အပိုင်း (၅၀၁)သေစေနိုင်သောရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်မှု
ရီဖူရှင်းကား သူရိယနေမင်းကျောင်းသို့ အတင်း ခေါ်ဆောင်လာခြင်းခံရသူ ဖြစ်သည်။ သူ၏ပူးပေါင်းမှုက စိတ်ရင်းနှင့် ဖြစ်ဟန်ရကာ သူပြောသမျှ အားလုံးကလည်း အမှန်တရား ဖြစ်ဖို့များသည်။ သို့သော် လူသားတို့၏ နှလုံးသားကား ရှုပ်ထွေးသည်။ ရီဖူရှင်းက ကောင်းကင်အလင်းကို လက်လွှတ်လိုက်ခြင်းက အမှန်ကန်ဆုံး အချက်ဖြစ်သည်။
ရီဖူရှင်းကလည်း အခြေအနေကိုသိကာ သူ၏အသက်ကို ကယ်ရန် လိုက်လျောညီထွေ ပြုမူနေသည်ဟု ပြောရမည်။ သူရိယနေမင်းကျောင်းမှ ကျောင်းအုပ် ယန်တိုင်ကလည်း ထိုအချက်ကို ပြောနိုင်၏။ သို့သော် အမှန်တကယ်အားဖြင့် သူကလည်း ရီဖူရှင်းကို သတ်ရန် မလိုလားပေ။ ထိုသို့လုပ်ခြင်းက စစ်ကြေညာခြင်းဖြင့် ထူးမခြားနားပေ။
"ကောင်းကင်နေအလင်းကို ငါ ခံစားကြည့်ရအောင်..." ယန်ထန်း၏က ပြောသည်။ မျက်လုံးများ အားလုံးက ရီဖူရှင်းထံ ရောက်လာ၏။
"ဟုတ်ကဲ့... စီနီယာ..." ရီဖူရှင်းက ခေါင်းညိတ်သည်။ ကောင်းကင်နေအလင်း တစ်ခုက ယန်ထန်းထံသို့ လွင့်ပျံ့သွားသည်။
"ကျွန်တော်က ကောင်းကင်အလင်းနဲ့ အဆက်ဖြတ်လိုက် ပြီးပါပြီ...စီနီယာက..." ရီဖူရှင်း၏ စကားမဆုံးမီတွင်ပင် ယန်တိုင်က ကောင်းကင်အလင်းကို သူ၏စိတ်အသိနှင့် ဆက်နွှယ်လိုက်သည်။ နေအလင်းက ရှန့်ထိုတန်ခိုးရှင် ထုတ်လွှတ်သည့်အလား သူ၏ရှေ့တွင် ထွန်းတောက်နေသည်။
"တော်ဝင်လမ်း..." ယန်တိုင်၏ မျက်လုံးများက စိတ်လှုပ်ရှားဟန်များ အထင်းသား ပေါ်နေသည်။ ထို့နောက် သူက ကောင်းကင်အလင်းအား သိမ်းဆည်းလိုက်ကာ ရီဖူရှင်းကို ပြုံးလျက်ကြည့်သည်... "အခုကစပြီး မင်းက ငါနဲ့လေ့ကျင့်လို့ရတယ်..."
ယန်တိုင်က ရီဖူရှင်းထံမှ တခြား ကောင်းကင်အလင်း နှစ်ခုကို မလုယူပေ။ ထိုအရာများက သူရိယနေမင်းကျောင်းနှင့် မသက်ဆိုင်။ အကယ်၍ သူက အတင်းယူခဲ့ပါက တခြားကျောင်း နှစ်ကျောင်းက ဤအတိုင်း ငြိမ်နေမည် မဟုတ်ပေ။
"ယန်တိုင်..." ကောင်းကင်ပေါ်မှ အေးစက်သော အသံတစ်သံကို ကြားကြရသည်။ ထို့နောက်တွင် လူတစ်အုပ် ကောင်းကင်မှ ဆင်းသက်လာသည်။ သူတို့ကား ကြယ်မင်းကျောင်းမှကျောင်းအုပ် ချန်းယွန်တို့အုပ်စု ဖြစ်သည်။
