စစ်နတ်ဘုရားရဲ့ချစ်လှစွာသော ဝမ်ဖေး
I’ll Be the Male Lead’s Sister-in-Law
Chapter 111
Translated by Utopia
“အစတုန်းကတော့ ကိုယ်လည်း ပြောင်းလဲချင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်တော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက်တော့တယ်။ တကယ်လို့ ကိုယ်သာ သူ့အကြံအတိုင်း လိုက်လုပ်ခဲ့ရင် ဘာကောင်မှတောင် ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်က ကိုယ်ပဲ၊ သူတို့တွေ ကိုယ့်ကို မကျေနပ်ဘူးဆို သူတို့ကြိုက်တဲ့ပုံစံ သူတို့ပဲ ပြောင်းနေလိုက်လေ၊ အဲ့တာက ကိုယ်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ။ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့နေတတ်တာလည်း သူ့ပုံစံနဲ့သူပဲ၊ ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်း နေတတ်တာကလည်း သူ့ပုံစံနဲ့သူပဲ၊ စဉ်းစားချင့်ချိန်တတ်တာလည်း သူ့ပုံစံနဲ့သူပဲ၊ လက်ရှိအချိန်ကိုပဲ တန်ဖိုးထားဖြတ်သန်းတာကလည်း သူ့ပုံစံနဲ့ သူပဲ။ ကိုယ့်ရွေးချယ်မှုကိုယ် နောင်တမရသ၍ ဘာမှ သူများနဲ့ နှိုင်းယှဉ်နေစရာ မလိုဘူး”
သူမကို တကယ် ကျက်သရေရှိရှိ မနေတတ်ဘူး၊ အဆင့်အတန်းရှိရှိ မနေတတ်ဘူး၊ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့မနေတတ်ဘူးလို့ အမြဲ အပြောခံခဲ့ရတာ ဖြစ်တယ်။ သူမ အသက်ရှင်ဖို့ ရုန်းကန်နေရတာမှန်းသိပေမဲ့ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သံသယဝင်လာတယ်။ သူမက ကျန်းမင်ဝေ့လောက် အဆင့်အတန်းမြင့်ပြီး ကျက်သရေရှိတဲ့သူ မဟုတ်ဘူးလို့တောင် ခံစားလာရတယ်။ ကျန်းအိမ်တော်က အစေခံတွေက သူမကို အနေအထိုင် ကြမ်းတမ်းတယ်ဆိုပြီး နောက်ကွယ်မှာ လှောင်ရယ်ကြတယ်။ သူမ ဘယ်ဘဝကလာတယ်ဆိုတာကို မရှက်ပေမဲ့လည်း သူတို့ပြောသလိုပဲဆိုတာတော့ ဟုတ်ပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ရှဲ့ရွှမ်းချန်လို တော်ဝင်မျိုးနွယ်မှာ မွေးဖွားလာတဲ့သူမှာလည်း ဒီလိုခံစားချက်ရှိလိမ့်မယ်လို့ မုမင်ထန် မထင်ထားခဲ့ဘူး။ ရှဲ့ရွှမ်းချန်ရဲ့ ဘေးတိုက်မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း သူမ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောလာတယ်။
“ကျွန်မက ဆင်းရဲနိမ့်ကျတဲ့ မိသားစုကလာလို့ ပွဲလမ်းသဘင်ရှိရင် ခေါ်သွားရမှာ ရှက်လားဟင်”
“ဟင့်အင်း” ရှဲ့ရွှမ်းချန်က သူမကို ထူးဆန်းတဲ့ပုံနဲ့ ကြည့်လာတယ်။ “မင်းကို ခေါ်သွားရမှာ ရှက်စရာကောင်းလား မကောင်းလား၊ မင်းက တော်လား မတော်လားက လူပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ်။ ဘယ်မိသားစုက မွေးလာလဲအပေါ် မမူတည်ဘူး။ ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့မိသားစုက မွေးလာပေမဲ့ သစ္စာရှိပြီး အလုပ်ကြိုးစားတဲ့သူတွေ စစ်တပ်ထဲမှာ အများကြီးပဲ။ အဲ့လိုပဲ ကိုယ်နဲ့ ငယ်ငယ်က ကစားဖော်တွေထဲ ဘဝကို ရေစုန်မျောပြီး အလဟဿနေတဲ့သူတွေလည်း အများကြီးပဲ။ အကောင်းအဆိုး ခွဲခြားနိုင်ပြီး စိတ်ဓာတ်ကောင်းရှိတဲ့သူက ကျက်သရေ အရှိဆုံးပဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျေနပ်သ၍ ဆင်းဆင်းရဲရဲ မွေးလာလား ချမ်းချမ်းသာသာ မွေးလာလားက ဘာမှအရေးမကြီးဘူး”
