We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Forty-six

Ik liep het kantoor van Snape uit en plotseling hoorde ik gefluister. Ik draaide me om en zag Sirius staan. Ik gaf hem een omhelzing.
'Stil,' fluisterde Sirius en hij nam me mee naar buiten, waar we konden praten zo hard als we wilden en waar Sirius veilig was.
Sirius keek me quasi-streng aan.
'Common room van Slytherin?'
Ik glimlachte omdat ik wist dat hij het niet echt erg vond.
'Hoe weet je dat?'
'Dumbledore stuurt me dagelijks een berichtje over hoe het met je gaat. Nog even en je begint net zo erg te worden als ik vroeger was. Die leraren zullen wel de handen vol aan je hebben.'
'Zeg dat wel,' grinnikte ik.
'Elena, doe vooral wat je wilt en ik zal je ook echt niet straffen of berispen als je regels overtreedt, want daar heb ik niet eens de bevoegdheid voor, maar breng jezelf niet in gevaar.'
'Ja, meneer,' zei ik.
Sirius glimlachte hoofschuddend.
'Meneer? Ik ben geen leraar! Ik voel me oud als je me zo noemt. Noem me maar gewoon Sirius.'
Ik knikte.
'En, Sirius, je mag mij echt wel berispen of zelf straf geven. Je bent familie van me.'
Plotseling kreeg ik een steek in mijn maag.
'Wat is er?' vroeg Sirius.
'Ik hoef toch niet te kiezen straks? Tussen jou en Snape?'
Sirius zuchtte opgelucht.
'Daar hoef jij je niet druk over te maken. Alles komt goed.'
Hij sloeg een arm om me heen en we gingen in het vochtige gras zitten.
'Wat is je volgende stap? Toren van Ravenclaw?'
Ik gaf Sirius een duwtje.
'Niet als ik nog lang op deze school wil zijn,' zei ik. 'Ik denk dat nog een uitstapje mij fataal wordt.'
Sirius schudde lachend zijn hoofd.
'Hogwarts en fatsoenlijke orde houden? Echt niet! In die tijd dat ik erop zat ben ik geen enkele keer geschorst en geloof me Elena, ik heb heel veel erge dingen gedaan.'
'McGonagall had echt een hekel aan me. Ze zou me zo van school gestuurd hebben als er geen andere leraren tegenspraken.'
Sirius glimlachte.
'Geloof me. Echt niet. En waarom zouden ze jou van school sturen? Je bent de beste leerlinge ooit! En ook, zonder jou zijn ze kansloos. Heel Hogwarts. Dat weet je.'
Ik knikte.
'Maar Sirius, hoe heb je dat dan volgehouden? Al die keren nablijven en strafregels? Ik vind dat vreselijk en ik word er verdietig van.'
'Je moet ook niet alleen nablijven,' zei Sirius geheimzinnig. 'Neem Harry de volgende keer mee op pad. Misschien is een leraar zo gek jullie samen te zetten. Dan krijg je vanzelf toch een leuke tijd.'
Ik betwijfelde of dat waar was, maar knikte.
'Hoe was de ontmoeting met Harry?'
'Geweldig. Precies hetzelfde als met jou, alleen heb ik Harry al zover gekregen dat hij mij me komt wonen.'
Ik lachte.
'Dat verdient hij.'
'Jij niet minder, Elena. Alhoewel ik denk dat jij liever bij Snape gaat wonen.'
Ik haalde mijn schouders op.
'Geen idee. Sirius, weet je hoe laat het is? Morgen moet ik gewoon naar school.'
Sirius keek op zijn horloge.
'Elf uur,' zei hij. 'Moet ik je brengen naar je toren?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Als je betrapt wordt, dan heb je echt een probleem. Ik denk niet dat ik het aankan als jij weer in Azkaban terecht komt.'
'Ik ook niet als iemand je betrapt,' zei Sirius glimlachend.
'Doe maar niet. Ik red me wel, Sirius.'
Ik gaf hem een knuffel en stond op.
'Het was fijn om je weer te zien.'
Sirius knikte.
'Ook om jou weer te zien, sterk meisje.'
Ik glimlachte, keek Sirius voor de laatste keer aan, en liep toen naar binnen.
Oké, Elena, als iemand vroeg waarom je nog op bent, zeg je dat je moest nablijven bij Snape en dat dat was uitgelopen.
Ik sloop zachtjes het kasteel binnen en keek om de seconde om me heen of er gevaar op de loer lag. Op de gangen verstopte ik me achter een pilaar voor elke hoek, zodat leraren me niet zagen als ze aan het surveilleren waren. Ik liep zachtjes verder en wonder boven wonder was het erg rustig; ik kwam geen enkele leraar tegen en bereikte de common room zonder problemen. Ik gaf the Fat Lady het wachtwoord en liep naar binnen, waar ik enkel Hermione nog zag zitten. Ik keek haar aan.
'Goh, wat ben je goed bezig,' zei Hermione ironisch. 'Ik heb het wel gehoord hoor. Uitstapjes naar Slytherin. Voel jij je te goed voor Gryffindor?'
Tranen rolden over mijn wangen en ik opende mijn mond, maar schudde toen mijn hoofd terwijl ik op mijn lip beet.
'Het spijt me,' fluisterde ik.
Hermione zei niets en ik wandelde langzaam de trap op naar de slaapzaal, waar ik me klaarmaakte voor de nacht en in slaap viel.

Het voelde alsof ik in een oneindig gat viel, zoals wel vaker voorkwam. Een verschil: dit keer werd ik niet wakker. Ik kwam terecht in een grote kamer en daar stonden ze allemaal. Iedereen die wat voor me betekende, op de goede en op de slechte manier. Aan de linkerkant stonden Lucius, mama, papa en Draco. Recht voor me stonden Sirius, Dumbledore, Snape en Lupin en rechts zag ik Hermione, Ron en Harry.
'Kies van elk groepje een iemand,' hoorde ik een gemene, sluwe stem boven me roepen. 'Met diegenen ga je verder, de rest vindt de dood.'
'Nee!' gilde ik.
'Als je niet kiest, word je zelf vermoord,' zei de stem dreigend en zacht.
Ik draaide met mijn hoofd heen en weer om te kijken waar de stem vandaan kwam, maar ik werd er niet wijzer van. Ik wilde mijn stok pakken, maar besefte dat ik die niet mee had. Ik schreeuwde en ademde zwaar.
'Waarom?!'
'Mensen moeten keuzes maken in hun leven. Nu aan jou de keuze. Kies! Je hebt niet lang meer!'
Ik beet op mijn lip en sloeg mijn hoofd neer. Nadenken, Elena. Hoe kom je hier uit? Ik keek naar Draco, Lucius, vader en mama. Draco keek me smekend aan, mama had geen uitdrukking en Lucius en vader beiden hatelijk, maar zoals altijd.
'Draco,' fluisterde ik. 'Ik kies Draco.'
Ik had meteen spijt, maar ik moest het doen. Ik had geen keuze. Tranen verschenen, terwijl dit nog wel de makkelijkste moest zijn. Er werd een spreuk uitgesproken en zowel mama, papa als Lucius vielen dood neer.
'Mama!' snikte ik en ik rende naar het lijk. 'Mama, alsjeblieft!'
'Ze wordt niet wakker!' riep de stem. 'Terug naar je plaats en kies de volgende.'
Ik deed wat hij vroeg, terwijl ik tranen met tuiten huilde. Ik keek naar het volgende groepje. Sirius, Dumbledore, Snape en Lupin sloeg ik over en ik keek naar mijn vrienden. Ik wist, diep van binnen, wie het dat moest worden, maar ik had al spijt voordat ik de naam uitgesproken had.
'Harry,' zei ik zacht. 'Het wordt Harry.'
Ik draaide mijn hoofd weg om niet te hoeven zien hoe Hermione en Ron vermoord werden, maar daar was de stem het niet mee eens.
'Waag het niet om om te draaien!' schreeuwde deze.
Ik knikte en keek noodgedwongen toe hoe Hermione en Ron vermoord werden. Ik huilde. Hermione, mijn lieve vriendinnetje en nu voor altijd weg. Was dit mijn straf voor het boos zijn op haar? Maar waarom was de rest er dan ook?
'Je hebt één minuut om de laatste uit te kiezen,' zei de stem.
Ik rolde mijn lippen op elkaar en schudde mijn hoofd. Ik kon niet kiezen. Ze betekende zoveel voor me op verschillende manieren.
'Ik kan - ik kan niet kiezen,' zei ik met een trillende stem. 'Vermoord mij maar.'
De stem liet zich dat niet twee keer zeggen en ik viel neer toen de spreuk mijn lichaam betrad.