We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Five

Aan het eind van de dag kreeg ik van een meisje de mededeling dat Dumbledore me wilde spreken. Ik vroeg me af waarom dat was, maar ik kon zo al drie redenen bedenken. Ik liep naar het kantoor, gaf het wachtwoord aan de waterspuwer en liep naar binnen. Ik boog voor Dumbledore. De vorige keer was ik dat vergeten, maar ik hoorde dat natuurlijk wel te doen. Respect, galmde de stem van Lucius door mijn hoofd.

'Ga zitten, Elena,' zei Dumbledore vriendelijk. 'Je hoeft echt niet voor me te buigen. Zoals ik gehoord heb, ben je een bijna net zo begaafde heks als dat ik een begaafde tovenaar ben.'

'Dat is een ontzettend groot compliment,' zei ik glimlachend.

Dumbledore lachte, maar zijn gezicht werd ernstiger.

'Ik vermoed dat ik weet wie jij bent. Jouw uitzonderlijke tovertalent, lijkend op jouw vader toen hij zo jong was als jij bent, iemand die plotseling op de stoep staat moederziel alleen. Jouw achternaam is Riddle. Onderbreek me als het onjuist is.'

Ik zei niets en keek Dumbledore niet meer aan. Ik staarde naar mijn knieën.

'Je hoeft je niet schuldig te voelen,' zei Dumbledore. 'Ik begrijp dat het lastig is om je identiteit te onthullen, zeker in jouw geval.'

'Ik wilde het u vertellen, echt waar professor, maar ik wilde wachten. Wachten totdat ik zeker wist dat u me aardig vond.'

'Ik vind je aardig,' zei Dumbledore. 'Sterker nog, ik vind jou een ontzettend dapper en beleefd kind.'

'Dat is lief.'

'Toch zou ik je willen vragen wat de ware toedracht is dat je hier bent. Heb ik het recht dat te weten?'

Ik knikte.

'Word alstublieft niet boos. Ik bedoel het goed.'

'Ik word niet boos,' stelde Dumbledore me gerust.

Ik zuchtte.

'Ik ben ontzettend gemarteld en vernederd geweest de laatste tijd. Ik moest iemand martelen en vermoorden van vader, als verjaardagscadeau. Ik kon het niet, professor.'

'Ik begrijp het. Ga verder.'

'Ik zou de rest van mijn leven behandeld worden als slaaf of ik zou vermoord worden als ik de tweede poging ook weigerde. Ik bedacht een plan. Een plan dat me weghield van vader en de Malfoys. Ik zei dat ik naar Hogwarts ging en dat ik u nauwlettend in de gaten zou houden. Ik ben nooit van plan geweest dit echt te doen, ik wilde alleen zo graag weg daar.'

Dumbledore knikte.

'Weet je, ik ben enigszins opgelucht. Je had ook voor kunnen stellen mij te vermoorden, bijvoorbeeld.'

'Nee, dat zou ik nooit doen. Het maakt niet uit hoe lang ik dan opgesloten word of word gemarteld, ik zou u nooit vermoorden.'

'Dat getuigt lef, Elena. Wat heb jij een lef. Ik ben je dankbaar dat je me dit vertelt en ik zou je graag willen helpen.'

'Bedankt, professor. Ik heb alleen een vraagje: kunt u dit alstublieft niet doorvertellen aan iemand? Ik wil die ellende nog even bewaren.'

'Weet helemaal niemand het, van jouw dubbelspel?'

Ik schudde mijn hoofd.

'Draco en Snape denken dat ik een act speel. Dat ik expres in Gryffindor zit en dat ik expres vrienden word met Harry, Ron en Hermione om dichter bij u te komen.'

'Heeft Severus geen vermoeden?'

'Weet ik niet,' zei ik. 'Hij haat me in ieder geval. Hij trok twintig punten van van Gryffindor toen Draco me aanviel en ik enkel de spreuken afwees.'

'Dat heb ik inderdaad gehoord,' zei Dumbledore ernstig. 'Waarom deed hij dat?'

'Ik legde hem uit dat het allemaal een act was, maar dat geloofde hij niet. Toen zei ik dat hij een idioot was en toen viel hij me aan. Crucio, Sectumsempra, Impedimenta, ik schrok ervan dat hij ze kende, maar de uitvoering was belabberd.'

'Toch is spreuken afwijzen lastiger dan gedacht,' zei Dumbledore.

'Ik vind het juist makkelijk,' zei ik. 'Liever dat dan terugvechten. Helemaal tegen mijn eigen halfbroertje.'

'Dat begrijp ik. Ik heb nog een laatste vraag en daarna mag je lekker uitrusten van je eerste dag.'

'Nou, dat uitrusten denk ik niet. Ik mag vanavond lekker nablijven bij professor Snape. Maar stel uw vraag, professor.'

'Als de oorlog begint, aan welke kant sta jij dan?'

'Deze,' zei ik meteen.

'Goed. Dan krijg jij privéles van mij en dan zal ik je de allermoeilijkste spreuken leren.'

'Dat lijkt me geweldig!' zei ik blij.

'Je krijgt een bericht als het zover is. Goed?'

Ik knikte en stond op.

'Ik vind het fijn dat ik u kan vertrouwen, professor.'

'Altijd,' zei Dumbledore. 'Ik zou trouwens je vrienden ook in vertrouwen nemen. Ik weet zeker dat ze je kunnen helpen.'

'Ik ken ze pas net,' zei ik. 'Ik ben bang ik ze verlies.'

'Als jij ze verliest door dit, zijn ze geen echte vrienden, Elena. Sterkte met het nablijven. Ik hoop niet dat Severus je lang laat zitten.'

Ik knikte en glimlachte.

'Bedankt voor alles.'

Ik deed de deur open, gaf Dumbledore een laatste buiging en liep naar buiten.