We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Twenty-nine

Nog steeds zat ik bij Snape. We waren wel verkast naar de bank want een kantoor was toch iets te zakelijk voor een gesprek waar ik zojuist iemand in de armen geslagen had. Een tijdje werd er niets gezegd.
'Krijg ik straf?' vroeg ik. 'Omdat ik in Hogsmeade was?'
Snape zuchtte.
'Ik moet het eigenlijk wel doen, maar dat zou raar zijn omdat ik McGonagall net zei dat je van mij toestemming had.'
'Ik blijf wel gewoon hier op uw kantoor en dan ga ik wel werkstukken schrijven of zo,' glimlachte ik. 'Dat vind ik namelijk niet erg.'
Snape lachte.
'Maar dan heb je nog niets geleerd.'
'Nee,' gaf ik toe.
'Dan laten we het gewoon hierbij,' zei Snape en hij glimlachte.
Zonder schaamte ging ik dichter bij hem in de buurt zitten. Snape sloeg een arm om me heen.
'Jij blijft altijd mijn lieve meisje, Elena. Altijd,' zei hij zachtjes.
Ik glimlachte.
'Ik hoop dat het goed komt. Dat alles snel voorbij is en dat ik me kan concentreren om mijn carrière.'
'Wat wil je worden?'
'Auror,' zei ik. 'En ik denk dat ik met deze cijfers dat wel ga halen.'
'Dat weet ik wel zeker,' zei Snape. 'Als je wilt, kan ik aan Dumbledore vragen of je lessen mag volgen bij vierde of vijfdejaars? Zodat je eerder af kunt studeren?'
Ik zuchtte.
'Nou, het probleem is, dat ik het hier fijn heb en ik wil helemaal niet sneller weg. Ik weet zeker dat ik de examens haal, maar ik ben bang dat ik dan binnen de kortste keren weer thuis woon en elke dag martelingen ga ontvangen. Natuurlijk zou ik het fijn vinden als ik het moeilijker krijg op school, maar ik wil echt niet weg.'
'Dat valt te regelen, Elena. Wees niet bang. Het komt goed.'
'Maar u bent er ook niet altijd,' zei ik. 'Als ik straf krijg van mijn vader, kunt u hem niet tegenhouden want dan verraadt u uw positie.'
'Ik kan het altijd proberen, Elena.'
Ik knikte.
'Bedankt.'
Het voelde alsof het normaal was wat we deden, maar dat was het natuurlijk totaal niet. Dit was eigenlijk verboden, zo om te gaan met leraren, maar misschien dat Dumbledore de situatie begreep. Zolang Snape mij in de lessen behandelde als iedere andere leerling, was er niets aan de hand.
'Zou ik nu mogen gaan?' vroeg ik aan Snape.
Hij knikte.
Ik stond op. Snape deed hetzelfde. Ik gaf hem een knuffel en verliet de kamer. Ik wilde naar Harry, hem zeggen dat alles goed was gekomen, maar ik wist niet waar hij was. Plotseling werd ik op mijn schouder getikt. Ik draaide me om. Dumbledore.
'Hallo, professor,' zei ik.
'Goedendag, Elena. Hoe is het met je?' Hij klonk ontzettend vriendelijk. Geen toon van enige boosheid of teleurstelling vond ik in zijn stem.
'Prima, professor,' zei ik. 'Wanneer gaan we verder met de lessen?'
'Morgen,' zei hij. 'Als je dan kunt.'
'Dat lukt wel, professor,' zei ik.
Hij glimlachte.
'Ik heb gehoord van Minerva dat je in Hogsmeade was. Heb je het wel leuk gehad?'
Dit was nou niet echt de reactie die ik zou verwachten.
'Het was heel fijn,' zei ik. 'Even wat ontspanning. Ik ben best wel druk geweest de afgelopen weken. Veel extra werkstukken gemaakt enzo. Ik vind het erg leuk, maar het is wel vermoeiend.'
'Zolang je niet teveel oplegt voor jezelf, is het goed,' zei Dumbledore. 'Ga nu maar. Je was duidelijk op zoek naar iemand.'
'Ik zocht Harry,' zei ik. 'Hij zal wel in de common room zijn. Dag, professor.'
'Dag, Elena,' zei hij.
Ik liep de trap op naar de common room maar zag tot mijn opluchting Harry net naar beneden stormen. Ik had toch echt geen zin om dat hele eind naar boven te lopen als we daarna toch weer naar beneden gingen. Harry viel me in de armen.
'En? Hoeveel jaar strafwerk?' vroeg hij. 'Je had het echt niet voor me hoeven op te nemen. Ik ben wel wat gewend.'
'De reactie van Lupin die hij zou geven als hij erachter kwam dat jij in Hogsmeade was, wenste ik jou niet toe. Het spijt me, Harry, maar ik denk dat zelfs ik die teleurstelling in zijn stem niet zou kunnen verdragen.'
'Je hebt gelijk,' zei Harry. 'Maar - wat is je straf?'
'Niets,' zei ik. 'Snape redde me. We hadden een fijn gesprek samen.'
'Het is wel echt een wonder. Snape die met een leerling optrekt. Wonderlijk.'
Ik knikte.
'Zeker. Maar Snape heeft mij vier jaar lang als kind gehad. Ik begrijp het, dat hij zo doet. Hij heeft natuurlijk een band met me opgebouwd en die vindt hij nu weer terug in een oudere versie van mij.'
'Het is een vreemd idee dat nota bene Snape jouw opvoeder was. Hij lijkt altijd zo gevoelloos.'
'Snape is niet gevoelloos,' zei ik. 'Enkel in de les, maar dan zelfs niet, als je ziet hoe liefdevol hij omgaat met zijn Slytherins.'
Harry lachte.
'Wat gaan we doen? Nu we onverwacht deze middag en avond vrij zijn?'
'Hogsmeade,' grapte ik.
Harry duwde me omver, maar gaf me daarna een kusje om het goed te maken.
'We gaan naar buiten,' besloot ik. 'Het is lekker weer. Laten we in het gras gaan zitten.'
Harry knikte en ik nam hem mee. Het was heerlijk weer en een tijdje zaten we gewoon dicht tegen elkaar in het gras. Het was heel fijn en ik vergat opeens wie ik was en wat voor gevaar ik liep door met Harry te gaan.
Plotseling kwam McGonagall ons storen. Ze ging in mijn zonlicht staan, zodat ik in de schaduw stond. Het zag er erg kwaadaardig uit op dat moment.
'Juffrouw Riddle, als u de volgende keer naar Hogsmeade gaat, vraag dan toestemming aan mij en niet aan Severus. Ja?'
'Maar..,' begon ik. 'U zegt toch nooit dat het mag.'
McGonagall knikte.
'Precies. Daarom. Het is veel te gevaarlijk, zeker nu. Sirius Black is wederom gesignaleerd in de buurt en wij doen er alles aan om Hogwarts zo goed mogelijk te beschermen. Het is ondankbaar als je daar geen gebruik van maakt.'
'Ik begrijp het, professor,' zei ik. 'Ik wil alleen dat u weet dat ik sterk genoeg ben om die Black met gemak te verslaan, niet gemeen bedoeld.'
'Ik heb het niet alleen maar over u, juffrouw Riddle, maar er zijn ook nog andere mensen op Hogwarts. Niet alles draait om u.'
Ik schrok een beetje van haar toon. Dat was niet echt aardig. Ik was eigenlijk niet zo vaak bezig met mezelf.
'Dat is onaardig van u,' zei ik een beetje boos. 'Het spijt me, maar dat vind in onredelijk.'
'Dat zal best,' zei McGonagall. 'Maar zo komt het over. Je trekt je niets aan van niemand en je doet maar alsof je superieur bent omdat je toevallig de dochter van You-Know-How bent.'
'Nou ja!' riep ik verontwaardigd. 'Wat een onzin! Ik voel me totaal niet superieur.Waarom zou ik überhaupt? Het is niet dat ik het nou fijn vind om de dochter van Voldemort te zijn. Kom Harry.'
Ik trok Harry overeind en liep boos met hem naar binnen.
'Wat denkt zij wel niet?! Ik zou eerder denken dat zij zich superieur voelt boven iedereen als ze zo'n onzin uitkraamt.'
'Elena, rustig. Ze bedoelt het goed. Ze is gewoon bang dat Hogwarts niet veilig is.'
'En dat is mijn schuld? Jeetje wat een onzin!'
Mijn goede humeur van vanochtend was helemaal weg. Ik was woedend.
'Ik ga naar de toiletten,' zei ik boos en ik rende van Harry vandaan.