We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Part two ~ 121

Met lood in mijn schoenen, maakte ik me klaar voor het avondeten in the Great Hall. Het werd tijd om de veilige haven te verlaten en me weer onder de mensen te gaan bevinden. Ik deed mijn haren in een hoge staart en probeerde make-up op te doen. Dat was geen succes, want mijn hand trilde. Ik was zenuwachtig om me te laten zien in the Great Hall. De gedachte dat iedereen zou weten wat er met me gebeurd was, zou angstaanjagend zijn. Maar ik moest gaan.

Het was vreemd om weer onder de mensen te zijn. Mijn leerlingen vroegen of ik weer beter was, want hen was blijkbaar verteld dat ik ziek was. Ik glimlachte en knikte. De oppertafel was niet veranderd. Snape zat in het midden, op de grote stoel, die altijd zou toebehoren aan Dumbledore. Aan de linkerkant zat McGonagall en de rechterkant was voor mij gereserveerd. Toen ik op mijn plek ging zitten, gunde Snape mij geen blik waardig. Hij was boos, waarschijnlijk nog steeds omdat ik tegen hem gelogen had. Ik keek de zaal in. De tafel van Slytherin trok mijn aandacht, want Draco zat daar.
'Malfoy terug?' vroeg ik aan niemand in het bijzonder.
'Het verbaasde mij ook,' zei professor Sprout.
Draco had sinds dit jaar geen lessen meer gevolgd op Hogwarts, omdat hij taken kreeg van mijn vader. Zou hij die toch niet zo leuk gevonden hebben?
'Elena, blijf zitten,' snauwde Snape tegen me, toen ik wilde opstaan.
'Dat beslis ik zelf,' beet ik hem toe en ik liep naar de Slytherin tafel.
Draco stond op en wilde weglopen, maar ik hield hem tegen.
'Wat doe jij hier?' vroeg ik. 'Je haat Hogwarts.'
'Vader was boos op me, vanwege - je weet wel.'
Ik fronste mijn wenkbrauw en trok Draco mee naar de kerkers.
'Wat bedoel je precies?'
'Je weet wel - Greyback. Snape heeft dat toch wel verteld aan jou?'
Ik beet op mijn tong.
'Je moet echt wat specifieker zijn, Malfoy. Ik heb geen idee wat je bedoelt.'
'Ik heb jou verraden aan Greyback! Dat weet je toch?'
'JE HEBT WAT?!'
Ik gaf hem een harde duw tegen de kerkermuur en sloeg met mijn vuist tegen zijn neus.
'Elena - '
Draco beefde en klemde zich tegen de muur aan, bang om een vin te verroeren.
'Draco, verdomme! Ik vertrouwde jou!'
'Ik had geen keuze!' zei hij. 'Hij bedreigde me. Hij zou me bijten. Mijn ouders ook.'
Ik rolde met mijn ogen, maar zuchtte. Ik had net zo gereageerd als Draco. Ik was zelfs nog laffer geweest. Ik had dertig kinderen vermoord, Draco niet eens één.
'Greyback heeft me verkracht op gruwelijke manieren. Ik kan gewoon niet geloven dat jij mij zoiets aan zou doen.'
'Zo dacht vader er ook over,' zei Draco zacht. 'Hij heeft me weer naar Hogwarts gestuurd, waar ik nu elke dag wordt gemarteld door Snape. Ik mag niets meer te maken hebben met the Dark Lord. Ik ben officieel geen Death Eater meer en - ik ben verbannen.'
'Waarom zou mijn vader het interesseren dat jij mij hebt verraden aan een verkrachter? Dat zou hij alleen maar aangemoedigd hebben.'
'Ik heb een ander gediend dan the Dark Lord. Hij was woest.'
'Mijn medelijden krijg je niet,' zei ik. 'Geniet van de martelingen, maatje.'

Ik ging niet terug naar the Great Hall, maar liep naar de Owlery. Het werd hoog tijd dat ik Harry een brief zou sturen, ook al wist ik dat het voorbij was tussen ons. Hij moest weten wat er gebeurd was met me.

"Lieve Harry,

De kans dat je deze brief verscheurt op het moment dat je ziet wie de afzender is, is zeer groot. Toch wil ik je vragen om dit te lezen. Het is het laatste dat ik van je vraag.

Greyback heeft me te pakken gekregen. Hij wilde dat ik me bij hem zou voegen bij volle maan. Dat is niet gelukt, gelukkig. Hij is dood. Maar de dagen die ik bij hem moest doorbrengen, waren vreselijk. Verkrachtingen, mishandelingen, maar verdiend. Na alles wat ik jou aangedaan heb, is dit misschien een verdiende straf geweest.

Ik wil er niet veel over kwijt, maar Azkaban komt in de buurt voor me. Daar ben ik vast niet in staat om contact te houden met je, dus vandaar dat ik nu al een brief schrijf. Ik wil je zeggen dat ik er vertrouwen in heb dat jij mijn vader gaat verslaan. Ik wil je zeggen dat ik spijt heb. Ik wil je zeggen dat ik van je houd. Dat zal ik altijd blijven doen, zelfs wegrottend in Azkaban.

Liefs,
Elena."

Ik deed de brief op de post en liep terug naar Hogwarts. De idyllische binnenplaats werd verstoord door twee mannen in bruine gewaden.
'Elena Riddle?' vroeg een man.
Ik knikte.
'Je wordt verdacht van moord,' zei de ander. 'Morgen is er een hoorzitting, om elf uur 's ochtend. Wees op tijd.'
En ze vertrokken weer, net zo snel als ze gekomen waren.