2. Sezon/ 2. Bölüm

21 3 0
                                    

Felix, titreyen dudaklarını birbirine bastırıp gözlerini sımsıkı kapattı.
Yakıcı damlalar hiç bu kadar soğuk olmamıştı.Çenesini terk eden göz yaşları ölü kardeşinin soğuk bedenine düştü.Asenat, simsiyah damarlar ile kaplı bedeniyle kardeşinin önünde yatıyordu.Titredi Felix.Soğuktu burası.Aslında soğuk olması çok normaldi.

Burası bir morgtu çünkü.

Eli Asenat'ın boynundan beyaz saçlarına sıçrayan kan ile harmanlanmış saç tellerine gitti.

"O tatlıyı yememeliydim." Dedi dudakları arasından zar zor çıkan sesi ile.Edim'in doğum günü partisinde ona uzattığı tatlının içinde uyku ilacı vardı.

"Her zaman önce ölenin ben olacağımı düşünmüştüm." Dedi sağ yanağındaki göz yaşını silerken.
Buruk bir tebessüm etti.

"Çünkü sen benim arkamı kollayan ve beladan uzak olan ablaydın." Hıçkırdı.Elini ağzına kapatarak Asenat'ın üzerinde yattığı yatağın soğuk metalini sıktı.

"Hiçbir zaman seni ikizim olarak göremedim.Benim için bir ablaydın Asenat." Yaşlı gözlerini Asenat'ın siyahlaşan yüzüne dikti.

"Ablalar kardeşlerini bırakmamalı.
Kardeşleri ne yaparsa yapsın.Beni bırakmamalıydın, abla." Kapı aralandı.Ancak gelen kimse sesini çıkarmadı.Yalnızca Felix'e doğru yürüdü.Felix, yüzünü ıslatan göz yaşlarından hızlıca kurtuldu.

"Özür dilerim." Ses Hafsa'ya aitti.
Mahçuptu.

"O iyi bir insandı." Dedi Asenat'a bakarken.Felix kafasını sallarken kaşlarını çattı ve konuştu.

"Böyle ölmemeliydi." Hafsa  dudaklarını birbirine bastırdı.Felix Hafsa'ya döndü.Kafasını iki yana salladı.

"O bunu hak etmedi." Dediğinde Hafsa Felix'e sarıldı.Felix hıçkırarak Hafsa'ya karşılık verirken Hafsa'da ağlıyordu.Kardeş acısı çok derin bir acıydı.Hafsa Felix'in sırtını sıvazlarken gözleri kapının pervazına yaslanan ve acılı gözlerle onları izleyen Yekta'ya kaydı.Bakıştılar.
Yekta'nın gözlerinin altı kızarmıştı.
O da ağlamıştı ancak kimsenin görmediği bir yerde yapmıştı bunu...

"Onu defnetmeliyiz." Dedi Yekta zorlukla.

"Onurlu bir şekilde." Diyerekte ekledi.
Felix Hafsa'dan ayrılıp Asenat'a baktı.
İnanamıyordu.Asenat'ın öldüğüne inanmak istemiyordu.Şimdi onun iğrenç esprilerine göz deviren ya da zevzeklik yaptığı zaman sus diyecek bir kardeşi yaşamıyordu.

"Hayır." Diye fısıldadı.

"Sonu böyle bitmemeliydi.Oysa biliyormuş gibi bana demişti.O tatlıyı yememem gerektiğini söylemişti." Hafsa onlara yaklaşan kocasına baktı.
Her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlatmıştı ikisine de.Asenat'ın kanlı bedenini o ormandan aldıktan hemen sonra yapmıştı bunu.

"Kimse böyle olacağını bilemezdi." Diye fısıldadı Yekta.

"Kimse Aragorn'un o olduğunu, bilemezdi." Gözlerinde öfkenin kırıntıları birleşti ve bir çığ olup taşma isteği gerçekleşti.

"Sana söz veriyorum, intikam alacağız Felix.Bedeli ne olursa olsun." Dediğinde Felix kafasını salladı.
O eski Felix kardeşinin ölümü ile ölmüştü.O kadar neşeli olabilir miydi bir daha ? Sanmıyordu.Yekta elini Felix'in omzuna koydu ve konuştu.

"Atlatacağız." İkisi birbirine acı ile bakarken Hafsa konuştu.

"Bir şeyler oluyor." Dedi Yekta ve Felix'in dikkatini çekmeye başararak.

"Asenat, ona birşeyler oluyor." Üçünün bakışları buldu bu sefer Asenat'ı.Yüzünden başlayan siyah damarların çekilmesi hayret vericiydi.

"Daha önce böyle birşey ile karşılaşmadım." Dedi Yekta kaşlarını çatarken.Kızın bedenini terk eden siyahlık tamamen kaybolduğunda gözleri hızla açıldı ve anında olduğu yerde doğruldu.Otururken aldığı derin nefes hayata döndüğünün apaçık bir kanıtıydı.Öyle derin bir nefes çekti ki ciğerlerine odadaki bütün oksijen sömürüldü sanki.
Başta Felix olmak üzere Hafsa ve Yekta duygu karmaşasıyla Asenat'a bakıyorlardı.Asenat elini boğazına getirdi ve kana bulanan eline baktı.
Nefesleri düzene girmeye başlarken kafası üçlüye çevrildi.Gözleri hızlı hızlı taradı hepsini.Ve konuştu.

"Edim beni öldürdü." Dedi şoka girmiş bir halde.Gözleri soğuk mermer zemine kaydı.Kupkuru dudakları birbirine yapışmıştı.

"O bir iblisti ve beni ısırarak öldürdü."

***

"Şimdi daha iyi misin ?" Diye soran Felix Asenat'ın eline 3. meyve suyunu tutuşturuyordu.Asenat kardeşine baktı.

"Şunu 100. soruşun Felix.İnanman için iyi olduğumu daha kaç kez söylemem gerekiyor ?" Felix karşısına oturdu ve ellerini tuttu Asenat'ın.

"Öldün Asenat.Herkes ölüp anormal bir şekilde morgta canlanmıyor ve ölen birisi iyiyim deyince inan ki kulağa tuhaf geliyor." Asenat kaşlarını kaldırdı.

"Felix, inanmıyorum ilk defa arka arkaya bu kadar mantıklı cümleler kurdun." Felix gözlerini devirdi.

"Bana aptal muamelesi mi yapıyorsun ?" Dedi ciddiyetten uzak bir sesle.Asenat tebessüm etti.Az önce öğrendiği gerçekler ve anormal bir şekilde ölümden uyanışı hiç normal şeyler değildi.Ve bu kadar şeyden sonra hiçbir şey olmamış gibi oturmuş iki kardeş konuşuyorlardı.

"Felix" dedi net bir sesle.Kardeşi kafasını kaldırdı.

"Teşekkür ederim." Dedi buruk bir tebessümle.Felix'in kaşları çatıldı.

"Neden ?"

"Kardeşim olduğun için." Güldü.
Bir kaç saat önce önünde ölü olarak uzanan kardeşi şimdi onunla konuşuyordu.Bu ne kadar korkunç olsa da en az o kadar mutluluk vericiydi.

"Bende sana teşekkkür ederim." Dedi.

"Ölsende geri döndüğün için."

***

"Peki şimdi ne olacak ? Bizim öldüğümüzü bilerek gitti buradan."
Diyen Asenat'a baktı Hafsa.

"Bizde güçlüyüz.Eskisinden daha güçlü.Ve kandırılmış değil."

"Ve o daha da tehlikeli."

"Ama gitti, değil mi ?" Diye sordu Felix
Asenat'a karşılık.Yekta ellerini sandalyenin başlıklarına koydu ve konuştu.

"Şimdilik." Dedi hepsinde gezdirirken gözlerini.

"Bir yemin etmişti.Efsane zannettiğim gerçeklere göre şöyle ki, üvey babasını öldürerek kraliyeti almakla başlayacak hüküm sürmeye." Duraksadı.Farkındaydı.Bu gecenin herşeyin sonu ve herşeyin başlangıcı olduğunu biliyordu.Karşısında oturanlar güçlüydüler.Hırslıydılar.
Kandırılmışlardı.Ve sevdiklerini kaybetmişlerdi.

İntikam istiyorlardı.

Derin bir nefes alarak konuştu.

"O, orada işleri yoluna koyana kadar bizimde kendi kalemizi güçlendirmemiz gerekiyor." Dedi.
Hafsa meraklı gözlerle kocasına baktı.

"Bundan sonra beraber hareket edeceğiz.4'ümüz olarak değil.Bütün şato olarak.Bütün avcılar olarak.
Farklı kişiler ama tek güç olarak." Dediğinde tüm dikkatler üzerindeydi şimdi.Ellerini sandalyenin başlığından çekti ve dikleşerek konuştu.

"Hadi şu berbat hayatı düzene sokalım."

Bölüm Kelime Sayısı:782

Kısa olduğu için üzgünüm.Ama şimdilik bu kadar.Bir dahaki bölümde Aragorn ile olacağız.
Şimdilik hikayeyi 3. ağzından yazıyorum.Bir süre daha öyle olacak.Belki hep böyle gidecek.
Orasını tam olarak bilemem.
Neyse ! Bir dahaki bölüme kadar kendinize cici bakın.Sağlıcakla kalın...

Gölge Avcıları Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin