We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Thirty-six

Ik werd gewekt door iemand die met zijn hand mijn haren uit mijn ogen wreef. Ik opende mijn ogen en keek in de zwarte ogen van Snape.
'Het spijt me,' zei hij zacht.
Ik kwam overeind zitten.
'Als u me had gezegd dat ik mee moest doen in de les, had ik het meteen gedaan, professor,' zei ik.
Snape streelde door mijn haar. Volgens mij had iedereen les want het was doodstil op de binnenplaats, waarschijnlijk ook de enige reden dat Snape zonder schaamte mijn haar streelde.
'Dat weet ik,' zei Snape.
Hij keek me aan en gaf me een knuffel.
'Dumbledore heeft me verteld dat je naar Black geweest was.'
'Dat dacht ik al,' zei ik. 'Ik weet dat jullie elkaar haten, maar dat weerhoudt mij niet om van jullie beiden te houden.'
'Ik was bang dat jouw hart voorgoed van hem zou zijn,' zei Snape emotioneel. 'Ik was bang dat ik jou kwijt zou raken.'
'Nooit,' zei ik. 'U bent geweldig. Echt. U bent samen met Dumbledore de eerste persoon die me geaccepteerd heeft om wie ik ben. Daar ben ik heel blij mee.'
Snape gaf me een kus op mijn hoofd en bij hem verscheen een traan.
Ik glimlachte en legde mijn hoofd op zijn schouder.
'Professor, ik vind het echt niet erg om vanavond toch te moeten nablijven. Misschien had u gelijk en had ik voordat de les begon moeten vragen of ik iets anders mocht doen. Het spijt me.'
'Ik wil eigenlijk gewoon dat je die drank maakt,' zei Snape. 'Het is een belangrijke drank voor het examen. Maar nu voelt het als een straf en dat is niet de bedoeling.'
'U mag mij gewoon straffen, professor,' zei ik.
Snape keek me aan.
'Jij voelt als mijn dochter. Ik kan jou niet straffen als mijn dochter.'
Ik glimlachte.
'Ook als dochter heb ik discipline nodig. Het lijkt nu net alsof ik u dwing om mij te laten nablijven, maar dat is niet de bedoeling. Ik wil alleen dat u weet dat onze band niet beschadigd wordt als u mij laat nablijven.'
Snape grinnikte en drukte me dicht tegen hem aan.
'Je bent wel een ideale dochter. Beter kan ik niet wensen.'
'Dat is niet waar,' zei ik zacht. 'Ik ben echt heel erg brutaal geweest tegen McGonagall vandaag. Ze was woedend op me. Ik schold haar uit en ze pakte me heel strak vast. Het deed pijn maar ik denk dat ik het wel verdiende.'
'Ik ben nog wel je leraar want ik kan echt jouw vader niet zijn. Als the Dark Lord daarachter komt, dan hebben wij beiden een probleem. Ooit als hij dood is, wil ik het maar al te graag, maar Elena, nu is het niet mogelijk.'
'Ik begrijp het, professor,' zei ik.
'Maar ondanks dat McGonagall dat niet had moeten doen, vind ik wel dat jij je excuses moet aanbieden aan haar. Nu is zij er niet als jouw afdelingshoofd dus daarom zeg ik dat hij het moet doen. Dumbledore zal precies hetzelfde zeggen.'
'Weet ik,' zei ik zacht en ik stond op. 'Bedankt, professor.'
Ik gaf hem een knuffel en liep naar binnen. Ik zocht naar McGonagall en ik vond haar in haar lokaal. Volgens mij had ze een tussenuur. Ik liep met knikkende knieën naar binnen en durfde eigenlijk niets te zeggen.
'Riddle,' zei McGonagall streng. 'Wat heeft dit te betekenen? Jij hoort sowieso in de les te zitten, dame. Moet ik nog meer punten aftrek geven?'
Ik keek haar aan en zuchtte.
'Ik kwam alleen maar zeggen dat het me spijt,' zei ik gemeend. 'Ik had niet brutaal moeten doen en dat spijt me.'
Ik kreeg geen antwoord. McGonagall keek me enkel streng aan.
'Het was goed bedoeld, professor,' zei ik zacht en draaide me om. McGonagall kwam niet achter me aan. Ik liep het lokaal uit en snikte zachtjes. Het zou nooit meer goedkomen tussen ons. Waarom raakte me dat nou zo erg? Omdat ze mijn afdelingsleider was?
Ik slenterde door het kasteel. Ik had eigenlijk gewoon Defence, maar daar had ik geen zin in. Ik liep toch naar het lokaal en wachtte tot de bel ging. Dan zou ik Lupin vragen wat het huiswerk was.
Harry kwam als eerste het lokaal uit. Ik glimlachte naar hem.
'Jij hebt geen leuke tijd gehad,' concludeerde hij.
'Ik heb geprobeerd mijn excuses aan te bieden aan McGonagall maar ze gaf geen antwoord. Dat is niet echt een fijn gevoel.'
Harry gaf me een zoen.
'Ik begrijp het, liefje. Ik ga eten. Kom je zo ook?'
'Hangt er vanaf hoe woedend Lupin op me is,' zei ik en ik liep het lokaal binnen, dat nu leeg was.
'Voordat u me verrot gaan schelden, wil ik eerst even uitleggen waarom ik niet in uw les was,' zei ik toen Lupin zijn mond open wilde doen. Ik legde hem uit wat er was gebeurd in Snape's les en bij McGonagall en dat ik de mislukte excuses bij McGonagall even moest verwerken.
'Het is niet erg,' zei Lupin. 'We hadden een theorielesje over Dementors. Ik denk dat jij wel weet wat voor wezens dat zijn.'
'Helaas wel ja,' zei ik ernstig. 'Wat was het huiswerk?'
'Dat hoef je niet te maken,' zei Lupin. 'Wil je wat thee om te kalmeren? Je ziet er erg gestrest uit.'
'Graag, professor,' zei ik. 'Ik ben ook gestrest. Ik haat ruzie.'
Lupin zette de theepot aan in de hoek van zijn lokaal en zei dat ik moest gaan zitten.
'Wat vind je nou het leukste vak? vroeg hij.
'Ik kan niet kiezen,' zei ik naar de waarheid. 'Ik vind Defence geweldig, maar dat komt door u. En Transfigurations vind ik ook geweldig, enkel McGonagall heeft daadwerkelijk een hekel aan me. Hetzelfde voor Potions. Snape behandelt me in de les ook vreselijk, maar ik vind het vak geweldig.'
'Ik heb van Dumbledore gehoord dat jij een camouflagespreuk uit kan spreken. En hij was al helemaal verbijsterd dat jij het binnen een avond hebt geleerd. Hij is enorm trots. Ik ook hoor.'
Ik glimlachte.
'Bedankt, professor.'
Ik voelde me al een beetje beter. Lupin had een kalmerende werking op me.
Plotseling werd er op de deur geklopt.
'Aha,' zei een stem toen de deur open werd gemaakt. McGonagall liep binnen.
'Ik had al zo'n vermoeden,' zei ze. 'Riddle gaat naar de mensen die haar wel steunen. Ze vertelt de waarheid op een manier dat ze medelijden wekt. Niet, Remus?'
'Elena heeft mij precies verteld wat er is gebeurd en ze heeft er spijt van. Ik keur niet goed wat ze gedaan heeft, maar ik zie wel dat ze echt geprobeerd heeft om het goed te maken. Ik snap dat ze er kapot van is dat je zo boos gedaan hebt tegen haar, Minerva. Als iemand een excuses niet accepteert, dan brengt dat ontzettend veel stress met zich mee. Zeker bij een meisje als Elena, dat het al zo moeilijk heeft.'
Ik keek Lupin dankbaar aan. Hij verwoordde precies wat ik voelde en dat terwijl ik het niet eens expliciet vermeld had op die manier.
McGonagall keek me aan, maar ik kon dat niet aan. Die woedende, strenge blik zou voor altijd in mijn geheugen gegraveerd zijn. Ik wende mijn blik dus af.
'Ik snap dat u boos op me bent,' zei ik terwijl ik naar mijn knieën staarde. 'Maar u heeft me genegeerd toen ik probeerde het goed te maken. U kon ook zeggen dat het niet meer goed te maken was want dan had ik duidelijkheid. Nu moet ik gissen. Het spijt me echt, professor. Anders was ik nooit naar u toe gekomen.'
McGonagall zuchtte.
'Ik heb je ook wel heel streng behandeld de afgelopen dagen. Het was niet de bedoeling dat jij je zo gekwetst voelde. Het spijt mij ook.'
'Echt waar?' vroeg ik hoopvol. 'Van alles dat u mij heeft aangedaan?'
'Alles. Ook het strafwerk van een meter en ook het woedende gedrag dat ik heb vertoond. Ik haat je niet, Elena. Ik vind het gewoon niet verstandig dat je erop uit gaat terwijl Sirius Black ontsnapt is.'
'Nou, Sirius is anders een heel aardige man,' zei ik. 'We hadden een fijn gesprek.'
Ik had kunnen verwachten dat dit niet het meest slimme was dat ik kon zeggen. McGonagall schudde me door elkaar.
'Je maakt een grapje! Elena, verdomme. Vertel me dat het niet waar is!'
Ik zei niets maar keek naar Lupin. Hij keek me alleen maar ernstig aan.
'Ik kreeg een brief van iemand die Snuffles heette,' zei ik. 'Hij zei dat ik naar de grot moest komen dicht bij Hogsmeade en dat heb ik gedaan. We hadden een mooie ochtend. Ik heb er een familielid bij. Sirius is onschuldig.'
'Wat een onzin,' snauwde McGonagall. 'Ik denk dat ik geen andere keuze heb dan jou van school te sturen. Je bent een regelrecht gevaar voor onze school. Zomaar op eigen houtje naar iemand toe gaan, wie denk je dat jij bent?'
'Mij van school sturen?' stamelde ik verdrietig. 'Meent u dat?'
'Ja.'
Ik stond op en er verschenen tranen.
'Dan zal ik mijn spullen pakken.'
Ik liep het kantoor uit en had plotseling enorm de neiging om mezelf te vermoorden.