We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Twenty-five

Harry kwam achter me aan, maar ik wilde eigenlijk even alleen zijn.
'Harry, het spijt me - maar ik wil even alleen zijn.'
Harry pakte me vast.
'Ik hoop dat je niets gelooft van hetgeen dat Pansy jou heeft wijsgemaakt. Ik ben er altijd voor je en ik hoop dat je beseft dat ik echt niet de enige ben.'
Hij drukte zijn lippen op die van mij. Ik glimlachte naar hem.
'Ik houd van je, Harry.' Ik kneep in zijn hand. 'Maar je moet gaan. Snape wordt laaiend.'
'Denk je echt dat Snape mij iets kan schelen? Jij bent veel belangrijker voor me.'
Ik glimlachte.
'Het komt goed. Ga maar. Ik ga zo naar Snape.'
Ik duwde hem richting het lokaal en ik ging zelf tegen het muurtje zitten dicht bij het lokaal. Tranen verschenen, maar ik probeerde ze te beheersen. Ik wist niet waarom ik huilde. Pansy's opmerking deed me eerlijk gezegd niet zoveel, maar het was wel de aanleiding. Dat Snape me zo behandelde, dat was een van de oorzaken, zeker. Hij had nog zo beloofd om het niet te doen. En Lucius natuurlijk, met Draco erbij. Een samenloop van omstandigheden. Wat zou ik graag een fijn leven willen leiden, zonder al die geheimen en martelingen.

De bel ging en de leerlingen kwamen het lokaal uit. Ik wachtte tot het lokaal helemaal leeg was, maar ving gelukkig een glimp op van Pansy, die een erg boze Snape voor haar had staan. Toen zij uiteindelijk ook het lokaal had verlaten, na mij natuurlijk woedend te hebben aangekeken, liep ik naar binnen. Snape liep naar me toe en pakte mijn hand vast.
'Het spijt me,' fluisterde hij. 'Het spijt me zo, Elena.'
'Het was mijn schuld,' zei ik. 'Ik had niet tegen haar aan moeten duwen met mijn elleboog. Zeker niet bij deze drank, dat kon gruwelijk misgaan. Waar het mij om gaat, is dat u mij zo vreselijk behandelt in de les. Ja, u beoordeelt zoals het moet, maar het gedrag buiten school en in de les is compleet anders en dat vind ik verwarrend.'
'Dat begrijp ik, maar ik vind het lastig. De Slytherin's mogen niets weten.'
'Behandel mij in uw les dan gewoon als alle andere Gryffindors. Dat zou ik al een stuk fijner vinden, professor.'
'Ik zal het proberen, Elena.'
'Moet ik nog nablijven?' vroeg ik weifelend.
'Jazeker. Zaterdagochtend om acht uur.'
Ik glimlachte.
'Ik had ook niet moeten lachen. Het was zo stom van me.'
Snape knikte.
'Maar het is allemaal goedgekomen.'
Ik knikte.
'Kunt u een briefje schrijven? Ik ben te laat bij McGonagall en aangezien ze vast zal reageren dat ik een tekort aan verantwoordelijkheid heb...'
Snape glimlachte en schreef een briefje op een stukje perkament dat op zijn bureau lag. Ik las het en knikte.Elena is te laat omdat ik een persoonlijk gesprek met haar had. Ondertekend: Severus Snape.
Ik verliet het kantoor.

De volgende dagen waren eigenlijk wel fijn. De leraren beseften allemaal dat ik mijn tijd verdeed in de lessen. Ik had altijd al het huiswerk gemaakt en de praktijkopdrachten waren ook erg makkelijk voor me. Ik wist niet precies hoe het kwam, want sommige dingen van Herbology had ik bijvoorbeeld nog nooit gedaan, maar ik was een sterke, slimme heks en na enige oefening, lukte het mij als de beste om iets te doen.
De lessen werden facultatief voor mij, maar ik ging eigenlijk wel altijd erheen. Ik kreeg dan extra opdrachten of moeilijkere stof. Ik genoot ervan om me te verdiepen in dingen. Transfigurations was een van mijn lievelingsvakken. Ik had het boek van Dumbledore altijd mee naar de lessen en bekeek aandachtig de stof. Ik vond het geweldig.
Potions was beter geworden. Snape deed extreem zijn best om mij goed te behandelen en ik bleef vooral op de achtergrond in zijn lessen. Ik mocht niet naast Harry zitten, maar ik zat alleen achterin. Dat vond ik een fijn plekje, want ik kon mijn eigen ding doen, ik had geen last van Pansy en Snape ergerde zich niet aan me. Lupin had erg veel lof voor me. Hij vond mij geweldig en dat liet hij ook duidelijk merken door veel punten op te tellen voor Gryffindor. Ik maakte uitgebreide werkstukken over weerwolven, vampieren en elfen, die hij allemaal geweldig vond. Ik verveelde me niet meer in de lessen en ik deed daardoor ook minder dingen die niet mochten. Pansy negeerde ik volkomen, net als Draco en Harry en ik brachten bijna elke avond met elkaar door. Soms pakten we de Invisibility Cloak en gingen we op pad (Harry had zich erover heen gezet dat Sirius Black niet zomaar in het kasteel kon komen) naar verschillende mooie plekjes. Ik genoot van ieder moment met hem want ik wist dat er ooit een eind aan zou komen.
De bijlesgroep was een enorm succes. Snape zei elke week tegen enkele leerlingen dat ze extra lessen nodig hadden en ik gaf ze dan vaak in een groep, maar toch individueel les. Het ging erg goed, zelfs met de ongehoorzame kinderen. Snape vond me geweldig. Ik kreeg vaak complimentjes van hem na afloop. Dat vond ik erg lief.
We hadden een fijne relatie opgebouwd buiten de lessen om en ik had daardoor echt het gevoel dat ik hem kon vertrouwen.