Angel Dust jako najlepsza dziwka w Piekle oraz pupilek Valentino otrzymuje bardzo interesujące zlecenie od swojego szefa. Ma uwieść oraz zdobyć zaufanie słynnego Radiowego Demona, który ostatnio ośmieszył swoich wrogów na antenie. To łatwe, prawda...
ANGEL: Posmutniałem przez przesranie sytuacji. Jedyne co mogłem robić na ten moment to pilnować by Alastor nie dowiedział się prawdy i myśleć jak się wykręcić z tego przeklętego układu. Vox dużo ryzykował, kiedy kazał mi zabić Alastora. Gdybym go posłuchał, straciłby możliwość władzy nad radiem, więc musiał być pewny że nie współpracuję z nimi. Nie pomylił się i dlatego muszę być ostrożny. Wtedy prawie poderżnął mi gardło... Przeszedł mnie dreszcz na wspomnienie ostrza na gardle. Gdybym zginął, nic dalej by mnie nie czekało. To byłby koniec ostateczny. Mój i zapewne Alastora, bo Valentino wykorzystałby złamane serce Demona i pozbyłby się też jego. Nie chciałem być odpowiedzialny za jego koniec. W ogóle nie chciałem żeby cokolwiek mu się stało, ale gdybym ponosił za to winę, nigdy bym sobie tego nie wybaczył. W pewnym momencie poczułem jak ktoś głaszcze mnie po włosach. Podniosłem głowę i zobaczyłem Alastora, który mi się przygląda. Widząc go, moją twarz rozjaśnił uśmiech. -Dzień dobry, Najdroższy. -Jeśli każdy poranek będzie taki, zacznę wątpić że jestem w Piekle...-Przybliżyłem się do niego i pocałowałem namiętnie. Mężczyzna to pogłębił i zamknął oczy. Rozkoszowaliśmy się tym pocałunkiem, a ja czułem że Overlord jest naprawdę szczęśliwy. I miałem szczerą nadzieję że nic tego nie zniszczy...
Tymczasem Ramcia:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
