Chapter (126 ) _ ကြက်ဥ ထမင်းကြော်
ချောင်မျိုးနွယ် များသည် ကျိုးကျီ ၏ အဆိုပြုချက်က စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလွန်းသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့ပြီး ကျိုးကျီ သည် အနည်းငယ် ရူးသွပ်နေသလားလို့တောင် တွေးတောမိသည်အထိပင်။
"မင်း ထမင်းနဲ့ အသားကို အရောင်းဝယ်လုပ်ချင်တာ သေချာလား? ငါတို့ အသား အများကြီးလိုမယ်..."
"သေချာပါတယ်။" ကျိုးကျီ က ပြန်ဖြေသည်။
"ဒီထမင်းက အရသာ သိပ်မကောင်းဘူး..." ချောင်မျိုးနွယ်များက စိတ်စေတနာကောင်းဖြင့် ထပ်ပြောသည်။
"ငါ ထမင်းအရသာကို အရမ်းကြိုက်တယ်" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဟန်မင်းဆက် မတိုင်မီက အောက်ခြေလူတန်းစားမှ လူများ စားရန် ဆန်နှင့် ဂျုံကို သီးသန့်ထားခဲ့ပြီး ထိုအချိန်က လူများသည် စပါးခွံချွတ်နည်းကို မသိသောကြောင့် စပါးခွံနှင့် ရောက်နေသည့် နှံစား သီးနှံများကို စားရသည်မှာ အရသာ လုံးဝ မရှိပေ။ ဒီနေရာလည်း ဒီလို တူညီသော အခြေအနေရှိသည်မှာ ထင်ရှားသည်။
သို့သော်လည်း ကျိုးကျီ သည် ထမင်းကို တကယ်စားချင်နေသည်... ထို့အပြင်၊ ချောင်မျိုးနွယ်က လူများအတွက် အမဲလိုက်ခြင်းသည် ခက်ခဲနိုင်သော်လည်း သူတို့အတွက် အမဲလိုက်ခြင်းသည် လွယ်ကူသောကိစ္စဖြစ်သည်။
"ဒါဆိုရင် အသားတစ်အိတ်ကို ဆန်နှစ်အိတ်နဲ့ လဲလှယ်လို့ရတယ်။ မျိုးနွယ်စုအကြီးအကဲ က ပြောသည်။
ကျိုးကျီ - "တခဏစောင့်ဆိုင်း။ ငါ အသားကို ချက်ချင်းသွားယူခိုင်းလိုက်မယ်။ မင်း ငါ့ကို ထမင်း အရင်ပေးလို့ရမလား"
ချောင်မျိုးနွယ်အကြီးအကဲက ကျိုးကျီ ကို ထမင်းနည်းနည်းလောက် ပေးချင်သည်မှာ သဘာဝအတိုင်းဖြစ်သည်။ သူတို့ မျိုးနွယ်ထဲမှာ ဆန်က တကယ်ကို ဘာမှ မတန်ဘူး။ သူတို့၏ မျိုးနွယ်စုသည် စပါးထက် နှံစားပြောင်း အများအပြား စိုက်ပျိုးသော်လည်း ပေါက်ရောက်သော နှံစားပြောင်းအများစုသည် ကြံ့ကြီး မျိုးနွယ် သို့ ရောက်သွားသောကြောင့် ဆန်ကိုသာ စားရလေ့ရှိကြသည်။ ထမင်းအတွက်ကတော့... ကြံ့ကြီးမျိုးနွယ်စုက ဘာမှ မလုပ်ပေးရင်တောင် ဆန်ကို လိုချင်မှာ မဟုတ်ဘူး။
ကျိုးကျီ သည် မကြာမီ ဆန်ငါးကီလိုဂရမ် ရရှိခဲ့သည်။ သူ့လက်ထဲကိုင်ထားပြီးနောက် ရှုန်းယယ် ကို စပါးခွံတွေကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်မယ်
ကျိုးကျီ သည် ဆန်များကို ရှုန်းယယ် ထံသို့ လွယ်လင့်တကူ ပေးအပ်ခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက် ဟိုင်ဖုန်း ထံသို့ သွားကာ အသားအချို့ကို ပြန်ယူလာရန် တောရိုင်းမြေရှိ အရှေ့ဘက်မှ အနောက်သို့ စီးဆင်းသွားသော မြစ်သည် အနောက်ဘက်သို့ ဦးတည်ကာ အဆက်မပြတ် ခရီးနှင်လာခဲ့သည်။ ယခုအခါ သူတို့သည် မြစ်ကြီးများနှင့် အကွာအဝေး အနည်းငယ်တွင် တည်ရှိနေသော်လည်း သူတို့သည် ဝေးလွန်းလှသည်။
အနည်းဆုံး၊ ဟိုင်ဖုန်း ၏အရှိန်အဟုန်ကိုအခြေခံ၍ မြစ်ကမ်းစပ်သို့ပြေးရန် တစ်နာရီလောက်ဆိုရင် အချိန် လုံလောက်လေပြီ။
ထမင်းနှင့် မုယောစပါးက အနည်းငယ်ကွာခြားသည်။ အစပိုင်းတွင် ရှုန်းယယ် သည် လိုအပ်သော ခွန်အားအဆင့်ကို ထိန်းထားပြီး ဆန်အချို့ကို အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာကွဲအောင် မကြေမွနိုင်ခဲ့သော်လည်း မကြာမီတွင် သူသည် စပါးခွံများကို မှန်ကန်သောအင်အားဖြင့် အခွံချွတ်နိုင်ပြီး ဆန်စေ့များကို မကျိုးမကြေပဲ ရအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။
"ကျန်စပါးခွံတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ ရေနည်းနည်းထည့်ပြီးဆေးလိုက်... ပြီးရင် ပြုတ်စားမယ်။" ကျိုးကျီ က ညွှန်ကြားလိုက်သည်။
ယခင်က သူ စားဖူးသော မုယောစပါးကို အမှုန့်ဖြစ်အောင် ထောင်းပြီးရင် ခြောက်သွေ့အောင် ထားရမည်။ ထို့ကြောင့် သူကို လေမှုတ်ထုတ်ခြင်းဖြင့် စပါးခွံကို ဖယ်ထုတ်ကာ ရလာသည့် ဆန်ကို ရေဖြင့် ချက်ရန်သာ လိုအပ်သောကြောင့် အလုပ်သိပ်မရှုပ်ပေ။
ကျိုးကျီ ၏စကားကိုကြားပြီးနောက် ရှုန်းယယ် သည် စပါးခွံများကို ဖယ်ပစ်ကာ ဆန်ကိုရေဆေးပြီး ရေပေါ် ပေါလောပေါ်နေသည့် စပါးခွံတချိုကကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည်။
"ဒီထမင်းကို ချက်လိုက်ရင် အရသာရှိလား" ရှုန်းယယ် က စိတ်ဝင်တစား မေးသည်။
မုယောစပါးကဲ့သို့ အရာတွေက သူ့ အရသာနဲ့သူရှိပြီး အရသာက အတော်အသင့်သာ ရှိသော်လည်း အခြားအရာများနှင့် တွဲစားသောအခါ အင်မတန်ကို အရသာရှိကြောင်း သူ တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ဒီထမင်းလည်း မုယောဆန်နဲက အတူတူပဲ ဖြစ်လောက်တယ် မဟုတ်လား ။
"ဟုတ်တယ်။ ဒါက သားရဲ ဘုရားသခင် ငါတို့ကို ကောင်းချီးပေးခဲ့တဲ့ အကောင်းဆုံး အစားအစာတွေထဲက တစ်ခုပါ။" ကျိုးကျီ က ပြန်ဖြေသည်။
ဒီဆန်စေ့တွေက သူ့ခေတ်က ဆန်စေ့တွေလောက် မကြီးပေမယ့် ထမင်းချက်ဖို့ လုံလောက်နေပါပြီ။ ကျိုးကျီ သည် ဆန်အားလုံးကို အိုးတစ်လုံးထဲသို့ လောင်းထည့်လိုက်ပြီး ရေထပ်ထည့်ကာ အခြားဟင်းလျာများကို ချက်ပြုတ်ရန်အတွက် တစ်စုံတစ်ဦးကို စတင်ချက်ပြုတ်ခိုင်းခဲ့သည်။
လမ်းခရီးမှာ တွေ့သမျှ အသီးအရွက်တွေကို မွှေကြော်ပြီး အသားတချို့ ကြော်ပြီး ကြော်လိုက်တယ်... အားလုံးပြီးသွားတဲ့အခါ ထမင်းရဲ့ မွှေးရနံ့တွေ အိုးထဲက ထွက်လာတယ်။
ကျိုးကျီ သည် အဝါရောင်အနည်းငယ်ရှိသော ဆန်တစ်အိုးကို ကြည့်ရန် အိုးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ ရှုန်းယယ်က မောင်းထောင်းကာ စပါးခွံများကို ဖယ်ရှားလိုက်သဖြင့် ရလာသည့် ဆန်က လုံးဝ ဖြူစင်နေသည့် အရောင်ထိ မရခဲ့ပေမယ့် ဒါက ပိုတောင်ကောင်းသေးတယ်။ ဒီနည်းနဲ့ဆိုရင် လုံးတီးဆန်က အမျှင်ဓါတ် ပိုရကာ လူအတွက် အဟာရဓာတ်ပိုမိုရရှိစေပါသည်။
ကျိုးကျီ က သူ့အတွက် ထမင်းပန်းကန်လုံးကြီးတစ်လုံးကို ခူးခပ်ကာ အနည်းငယ်စားလိုက်စဉ် မယုံနိုင်လောက်အောင် မွှေးကြိုင်လှသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။အရင်က သူလုပ်ထားတဲ့ အသီးအရွက်နဲ့ ကြော်ထားတဲ့ အသားတွေက တော်တော်ကောင်းတယ်လို့ ခံစားမိပေမယ့် ဒီအတိုင်း ဟင်းချည်း စားရတာ နည်းနည်းတော့ ငြီးငွေ့စရာကောင်းတယ်လို့ သူအမြဲတမ်း ခံစားခဲ့ရတယ်။ မူလက ဆန်မရှိလို့ ငြီးငွေ့တယ်ဆိုတာ အခုမှ သဘောပေါက်သွားတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ မြေဥနှင့်မုယောဆန်သည် သူ အခု စားနေသည့် ထမင်းနှင့် မယှဉ်နိုင်ပေ။
ကျိုးကျီ ထမင်းချက်နေချိန်မှာ ပြောင်းဆန်ပြုတ်လည်း ရသွားသလို ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်က လူတွေကအသားအများအပြာကို ချက်ပြုတ်လိုက်ကြသည်။ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုက လူတွေက ပါးစပ်နဲ့အပြည့် ပြောင်းဆန်ပြုတ်တွေကို စားလိုက် အသားတွေကို ကိုက်လိုက် လုပ်ပြီး အားပါးတရ လွေးကြ တော့သည်။ ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုက လူတွေ အားလုံး အများကြီးစားကြပေမယ့် တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ကျိုးကျီ နဲ့ ရှုန်းယယ် သာရှိတဲ့ ထမင်းကို အရမ်းသိချင်ကြတယ်။
ကျိုးကျီ က ပြောင်းဆန်ပြုတ်ကာ အရမ်းအရသာရှိတယ်လို့ အရင်ကပြောဖူးပေမယ့် အခု ထမင်း ရလာတဲ့အခါ သူုတို့က ဆန်ထမင်းကို မစားဖို့ရွေးချယ်ခဲ့တယ်... အဲဒီထမင်းက ဘယ်လောက်အရသာရှိရမှာလဲ။
"ကျိုးကျီ ..ဒါ..." ရှုန်းချီ က သူ့ကိုယ်ပိုင်ပန်းကန်ကိုကိုင်ပြီး လျှောက်သွားလိုက်တယ်။
ကျိုးကျီ က သူ့ကို ထမင်းတစ်ပန်းကန် ပေးပြီးတော့ သူကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ မွှေကြော်ထားတဲ့ အသားနည်းနည်း ပေးလိုက်တယ်။
ပထမတော့ ရှုန်းချီ က ဒီထမင်းဟာ မုယောဆန်နဲ့ ဆင်တူတယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် သူတကယ်စားပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ဒီထမင်းက ပိုပျော့တယ်ဆိုတာ တွေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ တကယ်တော့ အရသာ သိပ်မရှိပေမယ့် သေသေချာချာ ဝါးလိုက်တဲ့အခါ ချိုမြိန်မှု အနည်းငယ် ထွက်လာပါတယ်... ဒီထမင်းကို သူ့ချည်းပဲ စားတာ သိပ်မဟုတ်ပေမယ့် ကျိုးကျီ ချက်ထားတဲ့ အရမ်းအရသာရှိတဲ့ အသားတွေနဲ့ တွဲစားလိုက်တဲ့အခါ... တကယ်ကို လျှာလည်လောက်အောင်ကို အရသာရှိလွန်းတယ်။
ကံမကောင်းစွာပဲ၊ သူ့မှာ ထမင်း ပန်းကန်တစ်လုံးစာပဲ ရှိတော့တယ်။ ရှုန်းချီ သည် တစ်ဇလုံစားပြီးနောက် ရှုန်းယယ် ကို ကြည့်ပြီး မနာလိုဖြစ်မိသည်။
ကျိုးကျီ ၏ လုပ်ရပ်ကြောင့် ချောင်မျိုးနွယ်များ အားလုံး စကားမပြောဘဲ ဝက်ဝံကြီး၏ ထမင်းကို လောဘကြီးစွာ စိုက်ကြည့်နေကြသည်။
ကျိုးကျီ သည် အသားနှင့်ထမင်း အရောင်းအဝယ်ပြုလုပ်ရန် ကမ်းလှမ်းလာသောအခါတွင် ပူးပေါင်းကြံစည်မှုမျိုးရှိသလားဟု ယခင်က တွေးတောခဲ့ကြသော်လည်း ယခုအခါတွင် လျှို့ဝှက်အကြံအစည်မရှိသည်ကို သူတို့သိလာကြသည်။
"သူတို့က မျိုးနွယ်ကြီးတစ်ခုက လာတာ အံ့သြစရာ မဟုတ်ပါဘူး၊ မစားခင် ထမင်းချက်တဲ့ နည်းတွေတောင် သယ်လာကြတယ်!"
"ဒီလိုထမင်းချက်ရတာ အရသာအရမ်းကောင်းတယ်၊ ဒါပေမယ့် အပေါ်က အရာတွေ အများကြီး နည်းသွားတယ်၊ အဲ့ဒါ ဖြုန်းတာပဲ..."
"ဒီနည်းနဲ့လုပ်ရင်တောင် ဆန်က ဆန်ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ အသားလို ဘယ်လို စားလို့ကောင်းမှာလဲ..."
......
ချောင် မျိုးနွယ်စုမှလူများသည် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် မှခေါင်းဆောင်သည် အလွန်မောက်မာသူ ဖြစ်ကြောင်း သေချာပေါက်ဆုံးဖြတ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ထမင်းစားဖို့အတွက်ပဲ ဆန်းပြားတဲ့ အရာတွေ အများကြီးလုပ်ခဲ့ရတယ်။
ဒါပေမယ့် သူတို့ဒီလိုတွေးထားပေမယ့် ချောင်မျိုးနွယ်က လူတွေက ကျိုးကျီ နဲ့ ရှုန်းယယ် ဘယ်လောက်ပျော်နေတယ်ဆိုတာကို သူတို့မြင်တဲ့အခါ စမ်းကြည့်ချင်ကြပါတယ်။ ရှုန်းယယ် ဆီက အတုခိုး သင်ယူပြီး စပါးခွံတွေကို ဖယ်လိုက်တယ်။ အဲဒီဆန်စေ့တွေကို အပိုင်းပိုင်းခွဲပစ်လိုက်တယ်။
ချောင်မျိုးနွယ်များသည် ထွက်လာသည့် စပါးခွံ အမှိုက်ကိုစွန့်ပစ်ရန် တွန့်ဆုတ်နေကြပြီး ရေအနည်းငယ်ထည့်ကာ ကြေနေသောဆန်ကို ထည့်ကာ ချက်ပြီး တိုက်ရိုက်မျိုချ ခဲ့သည်။ ဒါကို စားပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူတို့က ဒီနည်းကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်စားဖို့ မတွေးချင်ကြပေ။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် ရဲ့အသားကို စောင့်ရတာ ပိုကောင်းပါတယ်။
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် ကင်ထားတဲ့ အသားကင်ထဲက ရနံ့က တကယ်ကို မွှေးလွန်းတယ်။ အသားစားချင်ကြတယ်!
ချောင်မျိုးနွယ်တို့သည် ကျယ်လောင်သော အသံကို ကြားသောအခါ သူတို့မျိုးနွယ်ဆီ ဦးတည်နေတဲ့ ဧရာမအကောင်ကြီးတချို့ လာနေသလိုထင်လိုက်သည်။
ယခင်က ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စု၏ လူများ စားသောက်နေတာကို ကြည့်ရှုခဲ့ကြသော ချောင်မျိုးနွယ်စုများသည် ချက်ချင်းပင် ယုန်များ၊ လယ်ကြွက်များနှင့် အခြားတိရစ္ဆာန်ငယ်လေးများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက် နှစ်ဆယ်မှ သုံးဆယ်စင်တီမီတာခန့်ရှိသော တွင်းပေါက်များအတွင်းသို့ အမြန် ဝင်ပြေးကုန် ကြသည်။ တိရစ္ဆာန်ပုံစံ မဖြစ်သေးသော ကလေးသူငယ်များကို ကိုင်ဆောင်ထားသည့် အမျိုးသမီးအချို့သည် တစ်ခုတည်းသော တွင်းပေါက်ထဲကို ချိုးငှက်ကလေးများ အသွင်ပြောင်းကာ သယ်ဆောင်သွားကြသည်။ ဆယ်နှစ်အောက် ကလေးအချို့လည်း တွင်းထဲသို့ လိုက်သွားကြသည်။
တခဏချင်းမှာပဲ ချောင်မျိုးနွယ်စု တစ်ခုလုံး ပုန်းအောင်းသွားခဲ့တယ်။
ကျိုးကျီ : "......"
ရှုန်းယယ် သည် သူ့မျက်လုံးများကို တောက်ပနေသည်ကို ထိန်းမထားနိုင်တော့ပေ။
"ကျိုးကျီ ဒီလူတွေရဲ့ တိရိစ္ဆာန်ပုံစံတွေက တကယ်ကို ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ"
ကျိုးကျီ : "......"
ချောင်မျိုးနွယ်များသည် အလွန်လျင်မြန်စွာ ပုန်းအောင်းကြပြီး ကလေးတစ်ဦးကို ပွေ့ချီထားသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးကလည်း သူတို့နှင့်အတူ ပုန်းအောင်းရန် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုမှလူတွေကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။ ဒါကိုကြားတော့ ကျိုးကျီ က ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"အဆင်ပြေပါတယ်။ အမဲလိုက်ထွက်ပြီး ပြန်လာတဲ့လူတွေက ငါတို့လူမျိုးပဲ"
တွင်းတွေထဲပုန်းကွယ်ပြီး ပြင်ပအခြေအနေကို စောင့်ကြည့်ဖို့ ခေါင်းထုတ်ထားတဲ့ ချောင်မျိုးနွယ်လူတွေ အားလုံးက စိတ် ရှုပ်နေကြတယ်-- သူတို့အားလုံး ဒီမှာပဲ ကျန်နေခဲ့ကြတယ် မဟုတ်လား? သူတို့ ဘယ်တုန်းက အမဲလိုက်သွားကြတာလဲ။
မကြာသေးမီကပင် သူတို့ရှေ့မှ လူတစ်ဦးကို သွားပြီး အသားအချို့ပြန်ယူလာရန် ပြောထားပုံရသော်လည်း လူတစ်ဦးတည်းပဲလေ။ သူက အသားဘယ်လောက်ရနိုင် မှာ မို့လဲ။ ချောင်မျိုးနွယ်များသည် ထိုအချိန်က သူကို အလေးအနက်မထားခဲ့ကြဘဲ ယခု ကျိုးကျီ ပြောလိုက်မှ ထိုလူက အသားများယူကာ ပြန်လာတာ ဖြစ်မည်ဟု ထင်မြင်လာကြသည်။
အဲဒီနောက်မှာတော့ ဟိုင်ဖုန်း က အရှည် မီတာ နှစ်ဆယ်ကျော်ရှိတဲ့ မိကျောင်းနှစ် ကောင်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်တာကို ဝိုင်းပြီး ကြည့်ရှုခဲ့ကြတယ်။ ကျိုးကျီ နှင့် အခြားလူများကို မြင်သောအခါ အလွန်ပျော်ရွှင်လာပြီး လက်တစ်ဖက်ဆီမှာ မိကျောင်းတကောင်ကို ဆွဲကာ သူ့အရှိန်အဟုန်ဖြင့် လှမ်းလာခဲ့သည်...
မိကျောင်းတွေကို ရွံရှာတဲ့ ဟိုင်ဖုန်း က မိကျောင်းနှစ်ကောင်ကို ကျိုးကျီ ထံ ခေါ်ဆောင်လာပြီး ပစ်ချလိုက်ပါတယ်။
"စုစုပေါင်း လေးကောင်ကို ငါ သတ်ခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့် အားလုံးကို ငါ မယူလာနိုင်ခဲ့ဘူး..."
"မင်း မိကျောင်းလေးကောင်ရဲ့ အလေးချိန်ကို မင် းသယ်နိုင်တယ် မဟုတ်လား"
ကျိုးကျီ က ပြောသည်။ ဟိုင်ဖုန်းက တန်ချိန်နှစ်ထောင်ကျော်ရှိသော တိရစ္ဆာန်ပုံစံရှိသော သားရဲဘုရင်ဖြစ်သည်။
"ဒါပေမယ့် ငါ့မှာ လက်နှစ်ချောင်းပဲရှိတယ်!" ဟိုင်ဖုန်း က ပြောခဲ့တယ်။
"......" ကျိုးကျီ က "မင်း သူတို့ကို ကြိုးချည်ထားပြီး ဆွဲလာလို့ ရတယ်လေ"
"ကျွန်တော်မေ့သွားတယ်။"
ဟိုင်ဖုန်း က သူ့ခေါင်းကို ကုတ်ပြီး ရိုးရိုးသားသား အပြုံးလေးနဲ့ ဆက်ပြောခဲ့သည်။
"ပြီးတော့ ငါ ကြိုးချည်နည်းကို မသိဘူး"
ရှုန်းယယ် က ဟိုင်ဖုန်း က သူ့ရဲ့ စွမ်းအင်ကို ဘယ်လိုသုံးရမယ်ဆိုတာ သင်ပေးတာ အပြင် ရှုန်းယယ် က ကြိုးထုံးနည်း ဒါမှမဟုတ် တခြားအရာတွေကို သင်ပေးသင့်တယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ်။
ဒီ ဟိုင်ဖုန်းက ဘာဆို ဘာမှမသိခဲ့ဘူး
ကျိုးကျီ သည် ဟိုင်ဖုန်း ဘာမှမသိသည့်အတွက် အထင်အမြင်သေးခဲ့သော်လည်း ချောင်မျိုးနွယ်မှ လူများကို ကြောင်တက်တက်ဖြင့် ရှုပ်ယှက်ခတ်နေသည်မှာ ကြာနေပြီ။
ချောင်မျိုးနွယ်မှ လူများသည် ကျိုးကျီ နှင့် ရှုန်းယယ် တို့ကို အလွန်အရေးကြီးသော လူများဟု မြင်သည်။ ထိုလူနှစ်ယောက်သည် အလွန်သန်မာကြသည်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိသော်လည်း ဟိုင်ဖုန်း ကို သူတို့က နည်းနည်း အထင်သေးခဲ့သည်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အခြားသူတို့သည် သူတို့၏လယ်ကွင်းများနှင့် အိမ်များကို မြင်သောအခါ လူအားလုံးက အလွန်ငြိမ်သက်နေကြသော်လည်း အထူးသဖြင့် ရိုးရိုးသားသားပုံစံနဲ့ လူလတ်ပိုင်းအရွယ် ဟိုင်ဖုန်း သည် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုကို ဖော်ပြနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သူ့ကြည့်ရတာ ကမ္ဘာကြီးကို အများကြီး မမြင်ဖူးသလိုပဲ။
ထို့အတွက်ကြောင့် လူလတ်ပိုင်းအရွယ်လူက လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုမှ ကောက်ယူထားသော ကျွန်တစ်ဦးဟုတ်မဟုတ်ကို ယခင်က သိချင်ခဲ့ကြသည်။
ရလဒ်အနေဖြင့် မုတ်ဆိတ်မွေးရှိသော သက်လတ်ပိုင်းလူတစ်ဦးသည် ကမ္ဘာကြီးကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသည့်ပုံစံရှိပေမယ့် သူက ကြောက်မက်ဖွယ် အကောင်းဆုံး အသားစား သတ္တဝါ နှစ်ကောင်ကို အမှန်တကယ်ဖမ်းမိပြီး ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။ ချောင်မျိုးနွယ်မှ လူတွေက ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘူး။ သူတို့သည် ဟိုင်ဖုန်း ကို ကိုးကွယ်ချင် ကုန်တော့သည်။
ကျိုးကျီ သည် အမဲလိုက်ရန် အပြင်ထွက်သည့် စွမ်းအားရှင်တစ်ဦးရှိတာက အရမ်းကို စွမ်းလွန်းနေပြီလို့ ချောင်မျိုးနွယ်တွေက ခံစားမိသည်— ကျိုးကျီ သည် ထိုကဲ့သို့သော စွမ်းအားရှင်ကို ဘယ်လိုမျိုး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အမိန့်ပေးနိုင်တာလဲ....
ခဏနေဦး... ကျိုးကျီ က အဲဒီလို စွမ်းအားရှင်တွေကို အမိန့်ပေးနိုင်တယ်၊ ဒီစွမ်းအားရှင်က သူ့စကားကိုတောင် နားထောင်နေသေးတယ်... ကျိုးကျီ က သူတို့ ထက်တောင် ပိုသန်မာနိုင်တယ်လို့ ဆိုလိုတာလား။
ချောင်မျိုးနွယ်များ အားလုံး မူးဝေသွားကြသည်။ သူတို့က ဟိုင်ဖုန်း ကို မေးလိုက်တော့သည်။
" အရှင်သခင်ကြီး... မင်းဟာ အလယ်အလတ်အဆင့် သားရဲစစ်သည်ဖြစ်နိုင်မလား"
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ် မှလူများ- "......"
တောရိုင်းမြေထဲကလူတွေက ဘာမှမသိကြဘူးလို့ လူတိုင်းပြောကြပေမယ့် မသိနားမလည်တဲ့ သူက သားရဲလူသား တိုက်ကြီးထဲကလူတွေပဲဆိုတာ သူတို့ သိသာပါတယ်။
အလယ်အလတ်အဆင့် သားရဲစစ်သည်တော် များသည် ဒီမိကျောင်းအမျိုးအစားကို သတ်နိုင်သော်လည်း၊ သူတို့က အခုလို အလွယ်တကူ ပြန်မဆွဲနိုင်ကြသေးပါ။
"ကျွန်တော်က သားရဲဘုရင်ပါ။" ဟိုင်ဖုန်း ရိုးသားစွာပြောလိုက်သည်။
ချောင်မျိုးနွယ်၏ အကြီးအကဲသည် သေလုမျောပါး လန့်သွားခဲ့သည်။
သူတို့၏ တွင်းများထဲမှ တက်လာသော ချောင်မျိုးနွယ်မှ လူများက သူ့ကို ပြန်လည်ကူညီရန် သူတို့၏ လူသားပုံစံအဖြစ်သို့ ပြန်ပြောင်းသွားကြသည်။
ကျိုးကျီ က တိတ်တဆိတ် ခေါင်းလှည့်လိုက်ပြီး အဝတ်ဗလာနဲ့ အဲဒီလူတွေကို မမြင်ချင်ဘူး။
ချောင်မျိုးနွယ် ၏ အကြီးအကဲသည်ကြာကြာ သတိလစ်သွားခြင်းမရှိပေ။ မကြာမီ သူ ပြန်ကောင်းလာပြီးနောက် ကျိုးကျီအား သူတို့၏ ထမင်းအားလုံးကို မပေးမီ လုံးဝ မတုံ့ဆိုင်းခဲ့ပေ။
"ကျွန်တော်တို့ မျိုးနွယ်စုက သားရဲဘုရင် ကို လက်ခံပြီး ဧည့်ခံရလိမ့်မယ်လို့ လုံးဝ မမျှော်လင့်ခဲ့မိဘူး။ ငါတို့ရဲ့ ထမင်းအားလုံးကို သားရဲဘုရင်ဆီ ပေးဖို့ ဆန္ဒရှိပါတယ်"
"အရင်က သဘောတူထားတဲ့ ကုန်သွယ်မှု စည်းမျဉ်းအရဆိုရင် ဆန်နှစ်အိတ်နဲ့ အသားတစ်အိတ် အရောင်းအဝယ် လုပ်လို့ရတယ်"
ကျိုးကျီ က ပြောပြီး ဟိုင်ဖုန်း ဘက်ကို လှမ်းကြည့်တယ်။
"ဟိုင်ဖုန်း ၊ သွားပြီးတော့ ကျန်တဲ့ မိကျောင်းတွေကို ပြန်ယူလာခဲ့..."
"သူတို့ကို တခြားသူ သွားယူလို့ ရမလား။ ကျွန်တော် ဘာမှ မစားရသေးဘူး။" ဟိုင်ဖုန်း ရေရွတ်လိုက်သည်။
"မင်းသွားတာ မြန်တယ်။" ကျိုးကျီ က သူလုပ်ထားတဲ့ မပြီးသေးတဲ့ ဟင်းပွဲတွေနဲ့ ထမင်းကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီးပြောလိုက်သည်။
"မင်းသွားယူလာရင် ဒါတွေက မင်းအတွက်ပဲ"
ဟိုင်ဖုန်း က ကျိုးကျီ ရှေ့မှာ အစားအသောက်ကို ကြည့်ပြီး လုံးဝမတွန့်ဆုတ်ဘဲ သဘောတူလိုက်ပြီး ထွက်သွားသည်။
"သွားလိုက်မယ်!"
ရှုန်းယယ် နဲ့ ကျိုးကျီ ရဲ့ စားစရာတွေ လုပ်အပြီးမှာ ဟိုင်ဖုန်း က လေပြင်းတိုက်သလိုပဲ ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူသည် ပြောင်းဆန်ယာဂု နှင့် ဝက်ဝံကြီးက လူတွေ ချက်ပြုတ်ထားသော အသားကင်တို့ကိုလည်း အပြောင်ရှင်းစားပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြောလိုက်သေးသည်။
"ဒီပြောင်းဆန်နဲ့ ထမင်းက အရမ်းအရသာရှိတယ်..." ဟုဆိုသည်။
ဟိုင်ဖုန်း ဘယ်လောက်စားနိုင်လဲဆိုတာကို ချောင်မျိုးနွယ်က လူတွေ အားလုံးက အံ့သြထိတ်လန့်နေကြတယ်။
"ဒီလူက တကယ်စားလို့ရတယ်!"
ချောင်မျိုးနွယ်များ၏ တိရစ္ဆာန်ပုံစံများသည် အလွန်သေးငယ်သောကြောင့် သူတို့၏စားချင်စိတ်သည်လည်း နည်းပါးလှသည်။ ဟိုင်ဖုန်း စားခဲ့တဲ့ အစာတစ်နပ်မှာ ပါဝင်တဲ့ ပမာဏဟာ သူတို့ မျိုးနွယ်က လူတွေ ရက်ပေါင်းများစွာကြာအောင် စားနိုင် ဖို့လုံလောက်ပါတယ်။
ဒါကြောင့် သားရဲဘုရင် တွေ အများကြီးစားနိုင်တယ်ဆိုတာ သိလာရတယ်။ ဒါကြောင့် သားရဲဘုရင်တွေက သူတို့ကို အစာရေစာ ဆက်ကပ်ဖို့ အမြဲတောင်းဆိုနေတာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပါ... ဒီလူက တကယ်ပဲ သားရဲဘုရင်ပါလား။ ဒီလို သားရဲဘုရင် တွေ တကယ်ရှိတာလား။
ဟိုင်ဖုန်း က နောက်ဆုံး ထမင်း တစ်ပန်းကန်လုံးကို မျိုချလိုက်ပြီး
"ကျွန်တော်သွားပြီးတော့ မိကျောင်းတွေကို ပြန်ယူလိုက်မယ်" လို့ပြောလိုက်တယ်။
ရှုန်းယယ်နဲ့ စကားပြောနေရင်း သူက ပြောကာ ထွက်သွားသည်။
"ငါ မင်းနဲ့လိုက်ခဲ့မယ်။" ကျိုးကျီ စားဖို့ ရှုန်းယယ်က တစ်ခုခု ရှာချင်နေသည် ။
"ကောင်းပြီ!" ဟိုင်ဖုန်း ချက်ချင်း သဘောတူလိုက်တယ်။
မကြာခင် သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားပြီး နှစ်နာရီအကြာတွင် ပြန်ရောက်လာသည်။ သူတို့နှင့်အတူ မိကျောင်းလေးကောင်ကို ယူဆောင်လာခဲ့ကြသည်--ဟိုင်ဖုန်း သည် ထိုမိကျောင်းအုပ်စုကိုမြင်ပြီးနောက် နောက်ထပ်နှစ်ကောင်ကို သတ်လိုက်သည်...
သေချာတာပေါ့..မိကျောင်းတွေကို သူတို့ပြန်ယူခဲ့ရုံသာမက ရှုန်းယယ် ကလည်း ဥအချို့ကို ပြန်ယူလာခဲ့ပါတယ်။
"ကျိုးကျီ... ရေငှက်ဥတွေ တွေ့ခဲ့တယ်..." ရှုန်းယယ် က ဥတွေကို ထုတ်ပြီး ကျိုးကျီ ကို ကမ်းပေးခဲ့တယ်။
ကျိုးကျီ သည် ထိုငှက်ဥများကို ခဏလောက် စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။
"ထမင်းနောက်တစ်အိုး ချက်ရအောင်"
ရှုန်းယယ် အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားပြီး မေးလိုက်သည်။
"မင်း မစားရသေးဘူးလား" ကျိုးကျီ က စောစောက စားခဲ့တာ.မဟုတ်လား.. သူ ဗိုက်မပြည့်ဘူးလား?
"ငါ စားပြီးပြီ။" ကျိုးကျီ က ထပ်ပြောလိုက်သည်။
"ငါ ထမင်းတစ်အိုး ချက်ချင်တာက မနက်ဖန် ကြက်ဥကြော် ထမင်း လုပ်ချင်လို့ပဲ"
ကြက်ဥထမင်းကြော်လား? ရှုန်းယယ် အတော်လေး စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ ကြက်ဥကြော်လို့ရတယ် ဆိုတာ သူသိတယ်၊ အခု ထမင်းလည်း ကြော်လို့ရတယ်ပေါ့ ?
ဒီအချိန်မှာ ကျိုးကျီ က အခု မစားသေးပဲ မနက်ဖန်အထိ ထိန်းထားရတာ နည်းနည်း အချိန်ကြာလွန်းနေပြီလို့ ခံစားရတယ်...
"ငါ ဗိုက်ဆာနေပုံရတယ်... ဒီည ကြက်ဥကြော်စားလို့ရပြီ"
ကြက်ဥ နဲ့ ထမင်း ဟာ အံ့သြစရာကောင်းတဲ့ ပေါင်းစပ်မှု တစ်ခု ဖြစ် သည် ။ သူ အခု ချက်ချင်းကို စးချင်နေတာ !
ကျိုးကျီ က သူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ အသံထွက်လာလို့ကြည့်လိုက်တယ်။
"ကြက်ဥထမင်းကြော်ဆိုတာ ဘာလဲ"
ကျိုးကျီ က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ မေးခွန်းမေးတဲ့လူက ဆယ့်လေးနှစ် ဒါမှမဟုတ် ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် ဆယ်ကျော်သက်ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။ ထိုအချိန်တွင် လူငယ်လေး၏ ခေါင်းကို စောင်းငဲ့ကာ စူးစူးရဲရဲ ကြည့်မိသည်။
ကျိုးကျီ သည် ဝိညာဉ်စွမ်းအားများရှိပြီး ဒီလူငယ်ကို ဟိုးရှေးရှေးကတည်းက သတိထား မိခဲ့သည်။ သူသည် သာမာန်လူတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း သူ၏အမူအရာမှာ အလွန်တည်ငြိမ်သည်... ဒီလူသည် ချောင်မျိုးနွယ်မှ ဖြစ်သည်ဟု သူ ထင်ခဲ့သည်၊ ထို့ကြောင့် သူ့ကို သိပ်ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘဲ ယခုအခါ ချောင်မျိုးနွယ်မျိုးရဲ့ ရုပ်သွင်နဲ့ ဒီလူငယ်က မတူတာကို သတိထားမိလာသည်။
သို့သော် ဒါက ကြီးကြီးမားမားကိစ္စမဟုတ်ပေ။ ကလေးတစ်ယောက်ဆိုတာကလွဲလို့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး... ကျိုးကျီ ကရှင်းပြလိုက်သည်။
"ထမင်းကို ကြက်ဥနဲ့ ရောကြော်ဖို့ ဆီကို သုံးပြီး ကြော်ရတာ "
"ထမင်းဆိုတာ ဘာလဲ"
"ထမင်းကို ဆန်စပါးစေ့နဲ့ ရေနဲ့ ချက်ထားတာကို ခေါ်တယ်။"
"ဆန်စပါးဆိုတာ ဘာလဲ"
"အဲဒါ ထမင်းပဲ"
ကျိုးကျီ က သဘောကောင်းစွာဖြင့် ပြန်ပြောရင်း ဆန်စေ့များကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ ဒီလူသည် နောက်ထပ်မေးခွန်းများ ရှိမည်မဟုတ်ဟု သူ ထင်သည်။
ရလဒ်ကတော့... လူငယ်က "ဆီဆိုတာ ဘာလဲ" လို့ မေးတယ်။
ကျိုးကျီ : "......"
ကျိုးကျီ သည် လူငယ်ကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘဲ သူ့အစားအစာချက်ပြုတ်ရန် သွားခဲ့သည်။
သူက ကြက်ဥထမင်းကြော်စားဖို့ စောင့်နေတယ်။
သို့သော် လူငယ်ကို လျစ်လျူရှုထားသော်လည်း လူငယ်က "ဘာလို့ မဖြေတာလဲ" ဟု မေးနေသေးသည်။
********-*********
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
