ဆရာဇာမဏီရေးသားသော ဂမ္ဘီရဆန်းကြယ်ပရလောက၀တ္ထုများပေါင်းချုပ်(ခွင့်ပြုချက်ရပြီး)

အခန်း ၇

အပိုင်း (၇)

          ထင်လင်း အိမ်ထဲမှအပြင်သွားရန်ထွက်
လာခဲ့သည်။ အိမ်အပြင်အပန်းဖြေတဲကလေး၌
အိမ်ကို ကျောပေးကာ ငြိမ်သက်စွာထိုင်နေသော
ညီမဖြစ်သူ သရဖူ၏ကျောပြင်အား ပြုံး၍ကြည့်
လိုက်မိသည်။သရဖူတစ်ယောက်တည်းအတွေး
နယ်ချဲ့နေပုံရပါ၏။
          သူ၏ဘဝအတွက်အရေးအပါဆုံးအစိတ်
အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သော ညီမဖြစ်သူသရဖူအား ငယ်
စဉ်ကပင်အရာရာ အလျှော့ပေးအလိုလိုက်
ခဲ့မိသည်။ သရဖူကလည်း ဒါကိုသိသဖြင့်အကို
ဖြစ်သူထင်လင်းအပေါ်ယခုတိုင် နွဲ့ဆိုးဆိုးနေဆဲ
ပင်ဖြစ်သည်။         

       ထင်လင်းသရဖူ့ကိုစချင်လာ သည်နှင့်သူမ
အနောက်သို့ တိတ်တိတ်လေးသွားကာ သရဖူ့ ပုခုံး
ကို ဆက်ကနဲဆုတ်ကိုင်လိုက်ရင်းအော်လိုက်
မိသည်။

           "ဟိတ်..."

            "အ!......"

            သရဖူ ရုတ်တရက်ပျော့ခွေသွားပြီး ထိုင်
နေသော ခုံပေါ်မှ အရုပ်ကြိုးပြတ်ပြုတ်ကျတော့
သည်။ နှလုံးရောဂါရှိသူမို့ ရုတ်တရက် ထိတ်
လန့်မှုဒဏ်ကိုမခံနိုင်ဘဲရှော့ဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်၏။
          
          " ဟာ!...ညီမလေး...."

           ထင်လင်း ယခုမှထိတ်လန့်တကြားဖြင့်
ညီမဖြစ်သူ အကျမနာစေရန်ထိန်း၍ခုံမှအောက်
သို့ချပေးလိုက်၏။သရဖူ၏လက်ဖျားများရုတ်
တရက်အေးစက်သွားသောကြောင့် ထင်လင်း အ
လွန်ထိတ်လန့်သွားမိသည်။ စနောက်မိသော သူ့
ကိုယ်သူလည်းအပြစ်တင်မိတော့သည်။

          " ညီမလေး...ညီမလေး....သတိထားပါဦး
....ကိုကြီးတောင်းပန်ပါတယ်....ညီမလေး...."

         စက္ကန့်၃၀ လောက်ကြာမှ သရဖူ တဖြည်း
ဖြည်း ပြန်လှုပ်ရှားလာပြီး မျက်လွှာတို့ဖြည်းညှင်း
စွာပြန်ပွင့်လာ၏။ထင်လင်းလည်း ယခုမှသက်ပြင်းချ
နိုင်တော့သည်။

           "ညီမလေး..."

           "အင်း....ဟင်း...အကိုကြီး... ညီမလေး
ဘာဖြစ်သွားတာလဲဟင်..."

          "အကိုကြီးဆရာဝန်ဖြစ်နေပြီး သတိလက်
လွတ်ဖြစ်သွားတယ်ညီမလေးရယ်...အကိုကြီး
ညီမလေးကို လန့်အောင်စလိုက်မိတယ်...
          ညီမလေးအခုဘယ်လိုနေသေးလဲ..."