Jeon Jeongguk|imagine

▪10▪

⇝ucieczka przed fotografami⇜

__________

Od waszego ostatniego spotkania minął tydzień. Przez ten czas sporo myślałaś o tym, co łączy cię z Jungkookiem i doszłaś do wniosku, że to na pewno tylko przyjaźń, a tamte przemyślenia spowodowane były brakiem własnego chłopaka. I chociaż wszystko sobie wyjaśniłaś, to i tak od czasu do czasu przyłapywałaś się na myśleniu o przyjacielu w inny sposób.

Dzisiaj wreszcie mogłaś spotkać się z Kookiem, który przez ostanie 7 dni zawalony był treningami i sesjami zdjęciowymi, zapowiadającymi nowy album. Właśnie zmierzałaś do waszej ulubionej kawiarni, kiedy znienacka ktoś zasłonił ci dłońmi oczy, na co podskoczyłaś.

- Zgadnij kto to – wyszeptał przy twoim uchu.

Od razu rozpoznałaś ten głos i perfumy, których zapach mogłabyś wdychać już zawsze, jednak postanowiłaś podpuścić chłopaka za to, że cię wystraszył.

- Jinhwan? – wymówiłaś pierwsze lepsze imię, będąc ciekawą reakcji chłopaka.

- Jaki Jinhwan? – Odwrócił cię w swoją stronę. Jego wyraz twarzy był poważny jak nigdy, a głos tak oschły, że aż przeszły cię dreszcze.

- Mój kolega, zresztą nieważne – starałaś się nie wybuchnąć śmiechem.

- Jaki kolega? – czyżby był zazdrosny?

- Z uczelni, nie znasz... - zagryzłaś wargę i spojrzałaś na swoje buty, czując jak się uśmiechasz.

- [I/T] – widząc jego minę nie wytrzymałaś i parsknęłaś.

- Oj, no żartuję, masz nauczkę za straszenie mnie.

- Ja ci dam żarty – podszedł do ciebie na niebezpieczną odległość z diabelskim uśmieszkiem.

- Jun... - nie dokończyłaś słysząc dźwięk robionego zdjęcia.

Chłopak rozejrzał się dookoła i zatrzymał wzrok na jednym samochodzie. Odwrócił się ponownie do ciebie i założył ci kaptur na głowę.

- Co się dzieje? – zapytałaś próbując się wychylić zza pleców Kooka, ale ten ci na to nie pozwolił. Chwycił cię za rękę i szybkim krokiem zwrócił się w tylko mu znanym kierunku.

- Robią nam zdjęcia, nie rozglądaj się na boki.

Nic już nie mówiłaś, tylko przyspieszyłaś kroku kierując się za przyjacielem. Po chwili skręciliście w wąską uliczkę i weszliście do jakieś kawiarni.

- Usiądź tam – wskazał na najbardziej zakryty stolik, do którego podeszłaś. Parę minut później dołączył do ciebie chłopak.

- Proszę – postawił przed tobą gorącą czekoladę i kawałek sernika – i przepraszam.

- Za co?

- Za te zdjęcia – dłubał łyżeczką w cieście bojąc spojrzeć ci w oczy.

- Przecież to nie twoja wina – złapałaś jego dłoń i pogładziłaś kciukiem jej wierzch.

- Mogłem bardziej uważać, nie chcę żebyś miała problemy – spojrzał ci w oczy.

- Mnie nic nie będzie, bardziej obawiam się, że to ty możesz mieć nieprzyjemności przeze mnie – spuściłaś wzrok na wasze splecione palce.

- Nawet tak nie myśl! Nawet jeśli te zdjęcia trafią do Internetu, to sobie poradzimy... razem – przyłożył twoją dłoń do swoich ust i ją ucałował.

_________