အပိုင်း (၈၈၁)ဂျီယူ၏အတွေးများ
ပြည်နယ်ကိုးခု ကျောင်းတော်၏ ဆေးဥယျာဉ်ကား ပုံမှန်အတိုင်း တိတ်ဆိတ် နေသည်။
ရီဖူရှင်းနေထိုင်ရာ အဆောင်ထဲတွင် လူတစ်ယောက် အိပ်ရာထဲ၌ ငြိမ်သက်စွာ လဲလျောင်းနေသည်။ သူ့ဘေးတွင်ကား မိန်းကလေး တစ်ယောက်က ချောမောမော လူငယ်လေးအား ထိုင်ကြည့်နေသည်။
ထိုင်နေသော မိန်းကလေးမှာလည်း အလွန် ချောမောလှပပေသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးများမှာ ကြယ်ပွင့်ကလေးများ အလား ထင်မှတ်ရပြီး ပြေပြစ်ကာ အနာအဆာ ကင်းမဲ့သော မျက်နှာလေးမှာ လူ့လောကနှင့် လားလားမျှ မသက်ဆိုင်။ သို့သော်လည်း သူမ၏ မျက်နှာလေးတွင် စိုးရိမ်နေသော အငွေ့အသက်များ ထင်ရှားစွာ ဖြစ်ပေါ်နေ၏။ သိမ်မွေ့စွာ ပြုံးလျက်ပင် သူမက ကောင်လေး၏ မျက်နှာအား အသာအယာ ပွတ်သပ်ချော့မြှူ ဆော့ကစားနေသည်။ ညင်သာသော လှုပ်ရှားဟန်များမှာ မရေမတွက်နိုင်သော ပျော်ရွှင်ဖွယ် အမှတ်တရများကို ပြန်လည် သတိရ စေနိုင်ပေသည်။
ကောင်းကင်ပြက္ခဒိန်၏ ၉၉၉၉ ခုနှစ်တွင် သူတို့နှစ်ယောက် အတူ လက်တွဲခဲ့ကြသည်။ ယခု သူတို့က ၁၄နှစ်အထိ အချိန်တစ်ခုကြာ အတူတူ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြပြီး ဖြစ်၏။ သူကား ယခင်လို ချောမောဆဲ ကြည့်ကောင်းဆဲပင်။ သို့သော်လည်း ယခင် နုပျိုတက်ကြွသော သူ၏ရုပ်ရည်မှာ ရင့်ကျက်သော အသွင်သဏ္ဌာန်ဘက်သို့ ကူးပြောင်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ မှန်သည် ... ထိုအရာများမှာလည်း သူထမ်းပိုးထားရသော တာဝန် ဝတ္တရားကြီး များကြောင့် ဖြစ်ပေသည်။
သည်နှစ်ကုန်လျှင် သူကား အသက်၃၀ ပြည့်တော့မည် ဖြစ်သည်။ တန်ခိုးရှင် တစ်ယောက်တွက် ထိုမျှအသက်အရွယ်မှာ အလွန်ငယ်ရွယ်သည် ဆိုသော်လည်း သူကား သူ၏ပခုံးပေါ်တွင် မြေရိုင်းပြည်နယ်၏ မျှော်လင့်ချက်များအား ထမ်းပိုးထားပြီး ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူမ၏ယောက်ျားမှာ အနာဂတ်တွင် သည့်ထက် ကြီးမားသော တာဝန်များအား ထမ်းဆောင်ရန် ရှိနေသေးသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ထာဝရ လက်တွဲ သွားကြမည်ဟု သူမက တွေးထားခဲ့ဖူး သော်လည်း ထာဝရဟူသည် မည်မျှ တာရှည်သည်ကို အနည်းအကျဉ်းမျှ နားလည်လာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ ကံကြမ္မာရဟတ်မှာ မည်သို့ လည်ပတ်သည်ကို သူမ နားမလည်သော်လည်း အနည်းဆုံး သူတို့က လက်ရှိတွင် အတူတူ လက်တွဲနိုင်ကာ သူ၏မျက်နှာကိုလည်း မြင်နိုင်ပေသည်။ ထိုမျှသော အခိုက်အတန့်ကပင် သူမအတွက် စိတ်ကျေနပ် ဖွယ်ရာလည်း ဖြစ်၏။
