အပိုင်း(၂၁)ဟိုင်ရန်ကျောင်းတော်
ဆောင်းရာသီ၏ လေအေးများက ရောက်ရှိလာပြီ ဖြစ်သည်။ နဂိုထက် ပိုမိုအေးစက်သော အခြေအနေကြောင့် ကျောင်းသားများမှာ ပြင်ပတွင် သွားလာ လှုပ်ရှားမှု သိပ်မရှိကြတော့သောကြောင့် ကျောင်းတော်မှာ နဂိုထက် အနည်းငယ် သက်ဝင်လှုပ်ရှားမှု နည်းသွားသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။
သို့သော်လည်း ထိုအေးစက်မှုများက ရီဖူရှင်းအား မည်သို့မှ သက်ရောက်ပုံ မရပေ။ သူ၏နေ့ရက်များမှာ အပူအပင်ကင်းလျက် သက်သောင့်သက်သာပင် ကုန်ဆုံးနေကြသည်။ နေ့စဉ် စာလိပ်ရေး လေ့ကျင့်ရင်း ဟွာဂျီယူ၏ အလှအပများအား မျက်လုံး အစာကျွေးခြင်းဖြင့် သာယာသောနေ့ရက်များအား ပျော်ရွှင်စွာပင် ဖြတ်သန်းနေလေသည်။ သူကား ပျော်ရွှင်လွန်းသောကြောင့် သူ၏စိတ်ထဲတွင် ယူချင်းမှာ နောက်ဆုံးရှိသောသူဖြစ်ကာ ထို နှစ်လ ကာလအတွင်း ယူချင်းထံသို့ နှစ်ကြိမ်သာလျှင် ပြန်၍ တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ ယူချင်းအတွက်မူကား သူ့ထံသို့ နှစ်ကြိမ်မျှသာ ပြန်လာတွေ့သော ရီဖူရှင်းအားကြည့်ကာ ဟွာဂျီယူ၏အိမ်တွင် သူဘာလုပ်နေသနည်း တွေးကာ စဉ်းစားရ ကျပ်နေလေသည်။
ကျောင်းတော်မှ ရီဖူရှင်းအတွက် အပြစ်ဒဏ်မှာ ဆက်လက်ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ လူတိုင်းက ရီဖူရှင်း မည်သို့ အခြေအနေရှိမည်ကို သိလိုကြသော်လည်း ရီဖူရှင်းကား သူတို့၏မြင်ကွင်းမှ လုံးဝ ပျောက်ကွယ်နေလေသည်။ သူ၏ပျောက်ကွယ်မှုအား ကြည့်ကာ လူတိုင်းက အကယ်၍ ကျောင်းတော်၏အပြစ်ဒဏ်သာ မရှိခဲ့လျှင် ရီဖူရှင်းက စာသင်ခန်းသို့ ပြန်လာမည်လော တွေးကြသည်။ အထူးသဖြင့် စီနီယာအစ်မချင်၏ သင်ခန်းစာ ပို့ချချိန်မျိုးတွင် ဖြစ်သည်။
မည်သည့် သတိပေးခြင်းမှမရှိဘဲ ဆောင်းရာသီ၏ မြူနှင်းများကား လျင်မြန်စွာ ရောက်ရှိလာပြီ ဖြစ်သည်။ မြူနှင်းများကား ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အရာအားလုံးကို အဖြူရောင် ဖြစ်သွားအောင် ထူထပ်သိပ်သည်းစွာ အဆက်မပြတ် ကျရောက်နေလေသည်။
ထိုနေ့နံနက်တွင် ရီဖူရှင်း သူ၏အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ မြူနှင်းများ ဝေဆိုင်းနေသော ကောင်းကင်အား ကြည့်လျက် သူ၏လက်ဝါးများအား ပွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပြုံးလျက် အငွေ့များထသွားအောင် လေပူရှည်တစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။
