We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Ninety-three

De toiletten waren op de derde verdieping, maar toen ik de gang inliep, zag ik iets vreselijks. Er lag iemand op de grond. Ze bewoog niet. Ik rende naar het meisje toe. Ze zag lijkbleek.
‘Word wakker!’ fluisterde ik.
Ik pakte haar pols, maar voelde geen hartslag. Dood.
Mijn ogen vulden zich met tranen. Ik snikte zachtjes terwijl ik het meisje in mijn armen nam. Het was een eerstejaars. Zo jong en al zo vroeg gestorven. Haar vinger zat onder het bloed. Ik keek omhoog naar de muur en slikte.
“De oorlog is begonnen” stond er. Geschreven in bloed.
‘Nee,’ snikte ik.
Ik hoorde voetstappen. Filch kwam naar me toegelopen.
‘WAT IS HIER GEBEURD?’
Hij pakte me stevig vast bij mijn bovenarm en drukte me tegen de muur.
‘Ik heb het niet gedaan!’ huilde ik.
‘DOCHTER VAN YOU-KNOW-WHO, IK WIST DAT JE PROBLEMEN ZOU GEVEN!’
‘IK HEB HET NIET GEDAAN!’
Ik kreeg een vuist tegen mijn neus en werd toen losgelaten, omdat McGonagall en Snape op het geluid afgekomen waren.
‘Wat is hier gebeurd?’ McGonagall keek naar mij en toen naar het meisje. ‘Ze is toch niet…’
‘Jawel,’ fluisterde ik. ‘Ze heeft geen hartslag.’
McGonagall sloeg haar handen voor haar mond en keek toen naar Snape.
‘Elena, waarom zit je onder het bloed?’ vroeg hij.
‘Filch heeft me een klap verkocht,’ fluisterde ik en ik veegde mijn neus snel af.
‘Minerva, ga Albus halen.’
Ze knikte en beende snel weg.
Snape keek me aan en pakte me stevig vast op de plek waar Filch mij ook al vastgepakt had.
‘Lieg niet. Heb jij dit gedaan?’
Hij stond zo dichtbij, dat ik wilde terugdeinzen van angst.
‘Nee,’ mompelde ik. ‘En ik had gehoopt dat u dat wist.’
Dumbledore en McGonagall kwamen snel. Dumbledore richtte een woedende blik op mij en keek toen naar het dode meisje.
‘Ze moet hier weg. Filch, breng haar naar de ziekenzaal. Minerva, licht haar ouders in.’
Ik bleef achter met Dumbledore en Snape. Ze dachten allemaal dat ik het gedaan had. Was ik echt zo erg?
‘Waarom was je niet in de les, Elena?’
‘Ik was onuitstaanbaar,’ fluisterde ik tegen het schoolhoofd.
‘Dus je bent eruit gestuurd?’
‘Ik heb mezelf eruit gestuurd. Ik haal het wel een keer in. Is dat nu echt van belang?’
‘Jazeker,’ zei Dumbledore. ‘Je bent aantroffen op plaats delict op een tijdstip dat je hier niet hoort te zijn. Als ik er ook nog bij optel dat je de dochter van Voldemort bent en dus een opdracht zou gekregen kunnen hebben, maakt dat jou als hoofdverdachte.’
Ik vergrootte mijn ogen. De tranen rolden over mijn wangen.
‘Ik word verdacht van een moord?!’
‘Schuldig tot het tegendeel is bewezen. Severus, breng haar naar de kerkers.’
‘NEE!’ gilde ik. ‘Alstublieft, professor!’
Maar ik kon smeken wat ik wilde, er werd niet naar geluisterd. Snape pakte mij stevig vast en hoewel ik daardoor pijn moest hebben, had ik dat niet. De mentale pijn zorgde ervoor dat ik de fysieke pijn niet voelde. Ik huilde zachtjes terwijl ik werd meegetrokken. Snape zei geen woord tegen me. Ik vond het heel erg hoe dit ging.
In de kerkers was het koud, kil en eenzaam.
‘Dit is jouw cel,’ zei Snape zacht.
Ik stapte de cel in en keek rond. Het enige dat er was, was een bed.
‘Waar moet ik plassen?’
‘Drie keer per dag halen we je eruit, zodat je naar de toiletten kunt. Verder zit je hier, moederziel alleen, te wachten tot het onschuld bewezen is.’
Ik beet op mijn lip en huilde nog steeds.
‘Geef me je toverstaf en je schooltas.’
Voordat ik dat deed, haalde ik het strafwerk dat ik vandaag moest maken uit mijn tas en overhandigde dat aan Snape. Dan had ik het in ieder geval niet voor niets gemaakt.
‘Het was veel,’ mompelde ik.
‘Je had het verdiend.’
Ik knikte.
Snape pakte mijn toverstok ook aan en stopte die in mijn schooltas.
‘Mag er bezoek komen?’
‘Wat denk je zelf? Je bent gevangene, Elena.’
‘Ook gevangenen hebben recht op gezelschap.’
‘Jij niet.’
‘Oh.’
Ik ging op bed zitten en sloeg mijn armen om me heen. Het was ijskoud. Hoe lang zou het duren voordat ik Harry weer kon zien? Zou hij niet ontzettend boos op me zijn omdat ik hier zat? Straks was ik eruit, maar dan had ik niemand meer. Ik snikte en keek toe hoe Snape de celdeur dichtmaakte. Geen blik gunde hij me waardig. Alsof ik het verdiend had hier te zitten.
Niets was erger dan opgesloten te zitten. Ik was het gewend van thuis, maar dat maakte het juist erg. Het feit dat iets wat thuis gebeurde, ook op school kon gebeuren, vond ik vreselijk. Op de plek waar ik me altijd thuis voelde, zat ik nu opgesloten. Opgesloten in een ijskoude ruimte, zonder iets om te doen. Ik lag op mijn bed en probeerde mezelf warm te houden door mijn armen over mijn lichaam heen te slaan. Voor de nacht zou een dekentje niet misplaatst zijn.
Ik wist niet hoe laat het was, maar rond een zeker tijdstip kwamen Dumbledore en Snape mijn cel bezoeken. Ze hadden avondeten bij zich, dus ik gokte dat het een uur of zes was.
‘Heb je het koud?’ vroeg Dumbledore.
‘Ja,’ zei ik zacht.
‘Ik zal straks een deken halen voor de nacht.’
Zijn fonkelende ogen keken me aan, maar ik durfde niet te kijken. Ik wilde geen pijn voelen. Mijn ogen keken naar de grond. Snape zette een kom met tomatensoep en brood naast mij op bed. Ik had ontzettend veel honger, dus ik wist dat dat niet genoeg was, maar ik kon niet meer verwachten, bedacht ik me zo.
‘Zijn de ouders gekomen van het meisje?’
‘Ze was een Mudblood, dus we hebben haar naar hen gebracht,’ zei Snape.
‘Oké. Nog geen verdachte aangetroffen?’
‘Ik hoop echt dat jij het gedaan hebt,’ zei Dumbledore ernstig. ‘Anders moeten er maatregelen genomen worden en moeten we bovendien echt de Horcruxes gaan vinden.’
‘Ik wens jullie daar veel sterkte mee. Ik denk aan jullie. Zeg tegen Harry dat ik van hem houd en dat hij voorzichtig moet zijn.’ Ik veegde mijn tranen weg. ‘En als jullie zover zijn om mij te vermoorden, dan hoor ik het ook wel. Ik ben er klaar voor.’
‘Tegen die tijd zit jij hier niet meer, Elena,’ zei Snape.
‘Nee? Jullie denken dat ik het heb gedaan. Ik moet hier net zolang blijven tot iemand anders mijn onschuld heeft bewezen. Diegene die de moord op zijn geweten heeft, moet wel gek zijn zich te melden, dus ik blijf hier nog wel even zitten, vrees ik.’
Dumbledore en Snape wisselden veelbetekende blikken uit, maar liepen toen de cel uit.
‘Ik haal een deken voor je.’
Ik knikte naar het schoolhoofd en begon aan mijn soep. Zoals voorspeld was het veel te weinig. Ik slaakte een zucht. Hogwarts was niet meer mijn thuis. Ik had geen thuis. Dat deed pijn.
Dumbledore kwam terug en gaf me een warme deken.
‘Slaap lekker,’ zei hij zacht.
‘Ga daar maar niet vanuit, professor.’
‘Ik sprak nog met Remus, trouwens. Hij had van Hermione gehoord wat er gebeurd was.’
‘Nog iemand op mijn lijstje erbij van “Elena-haters”,’ zei ik schamper. ‘Bedankt.’
‘Hij haat jou niet. Hij had spijt ervan dat hij gezegd had dat Hermione de beste van de klas was. Hij beschouwde jou niet als iemand die in de klas zit, omdat je overal beter in bent dan iedereen. Hij had gedacht dat je dat wist.’
‘Het was mijn eigen schuld,’ zei ik. ‘Ik ben zo stom dat ik mezelf moet gaan bewijzen tegenover Lupin. Hermione was woedend.’
‘Niet meer,’ zei Dumbledore. ‘Zij, Harry en Ron zijn er kapot van dat jij wordt verdacht van een moord.’
‘Oh.’
‘Eigenlijk moet ik je boeien met handboeien.’
‘Ga je gang,’ zei ik schamper.‘Straks ontsnap ik en pleeg ik nog een moord. Dat moet toch niet gebeuren.’
Dumbledore keek me gekweld aan.
‘Ik wil dat ook helemaal niet doen.’
‘Ga dan weg. Ik ben het zo zat hier. Mag ik niet al sterven? Ik beschouwde Hogwarts als mijn thuis, maar nu is het een gevangenis, net als mijn echte thuis. Je hebt geen idee, volgens mij. Je weet echt niet hoe pijnlijk dit voor mij is.’ Mijn ogen vormden weer tranen en ik ging op mijn bed liggen. ‘Ik wil niet meer.’
Ik hoorde de deur op slot gaan. De deken sloeg ik om me heen en ik draaide me naar de vieze muur. Ik maakte me zo klein mogelijk, maar de kou ging niet weg. Dit was het dan. Elena in de gevangenis. Als mijn leven zo had geëindigd, had ik niet zoveel moeite gedaan om dingen goed te doen. Ik moest me mijn hele leven bewijzen dat ik niet zoals mijn vader was, maar het had niets uitgemaakt. Uiteindelijk zat ik hier toch, verdacht van iets dat mijn vader zou doen en niet ik.

Ik ben nogal ontevreden over dit hoofdstuk en de hoofdstukken hierna, maar ik kan het niet meer veranderen zonder dat ik een heel deel van het verhaal moet aanpassen. Dus sorry, maar helaas ;)