Harry i Ginny - Czy ich miłość pokona wszystkie problemy?

139. Świąteczny obiad

Zatrzymali się dopiero w głównym korytarzu. Kingsley pierwszy przerwał ciszę.

- Jesteś pewny tego śmierciożercy?

Harry w milczeniu nacisnął przycisk przywołujący windę.

- Nie.

- Ale mu ufasz – stwierdził minister. – Wiesz, że to może źle się skończyć? Wystarczy przypomnieć sobie Snape'a.

- Wiem – przyznał Harry. Wsiedli razem do windy. Kingsley nacisnął guzik z numerem osiem a Harry mówił dalej. – Nie musisz mi przypominać. Nadal czuję wyrzuty sumienia, mimo że minęło już tyle lat. To przeze mnie Voldemort go zabił, choć wszyscy myślą inaczej. I nie ufam nikomu, oprócz własnej rodziny – warknął na koniec.

Kingsley pokiwał głową, nie komentując jego słów. Resztę drogi przejechali w ciszy.

- Atrium – oznajmił kobiecy głos i obaj wyszli.

- Teraz pozostaje kwestia tej ucieczki z Azkabanu – zauważył Shacklebolt, gdy zmierzali w stronę kominków.

- Cholera! – syknął Harry i odwrócił się z zamiarem powrotu do Biura. – Zapomniałem! – wykrzyknął.

Minister chwycił go za ramię.

- Harry, daj spokój. Tym na razie zajmie się ktoś inny a opinię publiczną powiadomię osobiście dzisiaj po południu, wydając oświadczenie dla prasy. Natomiast ty powinieneś odpocząć ze swoją rodziną. Im też należy się coś od ciebie, nie uważasz?

- A tamci będą hasać sobie na wolności, tak? – warknął Harry. – Zwariowałeś?

- Nie, Harry. Zamierzam przeprowadzić dokładne śledztwo w tej sprawie. Przed twoim przyjściem rozmawiałem na ten temat z Gawainem, który zgodził się ze mną. Będziesz odpowiedzialny za ten projekt. Po świętach – powiedział, patrząc srogo na Harry'ego, który, sądząc po minie, chciał zacząć od razu – zbierzesz kilku aurorów, którym najbardziej ufasz, a przynajmniej na nich polegasz, i wspólnie stworzycie raport o wszystkim, co dotyczy śmierciożerców. Przekażesz go potem mnie i będziesz odpowiadał za wszystko przede mną.

- W porządku – zgodził się Harry, kiwając głową. – A co z...

- Od dzisiaj – kontynuował Kingsley – będziesz też otrzymywał wszystkie wiadomości dotyczące wszelkiej aktywności śmierciożerców w naszym świecie i w świecie mugolskim, żebyś był na bieżąco.

- Wspaniale.

- A teraz... – Shacklebolt zawahał się chwilę, po czym uśmiechnął – myślisz, że Molly będzie na ciebie zła, jeśli przyjdę z tobą do Nory? Zawsze uwielbiałem jej klopsiki...

Mężczyzna rozmarzył się na chwilę. Harry roześmiał się serdecznie i uderzył go dość mocno w plecy.

- Biorąc pod uwagę całą rodzinę Weasleyów, która pewnie siada właśnie do obiadu, to musimy się pospieszyć, żeby coś dla nas starczyło.

------

Ginny, gdy tylko weszła do sypialni, położyła się na łóżku, by zaczekać aż przejdą jej mdłości. Niestety natychmiast dopadły ją niechciane myśli o Harrym i ostatnich wydarzeniach. Całą siłą woli wróciła myślami do dzisiejszego ranka, kiedy patrzyła na swojego synka, zabawianego przez Freda i George'a. Mały był taki szczęśliwy. To co, że potem tak płakał? Ma dopiero pięć miesięcy i tylko w ten sposób może się z nami porozumieć, powiedziała sobie w myślach. Może był głodny? Albo miał mokro? A może rzeczywiście się wystraszył swoich wujków? Co takiego zrobili mu bliźniacy? Czy dobrze zrobiła, że była taka ostra? Sądząc po ich minach raczej sobie na to zasłużyli.