We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Thirty-seven

Ik werd meegenomen naar het kantoor van McGonagall. Ze pakte me bij mijn oor om eens extra te laten voelen hoe pijnlijk dat was. Onderweg kwamen we Dumbledore en Snape tegen en nadat McGonagall aan ze had uitgelegd wat er was gebeurd, besloten ze me te steunen.
Ik zat tegenover McGonagall met een pijnlijk oor. Er werd naar me geschreeuwd dat ik alleen aan mezelf dacht en dat ik onverantwoord bezig was. Zelfs al zou ik iets willen zeggen, zou het niet lukken omdat ze zo hard schreeuwde dat ik haar met mijn stemgeluid niet kon overtreffen. Ik keek haar niet aan, ik keek enkel naar mijn knieën.
Eindelijk, ze was uitgeschreeuwd.
'Is er misschien een kans dat ik ook een klein dingetje mag zeggen?' vroeg ik voorzichtig. 'Ik bedoel, wat is een discussie zonder een tweede mening?'
McGonagall knikte en gaf het teken dat ik ook iets mocht zeggen.
'Wat is de reden dat u mij van school stuurt?'
'Was dat nog niet duidelijk?!' vroeg ze overstuur. 'Wat denk je? Je brengt iedereen in gevaar door zomaar naar die Sirius Black te gaan!'
'Dus dat is de reden?'
'De aanleiding. Je hebt al zoveel dingen gedaan, maar dit was de aanleiding.'
'Mag ik u dan tegenspreken? Als Sirius daadwerkelijk gevaar brengt, had hij me allang vermoord. Ik heb de hele ochtend bij hem gespendeerd en hij heeft me geen een keer bedreigd met de dood. Geloof me als ik zeg dat ik oppas.'
'Het gaat me daar niet om!' snauwde McGonagall. 'Waar het mij om gaat is dat jij anderen in gevaar brengt door naar hem toe te gaan. Hij kan de imperius curse op je uitspreken zodat jij hem exact vertelt hoe je Hogwarts binnenkomt.'
'Daar heeft hij geen imperius curse voor nodig,' beet ik haar toe. 'Ik zou het hem zo vertellen hoe het moet!'
McGonagall keek naar Dumbledore en Snape.
'Nu geeft ze het zelf nog toe ook!'
'Omdat hij niet gevaarlijk is,' zei ik ongeduldig. 'Ik zal nooit de school in gevaar brengen. Hogwarts is mijn thuis. Waarom zou ik dat in godsnaam doen?'
'Je bent de dochter van Voldemort,' zei ze.
'Een maand of wat geleden vond u dat nog helemaal niet erg. Ik was namelijk ongevaarlijk. Of bent u het alweer vergeten toen u de Gryffindors toesprak?'
'Ik heb me vergist. Na alles wat je gedaan hebt, denk ik dat jij een gevaar vormt voor de school.'
'Oké, dan moet u me maar van school sturen,' zei ik instemmend. 'Maar besef dat het mijn dood zal betekenen.'
Mijn toon werd verdrietiger. Ik keek haar aan.
'Eerst zal ik behoorlijk op mijn donder krijgen van mijn vader en Lucius, daarna zegt mijn vader dat ik met hem mee moet op missies om mensen te vermoorden en dan merkt hij dat hij niets meer aan me heeft. Hij zal me vermoorden. Nu moet u nadenken. Is mijn overtreding zo erg dat ik dood moet?'
Ik keek naar Snape. Hij kwam bij me staan en legde bij wijze van steun zijn hand op mijn schouder.
'Dat heb je goed gesproken,' fluisterde hij.
'Het is de waarheid,' zei ik terug.
McGonagall dacht na.
'Je wordt van school gestuurd, voorwaardelijk.'
Ik zuchtte opgelucht.
'Bedankt, professor.'
'Er komen wel wat aanpassingen voor een nog onbepaalde tijd. Mijn les kom je niet meer in, maar je maakt al het huiswerk en laat het inleveren door een van je vrienden. Verder volg je gewoon de planning van elke andere les, lever je al de geleende boeken van Albus bij me in en kom je Hogwarts niet meer uit. Het is vanzelfsprekend dat zowel jouw bijlesclubje als de lessen van Albus worden opgeheven. En nu wil ik dat jij uit mijn ogen verdwijnt. Waag het niet om nog een regel te overtreden.'
Ik was te verdrietig om nog een regel te overtreden. Ik beet op mijn lip en stond op.
'Bedankt, denk ik.'
Ik liep verdrietig het lokaal uit. Was het dit wel waard? Kon ik beter niet gewoon... sterven?

Hogwarts was Hogwarts niet meer. Het leek net een gevangenis. Ik werd steeds nauwlettend in de gaten gehouden en ik mocht niets meer doen. Dumbledore en Snape hadden veel medelijden met me, maar McGonagall besliste de regels want ik was van haar house. Ik was verdrietig en verveelde me dood. Ik had Harry al een lange tijd geen knuffel of een zoen meer gegeven, gewoon omdat ik niet in de stemming was. McGonagall had Hogwarts voor me verpest. Als ik door de gangen liep en ze kwam me tegen, werd ik aangesproken en trok ze punten af. Ik mocht enkel de common room uit voor lessen, had ze me na de vijfde keer dat ze me tegenkwam, duidelijk gemaakt. Ik verveelde me daardoor kapot omdat al het huiswerk te makkelijk voor me was en ik alles al gedaan had in de lessen. Ik zag het allemaal niet meer zitten.

Het was een week nadat McGonagall had gedreigd me van school te sturen. De lessen waren afgelopen en ik had met Dumbledore afgesproken. Niet voor lessen, maar om te praten. Hij zou ook een verrassing voor me hebben.
Ik klopte aan op de deur van zijn kantoor en liep naar binnen. Tot mijn verbazing dat Sirius naast Dumbledore op een stoel. Ik viel hem in de armen.
'Wat ben ik blij u te zien!' riep ik.
Sirius lachte.
'Wat hadden we ook alweer afgesproken, meisje?' vroeg hij quasi-boos.
Ik keek hem schuldbewust aan.
'Jou, bedoel ik.'
'Ach, maakt niet uit,' zei Sirius en hij knuffelde me even hard terug. 'Na al die vreselijke dingen die jij hebt meegemaakt de afgelopen week, kan ik niet boos op je zijn.'
We gingen zitten en ik kreeg thee van Dumbledore, waarschijnlijk had Lupin hem die tip gegeven.
'Hoe is het met je, Elena?' vroeg Dumbledore.
'Slechter kan haast niet,' zei ik zacht. 'Ik verveel me dood. Ik wil uw boeken terug, professor.'
'Ik begrijp het. Je bent te slim voor de stof die de derdejaars krijgen. Ik ben bang dat je de motivatie om te leren kwijtraakt.'
'Ik ook,' zei ik zacht. 'Heeft zij een reden om mij zo te haten?'
Dumbledore keek naar Sirius en knikte.
'Ze heeft een reden, maar niet om je te haten.'
'Wat is die dan?' vroeg ik.
'Ik haat het om te zeggen, maar dat is aan Minerva om jou te vertellen,' zei Dumbledore.
'Maar dat gaat nooit gebeuren,' zei ik. 'Geen kans dat ze mij ooit nog onder ogen wil zien.'
'Dat begrijp ik,' zei Dumbledore ernstig. 'Misschien als ze wat is bijgedraaid.'
'Kunt u niet met haar praten?' vroeg ik smekend. 'Professor, ik verveel me kapot. U bent het schoolhoofd. Heeft u dan geen enkele invloed op haar? Kunt u niets doen?'
'Ik zal het proberen,' zei Dumbledore. 'Ik wil er alles aan doen om jou weer gemotiveerd te maken en om jou dingen te laten doen voor jouw eigen niveau. Een week zo'n straf is meer dan genoeg, vind je niet?'
'Een dag was al genoeg,' mopperde ik. 'Ik heb het zo gemist, die vrijheden. Onder mijn niveau werken is echt niets voor mij. Ik ben misschien verwend geweest de afgelopen tijd, maar ik besef pas op het moment dat de vrijheid van me wordt weggenomen, hoe erg ik het nodig had.'
'Weet je dat het best knap is dat jij zorgvuldig met vrijheid om kan gaan?' zei Sirius bedachtzaam. 'Je hebt nooit vrijheid gekend. Je wist tot Hogwarts niet wat het was, maar je bent eigenlijk nooit de fout in gegaan ermee. Ik denk niet dat ik je dat na zal doen.'
'Bedankt, Sirius,' zei ik glimlachend.
'Ik denk dat ik weet waar die hond vandaan kwam,' zei Dumbledore. 'Je patronus voelde aan dat je Sirius nodig had.'
Ik knikte glimlachend. Dumbledore stond op en pakte een klein maar dik boek uit de boekenkast.
'Hier staan de moeilijkste spreuken in van elk vak op Hogwarts. Als het me niet lukt Minerva om te praten, dan gebruik dit alsjeblieft om het toch een beetje naar je zin te hebben hier.'
'Dank u, professor,' zei ik dankbaar terwijl ik het boek aanpakte.
'Lief meisje is het toch,' zei Sirius tegen Dumbledore. 'Je vraagt je toch af hoe het komt dat iemand als Elena het karakter van haar familie niet heeft overgenomen.'
'Ik heb nooit getwijfeld, Sirius. Ik wist meteen al dat mijn vaders plannen duivels waren. Ik kan alleen niet anders dan hem gehoorzamen.'
'Heb je nog wat van ze gehoord?' vroeg Dumbledore.
Ik wreef door mijn haar terwijl ik mijn hoofd schudde.
'Ik moet ze nodig weer berichten over u, professor. Anders worden ze misschien wel argwanend.'
'Dat ga je morgen maar doen.'
'Ik mag de common room niet uit, professor,' zei ik.
'Dan doe ik het wel.'
Ik knikte.
'Bedankt.'
'Hoe is het met Lucius en Malfoy? Heb je nog wat van ze gehoord?'
'Draco heeft denk ik behoorlijk op zijn donder gekregen van Lucius want hij was vorige week woedend op mij. En Lucius laat niets van zich horen. Gelukkig maar.'
Dumbledore knikte.
'Als dat er ook nog eens bij zou moeten komen... ik denk dat je maar moet gaan, Elena. Pas op voor McGonagall.'
'Wat vinden de andere leraren?'
'Die zijn het er ook niet mee eens. Ik ga met Minerva praten.'
Ik knikte en stond op. Ik gaf Sirius een knuffel en wilde Dumbledore een hand geven, maar hij drukte me tegen hem aan.
'Het komt goed,' zei hij zacht. 'Houd je sterk, zoals je altijd gedaan hebt.'
Ik knikte en probeerde niet te huilen.
'Bedankt.'
Ik liep de deur uit.