We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Forty-four

De volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Ik had niet geslapen en had alleen maar gedacht aan het opstel. Ik zou mijn excuses aan moeten bieden aan Slytherin en ik was bang dat Dumbledore graag individuele excuses wilde. In dat geval zou ik Draco en Pansy mijn excuses moeten aanbieden en Draco kennende zou hij Lucius gelijk een brief sturen waarin staat dat ik hem bespied en helaas kan ik hem daar geen ongelijk in geven. Ik zuchtte en liep met enorme tegenzin naar the Great Hall. Ik ging zitten en pakte een broodje, maar ik at niets. Ik deed mijn elleboog op de tafel en leunde met mijn hoofd op mijn hand terwijl ik mijn broodje zorgvuldig bekeek. Er was niemand in the Great Hall waar ik waarde aan hechtte en ik voelde me erg eenzaam. Een traan viel op mijn bord. Plotseling voelde ik een warme hand op mijn schouder.
'Kom je mee?'
Het was Dumbledore.
Ik knikte. Ik had toch niets beters te doen. We liepen naar de binnenplaats en gingen op een bankje zitten.
'Het gaat slecht met je, Elena. Wat is er?'
'Die week opsluiting heeft erg veel indruk gemaakt,' zei ik. 'Kent u het gevoel als Dementors in de buurt zijn? Dat gevoel heb ik steeds. Alsof ik nooit meer vrolijk kan zijn.'
Dumbledore pakte mijn hand vast.
'Ik weet zeker dat het goedkomt,' zei hij plechtig.
'Professor, dat opstel - moeten dat individuele excuses zijn? Ik bedoel, als ik Draco moet vertellen over wat ik gezien heb... sommige dingen, ook al zijn het excuses, komen beter uit als je het niet doet. En sowieso, Lucius weet het vast al. Elena die in de Slytherin common room komt, dat is natuurlijk een leuk verhaaltje.'
Dumbledore sloeg zonder schaamte een arm om me heen.
'Hoe zou het leven zijn als jij je niet druk hoefde te maken over jouw thuissituatie?'
'Dan was ik waarschijnlijk iemand die nog meer regels overtrad.'
Dumbledore glimlachte.
'Grappig dat je dat denkt. Ik denk het juist niet. Dat jij regels overtreedt, is omdat jij je afzet tegen jouw familie. Je bent wel eens brutaal geweest tegen Lucius toch? Nou, dat zou je niet doen als je hem aardig vond. Ik denk dat als jij een liefdevolle familie had, dat je dan een lief en nog steeds een erg slim meisje was. Jij zou dan geen regels overtreden, want je komt niets te kort.'
Ik knikte dankbaar.
'Vindt u het erg, dat ik zoveel regels overtreed?'
Dumbledore zuchtte.
'Nee, maar ik haat het straffen. Ik heb er echt een hekel aan, maar soms moet het.'
'Niet van mij,' grapte ik.
'Ik weet dat het opstel een vreselijke straf is, maar dit was echt Snape's idee.'
'Ik denk dat het nog wel even duurt voordat hij me het heeft vergeven.'
'Je bent dol op hem, toch Elena?'
'Ik vind hem geweldig,' zei ik zacht. 'Hij is zo lief tegen me.'
Dumbledore knikte en stond op.
'Hij zal het je heus vergeven. Wees niet bang. Elena, hij is ook dol op jou.'
Ik glimlachte.
'En nu heb je les van hem. Ga maar, want anders wordt hij nog bozer.'
Ik knikte en verliet Dumbledore. Ik twijfelde, maar liep toch naar Potions. Iedereen was al in het lokaal, dus het viel extra op dat ik binnenkwam.
'Aha, daar is de Slytherin afluisteraar!' zei Draco smalend.
Ik balde mijn vuisten en keek Draco woedend aan, maar ging er niet op in. Ik besloot voor Snape te gaan zitten. Als hij het niet wilde, zou hij me wel wegsturen. Ik pakte rustig mijn boeken en besloot me gedeisd te houden door niet te vragen of ik zelf mocht werken. Ik speelde met mijn pen terwijl ik wachtte tot Snape zijn les begon.
'Praktijk vandaag!' riep Snape en ik stopte mijn spullen weg. Enkel mijn boek hield ik op tafel.
'Ga naar pagina 453. Girding Potion. Kan iemand mij vertellen wat deze drank doet?'
Ik stak mijn vinger op, maar Snape negeerde deze.
'Niemand?' vroeg Snape, genietend van zijn macht. 'Dat stelt me erg teleur.'
'Ik weet het wel,' zei ik zacht.
Snape keek me hatelijk aan.
'Had ik jou iets gevraagd? Weet je wat? Blijf vanavond - oh, wacht, je moet al nablijven.'
Het triomfantelijke in zijn stem haatte ik. Alsof hij niet wist dat ik al moest nablijven.
'Het spijt me, professor,' antwoordde ik en ik luisterde vervolgens niet meer naar Snape. Stilletjes ging ik alvast aan de gang met mijn drank. Het was zo ontzettend makkelijk en ik verveelde me dood. Ik kon niet wachten tot Snape het weer zou toestaan dat ik op mijn eigen niveau werkte want dit vond ik vreselijk. Door het boek van Dumbledore, had ik nieuwe manieren geleerd om een drank nog makkelijker te bereiden en het gevolg was dat ik het tweede uur van de les bitter weinig te doen had. Ik pakte een stuk perkament en begon het schrijven van mijn opstel en excuusbrief naar de Slytherins. Plotseling sloeg Snape met een liniaal op mijn tafel. Ik schrok me dood.
'Riddle, dat u al klaar bent, betekent niet dat u dan uw strafwerk mag doen in de les en al zeker niet zonder toestemming.'
Ik keek hem schuldbewust aan en keek toe hoe Snape het perkament van me afpakte en het in de haardvuur gooide. Ik slikte en kreeg een brok in mijn keel. Niet omdat ik het erg vond dat mijn opstel in de fik gevlogen was, maar omdat Snape me zo behandelde.
'Mag ik dan iets anders doen?' vroeg ik.
Snape roerde ondertussen in mijn ketel en gaf een kort knikje.
'Uitmuntend.'
Ik zuchtte opgelucht. Hij hield zich aan de afspraak die we gemaakt hadden en beoordeelde me eerlijk.
'Ga maar een ander vak doen, maar dat strafwerk is voor in je vrije tijd. Ik had toch gedacht dat je dat begreep.'
'Professor,' fluisterde ik. 'Het spijt me echt van wat er gebeurd is.'
Snape schudde zijn hoofd en liep weg. Ik huiverde en de rest van de les dacht ik na. Wat was ik slecht bezig de afgelopen tijd. Ik kreeg alleen maar straf en mijn excuses aanbieden had geen zin meer want ik overtrad daarna toch weer een regel. Ik was een onbetrouwbaar, vervelend kind geworden en hoewel ik eigenlijk altijd redelijk braaf was, leek er daar niets van terug te zien. Misschien had Dumbledore gelijk en deed ik zo uit protest. Maar waarom dan? Op deze manier bracht ik mezelf enkel nog meer in de problemen.
De bel ging en ik liep naar Charms. Hermione passeerde me, maar raakte hard mijn schouder en keek me niet aan. Ik had zoveel problemen en dat terwijl ik Hermione echt nodig had. Harry rende op me af en gaf me een zoen.
'Vanavond romantisch diner bij het meer?' vroeg hij terwijl hij me uitgebreid zoende.
Er ging een steek door mijn maag. Wat had ik daar veel zin in, maar ik moest nablijven.
'Nablijven,' mompelde ik.
'Kun je Snape niet vragen om uitstel? Morgen kan ik niet, Quidditch training.'
Ik grinnikte.
'Snape en uitstel? Ik vraag me al af of hij me dat zou geven als hij niet boos was, maar nu kan ik er echt naar fluiten.'
Ik wilde het zo graag, dineren met Harry, maar als ik nu besloot niet te komen, dan kon ik het nooit meer met hem goedmaken met Snape en dat zou ik honderd keer zo erg vinden.
'Andere keer, liefje,' zei ik terwijl ik hem een zoentje gaf op zijn kaak.
Ik trok hem uit de menigte en duwde hem liefdevol tegen de muur, waar ik hem uitgebreid zoende op zijn zachte lippen. Dit had ik even nodig.
'En nu hebben we Charms!' riep ik en trok Harry mee naar het lokaal. Ik lachte. Mijn humeur was door hem verbeterd met bijna honderd procent