💜*＊✿❀Stories 2❀✿＊*💜

Hoseok

-Y/N! Widziałaś może mój telefon!? - krzyknął Hoseok stojący na środku naszego pokoju i ze zdenerwowaniem szukał zaginionej rzeczy.

- Powinien leżeć w łazience, ostatnio słuchałeś tam piosenek! - zaśmiałam z nie ogarnięcia mojego chłopaka.

- Nie ma go! - znów krzyknął i tym razem nie mogąc znieść ciągłego przeszkadzania mi i mojej siostrze w rozmowie wstałam z miejsca i ruszyłam na górę.

- Wybacz, ale muszę mu pomóc, bo nie da nam porozmawiać - uśmiechnęłam się przepraszająco i ruszyłam na górę do krzątającego się Hobiego. Weszłam na piętro i napotkałam chłopaka.

- Gdzie szukałeś? - zapytałam, aby widzieć gdzie poszukać, bo znając jego nie przejrzał dokładnie wszystkich miejsc.

- W łazience, u nas w pokoju, w garderobie - wymienił, a ja przytaknęłam i ruszyłam szukać. Po niespełna 5 minutach usłyszałam krzyk Hoseoka.

- Znalazłem! - krzyknął szczęśliwy po czym usłyszałam jak zbiega na dół po schodach.

- Dobra będę leciał do zobaczenia kochanie! - wykrzyczał na poczekaniu, po czym podbiegł do "mnie" pocałował przelotnie w usta i pobiegł do przedpokoju, aby szybko założyć buty, lecz zanim wyszedł z domu przybiegł z powrotem.

- A zapomniałem podziękować za pomoc - wyszczerzył zęby i chciał się odwrócić, żeby iść ale zauważył jak prawdziwa ja schodzę na dół i dopiero zorientował się, że pocałował moją siostrę.

- O kurwa! Przepraszam cię! Jezu zapomniałem, że jesteś u nas! - krzyknął spanikowany.

- Co się stało, że ją przepraszasz? - zadałam pytanie zdziwiona wyzwaniem Hobiego.

- Pocałowałem ją! Ale nie wiedziałem, że to nie ty! Zapomniałem, że przyszła dziś do nas! - zaniepokoił się, że mu nie wierzę i padł przede mną na kolana i złożył ręce do modlitwy, przepraszając mnie.

- Nie wygłupiaj się, wstawaj - poprosiłam go z uśmiechem. Chłopak jeszcze raz mnie przeprosił i spuścił głowę patrząc na swoje buty.

- Słońce nie denerwuj się już, po prostu następnym razem jak będzie u nas Jisoo upewnij się, że to ona, a nie ja - zaśmiałam się i widać było, że Hoseok się uspokoił.