(ေဇာ္ဂ်ီသမားမ်ား ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေပးပါ)
Stone-age Husband Raising Journal _ Chapter (7)_ Earthworm (U+Z)
(Earthworm - တီကောင်)
ရှုန်းယယ်သည် ဒိုင်နိုဆော အသားကို သယ်ကာ သူ့ဂူ ဆီကို ပြန်လာခဲ့သည်။ လက်ထပ်ပြီးရင် အတူနေဖို့အတွက် သူ အသေးစိတ်ပြင်ဆင်ခဲ့သည့် ဂူကို ကြည့်ကာ အထဲကို မဝင်ရဲအောင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဟိုးအရင်တုန်းက သူ့ဂူထဲမှာ
သူ အမဲလိုက်ပြီး ရလာသည့် တိရိစ္ဆာန်သားရေတွေ၊ ဒိုင်နိုဆောအရိုးတွေ၊ မြစ်နားမှာ ရေချိုးရင်း ကောက်ယူလာခဲ့သည့် ကျောက်တုံးလှလှလေးတွေ နဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။
ဆောင်းမခိုခင် သူ မိတ်ဖက်ပြုဖို့ ရှီလီကို ပြောပြီးနောက် သူ သိမ်းဆည်းထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေ အကုန် ထုတ်ပစ်ခဲ့သည်။ ဒိုင်နိုဆောသားရေချပ်တွေကို အဖိုးဟော်ကိုပေးပြီး အဝတ်အစားနှင့် အိပ်ယာခင်းများပြုလုပ်ခိုင်းခဲ့သည်။
ကျောက်တုံးလှလှလေးတွေကို အဘဘုန်းတော်ကြီးကို ပေးပြီး သူတို့နှစ်ဦးအတွက် အကောင်းဆုံး မိတ်ဖက်ပွဲကို ပြုလုပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။
ဒိုင်နိုဆောအရိုးတွေကို ရှီလီက သဘောမကျလို့ အကုန် လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက ဆောင်းခို ချိန်မှာ သူ စားဖို့ စုထားသည့် အသားတဝက်ကို တောင် ရှီလီကို ပေးခဲ့သေးသည်။
ရှီလီက သူ့အမေနဲ့ ညီကို လုပ်ကျွေးနေရလို့ မျိုးနွယ်စုနှင့် အတူ အမဲလိုက်လို့ရသည့် အသားတွေ၊ သူနဲ့အတူ အမဲလိုက်လို့ရသည့် အသားတွေက 3 ယောက်စာ လောက်ငရုံသာရှိပြီး ဆောင်းရာသီ စားသောက်ဖို့ အပိုသိုလှောင်မထားနိုင်ပေ။ ဒါကြောင့် ဆောင်းခိုဖို့ လိုအပ်သည့် သူက ဆောင်းရာသီမှာစားရမည့် အသားကို ခွဲပေးခဲ့ရလို့ သူ ဆောင်းခိုချိန်မှာ ထွက်လာတော့ အတော့်ကို ပိန်ကျသွားတာ ဖြစ်သည်။
အခုတော့ ရှီလီက ပေးထားတဲ့ ကတိကို ဖျက်သွားခဲ့ပြီ။ ရှုန်းယယ်က ဘယ်လောက် စိတ်ဆိုးပေမယ့် သံယောဇဉ်မပြတ်သေးလို့ ရှီလီအတွက် ဆင်ခြေတွေကို စဉ်းစားပေးနေသည်။ ဘယ်လောက်သန်မာတဲ့ ယောကျာ်းဖြစ်ပါစေ... ကိုယ့်မျိုးဆက် သားသမီးကို လိုချင်မှာပဲလေ...ဆိုပြီး ဖြေတွေးပေးနေသည်။ ဒါကြောင့် ရှီလီလည်း သားသမီးလိုချင်ရှာမှာပေါ့...။ ဒါပေမယ့် သူ အဲ့ဒီလို တွေးထားတယ်ဆိုရင် အစကတည်းက သူ့ကို ငြင်းလိုက်ပေါ့။ ဒါဆို သူလည်း ရှီလီပေါ်ကို ခံစားချက်တွေ တိုးလာခဲ့မှာမဟုတ်။
ဘာကြောင့် မျိုးနွယ်စုဝင်တွေ အားလုံးသိပြိး၊ အဘဘုန်းတော်ကြီးကို လျှောက်တင်ပြီးလို့မိတ်ဖက်ပွဲကို ကျင်းပဖို့ အကုန်စီစဉ်ပြီးမှ ထုတ်ပြောရတာလဲ?
ရှီလီက အမြဲတမ်း သူ့အပေါ်ကိုကောင်းခဲ့သည်။ သူ အခု ရုတ်တရက် စိတ်ပြောင်းသွားတာက သူ့အမေနဲ့ ညီက သွေးထိုးလို့များလား။
ရှုန်းယယ်သည် အများကြီးစဉ်းစားနေပြီးမှ ဘာမှမရှိပဲ ပြောင်ရှင်းနေသော သူ့ ဂူကြီးကို ကြည့်ကာ သွေးပေကျံနေသည့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တဖန်ငုံ့ကြည့်ကာ အမဲလုက်လို့ ရလာသည့် အသားတုံးကြီးကို ကိုင်ပြီး အပြင်ထပ် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒီမှာ ဆက်နေနေရင်
သူနှင့်ရှီလီအကြောင်းကို လာမေးတဲ့သူတွေ ရောက်လာတော့မည်။ ဒါကြောင့် ဒီနေရာက အမြန်ရှောင်ထွက်မှ ဖြစ်မည်။
ရှုန်းယယ်က ဒီလိုတွေးပြီး ဂူထဲကနေ အမြန် ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ မျိုးနွယ်စု နေထိုင်သည့် တောင်ချိုင့်ဝှမ်းအနားက လူတိုင်း ရေချိုး၊ ရေခပ်ကြသည့် စမ်းချောင်းလေးတခုရှိသည်။ လူတိုင်းက ဒီနေရာကို သွားလာတာ များလို့ လူသွားလမ်းလေးပင် ဖြစ်လို့နေသည်။
ရှုန်းယယ် အစက ထိုစမ်းချောင်းနားကို သွားမလိုလုပ်ပြီး လူများနေမည်ကိုတွေးမိပြီး လူရှင်းသည့် စမ်းချောင်း အောက်ပိုင်းကို လာခဲ့သည်။ ထိုနေရာရောက်မှ သူက ရေထဲကို ဒိုင်ဗင်ထိုးချလိုက်တော့သည်။
ရှုန်းယယ်သည် ရေစိမ်ရင်း ဒိုင်နိုဆောအသားက သွေးနှင့် ဖုန်တွေကို သေချာဆေးကြောနေသည်။
သွေးတွေပြောင်သွားတော့မှ အသားတုံးကြီးကို ချောင်းစပ်က သန့်ရှင်းသည့် ကျောက်တုံးကြီးပေါ်မှာတင်ပြီး အခြား ကျောက်တုံးတွေကို မလှန်ကာ ကျောက်တုံးအောက်က ပုစွန်၊ဂဏာန်းတွေကို လိုက်ရှာနေသည်။ ကံကောင်းရင် မြွေသားတောင် စားရနိုင်မည်။
သူကလေးဘဝက ဗိုက်ဆာလာတိုင်း
ဒီစမ်းချောင်းနားကို ခဏခဏလာပြီး အခုလို ကျောက်တုံးတွေအောက်က ဖားတွေ၊ငါးတွေကို ရှာကာ ဗိုက်ဖြည့်ရလေ့ရှိသည်။
ဒီနေ့က မိုးရွာပြီး ရာသီဥတုအေးနေလို့ထင်သည်။ ဘာအကောင်မှ မထွက်ကြပေ။ သို့သော် မိုးရွာသောနေ့ဖြစ်လို့ တီကောင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေ အများကြီးက မြေကြီးထဲမှ ထွက်လာကြသည်။
ရှုန်းယယ်သည် ဝက်ဝံပုံစံအတိုင်းပင် ဆက်နေ ပြီး ရေထဲမှ ထွက်ကာ စမ်းချောင်းနံဘေး ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်သည်းရှည်ကြီးတွေနဲ့ မြေကြီးထဲက တီကောင်တွေကို တူးတော့သည်။ သူ့ လက်သည်းတွေက အရမ်းရှည်ပြီး တချက်ကုတ်လိုက်တာနဲ့ မြေကြီးတွေ ဖွာခနဲလွင့်လာပြီး တီကောင်တွေ အများကြီးကို ပါလာသည်။ ရှုှုန်းယ်က သူ့လက်သည်းတွေထက် အများကြီး ပါးလွှာတဲ့ တီကောင်တွေကို တစ်ကောင်ပြီးတစ်ကောင် တူးထုတ်လိုက်သည်။
ရှုန်းယယ်သည် တီကောင်တူးနေသည့် အလုပ်ကို အာရုံစိုက်ကာ နာရီအတော်ကြာ ဆက်တိုက်တူးနေသည်။ သူက အရွက်ဖားဖားကြီးတွေကို ကမ်းစပ်မှာ ချထားပြီး တူးလို့ရတဲ့ တီကောင်တွေကို အရွက်ပေါ် စုပုံထားသည်။
သူ တီကောင်ကို စိတ်ပါလက်ပါ တူးနေစဉ် မိုးတိတ်သွား လေပြီ။ ထိုစဉ် ရှုန်းယယ်က ဝက်ဝံနူတ်သီးကို မော့ကာ လေထဲတွင် အနံ့ခံလိုက်ပြီး ထိုဘက်ကို ခေါင်းလှည့်ကာ ခေါ်လိုက်သည်။
"ကျိုးကျီလား?"
သူ လှမ်း ခေါ်လိုက်ပေမယ့် မည့်သည့်ထူးသံမှ ထွက်မလာလို့ ရှုန်းယယ် ကြောင်သွားသည်။ ပြီးတော့မှ သူက အနံ့ခံနိုင်စွမ်းထက်မြက်လို့ တစ်ကီလိုမီတာ အကွာအဝေးက ကျိုးကျီရဲ့ အနံ့ကို သူ ရလိုက်တာဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ကျိုးကျီကတော့ အတော်ဝေးဝေးမှာ ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။
အချိန်အကြာကြီး တီကောင် ထိုင်တူးနေခဲ့ပြီးနောက် ရှုန်းယယ်ရဲ့ ရင်ထဲက ဗလောင်ဆူနေသည့် ဝေဒနာက အနည်းငယ် သက်သာစပြုလာသည်။ ရွှံ့များ ပေနေသော သူ့ ဝက်ဝံခန္ဓာကိုယ်ကို ငုံ့ ကြည့်ကာ စမ်းချောင်းထဲ ခုန်ဆင်းပြီး ရေထပ်ချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီးချိန်မှာ ကောင်းကင်က မှောင်လို့နေတဲ့အပြင် ရှုန်းယယ်လည်း ဗိုက်အတော် ဆာနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
ညက သူ အသားအတော်များများ စားခဲ့ပေမယ့် မနက်ကတည်းက အမဲလိုက်ထွက်နေရလို့ သူ တနေကုန် ဘာမျှ မစားရသေးပေ။ ဗိုက်တင်းနေရင် သားကောင်လိုက်ရတာ ခက်ခဲတာကြောင့်ကော၊ ဆာနေရင် အာရုံခံမှုက ပိုထက်မြက်တာကြောင့်ကော.... သူ မနက်စာ မစားပဲ အမဲလိုက်ထွက်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ အမဲလိုက်တဲ့အချိန် သူအားအများကြီး သုံးခဲ့ရတဲ့အပြင် ပြန်လာတော့ ရှီလီနဲ့တိုက်ခိုက်ခဲ့တဲ့အတွက် အားအတော်ကုန်သွားခဲ့သည်။
ပြီးတော့ ရေလာချိုးရင် အကြာကြီး တီကောင်တူးနေ သေးသည်။ ဒါကြောင့် မိုးစုန်းစုန်းချုပ်ချိန်မှာ သူ
ဗိုက်အရမ်းဆာနေပြီ။
ရှုန်းယယ်သည် လူပုံစံပြန်ပြောင်းကာ သေချာလျှော်ဖွပ် ထားသော သားရေခါးဝတ်ကို ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ သူ အသည်းကွဲပြီး ဝမ်းနည်းနေဖို့ အချိန်မရှိပေ။ သူ့ ဗိုက်ကို ဖြည့်ပြီး ဘဝကို ရှေ့ဆက်ပြီး ဇိမ်ကျကျ နေရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။
ထိုအချိန်ရောက်မှ ကျိုးကျီက ရှုန်းယယ်နားကို ရောက် လာသည်။ ကျိုးကျီရဲ့ အရပ်က ရှည်သွယ်က ပိန်ပါးသောကိုယ်ရှိသည်။
တိရိစ္ဆာန်သားရေများကို ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူ့ လက်ထဲမှာ မြက်ပင်အချို့ ကိုင်ထားပြီး မျက်နှာပေါ်မှာ ဘာခံစားချက်မှ မရှိပေ။ သူ့ပုံစံက အိပ်မက်ယောင်ပြီး လမ်းထလျှောက်နေသူလို ထင်ရသည်။
"ဘာလို့ အပြင်ထွက်လာရတာလဲ? အန္ထရာယ်ဖြစ်မှာ မကြောက်ဘူးလား?"
ရှုန်းယယ်က ကြင်နာစွာ မေးလိုက်သည်။
"မကြောက်ဘူး"
ကျိုးကျီက အေးအေးဆေးဆေး ပြန်ဖြေသည်။
ရှုန်းယယ်သည် ကျိုးကျီလက်ထဲက မြက်ပင်များကို တချက်ကြည့်ကာ သူ တူးထားသည့် တီကောင်များ ထည့်ထားသည့် သစ်ရွက်များကို ထုပ်လိုက်ကာ ကျိုးကျီ ဆီကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။
"ရော့ ပိုကောင်းတာလေး စား"
သူ စိတ်ဖြေဖျောက်ချင်လို့ တီကောင်များတူးနေတာ ဖြစ်သည်။ တီကောင်တွေက ဗိုက်အဆာပြေစေပေမယ့် အရသာမရှိလို့ အမဲတတ်လို့ အမဲကောင်ရခဲ့ကတည်းက သူ မစားတာ အတော်ကြာလေပြီ။
အစိမ်းလိုက် စားလို့ရပြီး အရသာလည်း ရှိသည့် ဂေါ်ဖီထုပ် တစ်ခုကို ကြိုးစားပန်းစား ရှာခဲ့ရတဲ့ ကျိုးကျီက ရှုန်းယယ် သူ့ကို ကမ်းပေးလာတဲ့ တီကောင်ထုပ်ကို ကြည့်ကာ ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။
"......."
"ယူလေ"
ရှုန်းယယ်သည် တီကောင်ထုပ်ကို ကျိုးကျီလက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်ပြီး ဒိုင်နိုဆောအသားတုံးကြီးကို ကျောက်တုံးကြီးပေါ်ကနေ ကောက်ယူက ကျိုးကျီကိုပြောလိုက်သည်။
"ပြန်ရအောင်လေ"
ကျိုးကျီသည် မငြင်းပဲ ရှုန်းယယ်နှင့်အတူ လှိုက်ဂူတွေဆီကို ပြန်လာခဲ့သည်။
သူ ဒီကမ္ဘာကို ဝိဉာဉ် ကူးပြောင်းရောက်ရှိလာခဲ့တာ တစ်လခွဲ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူ့အတွက် ဒီကျောက်ခေတ်ကမ္ဘာကြီးက အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းသလို ထူးဆန်းလို့နေသည်။
ဒီက ပတ်ဝန်းကျင်ရေမြေက အရမ်းကောင်းမွန်ပြီး စွမ်းအားတွေ ပြည့်နှက်နေတာ အံ့အားသင့်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။
ကျိုးကျီသည် အပင်နှင့် စိတ်စွမ်းအား နှစ်မျိုး ပိုင်ရှင်ဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာပျက်ကပ်အတွင်း ဆယ်စုနှစ်များစွာ ကြာအောင် အသက်ရှင်ဖို့ ရုန်းကန်ခဲ့ရသည်။ သူ သေဆုံးခဲ့ချိန်တွင် လတ်ဆတ်သည့် အစိမ်းရောင် စားပင်သီးပင်များကို မစားခဲ့ရတာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့သည်။
သူရောက်နေသည့် ဒီနေရာက မြေဆီလွှာက ကောင်းလွန်းတဲ့ အပြင် အပင်နဲ့လေထုထဲမှာ စွမ်းအားတွေများစွာ ရှိနေသည်။
အသက်ရှင်သန်နိုင်တဲ့ စွမ်းအားတွေ အရမ်းများလို့ အပင် စွမ်းအားရှင်ဖြစ်တဲ့ သူ့အတွက် အထူးကောင်းမွန်လွန်း လှသည်။
ဒီ ကမ္ဘာက လူသားတွေက များသည် နို့တိုက်သတ္တဝါတွေလို အသွင်းပြောင်းနိုင်စွမ်း ရှိကြတဲ့ သားရဲလူသားတွေဖြစ်ပြီး သားရဲအသွင်ပြောင်းကာ ဒိုင်နိုဆောများကို အမဲလိုက်ကြသည်။ ဒီအချက်က သူ့အတွက် အရမ်းကို ထူးဆန်းလွန်းနေသည်။
ကျိုးကျီသည် ကမ္ဘာပျက်ကပ်အတွင်း နှစ်ပေါင်းများစွာ ခက်ခဲစွာ ရုန်းကန်ခဲ့ရလို့ဒီကမ္ဘာသို့ ရောက်ရှိလာပြီးတော့ သားကောင်တွေကို သတ်ဖြတ်မစားချင်တော့ပေ။ သူက မျိုးနွယ်စုဝင်နေသည့် နေရာတဝိုက် အပြင်ဘက်ကို မကြာခဏ ထွက်ကာ လက်ရှိကမ္ဘာ၏ အခြေအနေကို စူးစမ်းလေ့လာပြီး နားလည်အောင် လုပ်ခဲ့ရသည်။
အခုသူရောက်နေသည့်ကမ္ဘာတွင် လူသားတွေက နို့တိုက်သတ္တဝါတွေဖြစ်ပေမယ့် ဒိုင်နိုဆောများ၊ တွားသွားသတ္တဝါကြီးတွေ၊ ကုန်းနေရေနေ သတ္တဝါတွေနဲ့ ငှက်တွေ၊ငါးတွေ၊အခြား အင်းဆက်ကောင်များသာ ရှိပြီး လူနဲ့တူသည့် အခြားနို့တိုက်သတ္တဝါတွေမရှိကြပေ။
ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးတွင် နို့တိုက်သတ္တဝါဆိုလို့ လူသားတွေပဲ ရှိသည်။ လူသားများ၏ ဆင့်ကဲပြောင်းလွဲတိုးတက်မှု အခြေအနေအရ သူ ရောက်နေသော မျိုးနွယ်စုက လူနေအဆင့်အတန်း သိပ်မမြင့်မားသေးပေ။ အခြားနေရာများတွင် ဖွံ့ဖြိုးပြီလား၊ မဖွံ့ဖြိုးသေးဘူးလား ဆိုတာတော့ မသိသေးပေ။
အပြင်လောကအကြောင်းကို သူ သိပ်စိတ်မဝင်စားသလို လျှောက်ကြည့်ဖို့လည်း အပျင်းထူနေမိသည်။ ကမ္ဘာပျက် ကပ်အတွင်း ဆယ်စုနှစ်များစွာ ကြိုးစားရုန်းကန် ခဲ့ရပြီးနောက် သူ က စားဖို့၊အိပ်ဖို့ လောက်ပဲ စိတ်ဝင်စားတော့သည်။ သူ၏ကိုယ်ထဲက အပင်စွမ်းအားများ ရှိနေသရွေ့ အစားအသောက်အတွက် ပူစရာမလိုပေ။
အသားစားဖို့ကတော့.... ကျိုးကျီ လုံးဝ စိတ်မဝင်စားပေ။
ကမ္ဘာပျက်ကာလဆိုက်ပြီးနောက် အပင်နှင့် သက်ရှိကြားက ဂေဟစနစ်ကြီး လုံးဝ ပျက်စီးခဲ့သည်။ စားလို့ရသည့် အပင်တွေ အကုန် မျိုးတုန်းသွားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အပင်စွမ်းရည်ကို အသုံးချနိုင်ခြင်း မရှိတော့လို့ နှစ်ပေါင်းများစွာ အသွင်ပြောင်း သားရဲတွေရဲ့ အသားတွေနဲ့ ဒိတ်လွန်နေတဲ့ စည်သွပ်ဘူးတွေနဲ့ပဲ ဗိုက်ဖြည့်ခဲ့ရလွန်းလို့ အသားကို တစ်ကိုက်တောင် ထပ်မစားချင်တော့ပေ။
ကျိုးကျီကတော့ လတ်ဆတ်တဲ့ အသီးအရွက်တွေကို စားရတာ အရသာရှိသည်ဟု ထင်သည်။ လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် သစ်သီးတစ်လုံးရဲ့ မွှေးပျံ့မှုနဲ့ ချိုမြိန်မှုကို သူ မခံစားနိုင်ခဲ့တာ နှစ်ပေါင်းဘယ်လောက်တောင် ကြာခဲ့ြပ်ီလဲ?
ကျိုးကျီသည် လက်ရှိရောက်နေသည့် လူနေဘဝမှာ ပျော်နေပြီး မျိုးနွယ်စုက ခွဲပေးတဲ့ အသားဝေစုကိုတောင် တမင်သက်သက် သွားမယူခဲ့ပေ။ ဒိုင်နိုဆောအသား အရသာက တကယ်ကို မကောင်းဘူး။
သူ ဒီကမ္ဘာကို ကူးပြောင်းရောက်လာစ အချိန်တုန်းက သူ့ကို အကူအညီပေးခဲ့သူက ရှုန်းယယ်ဖြစ်သည်။ ရှုန်းယယ်က သူနှင့်ကြုံတိုင်း အစာများများစားဖို့ တိုက်တွန်းလေ့ရှိသည်။
ကျိုးကျီသည် ရှုန်းယယ် အနောက်မှ လိုက်ရင်း ရှုန်းယယ် သွားတဲ့လမ်းကို ပိတ်ကာနေသော အပင်များကို သူ့အစွမ်းဖြင့် မသိမသာ ဖယ်ပေးနေခဲ့သည်။ စားလို့ရသည့် အပင်တွေတွေ့ရင် မြန်မြန်ကြီးလာအောင် လုပ်ပေးခဲ့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက် မျိုးနွယ်စုဆီ ပြန်ရောက်တော့ မိုး ကောင်းကင်ကြီးက မှောင်မည်းလို့နေလေပြီ။
ရှုန်းယယ်သည် သူ့ဂူရှိရာကို တွယ်တက်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားတော့မှ ကျိုးကျီက ခဏ စဉ်းစားပြီး ကလေးတွေ တီကောင်လာတူးတတ်တဲ့နေရာကိုသွားပြီး သူ့ကို ရှုန်းယယ်ပေးခဲ့တဲ့ တီကောင်တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
အသည်းကွဲနေတဲ့ ဝက်ဝံညိုကြီးတစ်ကောင်က စိတ်ပြေလက်ပျောက် တီကောင် ထိုင်တူးနေပုံက အရမ်းကို ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။
ဒါပေမယ့် သူက တကယ့်ကို တီကောင်မစားတတ်ပေ.....
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
