Gölge Avcıları

Bölüm 125 (Yer yer kan)

"Seni öldürdüğümü düşünüyordum."

"Ne yapacaksın bana ?" Dedim öfkeli ama sakin çıkan sesim ile. Bulunduğum odanın pencereleri  zincire vurulmuştu ve kapıda bir adam bekliyordu.

Kaçıp kurtulabilecekmişim gibi.

"Şimdilik hiç bir şey." Dedi Daniel benim gibi sakin bir ses tonu ile.

"Tabii uslu durursan." Diyerek te ekledi.Göz devirdim.

"Güçlerimi bedenimden çekip aldırdığını unuttun herhalde." Dedim nefretle.Güldü.İnanılmazdı ama en az Pars kadar sinir bozucu bir şekilde gülümsüyordu.Ellerini iki yanımdan geçirerek üzerime eğildiğinde geri çekilmedim.Yalnızca yüzümü buruşturdum.

"Yekta'nın karısısın, sana belli olmaz." Dediğinde yüzüm ifadesizleşti.Aynı iğrenç gülüşü ile benden uzaklaştı ve göz kırparak kapıya tıklattı bir kaç saniye sonra kapı açıldı.O gittikten sonra ise ard arda gelen kilit sesleri odayı doldurdu.Sayamadığım kadar çok kilit vurmuşlardı.Ben Vampir değildim.O kadar kilidi kırıp burdan kaçacak kadar olağan üstü bir gücüm yoktu.Fakat bu kaçık adam her türlü tedbiri almıştı.

Yazar'dan

"Burası olduğuna emin misin ?" Diye sordu Yekta Edim'e.Kafasını sallayarak terk edilen hastaneye baktı Edim.Yapması gereken şey gözlerini kapatıp iyi odaklanarak Hafsa'yı bulmaktı.

"Şu hafızanı zorla." Dedi Pars keskin bir sesle.Yekta ona baktı.Bu adamın neden peşinden gelmesine izin vermişti en ufacık bir fikri bile yoktu.
Yanında olmasından rahatsızdı ancak şu an bunu tartışmanın sırası değildi.
Şu an dert ettiği şey karısını bulmaktı.

"3. Kat." Dedi Edim gözlerini terk edilmiş hastaneye çevirirken.Eli ile sol tarafı gösteri.

"Merdivenlerden çıkınca koridorun sol tarafında kalıyor."

"İyi öyle ise, hadi gidelim." Diyerek çömeldiği yerden kalkacaktı ki Edim Yekta'yı kolundan tutarak durdurdu.
O istemedikçe gücü can yakmıyordu.Kontrolü öğrenebilmişti.

"Dur." Dedi.

"Öylece gidemezsin.Adamları var." Ona doğru döndü.Gözlerini kapattı.
Yaklaşık iki dakika öyle bekledi ve göz kapaklarını araladı.

"Hafsa, kilitli bir odada.Önünde bir adam bekliyor.Bir kadın var.Nerede olduğunu bilmiyorum.Onu net göremedim.Ve Daniel, 2. Katta."

"Tamam, ben Hafsa'yı alırım." Dediğinde bu sefer onu durduran Pars oldu.

"Babanı gördüğüm yerde öldürürüm."
Kafasını ona çevirdi.Bu umrunda olur muydu ? Hayır.

"Ben görmeden öldürme." Dedi sadece.Hiç bir şey yapmadı.

"Kadını Edim alsın.Sen karını bende Daniel'ı." Diyerek planı Yekta'nın  istediği doğrultuda oluşturmuş oldu.Üçü saklandığı yerden çıkarak hastaneye doğru hızlı ama sessiz adımlarla ilerlediler.

Edim Yekta'nın arkasından yürüdü.
Hastanenin karanlık koridorlarında hiç ses çıkarmadan yürümek zordu.
2. Kattalardı ve Pars ortadan kaybolmuştu.Yekta bunu umursamadı.Pars ona karşı bir şey yapmadığı sürece şu an umrunda değildi ne yaptığı.

Az sonra Aymira karanlığı delen bir kurşun gibi bir anda çıktı sağ taraftaki odadan.Pusu kurmuştu.Yekta Aymira'yı son anda fark ederek oma doğru sallanan bıçaktan kurtulmuştu ve Edim'i kenarıya çekmişti.Aymira bu beklenmedik farkedilme ile hızını kesemediği için duvara kadar savrulduğunda Edim Yekta'yı merdivenlere doğru itti.