We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Part two ~ 114

Ik werd op brute wijze wakker gemaakt door vuile handen die in mijn gezicht sloegen. Angstig opende ik mijn ogen en keek naar de persoon die ik het liefst nooit van mijn leven meer wilde tegenkomen: Fenrir Greyback.
'Schatje, doe maar rustig,' zei hij zacht, terwijl hij mijn wang streelde. 'Ik ben het maar.'
'Dat is juist het probleem!' snauwde ik. 'Laat me hieruit.'
Greyback lachte gemeen en schudde zijn hoofd. Hij maakte mijn polsen achter op mijn rug vast met touw en hoe woest en hatelijk ik ook keek, wist ik dat ik niets kon doen om hem te stoppen.
'Wat wil je van me?!' schreeuwde ik.
Greyback grijnsde breed.
'Je kunt kiezen, liefje. Ik zou je hier kunnen laten zitten tot het volle maan is. Dan ga ik je bijten en zul je voorgoed in mijn macht zijn. Maar ik kan je ook nu vermoorden. Kies maar.'
Normaal had ik gezegd dat hij me mocht doden, maar dat kon ik niet. Ik kon Harry niet achterlaten met ruzie en ik kon hem ook niet aan zijn lot overlaten als hij papa moet verslaan. Ik kon mezelf op dit punt niet laten vermoorden.
'Wanneer is het volle maan?' vroeg ik.
'Over vijf dagen, schatje.'
'Ik -ik kies voor de eerste optie.'
'Verstandig,' glimlachte Greyback. 'Maar je begrijpt natuurlijk wel dat ik ervan gebruik ga maken dat ik zo'n prachtig en sterk meisje hier in deze cel heb zitten.'
Ik rolde met mijn ogen.
'Wat wil je dan met me doen?'
Hij pakte me vast bij de touwen om mijn polsen en trok me mee de cel uit. We liepen een trap op en kwamen uit in een keuken. Ik schrok ervan. Die man was ziek. Kleine kinderen waren de keuken aan het schoonmaken en het enige dat ze aanhadden, was een vod dat house elfs ook droegen.
'Wat ben jij ziek,' siste ik.
'Waarom zou ik house elfs aannemen als ik ook lieve en mooie kindjes als slaaf kan laten werken,' verzuchtte Greyback gemeen. 'Hup, doorwerken schatjes!'
Ik huiverde ervan. Dit was vreselijk. Greyback nam me mee naar de woonkamer, waar ik op een bank moest zitten.
'Ik zal het je uitleggen, poppetje,' zei Greyback. 'Jij bent compleet machteloos. Ik kan met een Imperius Curse ervoor zorgen dat jij de kinderen die voor mij werken allemaal kunt vermoorden. De schatjes die niet gehoorzamen, zul jij van het leven beroven. Langzaam en pijnlijk.'
'Nee,' fluisterde ik. 'Alsjeblieft niet!'
Greyback haalde zijn schouders op.
'Je hebt geen keuze. Maar ik zal je eerst inwerken. Je wordt namelijk net zo'n slaafje als deze kindjes, alleen als jij iets fout doet, zul je gestraft worden door mij.'
Hij gooide een aan elkaar geknoopte theedoek naar me toe.
'Kleed je helemaal uit en doe dit aan. Je krijgt een minuut.'
Hij maakte de touwen los en liep naar de keuken, waar hij wat schreeuwde tegen de kinderen. Ik keek rond in de woonkamer, maar zag geen enkel raam. Wat was dit voor een vreselijk huis? Snel kleedde ik me uit en trok het vod aan. Ik bibberde van de kou. Greyback kwam terug en trok me mee naar de keuken.
'De taken staan op de koelkast,' zei hij zacht.
'Voor een week?'
'Nee, voor een dag.'
Ik vergrootte mijn ogen en keek naar mijn taken. Vandaag moest ik de oven schoonmaken, de badkamer laten glimmen en de toiletten schoonmaken met een tandenborstel. In de avond moest ik alle kinderen naar bed brengen. De kinderen die hun taken niet af hadden, kregen voor het slapengaan een marteling. De rest moest meteen naar bed en toezien hoe de rest gestraft werd.
'Waar slapen de kinderen?' fluisterde ik. 'En waar slaap ik?'
Greyback trok me mee naar de bovenverdieping. Er waren twee grote kamers, maar er waren geen bedden.
'Slapen we op de grond? Zonder deken?! Hoe kunt u die kinderen dit aandoen? Wat bent u voor vreselijke man!'
Greyback greep naar mijn keel en drukte me tegen een muur aan.
'Ik weet in ieder geval wie er vanavond een marteling krijgt!' siste hij. 'Aan je taken, hup!'
Hij duwde me uit hardhandigheid bijna de trap af; ik kon mijn evenwicht nog maar nog maar net bewaren. Ik slaakte een zucht toen ik de keuken in liep. De kinderen waren slechts een jaar of negen en hadden geen toekomst meer door deze vent. Ik beet op mijn lip en begon de oven schoon te maken. Greyback observeerde de boel en niemand durfde een woord te zeggen. Ik kon me niet voorstellen dat iemand het langer dan een dag had volgehouden hier.
'Oh, en voor je informatie, Elena, ontsnappen is onmogelijk. Alle muren zijn beschermd met spreuken en als de muur bijvoorbeeld vernietigd wordt, ontstaan er steekvlammen die je langzaam tot as verbranden.'
Bedankt voor de tip, Greyback. Hij dacht dat hij me nu volledig in zijn macht had, maar hij was vast vergeten dat mijn kennis van spreuken groter was dan die van de meeste tovenaars. Het enige dat ik moest doen, was zorgen voor een toverstok. Dat ging me lukken. Dat wist ik zeker.