လီ​ဝေ့ရန် (ပထမတွဲ) Unicode

108.1.အဆုံးထိပုပ်ပွ

နောက်​တစ်​​နေ့သည် လီချန်းလဲ့ ပိတ်​ပါးပတ်တီးကိုဖြည်ချွတ်​​ရသော​နေ့ဖြစ်​သည်​။ ကျောင်းပဉ္စမသခင်​လေးသည် သူမ၏မျက်နှာကို ပိတ်ပါးပတ်တီးများဖြင့် ပတ်ထားသော်လည်း ပိတ်ပါးစကို ဖယ်ရှားပြီးနောက်တွင် ဖုံးကွယ်ရန်နည်းလမ်းမရှိတော့ပေ။

ကျောင်းပဉ္စမသခင်​လေးသည် တစ်ညလုံး အလွန်ကြောက်လန့်ပြီး အိပ်မပျော်ခဲ့ရပေ။ သူက​ရောက်ရှိလာမယ့် နောက်တစ်နေ့ကို ကြောက်နေတယ်။ နောက်နေ့မနက်မှာ သူ အိပ်ငိုက်ပြီးမှိန်းနေချိန်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို ရုတ်တရက် နှိုးလာတယ်။ အ​စေခံငယ်လေး၏မျက်နှာသည် ကြောက်ရွံ့မှုအပြည့်နှင့်

"သမား​တော်လု၊ သခင်မ​လေး...သခင်မ​လေးက..."

ကျောင်းပဉ္စမသခင်​လေးသည် လီချန်းလဲ့၏ မျက်နှာကို အိပ်မက်ဆိုးထဲတွင် မြင်လိုက်ရသည်။ သူသည် အိပ်​ပျော်​နေစဥ်​ယောင်၍ထလမ်း​လျှောက်သကဲ့သို့ မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်။ သူ့ကို ထိုကဲ့သို့လာခေါ်ခြင်းသည် ခေါင်းကိုက်စေသည်။ သူ့လက်က မသိစိတ်က​နေ သူ့မျက်နှာကိုပွတ်သပ်မိပြီး သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် သူ၏ ရုပ်ဖျက်မျက်နှာဖုံးသည် မပျက်မစီးရှိနေသေးသည်။ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် လီ​ဝေ့ရန်သည် သူဘယ်သူဘယ်ဝါဖြစ်ကြောင်း သိရှိသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိရသည်။ သူက ဒီမိန်းကလေးကို အနည်းကြောက်မိပြီး သူ့သရုပ်မှန်ကိုသာ သူမ ရှာတွေ့ခဲ့ရင်တော့ အဆုံးသတ်မလှမှာ သေချာတယ်လို့ စိတ်ရင်းဖြင့်ခံစားရတယ်။

သူသည် မျက်နှာကိုအမြန်ဆေးကြောပြီး ဆံပင်ကို ဖြီးသင်ပြီးနောက် ခြံဝင်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူသည် အထက်တန်းလွှာ​ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် အတွင်းဝင်းထဲတွင် မနေနိုင်သဖြင့် အရှေ့ဘက်အ​​ဆောင်ငယ်ရှိအခန်းတစ်ခုတွင် နေရန်စီစဉ်ခဲ့သည်။ ယခုတော့ သူသည် အတွင်းဝင်းအတွင်းသို့ ရောက်ရန် တံခါးများစွာကို ဖြတ်လျှောက်သွား​နေရသည်။

မနေ့ညက မိုးသည်းထန်စွာရွာသဖြင့် ဝင်းလက်တောက်ပနေသော အစိမ်းရောင်ငှက်ပျောရွက်များက ကြွေကျ​နေသည်။ ပုလဲတစ်လုံးကဲ့သို့နှင်းစက်​လေးသည် လှိမ့်ဆင်းလာပြီး ကြည်လင်ပြတ်သားသောအသံနှင့်အတူ ကျောင်းပဉ္စမသခင်​လေး၏ဦးခေါင်းပေါ်သို့ ကျဆင်းသွားသော​ကြောင့် ရိုက်ခတ်မှုဖြင့် ပြန့်ကျဲသွားသည်။ သူသည် ချက်ခြင်းနောက်လှည့်၍ မထွက်ခွာနိုင်သည်ကို နာကျည်းကာ ပို၍ပင် တင်းမာပြီး စိတ်မသက်မသာခံစားရသည်။  သို့သော် သူသည် တံခါးဝအပေါက်သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်၍ ရှောင်လွှဲလို့မရနိုင်​တော့ပေ။