We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Thirty-three

Het was vroeg. Half zeven om precies te zijn. Ik ging me rustig omkleden en douchen en om kwart over zeven zat ik aan de ontbijttafel te eten. De meesten mensen kwamen om kwart voor acht aan huppelen, dus ik was erg vroeg. Dumbledore kwam binnenlopen toen ik net mijn broodje op een onsmakelijke manier naar binnen bracht. Het was niet expres, maar de jam viel er aan de onderkant uit, waardoor ik dat aflikte. Ik schaamde me dood. Dumbledore lachte hoofdschuddend en legde bij wijze van het-geeft-niet, zijn hand op mijn schouder. Toen ik klaar was met mijn gênante ontbijt, liep ik terug naar de common room, waar ik mijn warmere jas en mijn toverstok pakte. Ik sprak Invisibilitatem uit om mezelf en liep weg. Wat was het heerlijk om zonder aangekeken of aangesproken te worden door het kasteel rond te dwalen. Ik vond mijn weg naar de uitgang van Hogwarts en liep een stukje. Eerst naar Hogsmeade en toen naar een redelijk goed bedekte grot een eind buiten Hogsmeade. Ik verbrak mijn camoeflagespreuk en pakte mijn toverstok. Ik was bang, maar liep zonder aarzeling de grot binnen. Ik schrok, het was een hond. Hij veranderde al snel in een mens. Een echt mens. Ik keek naar zijn gezicht en verafschuwde hem. Sirius Black. Ik trok mijn toverstok en keek hem woedend aan.
'Wat wil je? Me vermoorden?!' riep ik. 'Heb nog maar geduld want het zal niet lang duren voordat diegene die jij dient, het doet.'
Sirius ontblootte zijn geel uitgelagen tanden en lachtte aanstekelijk.
'Ik, jou vermoorden? Welnee, Elena. Kom zitten.'
Hij wees naar een steen in de grot.
'Vertel me wat je mij te vertellen hebt,' zei ik dwingend met nog altijd mijn stok op hem gericht. 'Vertel me hoe hij al die mensen hebt kunnen vermoorden!'
Ik ging niet zitten maar bleef voor Sirius staan, die wel was gaan zitten.
'Ik heb ze niet vermoord,' zei Sirius ongeduldig. 'Kom zitten. Ik wil enkel met je praten.'
Met tegenzin deed ik wat hij zei.
'Het spijt me trouwens, dat ik je zo vroeg in de ochtend had laten komen. Ik was bang dat iemand in de avond het zou merken. Hoe gaat het?'
'Kunt u me vertellen wat u in godsnaam van plan bent?' vroeg ik. 'In mijn ogen bent u vreselijk. De beruchte gevangene die is ontsnapt. Hoe slecht wil je in daglicht gezet worden?'
'Ik ben onschuldig -' zei Sirius maar ik viel hem in de reden.
'Dat zeggen alle gestoorden,' snauwde ik hem toe.
'Als ik je had willen vermoorden, dan had ik dat toch allang kunnen doen, Elena?' zei Sirius kalm. 'Death Eaters wachten niet om te moorden.'
Ik leek enigszins gerustgesteld.
'Wat wilt u van me?'
'Ik wilde je ontmoeten. Ik ben een oom van je, Elena. Sinds ik ontsnapt ben uit Azkaban wilde ik je graag ontmoeten. Ik lees hier en daar wat dagbladen en ik moet zeggen dat er over het algemeen veel over je gepraat wordt. Waarom?'
'Omdat ik de dochter ben van Voldemort,' antwoordde ik.
'Dat weet ik,' zei Sirius ernstig. 'Maar waarom kom je dan ook positief in het nieuws?'
'Kom ik ook positief in het nieuws?' vroeg ik verbaasd. 'Dat was me ontgaan.'
'Je weet niet waarom?'
'Nou - ik kan best wel goed leren,' zei ik aarzelend. 'Ik krijg bijles van Dumbledore om moeilijkere spreuken te leren en ik heb een bijlesclubje op zaterdagochtend van Potions voor mensen die het lastig vinden. Waarom wilt u dit weten?'
'Omdat ik je wil helpen,' zei Sirius. 'Ik ben onschuldig. Ken je mijn verhaal?'
Ik knikte. Hij was gevangen genomen nadat hij twaalf Muggles vermoord had en Peter Pettigrew vermorzeld had, waardoor er enkel een vinger van hem overbleef.
'In werkelijkheid heeft Peter dat allemaal gedaan. Hij sneed bij zichzelf zijn vinger af en transformeerde in een rat. Hij leeft nog steeds.'
'Waarom hadden jullie ruzie?'
Sirius zuchtte.
'Peter heeft the Potters verraden. Ik was eerst hun geheimhouder, maar toen heb ik die taak overgegeven aan Peter. Het was ook mijn schuld. Ik had dat nooit moeten doen. Ik heb er nog elke dag spijt van.'
Een vlaag van medelijden ging door me heen.
'Het spijt me, Sirius. Ik had meteen naar u moeten luisteren.'
'Nee, ik begrijp het. Niemand kent het echte verhaal. Niemand, behalve jij nu.'
'Mag ik het aan iemand vertellen?'
'Houd het nog maar even stil,' zei Sirius. 'Ik heb een brief gestuurd naar professor Dumbledore met de vraag of hij Harry kon inlichten. Harry is mijn petekind.'
'Harry is mijn vriendje,' glimlachte ik.
Sirius glimlachte.
'Dat had ik niet verwacht. Eigenlijk sowieso had ik dit allemaal niet van jou verwacht. Je zit in Gryffindor?'
Ik knikte.
'En dat vindt je vader niet erg?'
'Nee. Ik heb een opdracht gekregen van hem en het belangrijkste op dit moment is dat ik deze uitvoer.'
'Wat is jouw opdracht?'
'Dumbledore in de gaten houden. Maar ik verzin het allemaal. Ik zal Dumbledore nooit verraden.'
'Wat gevaarlijk,' zei Sirius ernstig. 'Wat als Voldemort daarachter komt?'
'Dan zal ik niet lang meer in leven zijn. Maar het was de enige manier om naar Hogwarts te gaan. Anders moest ik met mijn vader mee op pad en mensen vermoorden. Het is niet moeilijk om te beslissen wat ik liever doe.'
'En nu, laten jouw ouders je met rust?'
'Nee,' zei ik zacht. 'Draco vertelde allemaal verhalen aan Lucius over mij die onjuist zijn en ik krijg daar ontzettend veel straf voor. Die martelingen, Sirius, die zijn vreselijk.'
'Dat geloof ik meteen. Maar ik zie het al hoor. Jij bent ontzettend sterk.'
Ik glimlachte.
'Dat is aardig van u.'
'Ik hoop dat je weet dat ik er voor je ben. Ik ben niet gevaarlijk en ik wil je graag steunen in alles wat je doet. Jij hebt wel een echt familielid nodig in jouw familie, of niet?'
Ik knikte.
'De leraren op Hogwarts zijn meer mijn familie dan mijn echte familie. Snape is ontzettend lief voor me en -'
' - Snape?' viel Sirius me bruut in de reden. 'Snape is lief?'
'Buiten de lessen om,' zei ik. 'Hij heeft vier jaar voor mij gezorgd vroeger.'
'Als ik iemand haat, is het Snape. Geeft hij les? Hij kan vast niets.'
Ik keek naar Sirius.
'Ik vind Snape geweldig,' zei ik zacht. 'Hij en Dumbledore zijn de enige leraren die iets om mij geven. Ik heb niemand anders, Sirius.'
'Ik begrijp het al,' zei Sirius ongeduldig. 'Maar Snape - ik kan het niet bevatten. Ik heb een gruwelijke hekel aan die vent. We zaten in hetzelfde jaar op Hogwarts. Nou, dat was geen feest.'
'Er is nogal een verschil tussen u en mij,' zei ik koeltjes.
'Dat weet ik,' zei Sirius. 'Maar Dumbledore begrijp ik gelukkig wel. Ik denk dat het beter is dat je nu gaat. Ik wilde je ontmoeten en je op het hart drukken dat ik je niets zal aandoen. Je hebt er een nieuw familielid bij en ik wil alles van je horen. Echt alles. Houd me op de hoogte, ik zal je proberen te helpen.'
Ik bewonderde de woorden van Sirius. Ik vond het echt lief van hem.
'Dank u,' zei ik.
'Als jij mij nog een keer met 'u' aanspreekt dan heb je een groot probleem.'
Ik lachte.
'Het spijt me.'
Sirius gaf me enigszins twijfelend een knuffel, maar het voelde wel heel fijn. Ik had er weer iemand bij. Een geheim iemand, om precies te zijn. En dat pakte niemand van me af.