Chapter ( 110) _ သားရဲဘုရင်အသစ်
ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုက မြစ်နားမှာ စခန်းချနေကြပြီး ရှုန်းချီ သည် သူရဲ့တိရစ္ဆာန်ပုံစံသို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး မြစ်ထဲတွင် ငါးဖမ်းနေသည်။ သူက ငါးစားတာကို လုံးဝမကြိုက်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ငါးဖမ်းစွမ်းရည်က ရှုန်းယယ် ထက် ပိုကောင်းပါတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ရဲ့တိရစ္ဆာန်ပုံစံနဲ့ ရေကူးတာ အရမ်းကောင်းပါတယ်။ များမကြာမီပင် ဝင်ရိုးစွန်း ပိုလာဝက်ဝံကြီးသည် ငါး ဒါဇင်ပေါင်းများစွာကို ဖမ်းမိခဲ့ပြီး အားလုံးကို ရှုန်းယယ် ကို ပေးလိုက်တယ်။
ကျိုးကျီ စားသော ငါးကို လုံးဝသန့်စင်ရန် လိုအပ်ပြီး သူက ငါးကို သန့်ရှင်းရေး မလုပ်တတ်ပေ။ ရှုန်းယယ် သည် ငါး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်းကို အလွန်ကျင့်သားရ နေပြီဖြစ်သည်။ သူသည် ငါး အကြေးခွံများကို ဦးစွာ ခြစ်ထုတ်ပြီးနောက် ငါးခေါင်းကို ဖယ်ရှားကာ အူများကို ထုတ်လိုက်သည်...
ဝက်ဝံကြီး မျိုးနွယ်စုက လူတွေဟာ ဒီလိုမြင်ကွင်းမျိုးကို မြင်ဖူးကြပြီးသားပါ။
သားရဲနတ်ဘုရားရဲ့တမန်တော်စားသော အစာသည် အလွန်သန့်စင်သည်။ မုယောစပါးကိုတောင် မစားသုံးမီ အခွံချွတ်ရန် လိုအပ်သောကြောင့် ငါး မစားမီ အကြေးခွံများကို ဖယ်ရှားရန် လိုအပ်သည်မှာ သူတို့ အတွက် ပုံမှန်ဖြစ်ပုံရသည်။
တစ်ဖက်တွင်၊ တစ်ဖက်လပ်ဝံပုလွေ နှင့်သူမရဲ့အဖွဲ့သည် ဒါကို သတိပြုမိသောအခါတွင် ဒီလူတွေက အလုပ်မရှိ အလုပ်ရှာတတ်တာပဲ။ ဒီလိုငါးလေးတွေကို ကင်ပြီး တကောင်လုံး စားသင့်တယ် မဟုတ်လား။ တစ်ချို့လူတွေက သူတို့ကို ကင်ဖို့ ခက်လွန်းတာကြောင့် အစိမ်းတောင် တိုက်ရိုက် ကိုက်စားလိုက်ကြသည်။ သူတို့က တောရိုင်းမြေဘက်က မျိုးနွယ်စုငယ်တွေတင် မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာကြောင့် သားရဲကုန်းမကြီးက သားရဲနတ်ဘုရား ကျောင်းတော် မှ ဘုန်းတော်ကြီးများ ကဲ့သို့ ကောင်းမွန်သောဘဝဖြင့် ဘယ်လို နေနိုင်တာလဲ။
ဒီလို တွေးကြည့်တော့ သူတို့ မျှော်လင့်ထားသလို မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ရုတ်တရက် သိလိုက်ရတယ်။ အရင်တုန်းကတော့ ဒီလူတွေကို အလေးအနက်မထားခဲ့မိဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့ဟာ တောရိုင်းမြေထဲမှာ နေခဲ့ရပြီး ဒီမှာရှိတဲ့ မျိုးနွယ်စု အများစုဟာ တော်တော်ကို အနေအထိုင် အစားအသောက် နောက်ပြန်ဆုတ်သွားကြတယ်... ဒါပေမယ့် အခု ဒီလူတွေဟာ ဘယ်လိုမျိုးကြောင့် ခုလို အဆင့်မြင့်ဖြင့် ဖြစ်လာခဲ့ကြတာလဲ။
သူတို့သည် အိုးခွက်ပန်းကန်များကို အမှန်တကယ် ထုတ်ယူနိုင်ခဲ့ကြသည်။ တောရိုင်းမြေထဲမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ ဘယ်လိုရှိနိုင်မလဲ။ မြေအိုးခွက်ဆိုတာ သားရဲနတ်ဘုရား ကျောင်းတော် ကသာ ရနိုင်တဲ့ အရာ မဟုတ်ဘူးလား။
တဖက်လပ် ဝံပုလွေမက စိတ်ဓာတ်ကျပြီး ကြည့်နေစဉ် ဒီလူတွေက ပန်းကန်ထဲကို တစ်ခုခုလောင်းနေတာကို ကြည့်နေကြတယ်... မုယောဆန်တွေပဲ မဟုတ်လား?
ဒီအကြောင်းကို သူတို့အရင်က ကြားဖူးတယ်။ သားရဲနတ်ဘုရား ကျောင်းတော် မှ ဘုန်းတော်ကြီးများ သည် အလွန်ကောင်းမွန်သော အစားအစာများကို စားကြသည်၊ မုယောစပါးကို အခွံခွာပြီးနောက် မုယောဆန်အစေ့ကိုသာ စားကြသည်ဟုဆိုသည်။ သူတို့ကြားတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဒါက မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ မခံစားခဲ့ရပေမယ့် မထင်မှတ်ပဲ တောရိုင်းမြေထဲမှာ ဒီလိုမျိုး ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာပါ။
ဒါတင်မကသေးဘဲ မုယောစပါးတွေ အများကြီးကို အိုးထဲ သွန်နေတာကိုလည်း စောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်... မုယောဆန်တွေကို လူတိုင်းစားဖို့ စီစဉ်နေကြပြီလား။
အဲဒါ အရမ်းမိုက်တယ်။
ကျိုးကျီ က သူတို့ဘာတွေတွေးနေမှန်း မသိဘူး။ ဒီမုယောဆန်က မိုးရိပ်ကြောင့် အစိုပြန်ပြီး မကြာခင် မကောင်းတော့မှ စိုးလို့ ဒီလူများကို မုယောစပါး စားရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။
ဘာ့ကြောင့် ပြောနိုင်တာလဲ ဆိုတော့ ဒီမုယောစပါးက သူ့ကိုယ်ပိုင် စိုက်ခင်းက ရလာတာဖြစ်ပြီး ရှုန်းယယ် ကိုယ်တိုင် ဖွပ်ထားတာ ဖြစ်တယ်။ ရှုန်းယယ် သည် ဆောင်းရာသီတွင် လုပ်စရာများများ စားစားမရှိသောကြောင့် သူရဲ့စွမ်းအင်ကို ထိန်းချုပ်ခြင်းကို လေ့ကျင့်ရန် နည်းလမ်းတစ်ခုအဖြစ် မုယောစပါးအားလုံးကို ခြွေပေးခဲ့သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် သူတို့အိမ်တွင် မုယောဆန် အများအပြားရှိခြင်းသည် ပုံမှန်ပင်ဖြစ်သည်။
ဆားရောင်းဝယ်ရန် နှစ်လခရီးအသွားအပြန် ခရီးတွင် ဒီမုယောစပါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မြည်းစမ်းစားသောက်ရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သော်လည်း မကြာသေးမီက မိုးရွာသွန်းမှုကြောင့် မုယောစပါးသည် အစိုဓာတ်ကို စုပ်ယူနိုင်သောကြောင့် ထုတ်၍ လူတိုင်းနှင့် မျှဝေရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
မုယောဆန်နဲ့ ပြုတ်ထားတဲ့ ဆန်က ပုံမှန်အားဖြင့် နည်းနည်း မာကျောပေမယ့် ဒီမုယောစပါးက စိုစွတ်နေပြီး၊ အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ရေ စိမ်ထားသလို ဖြစ်ကာ မုယောဆန်ချက်ပြုတ်လုပ်ရန် သင့်တော်လှသည်။
ကျိုးကျီ သည် ဆီအချို့ကိုထုတ်ကာ မုယောစပါးနှင့်ရေထည့်ထားသော အိုးထဲသို့ထည့်ပြီးနောက် လူများက အသားကျပ်တင်ခြောက် အချို့ကို လှီးဖြတ်ကာ မုယောဆန်ပြုတ်ပေါ်တွင် တင်ထားကြသည်။ နောက်ဆုံးတော့ အချဉ်ဖောက်ထားတဲ့ အသီးအရွက်တွေကို ထည့်လိုက်ပြီး လူတွေကို ချက်ပြုတ်ခွင့်ပြုဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။
ဒီခရီးတွင် မျိုးနွယ်စုမှ စုစုပေါင်း အိုးငါးလုံး ယူသွားကြသည်။ ယခု အိုးတိုင်းတွင် အသားကျပ်တင်ခြောက်၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ချဉ်၊ မုယောဆန်များဖြင့် ပြည့်နေပါသည်။ ထို့အပြင် ကျိုးကျီ သည် လူနှစ်ယောက် ထမင်းစားရန် လုံလောက်သော ကြီးမားသော အိုးတစ်လုံးကိုလည်း ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူနှင့် ရှုန်းယယ် ခရီးထွက်စဉ် သူ စုဆောင်းထားသော ဟင်းသီးဟင်းရွက်အချို့ကို ထုတ်ယူကာ ငါးဟင်းချက်နေစဉ် ဟင်းနှစ်ပွဲ မွှေကြော်ရန် ပြင်ဆင်သည်။
လူမျိုးစုက အသီးအရွက်တွေကို သိပ်စိတ်မဝင်စားတဲ့အတွက် ကြော်ထားတဲ့ အသီးအရွက်တွေကို ဘယ်သူမှ သိပ်အာရုံစိုက်လေ့မရှိပေမယ့် ကျိုးကျီ ချက်တဲ့ငါး ဟင်းဆီ အကြည့်ရောက်တဲ့အခါ...
ကျိုးကျီက မကြာခဏ ငါးမွှေချက်ကို ချက်လေ့ရှိသည်။ သူက ငါးကို စွတ်ပြုတ်လုပ်လိုက်၊ ပေါင်းလိုက်သာ စားလေ့ရှိပြီး ဒီနေ့တော့ ထူးထူးခြားခြားလုပ်မယ်လို့ တွေးထားတယ်။ သူ ငါးကင်လိုက်ပြီး အသီးအရွက်စွပ်ပြုတ်လုပ်ဖို့ပြင်ထားတယ်။ ဒီဟင်းလျာက အရင်ဘဝ ခေတ်ပျက်ကာလကြီးမှ သူ့အတွက် အရမ်းကို အရသာရှိတဲ့ ဟင်းလျာတွေ ဖြစ်ခဲ့သည်။
ဟုတ်တာပေါ့၊ သူက ဒီဟင်းတွေကို ဘယ်လိုလုပ်ထားလဲဆိုတာ မသိသလို သူ့မှာ ဟင်းခတ်အနှစ် အလုံအလောက်မရှိပေမယ့် အတုယူပြီး လုပ်ဖို့ စိတ်မဝင်စားပါဘူး။ သူ ချက်ချင်သလို ချက်လိုက်ရုံလောက်ပါပဲ။
ကျိုးကျီ သည် သူကို မကင်မီ ငါးပေါ်သို့ ဆီအရင်ပွတ်ကာ ဒယ်အိုးထဲသို့ ငါးတစ်ကောင်လုံးထည့်ကာ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များနှင့်အတူ ကျိုလိုက်သည်။ ပြီးမှ မှိုခြောက်အချို့ထည့်လိုက်တယ်။
သူ့တွင် ပဲငံပြာရည်မရှိသော်လည်း ဟင်းချိုသည် ငရုတ်ဆီနှင့်ပြုလုပ်ထားသောကြောင့် အလွန်မွှေးကြိုင်သောကြောင့် ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုမှလူများက နှပ်တရှုပ်ရှုပ်ဖြင့် အနံ့ခံလိုက်မိချိန် သွားရည်တွေ ယိုစီးကျလာခဲ့သည်။
ငါးကင်ပြီးတာနဲ့ ထမင်းလည်း အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။
ဟင်းချက်တဲ့အခါ ကျိုးကျီ က ဆီနည်းနည်းထည့်ထားတော့ မုယောစပါးတွေက တောက်ပြောင်ပြီး ဖောင်းကာ စားချင်စဖွယ် ဖြစ်နေပုံရတယ်။ မွှေပြီး ထမင်းထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ အသားနဲ့ အသီးအရွက်ချဉ်တွေကို ရောမွှေပြီးတာနဲ့... ဒီ ထမင်းက တကယ်ကို အံ့သြစရာကောင်းလွန်းတယ်။
"ထမင်း တစ်အိုး ပေးခဲ့။ ကျန်တာ ခွဲပြီး စားခိုင်းလို့ရတယ်။" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ရှုန်းချီ က သူ့ကို ထမင်းတစ်အိုး ချက်ခြင်းပေးလိုက်ပြီး ကျန်တွေကို ခွဲဝေဖို့ သွားခဲ့တယ်--ကျိုးကျီ က မုယောစပါးနဲ့ ဟင်းရွက်ချဉ်တွေကို ပံ့ပိုးပေးခဲ့တဲ့အတွက် အိုးတစ်လုံးလုံး တောင်းဆိုရတာက သူ့အတွက် အလွန်အကျွံမဖြစ်ဘူး။
ရှုန်းချီ က အဖွဲ့ထဲက အားလုံးကို မုယောထမင်းပန်းကန်သေးသေးလေး ပေးပြီးနောက် သူ့ကိုယ်ပိုင်ပန်းကန်လုံးကို ကျိုးကျီ ဘက်ဆီ ယူလာကာ ကျိုးကျီ ကိုကြည့်ရင်း သူ့မျက်လုံးတွေကို တိတ်တဆိတ် တောင်းပန်လိုက်တယ်။
ကျိုးကျီ က သူ့ကို ငါးတစ်ကောင် ပေးခဲ့တယ်၊ ဒါမှ ရှုန်းချီ က ငါးဖမ်းတဲ့သူ ဆက်လုပ်ပေးမှာပေါ့ ။
ရှုန်းချီ သည် ငါးကိုလက်ခံပြီး ကျေနပ်စွာထွက်သွားသည်။ မုယောဆန်နှင့် ငါးကင်တို့ကို စားသုံးပြီးနောက် ဗိုက်ပြည့်စေရန် အသားကင်ရန် စိတ်ပျက်စွာ ပြန်သွားခဲ့သည်။
ရှုန်းချီ နှင့် အခြားသူများသည် ဗိုက်ပြည့်ဝစေရန် အသားကင်စားရန် လိုအပ်သော်လည်း ကျိုးကျီ နှင့် ရှုန်းယယ် တို့မှာ မလိုအပ်ပါ။ မုယောထမင်းတစ်အိုးလုံး ငါး ဆယ်ကောင်နဲ့ အသီးအရွက်တချို့နဲ့ တွဲစားရင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ဖြည့်စွက်စာ စားဖို့ လုံလောက်ပြီမို့ တခြားဘာမှ မစားချင်တော့ဘူး။
ရှုန်းယယ် က အသီးအရွက် မစားရတာ မကြိုက်တာကြောင့် ကျိုးကျီ က အသီးအရွက်တွေကို နှစ်ပိုင်းခွဲပြီး သူ့အပိုင်းကို ပြီးအောင် စားခိုင်းလိုက်တယ်။ ထို့နောက် ရှုန်းယယ် သည် မုယောဆန်နှင့် ငါးကင်ကို အာရုံမစိုက်မီ အသီးအရွက်များအားလုံးကို ပထမဦးစွာ စားပြီး မြိန်ရည်ယှက်ရည် စားသောက်နေသည်ကို ကြည့်ရှုခဲ့သည်။
တစ်ဖက်လပ်ဝံပုလွေ ရဲ့အဖွဲ့သည် အားလုံး မျက်ရည်ကျနေကြသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူတို့သည် အနည်းငယ် ဝမ်းနည်းသွားကြသည်။ ဒီလူမျိုးဟာ သူတို့သိတဲ့ တောရိုင်းမြေထဲက မျိုးနွယ်တွေနဲ့ မတူဘူးဆိုတာ ထင်ရှားပါတယ်။ သူတို့က ဂရုမစိုက်မိပဲ ချက်ချင်း လုယက်ရန် မကြိုးစားသင့်ပေ။
တစ်ဖက်လပ်ဝံပုလွေ က စကား လုံးဝမပြောဘူး။ ရှုန်းယယ် နှင့် ကျိုးကျီ ကိုကြည့်ရန် ကျန်မျက်လုံးတစ်လုံးကိုသာ အသုံးပြုခဲ့သော်လည်း သူမရဲ့လက်အောက်ငယ်သားများက ငြိမ်သက်ခြင်းမရှိပေ။
"ဒီအနံ့က အရမ်းမွှေးတာပဲ..."
"ကျွန်တော်တို့ မျိုးနွယ်စုမှာ မုယောစပါးကို စားတဲ့အခါ အခွံနဲ့ ပြုတ်ပြီး တိုက်ရိုက်စားပါတယ်။ ဒီနည်းနဲ့ စားလို့ရတယ် ဆိုတာ ငါတို့ ဘယ်တုန်းကမှ မသိခဲ့ဘူး"
"ဒီလိုစားရမယ်ဆိုတာ မင်း သိတယ်ဆိုရင်တောင် ဘယ်လိုမှ လုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ အခွံတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ ကူညီပေးနိုင်တဲ့ သူတစ်ယောက်ရှိလား"
"ဒီငါးက တကယ်အရသာရှိပုံရတယ်။ သူတို့ဘာတွေထည့်ထားလဲ သိချင်လိုက်တာ။"
"ကျူးကျန်း က သူတို့နဲ့ အတူရှိနေတာ မဆန်းပါဘူး..."
......
တစ်အုပ်စုလုံးမှ ကျိုးကျီ နှင့် ရှုန်းယယ် တို့သည် အကောင်းဆုံး စားသောက်ကြပြီး ကျန်အားလုံးသည် အလားတူ တန်းတူစားရသည်။ ကျူးကျန်း နဲ့ သူ့လက်အောက် ငယ်သားတွေကို မုယောထမင်းပန်းကန်သေးသေးတစ်လုံးစီ ပေးခဲ့ပါတယ်။
တစ်ဖက်လပ်ဝံပုလွေ သည် ကျူးကျန်း သည် ဒီမျိုးနွယ်စုကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်ဟု မူလက ထင်ခဲ့သည်။ ယခုတော့ သူတို့သည် ထိုကိစ္စ မဟုတ်ကြောင်းကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီး ကျူးကျန်း နှင့် အခြားသူများ... မျိုးနွယ်စုထဲကို ဝင်ခဲ့ကြပုံရသည်။
ဒီလူမျိုးသည် အထင်ကြီးစရာကောင်းလွန်းလှသည်။
ကျူးကျန်း က စကားစမြည်ပြောလာသောအခါ၊ ဒီလူများသည် နောက်ဆုံးတွင် လိုက်ဖက်မည့်ပုံ မပေါ်သော အရာတစ်ခုကို ပြန်ပြောင်းသတိရသွားသည်။
"ကျူးကျန်းရဲ့ ခြေထောက်တွေက ထော့နဲ့ထော့နဲ့ ဖြစ်နေတယ်လို့ မပြောခဲ့ဘူးလား"
သူတို့ကြားသိရတဲ့သတင်းအရ ကျူးကျန်း ရဲ့ခြေထောက်က ကောက်ကွေးသွားလို့ ပြည်နှင်ဒဏ်ခံခဲ့ရပေမယ့် သူ့ရှေ့မှာမြင်ရတဲ့ ကျူးကျန်း ကတော့ လုံးဝဖြောင့်တဲ့ ခြေထောက်တွေရှိပါတယ်။
"အဲဒါ ငါ ကြားတဲ့သတင်းပဲ... ဒါပေမယ့် အဲဒီအချက်အလက်တွေက လွဲမှားနိုင်တယ်။"
တောရိုင်းမြေထဲကို ရောက်ဖူးသူ တစ်ယောကက် ထင်ကြေးပေးခဲ့တယ်။
ယခုနှစ်အတွင်း သတင်းအချက်အလက် မျိုးစုံကို သူက ပေးပို့ခဲ့သည်။ တစ်ချို့ အရာတွေက လွဲမှားသွားလိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ထားလို့ အဲဒီလူတွေက အဲဒါကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ တစ်ဖက်တွင်၊ ကျိုးကျီ သည် ထိုလူများကို ကြည့်ကာ ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်က သားရဲလူသား ကုန်းမြေကြီး အကြောင်းကို အရမ်းသိချင်တယ်။ ကျူးကျန်း က ဒီအကြောင်းကို နည်းနည်းပြောဖူးတယ်... မကြာသေးခင်ကမှ တခြားသတင်းတွေ ရှိသေးလား"
"ရှိတယ်။" အဲဒီလူက ပြန်ဖြေခဲ့တယ်။
ကျိုးကျီ - "ဒါကိုပြောပြပါ"
သူတို့သည် သားရဲလူသား ကုန်းမကြီး ကို သွားရန် အစီအစဉ်မရှိသော်လည်း သူတို့အကြောင်းကို နားလည်ထားသင့်သည်။
ထိုလူသည် ကျိုးကျီ ရဲ့အဆင့်တန်းကို မသိသော်လည်း ကျိုးကျီ သည် တစ်အုပ်စုလုံးတွင် အဝတ်အစားဝတ်ထားသော တစ်ဦးတည်းသောလူ ဖြစ်သည် ဆိုသည့်အချက်ကို အခြေခံ၍ သူရဲ့အထောက်အထားသည် မရိုးရှင်းကြောင်း ခန့်မှန်းနိုင်သည်။ သူက ကျိုးကျီကို ရှင်းပြခဲ့သည်။
"မကြာသေးမီက သတင်းကြီးတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး အရမ်း ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် စရာ ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့တယ်။ မကြာသေးမီက သားရဲဘုရင် အသစ်တစ်ယောက် အာဏာရလာတယ်။"
ကျိုးကျီ - "သားရဲ ဘုရင်အသစ်လား? ဘယ်မျိုးနွယ်ကလဲ"
"သူက ဘယ်လူမျိုးနဲ့မှ မဆိုင်ဘူး။ သူက ရှီလီလို့ ခေါ်တဲ့ လေလွင့်နေတဲ့ သားရဲလူသားဖြစ်တယ်။ ။"
ထိုလူရဲ့အမူအရာမှာ ချီးမွမ်းမှုအပြည့်နှင့် ဆက်ပြောခဲ့သည်။
"သူက ဘယ် မျိုးနွယ်စုကြီးက ဆင်းသက်လာတာ မဟုတ်ပေမယ့် အမှန်တကယ် သူက သားရဲဘုရင် ဖြစ်လာနိုင်ခဲ့တယ်။ သူက တကယ်ကို အံ့သြစရာကောင်းလွန်းတယ်!"
ကျိုးကျီ: "......" သူပြောတာ မမှားလောက်ဘူး မလား? သားရဲဘုရင်အသစ်က ရှီလီလား?
ဝက်ဝံကြီးမျိုးနွယ်စုမှလူများအားလုံး အသားကင်ပြီး ဒီ နေရာတွင် စကားစမြည်ပြောနေစဉ် စကား ရှုန်းယယ် သည် သူ့ဘေးတွင်ထိုင်နေသည်။
"အဲ့လူကို ရှီလီလို့ ခေါ်တာလား "
"သူက ရှီလီလို့ခေါ်တယ်။ သူရဲ့တိရစ္ဆာန်ပုံစံက ခြင်္သေ့အထီးဖြစ်ပြီး အရမ်း အစွမ်းထက်တယ်။ သူက ဘယ်နေရာက ပေါ်လာတယ်ဆိုတာ မသိသလို သူ့အကြောင်းကို ဘယ်သူမှ မကြားခဲ့ဖူးဘူး။ သူ့ကံကောင်းလိုက်တာ၊ သားရဲဘုရင်ဖြစ်လာနိုင်စေမယ့် သားရဲနတ်ဘုရားအသီး ကိုစားတာ ဖြစ်နိုင်လောက်တယ်။ သားရဲဘုရင်ဖြစ်လာနိုင်ရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ"
ဒီလူက ရှီလီအကြောင်းပြောတဲ့အခါ မနာလိုစိတ်အပြည့်ရှိပေမယ့် ရှီလီကို သူ တကယ်မသိခဲ့သလို သူ့ကိုလည်း မမြင်ဖူးဘူး။
ကျိုးကျီ သည် နောက်ထပ်မေးခွန်းအချို့ကို မေးသော်လည်း နောက်ထပ်အချက် အလက်များကို မရနိုင်တော့ပါ။ သားရဲဘုရင်ရှီလီသည် သူတို့ရဲ့မျိုးနွယ်မှ ရှီလီ ဖြစ်ကြောင်းကိုပင် အတည်မပြုနိုင်ပေ။
အကယ်၍ ထိုလူသည် သူတို့ရဲ့မျိုးနွယ်မှ ရှီလီမဟုတ်ပါက၊ ထိုသားရဲဘုရင်အသစ်သည် သူတို့နှင့် လုံးဝသက်ဆိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ထိုသားရဲဘုရင်အသစ်သည် သူတို့ရဲ့မျိုးနွယ်မှ ရှီလီဖြစ်မည်ဆိုလျှင်...
ဆိုလိုသည်မှာ သူရဲ့ ရှုန်းယယ် ရဲ့ အင်အားသည် ရှီလီ နှင့် မယှဉ်နိုင်တော့ပေ။ ဒါကိုတွေးမိတော့ ကျိုးကျီ နည်းနည်းတော့ မကျေမနပ်ဖြစ်သွားတယ်။
ကံမကောင်းစွာဖြင့်၊ သူသည် အခြား သားရဲနတ်ဘုရားသစ်သီး ကို တစ်ခါမျှ မမြင်ဖူးပါ။ မဟုတ်ရင် သူ ရှုန်းယယ် ကို ထိုအသီးကျွေးဖို့ လိုက် ရှာရလိမ့်မယ်။ မှောင်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ကျူးကျန်း ပြန်မလာသေး။ ရှုန်းယယ် နဲ့ ကျိုးကျီ က သူ့ကို မစောင့်ဘဲ အရင်ပြန်အိပ်လိုက်တယ်။
သူတို့တဲကိုရောက်တဲ့အခါ ရှုန်းယယ် က မေးလိုက်သည်။
"ကျိုးကျီ... သားရဲဘုရင်အသစ်က ရှီလီ လို့ထင်လား" လို့မေးတယ်။
"ငါလည်း မသိဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲဒါက ငါတို့နဲ့ မဆိုင်ဘူး။" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ရှုန်းယယ် က အဲဒါကို တွေးပြီး ဒါက တကယ်ပဲ ဖြစ်နေတယ်လို့ ခံစားရတယ်။
ဒီသားရဲဘုရင်အသစ်က ရှီလီဆိုရင်တောင် သူနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒါ မမှန်ပါဘူး၊
"ဒီရှီလီက နည်းနည်းတော့ ပြဿနာဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ပြောရရင် ... သူ ငါတို့လူမျိုးကို တစ်ခုခုလုပ်မယ်လို့ ထင်လား"
ကျိုးကျီ သည် ထိုအချိန်က ရှုန်းယယ် သည် ရှီလီကို မည်မျှနှစ်သက်ခဲ့သည်ကို သိခဲ့သည်။ ရှီလီသည် ယခု ရှုန်းယယ် ရဲ့ စိတ်ထဲတွင် အကာအကွယ်ပေးမည့်သူ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ထားမိပေ..။ သို့သော် ရှီလီသည် အမှန်တကယ် လူကောင်းမဟုတ်ပေ။ သူသည် မိုက်မဲပြီး အကြံအစည်များစွာရှိသည်။
ရှီလီ ရှိစဉ်တုန်းက ကျိုးကျီ သည် အလွန်အားနည်းသောကြောင့် ဒီလူကို သူ ဂရုမစိုက်ခဲ့ ပေ။ အဲဒီလို စရိုက်မျိုးရှိတဲ့လူက အဝေးကို မရောက်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် သူတကယ် သားရဲဘုရင် ဖြစ်လာခဲ့ရင်...
ကျိုးကျီ က အနည်းငယ် စိတ်ပူနေသော်လည်း ရှုန်းယယ်က သိပ်စိတ်မပူပေ။
ရှန့်ထျန်း ကို သူ ကြောက်အောင် လုပ်နိုင်တဲ့အတွက် ရှီလီရဲ့ ရန်ကိုလည်း သူ ဟန့်တားနိုင်လောက်တယ်။
"သူ တကယ်ရှီလီဆိုရင်တောင်၊ သူအခု သားရဲလူသား ကုန်းမကြီး မှာရှိနေပါပြီ။ ခဏအတေ်တွင်း သူ ပြန်လာမှာမဟုတ်ဘူး။" ကျိုးကျီ က ပြောသည်။
ရှုန်းယယ် က ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ကျိုးကျီ နဲ့ အတူ အိပ်ခါနီးမှာ တစ်ခုခုကို ရုတ်တရက် သတိပြုမိလိုက်သည်။
"သွေးရနံ့ကို ငါ ရနေတယ်"
သူ ချက်ချင်းပြန်ထွက်သွားပြီး ကျိုးကျီ က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ--ကျူးကျန်း ပြန်ရောက်လာရင် အိပ်နိုင်တော့မည်မဟုတ်ပေ။
ကျူးကျန်း အမှန်ပင် ပြန်လာခဲ့သည်။
သူ ပြန်လာချိန်မှာတော့ သူနဲ့အတူ ငါးတန် ဒါမှမဟုတ် ခြောက်တန်လောက်ရှိတဲ့ ဒိုင်နိုဆောတစ်ကောင်ကို ဆွဲယူလာတယ်။ ဒီဒိုင်နိုဆောရဲ့ ဦးခေါင်းကို အကိုက်ခံရပြီး သူရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က ကုတ်ဖဲ့ ကိုက်ခဲခံရလို့ ဘယ်လို ဒိုင်နိုဆောအမျိုးအစားဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိဖို့တောင် ခက်ခဲ့လှသည်။
ကျူးကျန်း က ဒိုင်နိုဆောကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဒဏ်ရာတွေ ရှိနေတာကို လူတိုင်း သတိထားမိတယ်။
***-****
YOU ARE READING
ကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed)
Adventureကျောက်ခေတ်ခင်ပွန်း ပျိုးထောင်ခြင်းမှတ်တမ်း(Book-1) (completed) Genre _ Adventure , Comedy , Fantasy, Historical ,Romance ,Slice of Life ,Yaoi မေး- မင်း နှစ်သက် သဘောကျတဲ့သူက သစ္စာမရှိတော့တဲ့အခါ မင်း ဘာလုပ်သင့်လဲ။ ဖြေ - နောက်တစ်ယောက်ရှာပါ။ ဒီတစ်ခါတ...
