Chapter (68) – ဒိုင်နိုဆောတွေ လာနေပြီ....
မူလက ချင်းစန်းမျိုးနွယ် နှင့် သက်ဆိုင်သော နေရာသည် ယခုအခါ ကျားကြီးမျိုးနွယ် မှ လူများနှင့် ပြည့်နေသည်။ မနက်မိုးလင်းတော့ အားလုံးစုပြီး အသားတွေကို တလုတ်ပြီး တလုတ် စားကြတယ်။
ချင်းစန်းမျိုးနွယ်က လူတွေ အားလုံး မသေကြဘူး။ အချို့က အသက်ရှင် ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသော်လည်း ဤလူများ အားလုံးသည် ငတ်မွတ်မှုနှင့် ရိုက်နှက်ခြင်းဒဏ်ကို ခံနေကြရပြီး ကျားကြီးမျိုးနွယ်၏ ကျွန်များ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ကျားကြီးမျိုးနွယ်၏ လူများကို ချက်ပြုတ်ကျွေးမွေး ရင်း သူတို့၏ မျက်နှာများသည် နွမ်းလျကာ ထုံထိုင်းနေသည်။
ချင်းစန်းမျိုးနွယ် မှလူငယ်တစ်ဦးသည် အသားကင်ရာတွင် အနည်းငယ်နှေးကွေးနေပြီး သူ့ဘေးနားရှိ ကျားကြီးမျိုးနွယ် မှ အမျိုးသားတစ်ဦးမှ ချက်ချင်းပင် ကြိမ်းမောင်းကာ ရိုက်နှက်လိုက်သည်။
"မင်း လုပ်ရတာ နှေးကွေးတယ်။ သတိထားနေ.....မဟုတ်ရင် ငါ မင်းကို သတ်မယ်"
အဆိုပါ လူငယ်သည် ဒဏ်ရာများရရှိကာ အစာငတ်ပြတ်ကာ မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျပြီး အချိန်အကြာကြီး ပြန်မထနိုင်ဘဲ ဒဏ်ရာများရရှိခဲ့သည်။ ရလဒ်အနေနဲ့ ခြေတစ်ချောင်းက သူ့လည်ပင်းကို နင်းပြီး ကြမ်းကြုတ်စွာ ပြောခဲ့သည်။
"မင်းက အစားအသောက်တွေ ဖြုန်းတီးနေတာပဲ!"
ကျားကြီးမျိုးနွယ်က လူက ထိုလူငယ်ကို အင်အားသုံး၍ လည်ပင်းကို သေဆုံးသည်အထိ တက်နင်းခဲ့သည်။
ကျားကြီးမျိုးနွယ်သည် ကျွန်များကို ရိုက်နှက်သည့်အပြင် ကောင်းသောအလုပ်မလုပ်သောကျွန်များသည် အစားအစာဖြုန်းတီးသူများဟု ယူဆကာ တခါတည်း သတ်ပစ်လေ့ရှိသည်။
ဒီအပြုအမူမျိုးသည် ကျန်ကျွန်များကို ပို၍နာခံမှုဖြစ်စေသည်—– အသားကင်နေသော ကျန်ကျွန်များသည် လုံးဝ အရှိန် မလျှော့ဝံ့ကြတော့ပေ။
ကျန်လူများက အသားကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ဆက်စားနေကြသည်။ ဒီလိုသတ်ဖြတ်သည့် မြင်ကွင်းသည် ကျားမျိုးနွယ်များ၏ အစာစားချင်စိတ်ကို လုံးဝမထိခိုက်စေပေ။
အခြားသူများထက် ဦးခေါင်းပိုကြီးသော အစွမ်ရှည်ရှည်နှင့် ကျားတစ်ကောင်သည် အသားကင်ကြီး တစ်ပိုင်းလုံးစားပြီးနောက် ထိုနေရာတွင် ထိုင်နေသည်။
ကျားကြီး လူမျိုးစုအကြီးအကဲ ဟူထျန်း သည် သူ၏တိရစ္ဆာန်ပုံစံဖြင့် နေထိုင်ခြင်းကို နှစ်သက်သည်။ အထူးသဖြင့် သူ၏ တိရစ္ဆာန်ပုံစံသည် ပိုကြီးလာပြီးနောက် ကျားအသွင်ဖြင့်သာ နေတော့သည်။
ယခင်က ကျားကြီးမျိုးနွယ်တွင် အစွယ်ရှည်ကျားအဖြစ် လူများစွာ နိုးထလာခဲ့သော်လည်း မျိုးနွယ်စုတစ်ခုလုံးတွင် တစ်ဦး သို့မဟုတ် နှစ်ဦး ရှိနေသေးသည်။ သူတို့ရဲ့ ဘဝအရည်အသွေးတွေ တိုးတက်လာတာနဲ့အမျှ သူတို့မှာ အစွယ်ရှည်ရှည်နှင့် ကျားတွေလို နိုးထလာသူ ငါးဦး ဒါမှမဟုတ် ခြောက်ယောက် ရှိသွားပြီ။
မူလအားဖြင့် ဟူထျန်း၏ တိရစ္ဆာန်ပုံစံသည် အခြားသော အစွယ်ရှည်ကျားများထက် အနည်းငယ်ပိုကြီးသော်လည်း သိသိသာသာ ကွာခြားမှု မရှိခဲ့ပေ။ အချိန်ကာလတစ်ခုတွင် မသိရသေးသော်လည်း၊ ဟူထျန်း ၏ တိရစ္ဆာန်ပုံစံသည် အမှန်တကယ် ပိုကြီးလာပြီး ယခုအခါတွင် သူသည် ယခင်အရွယ်အစားထက် နှစ်ဆဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။
အခြားသော အစွယ်ရှည်ကျားများ အများစုမှာ အလေးချိန် ကီလိုဂရမ် လေးရာခန့် ရှိသော်လည်း ဟူထျန်း သည် ယခုအခါ ကီလိုဂရမ် ရှစ်ရာပြည့်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့မှာလည်း ချွန်ထက်တဲ့ သွားတွေနဲ့ ခြေသည်းတွေ ရှိတယ်... ကျားကြီးမျိုးနွယ်က အခုထိ ရောက်လာပေမယ့် ဟူထျန်း မထိန်းနိုင်တဲ့ သားရဲတစ်ကောင်မှ မကြုံဖူးသေးပေ။
ဟူထျန်း သည် အသားသုံးဆယ်ကီလိုဂရမ်ခန့်ကို တစ်ထိုင်တည်းစားပြီး သူ၏လူ့ပုံစံသို့ ပြန်ပြောင်းခဲ့သည်။
သူသည် ကုလားထိုင်ကြီးတစ်ခုတွင် ထိုင်ကာ သူ၏ ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖော်ထုတ်ကာ မေးလိုက်သည်။
"ကွင်းထဲက ဒိုင်နိုဆောကြီးများ အားလုံးစုဝေးပြီးပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အကြီးအကဲ!" ချက်ခြင်း အဖြေတစ်ခု ရရှိခဲ့သည်။
"ဘယ်လို ဒိုင်နိုဆောမျိုးလဲ" ဟူထျန်း က မေးတယ်။
"ကာချရာဒိုတိုဆောရပ် တစ်ကောင်၊ ကာနိုတိုဆောရပ် သုံးကောင်၊ ဘာရိုဆောရပ် နှစ်ကောင်နဲ့ တခြားဒိုင်နိုဆောတွေရှိတယ်။ သူတို့ကို ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်နားက ဧရိယာဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲခေါ်သွားနေပါပြီ။" အဲဒီလူကပြောတယ်။
ကာချရာဒိုတိုဆောရပ် ဒိုင်နိုဆောသည် အလွန်ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော သားကောင်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတွင် ချွန်ထက်သော သွားများနှင့် သန်မာသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိပြီး အရွယ်ရောက်ချိန်တွင် တစ်ဆယ့်နှစ်မီတာအထိ ရှည်နိုင်သည်။ ကာနိုတိုဆောရပ်က ကာချရာဒိုတိုဆောရပ် ဒိုင်နိုဆော ထက်သေးငယ်သော်လည်း အလားတူ ပြင်းထန်ကြမ်းကြုတ်သည်။ ၎င်းသည် အရှည် ရှစ်မီတာအထိ မြင့်ပြီး အားကောင်းသည့် နောက်ခြေလက်အင်္ဂါများ၊ သေးငယ်သော လက်ဖဝါးနှင့် ဦးခေါင်းကြီး ရှိသည်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒီဒိုင်နိုဆော အမျိုးအစား နှစ်မျိုးဟာ အရှည် နှစ်ဆယ့်ရှစ်မီတာ အပြည့်ရှိတဲ့ ဆာရိုဆောရပ် ဒိုင်နိုဆောလောက် မကြီးမားသေးပါဘူး။
ဘာရိုဆောရပ်ဒိုင်နိုဆောရဲ့ကိုယ်ထည်က ကြီးမားလွန်းပြီးတန်ချိန် 40 ကျော်၊ 50 လောက်လေးပြီး ကျား ကြီးမျိုးနွယ်စု နှင့် မနီးမဝေးမှာ ကျက်စားနေသည်။ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုက လူတွေက ဘယ်လောက်စွမ်းပါစေ အခု သူတို့ ရှာထားတဲ့ ဒိုင်နိုဆော အမျိုးစား သုံးမျိုးကို သေချာပေါက် အမဲလိုက်ရဲမည် မဟုတ်ပေ။ ဒီဒိုင်နိုဆောကြီးတွေရဲ့ ရက်စက်တဲ့ တိုက်ခိုက်မှုကို ခံရလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် ကျားကြီးမျိုးနွယ်တို့သည် နယ်မြေတစ်ခုကို သိမ်းပိုက်ပြီးနောက် သူတို့ သိမ်းပိုက်ထားသောနေရာများမှ ဒိုင်နိုဆောများကို ပို့ဆောင်ကာ အခြားနေရာများတွင် ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်ပြီး တိုက်ခိုက်လေ့ရှိသည်။
"မဆိုးပါဘူး။ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်လိုက်။ အချိန်တန်သောအခါ၊ ဝက်ဝံကြီးတွေ နေထိုင်တဲ့ အရပ်မှာ ဒိုင်နိုဆောတွေ သဘောကျတဲ့ အဲ့ဒီဆေးအပင်တွေကို သွားပစ်လိုက်။" ဟူထျန်း က ညွှန်ကြားသည်။
ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုမှ လူများသည် ချိုင့်ဝှမ်းတစ်ခုတွင် နေထိုင်ကြပြီး တိုက်ခိုက်မှုများစွာကို ခံနိုင်ရည်ရှိကြကြောင်း ချင်းစန်း မျိုးနွယ်ထံမှ ကြားသိခဲ့ရသည်။
ဒါပေမယ့် ဒီသားရဲကြီးတွေက အကောင်သေးသေးလေးတွေကို ဦးဆောင်ပြီး လူအုပ်ထဲ ပြေးဝင်လာရင်... ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်က လူတွေ မသေဘူးဆိုတာကို သူ မယုံဘူး။
ပြီးတော့ ကျားကြီးမျိုးနွယ်စုသည် သူတို့အားလုံးကို ပိတ်ဆို့ကာ အနိုင်ယူ တိုက်ခိုက်နိုင်လိမ့်မည်။ ဟူထျန်းသာမက ကျန် ကျားကြီးမျိုးနွယ်စုမှ အခြားလူများလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင် ထင်မြင်မိပါသည်။
ကျားကြီးမျိုးနွယ် မှလူများ၏ 'လမ်းညွှန်မှု' အောက်တွင် ဝက်ဝံကြီးမျိုးုနွယ် မှ တစ်နေ့တာခရီးထွက်သည့်နေရာ၌ ဧရာမဒိုင်နိုဆောအုပ်စုတစ်စုသည် ဦးတည်ချက်တစ်ခုဆီသို့ ပြေးလာကြသည်။
ဒီဒိုင်နိုဆောတွေ ပြေးလာတဲ့အခါ သူတို့ရှေ့က ဒိုင်နိုဆောငယ်တွေက ထိတ်လန့်ပြီး သူတို့ရှေ့ကို ပြေးသွားတဲ့အတွက် နောက်ဆုံးမှာ ဒိုင်နိုဆောအုပ်စုကြီးတွေအားလုံး တူညီတဲ့ ဦးတည်ရာကို ပြေးလာကြတယ်။ ဒိုင်နိုဆော အငယ်ကောင်တွေနောက်ကနေ အကြီးတွေက လိုက်လာရင်း ရှေ့က ချီတက်လာတာက ခမ်းနားသော မြင်ကွင်းတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည်။
ထိုအချိန်တွင်၊ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်ကလူတွေ သည် နောက်တစ်ကြိမ် အမဲလိုက်ရန် ပြင်ဆင်နေပါသည်။ ရှုန်းယယ်က ရှောင်ရှီး မျိုးနွယ်စုမှ လူများကို ဦးဆောင်ကာ မျိုးနွယ်စုထဲမှ ထွက်လာပြီး သက်ပြင်းချကာ လမ်းလျှောက်လိုက်သည်။
ကျိုးကျီ က သူဘာကြောင့်ဒီလိုပြုမူနေတယ်ဆိုတာ သိပါတယ် – ဒီနေ့တော့ သားကောင်ကို ဖမ်းလို့မရနိုင်လောက်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့ကိုကြည့်လိုက်တော့ လက်နက်မကိုင်ဘဲ ထွက်သွားနေကြသည်။ လက်နက် အစား သူတို့က တောင်းတစ်လုံးစီ သယ်သွားကြတယ်။
ရာသီဥတုက အရမ်းပူပြီး အသီးအနှံတွေလည်း မှည့်နေပြီ။ အရင်တုန်းကတော့ မျိုးနွယ်စုတွေက သူတို့အိမ်နားက အသီးအနှံတွေကိုသာ စုဆောင်းပြီး ခရီးထွက်တဲ့အခါ ဒိုင်နိုဆောတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ အလားအလာပိုများပါတယ်။ ထိုနေရာများသည် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ စားလို့ရတဲ့ အသီးတွေ အပင်တွေ စုဆောင်းရန် သိပ် မကျန်တော့ပါ—ဒိုင်နိုဆောများသည် အလွန်အစားကြီးကာ ဧရာမသစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်မှ အသီး ရွက် အားလုံးကို တစ်ရက်တည်းနှင့် ကုန်အောင် စားနိုင်သည်။
သို့သော်လည်း ယခုတွင် ဒိုင်နိုဆောများမရှိတော့သဖြင့်... သူတို့က မည်သည့်သစ်ပင်ကိုမဆို ရှောင်တခင်ရှာဖွေနိုင်ပြီး အသီးအနှံများကို ခြင်းတောင်းများဖြင့် အပြည့် သယ်လာနိုင်ခဲ့သည်။
ရှုန်းယယ်သည် အသားစားခြင်းကို နှစ်သက်သော်လည်း မျိုးနွယ်စုအနီးရှိ ဒေသတွင် အသား မရှိတော့ပေ။ ထို့အပြင်၊ မကြာသေးမီက မျိုးနွယ်စုတွင် စားနပ်ရိက္ခာ ပြတ်လပ်မှု မရှိခဲ့သဖြင့် အမဲလိုက်ရန် အဝေးကြီးကို ခရီးထွက်ရန် မလိုအပ်တော့ပါ... ကျိုးကျီ သည် ဤပြဿနာကို စတင်စဉ်းစားရင်း သူ့နှာခေါင်းကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
သူက ဒီည နည်းနည်းလောက် အပြင်ထွက်ပြီး တခြားတစ်နေရာက သားကောင်တွေကို လိုက်ရှာလို့ ရနိုင်မလားဆိုတာ ရှုန်းယယ်က တွေးနေသည်။ ဟုတ်ပါတယ်၊ အဲဒါက ညဘက်မှာ လုပ်စရာ အလုပ် တစ်ခုပဲလေ။
ကျိုးကျီ သည် သူတို့၏မျက်နှာပေါ်တွင် စက်ဝိုင်းပုံဆွဲခြင်းကို နှစ်သက်ပြီး ယခုအခါ လူတိုင်းက သူတို့၏ပါးပြင်ပေါ်တွင် စက်ဝိုင်း သို့မဟုတ် အခြားအရာများဆွဲထားသော မျိုးနွယ်စုမှ လူများကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့၏ဂူသို့ တိတ်တဆိတ်ပြန်သွားခဲ့သည်။
ညဘက်လုပ်စရာတွေရှိတော့ နေ့ခင်းဘက် ကောင်းကောင်းအနားယူသင့်တယ်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူသည် အခြားအရာများစွာကို မကူညီနိုင်ပေ။
ကျိုးကျီ သည် ဂူထဲတွင် အိပ်နေစဉ် ရှုန်းယယ်သည် လုံလောက်သော အသီးအနှံများကို စုဆောင်းထားပြီးဖြစ်သည်။
သစ်သီးဝလံနှင့် တောရိုင်းဟင်းသီးဟင်းရွက်များကဲ့သို့သော အရာများကို အလွန်အကျွံခူးဆွတ်ပါက ရေရှည်စားဖို့ အခွင့်ရေး ဆုံးရှုံးသွားမည်ဖြစ်သည်။ အားလုံးရဲ့ခြင်းတောင်းတွေပြည့်နေတာကိုမြင်တော့ ရှုန်းယယ်က လူတိုင်းကို ဆက်မစုဆောင်းဖို့ တား လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ရေကန်နားကို သွားပြီး ရှာရအောင်"
ရှုန်းယယ်သည် အမဲလိုက်ခြင်းအတွက် စိတ်ပူသောအခါတွင် ကျိုးကျီ က ထောင်ချောက်များကို တူးကာ ထောင်ထားရန် အကြံပြုခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုထောင်ချောက်များကို အချည်းနှီး တူးထားရသလို ဖြစ်ကာ ဘယ် ဒိုင်နိုဆောမှ မမိခဲ့သည်။
ယင်းကြောင့် ရှုန်းယယ်သည် ထောင်ချောက်များ တူးရန် စိတ်ပါဝင်စားမှု ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပြီး နောက်ထောင်ချောက်တစ်ခုကို ဖန်တီးရန် တူးရင်း တူးရင်း ရေထွက်အောင် တူးဖော်ခဲ့သည်။
ရှုန်းယယ် အံ့အားသင့်သွားပြီး ကျိုးကျီ ကို ထိုကိစ္စ၏နောက်ကွယ်မှ အကြောင်းရင်းကို မေးရန် ချက်ချင်းသွားခဲ့သည်။ ကျိုးကျီ က မြေကြီးအောက်မှာ ရေတွေရှိနေတယ်လို့ ပြောပြီး ပိုကြီးပြီး ပိုနက်တဲ့တွင်းကို တူးရင် အဲဒီအထဲမှာ ရေတွေ စုသွားလိမ့်မယ်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ကျိုးကျီ က သူတို့ဟာ ဒီနည်းနဲ့ ရေကန်ကို တူးပြီး ငါးမွေးနိုင်တယ်လို့တောင် ပြောခဲ့ဖူးပါတယ်။ Es
ငါးမွေးမြူနိုင်သည်ဆိုတာ သိရတော့ ရှုန်းယယ် က ချက်ချင်းစိတ်ဝင်စားသွားတယ်။
မကြာသေးမီက၊ သူတို့သည် ဒိုင်နိုဆောငယ်များကို မွေးမြူခြင်း သို့မဟုတ် မုယောစပါးနှင့် မြေဥများကို စိုက်ပျိုးသည့်အပြင် အရာအားလုံးသည် လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ်တွင် ချောမွေ့စွာ လည်ပတ်နေခဲ့သည်။ ရှုန်းယယ်မှာ လုပ်စရာအများကြီး မရှိတာကြောင့် ရေကန်ကိုဆက်လက်တူးဖော်ဖို့ သူ့မှာ တာဝန်ကျတဲ့လူတွေကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ ဦးဆောင်ခဲ့ပါတယ်။
"ငါတို့က အရမ်းကြီးတဲ့ကန်ကို တူးပြီး ငါးတွေအများကြီးမွေးရမှာ သေချာတယ်!"
ရှုန်းယယ်က သူ့တံတွေးကို မျိုချလိုက်တယ်။ ဒိုင်နိုဆော အသားမရှိရင်တောင် အနည်းဆုံးတော့ သူ ကြိုက်တဲ့ငါးကို စားနိုင်သေးတယ်လေ။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်နှင့် ရှောင်ရှီးမျိုးနွယ် မှလူများသည် အလုပ်တွင်မပါဝင်မီတွင် အားလုံးသဘောတူညီခဲ့ကြပါသည်။
ငါးလည်း အသားပဲ။ လူတိုင်းက အသားစားချင်ကြတယ်!
ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုမှလူများ အလုပ်များနေချိန်တွင် ရှန့်တျန်း သည် ရှီလီ ကို ထောင်ထဲမှ လွှတ်ပေးခဲ့သည်။
ရှီလီသည် နောက်ဆုံးတွင် ရှန့်တျန်း အားအထင်ကြီးသွားပြီး ကျင့်ကြံနည်းကို သင်ပေးရန် ဆန္ဒရှိခဲ့သည်။
ဟုတ်ပါတယ်၊ သူက ဒါကို အလေးအနက်ထားပြီး လုပ်နေတာမဟုတ်ဘူး။ သူက ရှန့်တျန်းကို တကယ့် ကျင့်ကြံနည်းကို မပေးဘူး... သူ မှားယွင်းတဲ့ နည်းလမ်းတချို့ကို သင်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
ရှီလီသည် နောက်ဆုံးတွင် ထောင်ထဲမှ ထွက်လာပြီး အပြင်မှ နေကို မြင်နိုင်သောအခါတွင် သူ ပြန်လည် အသက်ရှင်နိုင်သည်ဟု ခံစားရလေသည်။
သားရဲ နတ်ဘုရားက သူ့ကို သူ့အသက်ပြန်ရှင်ဖို့ အခွင့်အရေးပေးခဲ့တယ်။ မူလက သူသည် စွမ်းအားအရှိဆုံးလူ ဖြစ်သင့်သော်လည်း ရှန့်တျန်းက သူ့ဘဝ ထဲသို့ ပြေးဝင်ရန် မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ ရှီလီ ကျိန်ဆဲလိုက်ပြီး သူ့စိတ်တွေ ချက်ချင်း ယိုယွင်းလာသည်။ သို့သော် မကြာမီမှာပင် သူ့စိတ်နေစိတ်ထားကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲခဲ့သည်။
ရှန့်တျန်း သည် အနှေးနှင့်အမြန်ဆိုသလိုပင် သေပေလိမ့်မည်။ ရှန့်တျန်း မသေခင် သူ့အသက်ကို ဆက်ရှင်အောင် း ထိန်းထားနိုင်သရွေ့တော့ သူ လွတ်မြောက်မှာပါ!
ဆင်မျိုးနွယ် နဲ့ နေရတာက ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် မှာ နေရတာထက် ပိုကောင်းပါတယ်။ အမှန်တော့၊ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် သည် ဒိုင်နိုဆော တိုက်ခိုက်ခြင်းကို ခံရဖို့ မကြာတော့ပေ။ ကြီးမားသောဒိုင်နိုဆောအချို့သည် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် ၏နယ်မြေသို့ရောက်ရှိလာပြီး မျိုးနွယ်ထဲ မှလူများကိုတိုက်ခိုက်မည်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ မျိုးနွယ်စုထဲက လူတွေ အများကြီးသေလိမ့်မယ်...
သူသည် အခြားသူများထက် မည်ကဲ့သို့ ကောင်းအောင် နေရသည်ကို တွေးတောရင်း ရှီလီသည် ချက်ချင်းပင် ပျော်ရွှင်လာပြန်သည်။
သို့သော် တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူသည် အနည်းငယ် စိတ်ဓာတ်ကျနေသေးသည်-- သူသည် သူ့ယခင်ဘဝက ဆင်မျိုးနွယ်ကဲ့သို့ မျိုးနွယ်စုကြီးများနှင့် ထိတွေ့ခဲ့ဖူးသော်လည်း ယခုမူ... ထိုလူများ၏ ဘဝများသည် သူ မှတ်မိသလောက် အဘယ်ကြောင့် မကောင်းမွန်ခဲ့သနည်း။
အစားအသောက်အကြောင်းပြောနေတာတောင်... ဒီလူတွေက မုန့်ပြားလုပ်နည်းကို မသိကြဘူးလား။ သူတို့သည် မုယောစပါးကို အခွံနှင့် တကွ ကြော်ပြီး ချက်ပြုတ်ပြီးမှ စားရန် သူ့ကို ပေးကြသည်။
သားရဲနတ်ဘုရားကျောင်းတော်ထဲမှာ မုယောနဲ့လုပ်ထားတဲ့ စွပ်ပြုတ်ကိုတောင် သူ သောက်ခဲ့ပေမယ့် အစားအစာအဖြစ် တိုက်ရိုက်စားဖို့ မကြိုးစားခဲ့ဖူးဘူး။ ဆင်မျိုးနွယ်က သူ့ကို နှိမ့်ချပြီး ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ရမှာ မဟုတ်လား။
ရှီလီသည် အခွံခွာ မထားသောမုယောစပါးကို ပါးစပ်ထဲသို့ထည့်ကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကြိတ်ဝါးကာ လည်ချောင်းထဲ အတင်း မြိုလိုက်ရသည်ကို မုန်းတီးသည်။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်တွေက အရင်က မုယောစပါးတောင် မစားခဲ့ကြဘူး... သူ့လက်ရှိဘဝက တော်တော်ကောင်းတယ်လို့ ယူဆလို့ရပါတယ်။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စု သည် ဒိုင်နိုဆောများရဲ့ကိုက်ဖြတ် စားသောက်ခြင်းကို ခံရပြီး အဆုံးသတ်တော့မည်ဖြစ်သည်။ ရှီလီသည် ထိုအရာကို တွေးလိုက်သောအခါတွင် သက်သာလာပြန်သည်။
ရှုန်းယယ်သည် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်အနီးတွင် ရေကန်တူးရန် လူများကို ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။ ထိုစဉ် သူက တစ်ခုခုမှားနေပြီဟု ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသောအခါ လမ်းတစ်ဝက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ သူတို့ခြေထောက်အောက်က မြေကြီးထဲတွင် တုန်ခါမှုအနည်းငယ်ရှိပြီး ဒိုင်နိုဆော ရနံ့အချို့က အဝေးမှ ပျံ့လွင့်လာသည်...
ရှုန်းယယ် သည် တိကျသော ဦးတည်ရာဆီသို့ မျှော်ကြည့်ရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ သစ်ပင်တက်တာ ကျွမ်းကျင်တဲ့ မျိုးနွယ်စုထဲက တစ်ယောက်ယောက်က အဝေးက အခြေအနေကို စစ်ဆေးဖို့ အနီးနားက သစ်ပင်ပေါ်တက်သွားတယ်။
ထိုလူသည် တိရိစ္ဆာန်အသွင်ပြောင်းကာ အခြေအနေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နိုင်ရန် သစ်ပင်ထိပ်သို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။ အောက်သို့ပြန်တက်ပြီးနောက် သူသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်ဖြင့် ရှုန်းယယ်ကိုကြည့်ကာ ဝမ်းသာစွာပြောလိုက်သည်။
"ရှုန်းယယ်.....ဒီဒိုင်နိုဆောတွေ ပြန်လာပြီ! ပြန်လာပြီ!"
သူအခုမြင်တွေ့ခဲ့ရတာတွေကို အခြေခံပြီး... ဒိုင်နိုဆောတွေ အများကြီး အတူတူ ပြန်လာကြပြီ။
ထိုလူသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်နှင့်။ သူ့ကိုမြင်လိုက်ရတော့ ရှုန်းယယ်လည်း သစ်ပင်ပေါ်တက်ပြီး ကြည့်တယ်။ အကွာအဝေးက သူ့ကို အနှောက်အယှက်မပေးနိုင်ပေ။ ရှုန်းယယ်က ၊ လည်ပင်းရှည်သော ဒိုင်နိုဆောအချို့၏ ဦးခေါင်းများကို သစ်ပင်တွေပေါ်ကနေ ဖြတ်သွားသည်ကို မြင်တွေ့နိုင်သည်။
ဒီဒိုင်နိုဆောတွေ အားလုံးက သူတို့ဆီ ပြေးနေကြတယ်။
ဘာဒိုင်နိုဆောကြီးတွေလဲ။
ရှုန်းယယ်သည် တံတွေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ မျိုချလိုက်မိသည်။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေလည်း သစ်ပင်တွေပေါ် တက်ပြီး တံတွေးကို ပြန်မျိုချကြတယ်။
အသားတွေ လာနေတာ အရမ်းများတယ်။
*****-**************
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
