုးကျီ က ပြောသည်။ ထို့နောက် ဟိုင်ဖုန်းဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ဟိုင်ဖုန်းက သူ၏တိရစ္ဆာန်ပုံစံသို့ တိုက်ရိုက်ပြောင်းသွားပြီး ခေါင်းကိုလှည့်ကာ မိကျောင်းနှစ်ကောင်ကို စားသောက်လိုက်သည်-- သူက ဒိမြစ်ထဲတွင်နေထိုင်စဉ်က ယခုလောက် ကိုယ်ထည် ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ခဲ့ပေမယ့် ဒီလို အနိုင်ကျင့်တာကို သူလည်း ခံခဲ့ရသည်။ မိကျောင်းအုပ်ကြီးကို အခု သူ အုပ်လိုက်ကြီး ပြုတ်သွားအောင် စားပစ်ချင်နေသည်။
ဟိုင်ဖုန်း က မိကျောင်းတွေကို ဝါးစားပြီး မကြာခင်မှာ ရွံမုန်းသွားတော့သည်။ ဒီမိကျောင်းတွေက တကယ်အရသာမကောင်းဘူးပဲ...
မကြာသေးမီက ကျိုးကျီ လုပ်ထားတဲ့ အစားအစာကို နေ့တိုင်း မစားနိုင်ရင်တောင် သူ့အတွက် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်က လူတွေ ချက်ပေးတဲ့ အစားစာတွေ ရှိလို့ သူ နေ့တိုင်း ကောင်းကောင်းစားခဲ့ပြီး အခုဆို အစိမ်းလိုက် မစားနိုင်တော့ဘူး။
ဟိုင်ဖုန်း က ငိုညည်းနေတုန်း ကျိုးကျီ ပြောတာကို ကြားလိုက်ရသည်။
"မင်းဒါတွေကို တခါတည်းမြိုချလိုက်ရင် သူတို့ကိုယ်ထဲက အဟမ်း...အဟမ်း.. အဲ့ဒါတွေကိုလည်း စားနေတာပဲ "
ဟိုင်ဖုန်း ကို ညှာတာထောက်ထားပြီး ကျိုးကျီက ဗိုက်ထဲက ချီးတွေ လို့ အကျယ်ကြီး မပြောခဲ့ပေ။
သို့သော် ဟိုင်ဖုန်း က သူ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို နားလည်သွားလို့ ကျိုးကျီ အဲဒါကို ပြောပြီးတာနဲ့ သူရုတ်တရက် မအီမသာဖြစ်သွားတယ်။
ဟိုင်ဖုန်း က မြစ်ဝမှာ ဝုန်းဒိုင်းကျဲပြီးနောက်၊ မူလက ကမ်းစပ်မှာ အေးအေးဆေးဆေး အိပ်နေကာ သူ့တို့ပါးစပ်ဝကို လာတဲ့ သားကောင်ကို စောင့်နေတဲ့ မိကျောင်းကြီးတွေဟာ သူတို့ထက်အင်အားပိုကြီးတဲ့ ဟိုင်ဖုန်းရောက်လာလို့ တကွဲတပြားစီ ထွက်ပြေးကုန်ကြသည်။
ဟိုင်ဖုန်း - " မင်းတို့တွေ တက်ခဲ့ကြတော့!"
သားရဲသားရဲများသည် ယေဘုယျအားဖြင့် အခြားသူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် စီးခွင့်ပြုရန် တွန့်ဆုတ်နေသော်လည်း ဟိုင်ဖုန်း သည် ငယ်စဉ်ကတည်းက တစ်ယောက်တည်း ကြီးပြင်းလာခဲ့ပြီး ဒါနှင့်ပတ်သက်ပြီး အယူဆမရှိပေ။ မကြာသေးမီက သူ ဘယ်လို ဖိနှိပ်ခံခဲ့ရသည်နှင့် စပ်လျဉ်းပြီး ဒါက တခုခုမှားနေတယ်လို့လည်း သူ လုံးဝ မခံစားရပေ။
ကျိုးကျီ နှင့် အခြားသူများသည် ဟိုင်ဖုန်း ၏နောက်ကျောပေါ်သို့ တက်သွားသော်လည်း တဖက်လပ် ဝံပုလွေ နှင့် သူတို့နောက်လိုက်နေသော သူမ၏အဖွဲ့သည် တက်လာလို သောအခါတွင် ကျိုးကျီက သူမကို ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။
"ဟိုင်ဖုန်း က သားရဲဘုရင်ဖြစ်ပြီး လူတွေကို ပေါ့ပေါ့ဆဆ မသယ်ဆောင်ဘူး။ မင်းတို့က ငါတို့နောက်မှာ ကိုယ့်ဖာသာ ရေကူးပြီး လိုက်လာသင့်တယ်"
မျက်လုံးတစ်ဖက်တည်း ဝံပုလွေ- "......"
သူတို့ ကူးခတ်နေရင်တောင် ဟိုင်ဖုန်း လိုမျိုး ရေကူးနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
ဒါပေမယ့် ကျိုးကျီ က ပြောပြီးပြီမို့ သူတို့ တကယ် မကန့်ကွက်ရဲဘူး... တဖက်လပ် ဝံပုလွေ ရဲ့ လက်အောက်ငယ်သား တစ်ယောက်က မြစ်ထဲကို ခုန်ချပြီး ကိုင်ထားတဲ့ သစ်သားတုံး အနည်းငယ်ကို အားပြုကာ ကူးခတ်လိုက်သည်။
သူတို့သည် ဟိုင်ဖုန်း ကို လိုက်မမှီနိုင်သော်လည်း ဟိုင်ဖုန်း သည် သူ၏ စွမ်းအားကို လျှော့ကာ မြစ်ကို အေးဆေးစွာ ဖြတ်ကျော်လာသည်။ ထိုကြောက်စရာကောင်းသော သတ္တဝါများသည် မြစ်ကမ်းဘေးမှ ထွက်ပြေးရန် အလွန်အလုပ်များနေမည်မှာ သေချာသည်၊ ထို့ကြောင့် မြစ်၏ ဒီအပိုင်းသည် ခေတ္တတော့ ဘေးကင်းနေမည်ဖြစ်သည်။ ဒီအခွင့်အရေးကို အသုံးချပြီး မြစ်ကို တတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ဖြတ်ကျော်လို့ ရလောက်တယ်။
တဖက်လပ် ဝံပုလွေ နဲ့ သူ့လူတွေက အသည်းအသန် မြစ်ကို ဖြတ်ကာ ကူးခတ်နေကြ တယ်။
လူတိုင်း မြစ်ကို ဖြတ်ကူးနေကြစဉ်၊ သားရဲနတ်ဘုရား ကျောင်းတော်ရှိ ရှီလီ သည် ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုမှ လူများအကြောင်းကို တွေးတောနေသည်။ ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုမှလူများသည် ယခုအချိန်တွင် ဒိုင်နိုဆော အုပ်ကြီး ဝင်ရောက်မှုကြောင့် အိုးအိမ်ဆုံးရှုံးလောက်ပြီဖြစ်သည်။
သားရဲနတ်ဘုရား ပူဇော်ပွဲက မကြာမီ ရောက်လာတော့မည်။ သားရဲနတ်ဘုရားပူဇော်ပွဲမှာ သူက သားရဲဘုရင်အသစ်အဖြစ် ကျော်ကြားလာပြီး များပြားလှသည့် သားရဲလူသားတွေရဲ့ ကိုးကွယ်မှုကို ခံရမည်ဖြစ်သည်။ ဝက်ဝံကြီး လူမျိုးစု အတွက်တော့လား... သူ့ယခင်ဘဝတွင်၊ ဒီလိုနှစ်မှာ သားရဲနတ်ဘုရားပူဇော်ပွဲကို ရှုန်းယယ်က ဦးဆောင် ကျင်းပခဲ့ပေမယ့် သူတို့မှာအစာရေစာပင် လုံလောက်အောင် မစားခဲ့ရပေ။
ဒီအကြောင်းတွေးမိတော့ စိတ်ခံစားချက် ပိုကောင်းလာပြီး ရှီလီ အရမ်းကို ပျော်ရွှင်လာခဲ့သည်။
ရှုန်းယယ်ကို ပြန်ရှာဖို့ အပြင်မထွက်ခင် အချိန် ခဏစောင့်ဆိုင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အရမ်းကို ခက်ခဲနေတဲ့ အချိန်ရောက်လာရင် ရှုန်းယယ်က သေချာပေါက် သူ့နောက်လိုက်ရန် ဆန္ဒရှိလာလိမ့်မည် ။
***-***
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
