Gölge Avcıları

Bölüm 3 (Ateş ve Acı)

"Anne !"

Canımın içi tüm güzelligi ile karşımda duruyordu.

"Gel..." Dedi ve koşmaya başladı. Peşinden gidiyordum.

"Anne nereye dur !" Fakat beni dinlemedi koşmaya devam etti.Taki arkası dönük bir şekilde oturan adamı görene kadar... Ağlamaya başladı.
Kaşlarım çatıldı.O adamı göstererk ağlıyordu.

"Ne oluyor Anne ? Kim o ?" İşaret parmağı ile adamı gösterdi.

"Onu özledim kızım.Onu çok özledim.
Ama o benim yanımda değil senin yanında."Şaskınlıkla anneme baktım
Kimdi ki uğruna ağladığı adam ?
Annemi şuanlık görmezden gelerek
Adama doğru yürüdüm.

"Pardon...bakar mısınız ?" Adam arkasını tam dönecekti ki zaman yetmedi...

Gözlerimi açtığımda yatakta doğruldum.Nasıl da saçma bir rüyaydı böyle... harelerimi etrafta gezindirip olduğum yeri benimsemeye çalışırken kapıya yaslanmış bir adet Yekta ile karşılaştım.Nedense telaş yapmıştım.
Ne kadar sessiz biriydi.Hemen dağılmış saçlarıma ve kıyafetime çeki düzen verdim.Hala susuyordu.
Sanki hiç konuşmayacak gibiydi.

"Niye öyle bakıyorsun ?" Dedi ciddiyetle.Kaşlarımı çatıp düşündüm.
Nasıl bakıyor olabilirdim ki ?

"Nasıl bakıyorum ?" Yaslandığı kapıdan temasını keserek konuştu.

"İnceliyor ve üzerimde düşünüyor gibi." Ne ? Bu tamamen saçmalık.
Hiç te öyle bakmıyorum.Kesinkikle yanlış anlamıştı.Ama ona verecek harika bir cevabım vardı elbet.

"Her zaman uyuyan insanları böyle sessiz ve habersiz bir şekilde izleyip korkutur musun ? onu düşünüyordum."

Diyerek gülümsedim.İfadesiz bir şekilde bakmaya başladı.Bu bakışmayı kesip ayağa kalktım.Dün gece yatağın üzerine bırakılan rahat geceliği giyinmiştim.Dizlerimin biraz yukarısında kalıyordu.Aynalı komidine doğru yürüyüp tarağı elime aldım.Bu sırada odamın içerisine doğru yürüdü.

"Herkesi uyurken izlemem.Ayrıca insanları ya da farklı canlıları korkutmak için de birşey yapmam.
Çünkü beni tanıyan herkes benden korkar."

Saçlarıma şekil verdikten sonra ayağa kalktım.Yatağımı düzeltirken sordum.

"Peki neden odamdasın ? Şuanda kimsenin uyanmadığına eminim.
Ayrıca eğitim saatlerine çok var."

"Seni çalıştırmak istemiyorum."
Dediğinde kalakaldım.Bir kaç saniye sonra işime devam ettim.Yatağımı toparlama işim bittiğinde kollarımı göğsümde bağladım ve sordum.

"Nedeni ne ?" Sinir bozucu bir şekilde gülümseyerek cevapladı.

"Çünkü senden pek haz etmedim."

Kıyafet dolabına doğru ilerleyip kapağını açtım.

"Peki bunları niye bana söylüyorsun ?
Gidip sana bu görevi verene anlat."

Derken ne giyeceğimi çoktan seçmiştim.

"Anlattım.Ama reddediyor.Senin istemen gerek.Tamam mı ? Ve bunu kendi rızanla yapıyormuş gibi yap.
Mümkünse."

Dolabın kapağını kapatarak onunla aynı sinir bozucu ifadeyi takınarak konuştum.

"Neden kendi rızamla yapamayacağımı düşünüyorsun ki ?"

"Çünkü.." Diyerek kollarını göğsünde birleştirdi.Ne diyecek çok merak etmiştim doğrusu.

"Benden etkilendin."Kaşlarım çatılarak ağzım şaşkınlıkla açıldı.
Bunu hangi mantıkla söylerdi ki ?
Daha dün tanışmıştık.Ayrıca... ondan etkilendiğim falan da yoktu.Sakin kalmak istiyordum.Belliki beni sinirlendirmeye çalışıyordu.