အပိုင်း (၈၂၁)သွားလို့ရပြီလား...
ကျေးရွာခေါင်းဆောင်က ထိုသို့ ပြောလိုက်တွင် အရာအားလုံးက ဆိတ်ငြိမ်ခြင်းများသာ ကြီးစိုးသွား၏။
သင်္ချိုင်းကုန်းကျေးရွာက မြေရိုင်းပြည်နယ်၊ တော်ဝင်ကျဲနန်းတော်၏ လက်အောက်ကို ခိုဝင်ခဲ့သည်။
မရဏ ဓားသမား၏ ဆက်ခံသူ ဖြစ်လာသော ရီဖူရှင်းက ပြည်နယ်ကိုးခု၏ ပထမဓားဝင်္ကပါ ဖြစ်သော မရဏ ဓားဝင်္ကပါကိုလည်း ပိုင်ဆိုင်ခဲ့၏။
အားလုံးက ခန့်မှန်းသကဲ့သို့ပင် ကျေးရွာ ခေါင်းဆောင် အဘိုးအိုက ရီဖူရှင်းအား ဆက်ခံသူအဖြစ် ရွေးခဲ့၏။ ယခု မရဏဓားသမား၏ လက်အောက်မှ အရာခပ်သိမ်းကား ရီဖူရှင်းနှင့်သာ သက်ဆိုင်သည်။ ယခုမှစ၍ မြေရိုင်းပြည်နယ်က ရှန့်ထိုတန်ခိုးရှင်အား ပိုင်ဆိုင်သည်။
တော်ဝင်ကျဲနန်းတော်ကား မြေရိုင်းပြည်နယ်၏ တော်ဝင်မြေဖြစ်ရာ များစွာသော တန်ခိုးရှင်များအား ဆွဲဆောင်နိုင်ပေသည်။ မြေရိုင်းပြည်နယ်ကား သမိုင်း တစ်လျှောက်တွင် ခေါင်းဆောင်ရှန့်ထို မရှိသော်လည်း ရှန့်ထိုကို အုပ်ချုပ်သော ပထမဆုံး ပြည်နယ် ဖြစ်လာသည်။
ပြည်နယ်ကိုးခုလုံးတွင် တော်ဝင်မြေ ခေါင်းဆောင်များ အားလုံးကား ရှန့်ထိုများ ဖြစ်ကြသည်။
ကျေးရွာ ခေါင်းဆောင်၏ စကားက ရီဖူရှင်း၏ ဆက်ခံမှုကို ခိုင်မာစေကာ တခြား တော်ဝင်မြေများက ရီဖူရှင်းအပေါ် ပြဿနာရှာ၍ မရတော့ပေ။
တော်ဝင်မြေ ခေါင်းဆောင် တစ်ယောက်အနေဖြင့် သူက တခြား တော်ဝင်မြေများနှင့်အတူ မရဏတောင်ကို တက်ခဲ့ကာ ဝင်္ကပါကို ဖျက်ခဲ့သည်။ သူက အောင်မြင်ခဲ့ကာ ဝင်္ကပါကို ဆက်ခံခဲ့၏။ တခြားလူများက ဘာပြော ရမည်နည်း။
ကျေးရွာခေါင်းဆောင်က ရှန့်ထိုတစ်ပါး ဖြစ်နေခြင်းအပေါ် ရီဖူရှင်းက ထူးဆန်းသည်ဟု မခံစားရတော့ပေ။ ဆုံးဖြတ်ချက် မချတ်မှတ်ခင်ကပင် သူကား ရှန့်ထိုဖြစ်ကြောင်း ကျေးရွာ ခေါင်းဆောင်က ရီဖူရှင်းကို ပြောပြခဲ့သည်။
ရီဖူရှင်းက မရဏတောင်ကို တက်ကာ ဝင်္ကပါအား အသက် သွင်းနိုင်သည်နှင့် မြေရိုင်းပြည်နယ်က ရှန့်ထိုပိုင်ဆိုင်ကာ သူ၏ အကာအကွယ်ကို ရမည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ရီဖူရှင်းက မရဏတောင်ကို တက်ရန် သဘောတူခဲ့၏။
