Gölge Avcıları

Bölüm 84 (İmkansız)

"Aşk insanı aptallaştırmaz,
aptal insanlar âşık olurlar."

"İzin aldın mı Hafsa ? Gideceğini söyledin mi ?" Asenat'ın sesi ile gözlerimi valize koyduğum kıyafetten çekerek bıkkınlıkla ona döndüm.
Yekta gittiğinden beri her gün yanıma gelip iyi olup olmadığımı en az 10 kere soruyordu.

İyiydim işte ! Neden anlamıyordu ki ?

"Kardeşin Felixten öğrendiğim birşey vardı zamanında.Ve bu da Bir yere giderken kimseden izin almam gerekmediği." Diyerek işime devam ettim.

"Pekala.O şapşal sana bunun sadece reşitler için geçerli olduğunu da söyledi mi ?"

"Umrumda değil.17 yaşındayım ve 2 ay sonra 18 olacağım.Yani arada pekte bir fark yok.Bu yüzden izin de almayacağım.Sorarlarsa sen söylersin."

"Tamam." Dedi duraksayarak.

"Peki kimin arabası ile gideceksin ?" İşte bunu hiç düşünmemiştim.

"Bulurum.Birisinden ödünç alırım."

"Kimse 18 yaşından küçük bir kıza arabasını ödünç vermez.Hele de psikolojisi bozuk, ne yapacağı belli olmayan bir kıza." Tekrar ona dönerek konuştum.

"Bende istemem.Alırım." Diyerek valizin fermuarını çektim ve yataktan aşağı indirdim.Tam bir adım atacakken önüme geçti ve konuştu.

"Alırım derken ? Birini ikna edecek ve arabasını mı çalacaksın, şimdi de eşkiyalığa mı başladın ?" Kısa bir süre yüzüne baktım.Bir şey demeyecektim. Hızlıca odadan çıktım.Arkamdan geliyordu bunu ayak seslerinden anlayabiliyordum.Aşağı kata indiğimde bizimkileri görmem ile yanlarına gittim.Beni görmeleri ile sustular.

"Bana araba lazım.Biriniz verebilir mi ?" Dediğimde birbirlerine baktılar.
Bu bakışma ve susuş uzun sürdüğünden konuştum.

"Felix ?" Tam birşey diyecekken arkama baktı ve gözleri tekrar gözlerimi buldu.

"Hafsa, biliyorsun bu aralar iyi değilsin ve-" Gerisini tahmin ettiğimden kafamı Sadra'ya çevirerek sözünün kesilmesini sağladım.

"Sadra ?"

"Bak, araba sürmek o kadar kolay birşey değil.Ya kaza yaparsan ?"

"Edim ?"

"Üzgünüm Hafsa.Sana güveniyorum ama-"

"Tamam." Diyerek gülümsedim burukça.

"Sağ olun.Beni hayal kırıklığına uğrattığınız için." Diyerek arkamı döndüğümde Asenat konuştu.

"Hafsa biz senin iyiliğin için-"

"Yeter Asenat.Kimse benim iyiliğim için birşey yapmasın bundan sonra."

"Ama-"

"Yeter dedim." Dedikten sonra yanlarından geçip gittim.Valizimle şatodan çıktım ve etrafa bakındım.

Muhteşem.

Ne yapacaktım ben şimdi ? Arkadaşlarım bile bana yardım etmezken kim yardım edecekti bana ?
Büyük Hoca'dan rica etsem belki birşeyler yapardı.Tam arkamı döndüm ki gördüğüm bedenle kısa çaplı bir çığlık atıp gerilemem bir oldu.Gözlerimi kapatıp sakinleşerek
konuştum.

"Ne istiyorsun ?" Bana doğru bir adım atarak konuştu.

"İstersen kimin birşey istediğini tartışmayalım burada." Dedi ve cebinden araba anahtarı çıkartıp salladı.

"Bir arabaya ihtiyacım olduğunu nereden biliyorsun ?" Sıkılmış bir edayla göz devirdi ve ofladı.

"Hadi ama, senin hakkında kimsenin bilmediği anneni bile biliyorum.
Ayrıca, elindeki valiz ve burada ahmakça duruşun herşeyi açıklıyor."
Kollarımı önümde bağlayarak konuştum.