Jeon Jeongguk|imagine

▪9▪

⇝niepokojące myśli⇜

___________

- I jak ci idzie? – zapytałaś wchodząc do pokoju, gdzie przy biurku siedział Jungkook.

- Fatalnie – rzucił długopisem o blat i przetarł oczy ręką – jak tak dalej pójdzie, to oddam im pustą kartkę.

- Hej, gdzie jest ten Jungkook, który nigdy się nie poddaje? – podeszłaś do niego i go przytuliłaś.

Chłopak już od kilku dni żył pod ogromną presją i ze strony menadżera, i zespołu. Wszyscy oczekiwali od niego utworu, który miałby się znaleźć na nowej płycie, jednak im więcej słyszał pytań jak mu idzie praca, tym bardziej się stresował i nie mógł wymyślić czegoś, co byłoby na tyle dobre, żeby mogło znaleźć na płycie.

- Dziękuję [T/I].

- Za co? – spojrzałaś na niego zdziwiona.

- Za wszystko. Za to, że mi pomagasz, wspierasz, po prostu jesteś. Nie wiem jakbym dał sobie radę bez ciebie.

- Od tego są przyjaciele – nie wiesz czemu, ale poczułaś się dziwnie wypowiadając te słowa, chłopak też jakby się spiął i cicho westchnął. Szybko odsunęłaś się od niego i odchrząknęłaś nerwowo - to ja już pójdę, pracuj dalej. 

- Jasne, jak skończę to może obejrzymy coś razem?

- Pewnie - posłałaś w jego stronę niewyraźny uśmiech i wyszłaś.

✻

Siedziałaś w salonie oglądając powtórkę jakieś dramy, na której kompletnie nie byłaś skupiona. Twoje myśli cały czas zaprzątał Jungkook. Czyżbyś zaczęła coś do niego czuć? Nie, to nie możliwe... on jest twoim przyjacielem i to najlepszym...jest jak brat. Próbowałaś odgonić myśli o chłopaku, co nie było łatwym zadaniem. Co jakiś czas napadał cię pomysł, żeby pójść do niego i sprawdzić jak mu idzie, ale bałaś się, że możesz mu przeszkodzić, więc nie wiedząc co ze sobą zrobić pozostałaś na kanapie, wpatrując się tępo w ekran telewizora.

- [Z/T/I] – usłyszałaś jego głos, przez co otrząsnęłaś się z transu i zwróciłaś spojrzenie ku niemu.

- Co jest?

- Skończyłem... chyba nareszcie znalazłem swoją inspirację – uśmiechnął się tajemniczo i położył głowę na twoim ramieniu.

- I tak po prostu mi o tym mówisz?! Pokaż – odsunęłaś się od niego i usiadłaś naprzeciwko.

- To niespodzianka, powiem ci tylko, że zadedykowałem tę piosenkę tobie – pocałował cię w policzek, a ciebie znowu napadły te niedorzeczne myśli.

-Al... ehhh, no dobra – odwróciłaś się w stronę telewizora, nie wiedząc co powiedzieć, nie chciałaś też, żeby zobaczył twoje czerwone policzki.

- To co, pizza? – objął cię ramieniem i wyciągnął telefon.

W ramach odpowiedzi mruknęłaś tylko, nie potrafiąc wydusić z siebie żadnego słowa. Obecność chłopaka w tamtym momencie była ci bardzo potrzeba, ale też dziwnie pesząca. Czy tak wygląda zakochanie? Nie, nie, nie! Przecież nie mogłaś zakochać się w przyjacielu. Właśnie Jungkook to przyjaciel i niech nim zostanie. Tylko na jak długo...

___________