💜*＊✿❀Stories 2❀✿＊*💜

Jimin

- Tak, tak jeszcze trochę i wygram! - krzyknęłam ekscytując się gra w która grałam i nawet nie zwracałam uwagi na to co się dzieje do okoła, a nawet tego że Jimin miał już ewidentnie dość tego że go ignoruje i cały czas gram w grę, bo właśnie szybko podniósł się z łóżka i szybkim krokiem ruszył w moja stronę by po chwili wyłączyć mi komputer z kontaktu, wtedy jeszcze nie wiedziałam czy to była sprawka i krzyknęłam na cały głos: - No kurwa, co jest!? - wrzasnęłam i wtedy poczułam jak mój fotel zostaje obrócony w stronę sprawcy. Popatrzyłam na niego zdziwiona a zarazem przestraszona widząc wściekłą minę Jimina.

- J-jimin, co jest, czemu wyłączyłeś mi komputer? -zapytałam chłopak który natychmiast mnie podniósł i zaniósł na łóżko na które mnie szybko rzucił i usiadł na mnie okrakiem trzymając moje ręce w górze.

- Co jest? Co jest!? Jeszcze się pytasz, cały dzień siedzisz i grasz, nawet nie odpowiadasz na moje pytania i masz wszystko w dupie! A na dodatek jeszcze przeklinasz, od dziś masz zakaz używania komputera, mam dość tego jak się zachowujesz! - krzyknął i wstał ze mnie idąc na dół cały wwściekły.

Dopiero do mnie dotarło jak się zachowałam więc prędko wstałam i pobiegłam na dół do Jimina który stał w kuchni i coś robił, szybko wcisnęłam się przed niego i mocno w niego wtuliłam w geście przepraszającym, ku mojemu zdziwieniu chłopak oddał gest i przytulił mnie do siebie.

- Jiminie przepraszam, nie wiedziałam że tak to wyjdzie, za bardzo się wciągnęłam, obiecuję że już nie będę w to grać, nie chce abyś był zły na mnie ani smutny z mojego powodu, już nie będę, przepraszam, kocham cię. - dodałam i mocniej się w niego wtuliłam żałując mojego zachowania. Poczułam jak chłopak się uśmiecha i całuje w głowę, szybko siebie niego i pocałowałam w usta.

- Dobrze wybaczę Ci, ale pod jednym warunkiem... - powiedział i uśmiechnął się cwanie a ja wiedziałam o co chodzi więc szybko się zgodziłam i pocałował na zgodę.