We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Forty-nine

Tijdens Potions werd ik gelukkig lief behandeld door Snape. De Slytherins maakten me uit voor watje en laf rotkind, maar Draco was aanzienlijk stiller. Lucius had hem toegesproken, dat zag ik meteen. Niet alleen aan zijn rode oor, waar hij waarschijnlijk een harde dreun gekregen had, maar ook aan zijn gedrag. Triest keek hij voor zich uit en ik kreeg medelijden met hem. Hij had zichzelf opgeofferd voor mij. Dat betekende veel meer voor me dan hij ooit zou denken.
'Let je ook op, juffrouw Riddle?' vroeg Snape.
Ik schrok en keek om. Snape had groot gelijk. Ik mocht dan zelf mijn drank beslissen vandaag, als ik niet oplette, was hij ontploft. Het was een van de lastigste dranken ooit, maar niet voor mij, als ik tenminste mijn aandacht erbij hield.
'Ja, professor,' stamelde ik. 'Ik - het spijt me.'
Snape glimlachte hoofdschuddend en stond op om een rondje te doen in de klas. Snape was in een goede bui: maar drie kinderen kregen strafwerk en ik was er geen van. Mijn drank was perfect. Ik kreeg, enigszins schoorvoetend, merkte ik aan Snape, twintig punten voor Gryffindor. Ik glimlachte en toen de bel ging, haastte ik me naar Harry, die op me wachtte voor de deur. Ik gaf hem uitgebreid een zoen.
'Goh, jij ziet er veel blijer uit dan vanochtend,' glimlachte hij.
Ik knikte.
'Hermione is niet meer boos.'
Van zoiets werd mijn humeur veel beter.
'Gaan we iets doen?' vroeg ik.
'Jazeker,' zei Harry. 'We hebben Defence.'
'Nou,' mopperde ik. 'Ik bedoel iets leuks.'
'Na de lessen wil ik best iets leuks doen,' glimlachte Harry en hij tikte met zijn vinger op mijn neus.
'Oké,' glimlachte ik en ik trok hem mee naar Defence waar Lupin al vrolijk stond te wachten voor de ingang van het lokaal. Harry en ik wilden naar binnen lopen, maar Lupin hield mij tegen.
'Ik ben trots op je, Elena. Ook al liep het niet helemaal als je hoopte.'
'Ik zou het opnieuw doen als Dumbledore niet anders had voorgesteld. Al is het maar om weer een beetje zelfrespect te krijgen. Ik ben veel te soft aangepakt dit keer. Naar de Slytherin common room zonder toestemming, wie bedenkt nou zoiets? Het verbaast me dat ik niet van school gestuurd ben.'
'Het is je allang vergeven,' zei Lupin. 'Dat weet je zelf ook wel. En nu leg ik je een keuze op. Naar binnen en mij assisteren met Stupefy aan de kinderen te leren of je doet zelfstudie, zoals je al gedaan had laatst en dan wil ik een uitgebreid verslag over het ontstaan van Stupefy. Niet omdat ik denk dat je dat niet weet, maar omdat je zonder toestemming niet in mijn les was en dat betekent straf.'
'Doe maar nummer een dan,' glimlachte ik, denkend aan het strafwerk dat ik ook nog eens moest inleveren van McGonagall.
'Gek genoeg begrijp ik die keuze,' glimlachte Lupin en hij nam me mee naar binnen.
Ik mocht meteen voor de klas komen staan en Lupin introduceerde mij als zijn assistent.
'Goed, jullie gaan paren vormen en probeer het maar!' zei Lupin vrolijk. 'Stupefy is niet lastig, maar het is belangrijk dat je deze onder de knie kunt krijgen. Het is een nuttige spreuk.'
Ik knikte en voegde er iets aan toe.
'Verwacht bij Stupefy een tegenaanval. Ga stevig staan en ben alert. Spreek de spreuk duidelijk uit en zorg ervoor dat je denkt aan de reden dat je wil verwonden.'
Verder had ik geen tips. Lupin gaf me een schouderklopje.
'Net een echte lerares,' zei hij glimlachend en de rest van de les besteedden we aan het corrigeren en belonen van leerlingen, waar ik heel veel plezier in had.

De dag was voorbij en ik was druk bezig met het strafwerk van McGonagall. Ik kwam tot de ontdekking dat het enige strafwerk dat ik ooit gekregen had, van McGonagall was. Zij mocht me dus duidelijk het minst van elke leraar hier op school. Gelukkig vond ik het niet zo erg, maar het was wel jammer dat ik Harry beloofd had iets leuks te gaan doen terwijl ik echt geen tijd had daarvoor. Ik had zelfs het avondeten overgeslagen voor het strafwerk, wat betekende dat ik helemaal alleen in de common room zat om verder te werken. Mijn maag knorde en ik werd afgeleid door dingen waar ik normaal gesproken niet door afgeleid werd. Ik zuchtte en wilde er eigenlijk gewoon mee stoppen, maar dat kon ik niet maken tegenover McGonagall. Tot mijn verbazing ging het portret van the Fat Lady open en kwam daar, jawel, McGonagall naar binnen. Ze ging naast me op de bank zitten en keek me aan.
'Als je het teveel vond, dan had je dat ook kunnen zeggen, Elena,' glimlachte ze. 'Het is niet de bedoeling dat je niet eens meer komt eten.'
'Ja, maar ik had al om uitstel gevraagd en om dan nog een gunst te vragen -'
'Stop er maar mee.'
Ze keek naar mijn perkament. Ik had er bijna vijf.
'Het is goed geweest.'
Ik knikte.
'Ik ben er ook klaar mee, professor.'
'Ik hoorde trouwens een heel interessant gesprek tussen professor Snape en professor Lupin, dat jij uitzonderlijk goed kunt lesgeven. Ik weet dat er ooit een tijd was dat ik gezegd heb dat dat bijlesclubje niet meer ervan kwam, maar ik neem het terug. Als je er nog steeds voor open staat, mag je weer beginnen, als je ervoor openstaat tenminste.'
'Oh, dat zou ik geweldig vinden, professor!' zei ik opgewonden. 'Super, echt. Heel erg bedankt.'
'Maar ik pak het net zo goed weer af als je je weer misdraagt.'
'Wees niet bang, professor,' zei ik en huiverde bij de gedachte dat Lucius erachter kwam als ik weer iets deed. Straks wilde hij me martelen op school, waar iedereen bij was. 'Kwam u hier alleen voor mij?'
McGonagall schudde haar hoofd en toverde een stuk perkament, dat ik mocht lezen.
'Ik ga het zo ophangen. Het is een mededeling.'
Ik knikte en las wat er stond.

'Beste leerlingen,

Over een paar weken is het zover: het bal komt eraan! Trek je mooiste kleding aan en neem je date mee. Het belooft een geweldige avond te worden.
Het bal is op zeventien januari en zal om acht uur beginnen en gaat door tot ver in de nacht. Natuurlijk verwachten wij iedereen.

Feestelijke groeten,
Albus Dumbledore.'

Ik gaf het perkament aan McGonagall terug en glimlachte.
'Dat er ook nog iets bestaat als een bal.'
Ze knikte.
'Raar hè.'
Ze stond op en hing het perkament op het prikbord.
'Als je geluk heb, staat het eten er nog,' glimlachte ze en ze verliet de common room.
Ik zakte onderuit en zuchtte. Ik had helemaal geen zin in een bal en op dit moment al helemaal niet in eten. Ik stond op en besloot een eindje te gaan wandelen.