We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Fifty-eight

Bedankt,' begon Dumbledore. 'Ik had Severus al gevraagd of hij de heer Malfoy in de gaten kon houden en, als het uitkwam, die gevaarlijke stok van hem mee te nemen. Dat hoeft nu niet meer.'
'Professor,' vroeg ik aarzelend. 'Is die stok the Elder Wand?'
Dumbledore keek me scherp aan, maar schudde zijn hoofd.
'De toverstok van meneer Malfoy is enkel krachtig als hij gewelddadige spreuken gebruikt. The Elder wand is echter krachtig bij iedere spreuk. Meneer Malfoy vertrouw ik niet met die toverstok die hij heeft. Hij heeft geen enkele controle over zijn spreuken als hij deze stok gebruikt. Het is maar goed dat hij deze niet meer in bezit heeft.'
Ik pakte de stok uit mijn gewaad en legde deze op het bureau van Dumbledore.
'Ik hoef hem ook niet,' glimlachte ik.
'Nee, maar jij hebt hem ook niet nodig,' zei Dumbledore en hij keek me aan. 'Dat weet je wel.'
Ik knikte.
'Dus dat betekent dat wij geen straf meer krijgen?' vroeg ik met een onschuldige lach.
'Bedoel je dan voor het om drie uur 's nachts buiten zijn of voor het aanvallen van meneer Malfoy?' vroeg Dumbledore en plotseling was zijn toon vele malen strenger.
'Professor, alstublieft,' bemoeide Harry zich ermee. 'Wij wilden ook eens wat privacy hebben en toen kwam die idioot van een Malfoy. Hij liet Elena bijna stikken. Ik moest hem wel aanvallen.'
'Niet te vergeten dat hij Sectumsempra op mij gebruikte,' zei ik. 'Als ik niet sterk genoeg was, was ik zeker doodgebloed.'
'Meneer Malfoy kan het bal op zijn buik schrijven,' zei Dumbledore. 'Ik weet dat er een regel is afgesproken, maar er zijn altijd uitzonderingen.'
'Wij toch niet?' vroeg ik hoopvol.
Dumbledore schudde zijn hoofd.
'Ik had het zo graag gedaan, Elena, als dat jouw enige straf geweest zou zijn. Maar ik denk dat jij een heel groot probleem krijgt met Lucius, niet? Meneer Malfoy gaat hem vast vertellen over het afluisteren en ook over de aanval. Jij zult gestraft worden door hem en als het je helemaal tegenzit, ook door je vader.'
'Het maakt me allemaal niets meer uit,' zei ik nonchalant. 'Ze vermoorden me toch niet en wat ze ook met me doen, ik overleef het wel.'
Dumbledore pakte mijn hand vast en keek even zorgelijk naar Harry.
'Elena, het is echt niet erg als je het wel eng vindt wat er gaat gebeuren,' zei hij vriendelijk. 'Dat is heel logisch. Je hoeft je gevoelens niet te verbergen, echt niet.'
Ik keek hem aan en een traan verscheen. Ik had wel zo stoer gedaan, maar ik was doodsbang. Ik wilde Harry niet laten merken dat ik bang was, maar nu was hij er toch bij. Harry gaf me een knuffel en een kus en Dumbledore gaf me een tissue om mijn tranen te drogen.
'Ik wil niet meer bang zijn,' gaf ik toe. 'Elke seconde van mijn leven, denk ik dat ik vermoord word. Die gedachtes wil ik niet en ik stop ze weg, maar dat is ook niet de oplossing.'
'Nee,' zei Dumbledore. 'Emoties ophopen is heel slecht. Je moet ze juist uitspreken.'
'Ik wil niemand lastig vallen,' fluisterde ik.
Het zat dieper dan ik dacht. Ik kon ook niet meer helder denken. Het was zeker al vier uur 's nachts.
'Harry, vind je het goed dat ik nog even met je vriendinnetje praat?' vroeg Dumbledore. 'Ze zal zo komen, wees niet bang.'
Harry glimlachte.
'Totaal niet erg, professor.'
'Dan hoop ik dat je het ook niet erg vindt dat je morgen naar Minerva gaat en haar precies uitlegt wat er is gebeurt. Aan haar om een straf te bepalen. Vertel ook maar dat Elena geen straf krijgt. Niet van ons tenminste.'
'Misschien heb ik geluk,' zei Harry optimistisch en hij liep het kantoor uit.
Dumbledore bleef met mij achter en kwam op de stoel naast me zitten, waar Harry zojuist peentjes had gezweet.
'Elena, ik wil eigenlijk alleen dat je onthoudt dat we er allemaal voor je zijn. Iedere leraar heeft het over jou in de docentenkamer dat je zo fantastisch werkt. Het is om moe van te worden, maar ze hebben allemaal gelijk. Niet alleen qua school, maar zelfs qua strafwerk. Ik zag jou zaterdag ontzettend zwoegen, maar je hebt hartstikke hard door gewerkt.'
'Het was niet af,' fluisterde ik. 'Ik was in slaap gevallen.'
'Ik heb je wel eens eerder verteld dat het mij niet gaat om de kwantiteit, maar om de kwaliteit. Jij hebt ontzettend hard gewerkt en alles zo goed mogelijk gedaan, dat het mij niets uitmaakt dat het niet af was.'
'Professor McGonagall ook niet?' vroeg ik. 'Ik durfde het niet te zeggen.'
'Professor McGonagall zag dat je in slaap gevallen was, Elena. Aan de hand daarvan, besloot ze naar mij te gaan en te vragen wat jou zou opvrolijken.'
'Lief,' glimlachte ik. 'Jullie hier zijn toch mijn echte familie.'
'We laten je niet los,' zei Dumbledore en hij gaf me een knuffel. 'En morgen krijg jij je rooster voor de lessen van de zevendejaars. Ik denk haast niet dat het ook maar iets verschilt qua niveau voor jou, maar het is het proberen waard.'
'Heel erg bedankt, professor. Bent u niet meer boos?'
'Ik ben nooit boos geweest,' zei Dumbledore en hij gaf een klein knikje. 'Maar wat ik wel weet, is dat jij nu linea recta naar bed gaat. Het is vier uur 's nachts en als ik je dan toch een toepasselijke straf mag geven, verwacht ik je morgen gewoon het eerste uur in de les. Zeg dat ook maar tegen Harry.'
'Oef,' zei ik zacht. 'Maar ja, dat is onze eigen schuld. Voortaan zullen we ons wel houden aan de afgesproken tijden.'
'Dat kun je beter niet beloven,' zei Dumbledore. 'Dat gebeurt namelijk toch niet. Zolang jullie het niet erg vinden om wat na te blijven, laat ik het maar gebeuren. Harry had gelijk; privacy is heel belangrijk. Het is zo erg dat jullie dat enkel om drie uur 's nachts schijnen te hebben.'
'Het is overal druk als de lessen zijn afgelopen. Behalve na de avondklok en dan is het voor Harry en mij ontzettend verleidelijk om op pad te gaan. Onze hobby.'
'Ik zeg niets ervan,' glimlachte Dumbledore. 'Het is niet aan mij jullie te behoeden voor wat er gebeuren zal en ik kan ook niet vertellen dat het gevaarlijk is, want dat is het voor jullie twee gewoon niet. Jij bent alleen al sterker dan ik, laat staan samen.'
'U bent ontzettend lief, professor,' zei ik en ik gaf hem nog een knuffel voor ik opstond.
Mijn benen waren ontzettend slap, maar ik bleef staan. Dumbledore deed de deur van zijn kantoor open en liet me naar buiten.
'Jij ook,' zei hij zachtjes.