We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Forty-three

Ik trilde toen ik werd meegenomen door Snape. Hij had de Invisibility Cloak van Millicent afgepakt, maar ik vroeg me daadwerkelijk af of hij me die ooit zou teruggeven. Ik zei niets tegen Snape. Ik was er gloeiend bij. En voor wat? Ik had niets gezien, behalve een halve bedscène van Pansy en Draco die ik het liefst nooit had willen zien. Snape nam me mee naar zijn kantoor.
'Zitten,' zei hij.
Ik keek hem niet aan maar staarde naar mijn vingers, die trilden van angst. Ik ging zitten en hoopte vurig dat Snape mij zelf straf zou geven en me niet zou overdragen naar McGonagall of Dumbledore.
'Wat deed jij in de common room van Slytherin?'
Ik zei niets. Het probleem was dat mijn excuus lang niet zo goed was dat ik niet van school gestuurd werd. Snape keek mij doordringend aan, maar ik keek alleen naar zijn zwarte gewaad. Ik durfde hem niet aan te kijken.
'Ik vraag het nog een keer. Wat deed jij daar?'
Ik zuchtte een keek en keek nu wel naar Snape.
'Ik wilde kijken hoe het was in Slytherin. Ik heb het gevoel dat ik me de laatste tijd niet als een Gryffindor gedragen heb en het voelde alsof ik niet meer thuishoorde in Gryffindor. Het spijt me.'
'En? Wat ben je te weten gekomen in Slytherin?'
Ik wilde glimlachen maar dat was ongepast in deze situatie.
'Eigenlijk niets, professor,' loog ik een beetje.
Draco was dan wel geen goede familie meer van me, hij was wel nog steeds mijn broer en zijn privéleven ging Snape eigenlijk net zomin aan als mij.
'Dus, jij hebt welgeteld drie regels overtreden. Één: rond deze tijd hoor je in de common room te zijn, twee: je bevindt je op terrein waar je niet mag zijn en drie: je bespiedt mensen zonder dat ze het weten.'
Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar deed deze toen weer dicht. Snape had gelijk. Ik was te ver gegaan hierin. Snape keek me aan.
'Je weet toch wat u nu moet doen?'
Ik knikte.
'Ik begrijp het niet. Waarom denk jij dat jij Gryffindor niet waardig bent?'
Ik huiverde.
'Het klinkt zo stom, professor, maar ik ben zo boos geweest tegen Hermione doordat ik die straf gehad heb. Ik voel me zo laf en zo vreesachtig. Totaal niet moedig, zoals een Gryffindor hoort te zijn.'
'Maar Elena, jij hebt zoiets ergs meegemaakt. Het is echt volkomen logisch dat je boos wordt bij het geringste akkefietje of dat je jezelf iets minder moedig vindt dan normaal. Jij bent echt een Gryffindor en daar is geen twijfel over mogelijk.'
'Echt?' vroeg ik.
'Echt,' zei Snape plechtig. 'Maar madame, hier kom je niet mee weg. Als ik dit vertel tegen professor Dumbledore denk ik dat jij jouw laatste nacht hebt hier in het kasteel.'
'Dat verdien ik,' zei ik neerslachtig. 'Het was een stom idee.'
'Maar je had wel een reden.'
Ik draaide met mijn ogen.
'Alsof Dumbledore die reden ooit gaat goedkeuren.'
'Dat denk ik wel,' zei Snape. 'Jij gaat nu naar de common room en ik ga met hem praten. Ik laat het je weten wanneer je moet komen. Begrepen?'
Ik knikte en keek even naar de Cloak die Snape op zijn bureau had neergelegd.
'Mag ik die terug?' vroeg ik aarzelend. 'Hij is van Harry.'
Snape zuchtte en gaf het me terug.
'Als je het waagt -'
'- Ik zal niet durven, professor,' antwoordde ik zacht.
Ik liep met lood in mijn schoenen naar de common room. Hermione had al een hekel aan me, maar dat zou nu niet minder worden. Harry vloog op me af en gaf me een zoen.
'En, ben je erachter gekomen dat je echt een ware Gryffindor bent?'
'Zelfs als ik erachter gekomen was, dan had het geen zin meer,' zei ik. 'Ik ben betrapt.'
Ik gaf Harry zijn Cloak en liep naar de slaapzaal, waar ik tranen met tuiten huilde. Het was een leugen dat ik het niet erg vond. En zelfs als ik niet van school werd gestuurd, dan zou ik nog altijd de rest van het jaar strafwerk moeten komen maken en eerlijk gezegd dat ik daar ook niet op te wachten.
De avond was gevallen en ik was niet gaan eten. Ik zou geen hap door mijn keel krijgen en de confrontatie met zowel Dumbledore, Snape en McGonagall, stelde ik het liefst zo lang mogelijk uit. Helaas werd er op de deur van de slaapzaal geklopt en McGonagall liep naar binnen. Ik droogde mijn tranen en probeerde mijn uitgelopen mascara met wat speeksel te verwijderen.
'Kom je mee?' vroeg ze vriendelijk.
'Liever niet,' mompelde ik. 'Mag ik nog even mijn mascara eraf halen?'
McGonagall schudde haar hoofd.
'Als ze zien dat je gehuild hebt en er spijt van hebt, is dat alleen maar voordeliger.'
Ik gaf haar gelijk en liep mee naar Dumbledore's kantoor. Mensen keken mij aan. Had ik nu alweer straf? Ja, inderdaad. Zo voelde ik me ook. Dumbledore's teleurgestelde ogen stonden voor een tijd lang in mijn geheugen gegraveerd. Ik beet op mijn lip en ging zitten, omdat Dumbledore daarom vroeg. Snape stond naast hem en McGonagall ging aan de andere zijde staan.
'Elena,' zei Dumbledore streng. 'Ik heb van Severus gehoord dat je in de Slytherin common room was om te observeren hoe die mensen waren en of jij je daar beter voelde.'
Ik knikte.
'Heb je een antwoord?'
'Nee, professor,' zei ik zacht.
'Ik namelijk wel. Elena, jij bent een Gryffindor in hart en nieren. Ja, we weten dat jouw vader een Slytherin is, maar als er iemand van jouw house een Gryffindor is, ben jij het.'
'Maar het maakt nu toch niet meer uit, toch? Ik bedoel, ik heb mijn laatste waarschuwing allang gehad. Ik zal van school moeten.'
'Soms slikken zelfs de meest wijze mensen hun woorden in,' zei Dumbledore. 'Ik zal je niet van school sturen.'
Er ging een waas van opluchting door me heen.
'Bedankt, professor.'
'Maar je krijgt wel straf.'
Ik knikte.
'Ten eerste schrijf jij een opstel van twee meter over privacy en de schending daarvan. Deze draag je volgende week maandag voor aan de hele school bij het ontbijt. Hierin wil ik ook een excuses maakt naar de Slytherins toe. Snape zal jouw opstel controleren.'
Ik vergrootte mijn ogen, maar knikte. Ik zal het wel verdiend hebben.
'Verder - '
'Verder?' herhaalde ik. 'Nog meer? Ik denk dat van school sturen gunstiger is dan deze straffen uitvoeren.'
Dumbledore fronste zijn wenkbrauwen.
'Dat denk ik niet,' zei hij scherp. 'Mocht je er toch voor kiezen om van school gestuurd te willen worden, dan zal ik dat accepteren.'
Ik schudde hevig mijn hoofd en luisterde naar wat Dumbledore nog meer te zeggen had.
'Je blijft na bij Severus morgenavond. Ik heb hem in vertrouwen genomen en hij verzekerde me ervan dat hij een heel onaangenaam werkje voor je had.'
Ik sloeg mijn ogen neer en stond op.
'Bedankt dan maar,' zei ik bot. 'Voor het ruïneren van mijn al o zo vrolijke leven.'
'Sla niet zo'n toon aan tegen het schoolhoofd,' zei Snape streng. 'Bied je excuses aan.'
Ik keek Snape verdrietig aan en knikte.
'Het spijt me echt. Van alles wat ik gedaan heb.'
'Daar twijfelde ik ook niet over,' zei Dumbledore. 'Je mag gaan.'
Ik stond snel op en beende het kantoor uit, voordat Snape of McGonagall nog achter me aan kon gaan. Pas toen ik buiten op een bankje in de binnenplaats ging zitten, besefte ik dat die excuusbrief totaal niet voordelig voor me zou uitpakken. Er waren gevolgen waar niemand aan gedacht had.