We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Twenty-four

Snape kwam binnen. Hij wist blijkbaar dat Lucius weg was.
'Hoe was het gesprek?' vroeg hij.
'Verwarrend,' antwoordde ik. 'Hij zei iets vaags op het eind. Volgens mij dat hij mij liever niet had in het gezin en dat dat vroeger anders geweest was. Ik vond dat nogal vreemd, professor. Wat betekende dat?'
'Dat hoort allemaal bij hetgeen wat ik je ooit nog ging vertellen,' zei Snape.
'Aha,' zei ik nieuwsgierig. 'Mag ik gaan?'
Snape knikte.
'Elena, heb je vandaag voor jezelf gekozen of voor Draco?' vroeg hij terwijl ik opstond.
'Voor mezelf maar ik voel me er erg slecht bij,' zei ik. 'Draco en ik kunnen nooit meer vrienden zijn om deze manier. Elkaar constant verraden, dat komt een vriendschap niet ten goede.'
Snape knikte.
'Maar ik ben wel trots op je. Het is goed van je dat je eindelijk eens voor jezelf gaat want je moet niet vergeten dat jij even belangrijk bent als ieder ander kind.'
'Bedankt, professor. Zoiets betekent erg veel voor me.'
Ik had plotseling het vreemde gevoel om hem een knuffel te geven, maar dat kon ik echt niet maken. Hij was mijn leraar.
Ik liep naar de common room.
'Hoe was het?' vroeg Harry. 'Heeft hij zijn excuses aangeboden?'
'Nee, dat zal hij nooit doen. Niet zolang Draco belangrijker is dan ik,' zei ik.
Harry knikte ernstig. Ik ging naast hem op de bang zitten en kroop dicht tegen hem aan. Hermione en Ron waren al naar boven, net als de rest van de leerlingen van Gryffindor. Het was super fijn om even alleen te zijn met Harry.
'Ik hou zoveel van jou,' zei ik zacht.
Harry glimlachte.
'Ik ook van jou,' en hij zoende me op mij mond.

We waren op de bank in slaap gevallen. Ik lag in Harry's armen totdat Hermione opeens zei dat we wakker moesten worden.
'Over een half uur hebben we Potions,' zei ze. 'Ik zou maar opschieten.'
Harry en ik haastten overeind en gingen ons snel fatsoeneren voor de les.
'Ik heb geen zin,' zuchtte ik toen we klaar waren en we helaas geen tijd meer hadden om te kunnen eten. 'Ik mag niet meer naast jou zitten bij Potions. Snape vond het niet goed dat we alleen naar elkaar keken.'
Harry lachte.
'Oké, ik geef toe dat we toen echt niets gedaan hadden.'
'Precies,' zei ik.
Hand in hand liepen we naar de Potions les. Iedereen zat al binnen want we waren vijf minuten te laat.
Snape keek ons streng aan.
'Vijf minuten te laat betekent vijf punten aftrek per persoon. Potter, ga naast Malfoy zitten, El- juffrouw Riddle, jij naast Pansy.'
Ik keek Snape woedend aan. Wat deed hij me nu aan? Ik wist dat hij me niet wilde voortrekken, maar dit is werkelijk achterstellen.
'Eh, professor, dat wil ik niet,' zei Pansy met een venijnige blik op mij.
'Dat begrijp ik, juffrouw Parkinson, maar er zijn ook momenten dat ik de baas ben. Ik wil graag goed les kunnen geven en ik heb gemerkt dat dit niet gaat wanneer er twee tortelduifjes constant met elkaar zitten te flikflooien.'
Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar sloot hem toen ik Snape's blik zag. We moesten gelukkig apart een drank maken. The Draught of Peace blijkbaar. Dit was een van de moeilijkere dranken omdat alles precies in de juiste hoeveelheid moest worden gegoten in de ketel. Ik pakte de ingrediënten en ging snel aan de slag. Pansy negeerde me, totdat ik haar elleboog per ongeluk aanraakte en ze net iets teveel gemalen maansteen erin deed.
'Wat doe je?' gilde ze. 'Nu heb je mijn hele drank verpest. Wat ben je toch ook een drama voor de school!'
'Het spijt me,' zei ik en ik meende het. 'Neem mijn ketel maar.'
'Nooit,' zei Pansy woedend. 'Professor!'
Snape kwam naar ons toe.
'Wat is er, juffrouw Parkinson?'
'Dat wijf van een Riddle heeft mijn Potion verpest.'
Snape keek mij streng aan.
'Is dat zo?'
'Ja, professor,' zei ik. 'Ik stootte per ongeluk tegen haar elleboog waardoor ze uitschoot met haar gemalen maansteen. Het spijt me. Ik heb gevraagd of ze wilde wisselen van Potion, maar dat wilde ze niet.'
'Zaterdagochtend, acht uur op mijn kantoor, juffrouw Riddle,' zei Snape. 'En voor nu wil ik dat je toch jouw Potion omwisselt met die van juffrouw Parkinson.'
Ik grinnikte. Dat was het bijlesclubje zaterdag. Pansy keek me verbaasd aan.
'Vind je dat grappig?' vroeg Snape. 'Kom vrijdagavond ook dan. Acht uur en geen minuut later.'
Ik kon wel door de grond zakken. Zo stom van me. Had ik nou maar niet gelachen, dan was niets gebeurd en hoefde ik ook niet echt na te blijven.
Nu was het Pansy's beurt om te lachen.
'Wat ben je toch een idioot! Ik begrijp wel dat niemand jou mag. Iedereen is doodsbang voor jou en doet alsof ze vrienden met je zijn, maar Riddle, schijn bedriegt.'
Ik stond op en wilde het lokaal uitlopen.
'Elena, alsjeblieft, kom zitten,' zei Snape en zijn stem klonk bezorgd. Hij legde zijn hand op mijn schouder.
'Nee,' zei ik. 'Niet zolang ik naast haar moet zitten.'
Snape keek me smekend aan, maar ik draaide hem de rug toe en liep het lokaal uit. Ik begreep best dat het moeilijk was voor Snape om mij niet voor te trekken in de les, maar zoiets hoefde hij ook niet te doen. Kon hij me niet behandelen als ieder andere Gryffindor? Dan zou hij gewoon een hekel aan me hebben en zou het ook niet opvallen.