We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Sixty-three

Ik viel Snape in de armen. Hij pakte me vast en tilde me op.
'Ik was ongerust,' zei hij zacht. 'Je weet nooit of ze je iets aandoen.'
'Papa was er niet,' zei ik. 'Ik moest van Lucius u vragen. Mijn rug doet zeer door de wonden, denk ik.'
'Daarvoor moet ik het zien,' zei Snape ernstig. 'Weet je zeker dat je niet naar de ziekenzaal wilt?'
'U kunt het beter,' zei ik. 'Ik denk niet dat u vreemde dingen met me van plan bent. Ik vertrouw u.'
Snape leek ontroerd en zonder mijn huid aan te raken, deed hij mijn t-shirt wat omhoog. Ik kreunde van de pijn toen hij langzaam het verband dat rond mijn hele bovenlijf zat, eraf haalde. Ik beet op mijn lip. Het prikte. Toen hij het verband eraf gehaald had, keek hij naar de wonden.
'Ze zijn aan het helen,' zei Snape. 'Ik denk dat je dat voelt.'
'Heb je er iets tegen?'
Snape knikte en liep weg. Uit automatisme deed ik mijn handen voor mijn bh. Maar wat maakte het ook uit... hij had me toch al zo gezien.
'Wil je het zelf erop doen of moet ik -'
'U,' zei ik zacht. Ik kon toch niet bij mijn rug.
Snape aarzelde, maar smeerde toen het spul op mijn rug. Zijn koude hand raakte mijn rug en ik huiverde. Het was toch vreemd, ook al had ik zo'n goede band met die man. Het prikte, dat spul. Ik kreunde en was blij toen Snape klaar was met smeren.
'Hoe is het op je buik?' vroeg hij terloops.
Ik draaide me om. De snee op mijn borst kwam net onder mijn bh uit en de andere snee liep van mijn navel tot bij mijn borstkas. Het zag er vreselijk uit, maar ik was allang blij dat ze aan het helen waren.
'Ik denk dat je dit liever zelf doet,' zei Snape en hij gaf mij het potje.
Ik knikte en draaide me weer om, zodat ik ongestoord de crème op mijn buik en borst kon smeren. Het was koud en pijnlijk, maar ik merkte bij mijn rug al wat verlichting, dus ik smeerde maar verder.

Toen ik klaar was, gaf ik Snape het potje terug.
'Ik zal het verband weer om doen.'
Ik knikte en zuchtte zachtjes toen het verband over mij heen werd gewikkeld. Ik leek net een mummie toen Snape klaar was. Voorzichtig deed ik mijn bloesje weer aan. Ik keek naar Snape.
'Bedankt, professor,' zei ik glimlachend.
'Geen dank, lieverd. Ga nu maar.'
Hij gaf me een klein kusje op mijn wang en liet me het kantoor uit.
Hij was zo lief. Precies als een papa.

De rest van de dag werd ik aangestaard door alles en iedereen, zelfs door de harnassen. Ik werd uitgemaakt voor slet en hoer omdat ik, als ik de roddel mag geloven, zelf mijn rokje en bloesje uitgedaan had. Het zal ook niet goed zijn, wat ik ook deed. Dit keer was het echt niet mijn schuld, maar dat vond iedereen, vooral Slytherin, wel. Ik sloot me, om die reden, dus op in de common room en kwam er de rest van de dag niet meer uit. Ik had nog pijn aan mijn wonden, dus misschien was dat ook maar beter.
Ik lag op mijn bed en las het boek van Dumbledore, over de twee geliefden. Ik had hem bijna uit, totdat er op de slaapkamerdeur geklopt werd.
'Binnen,' zei ik.
McGonagall kwam binnen. Echt de persoon waar ik op zat te wachten. Niet dus. Ze keek me aan.
'Ik hoorde van Severus dat je nog steeds pijn hebt?' vroeg ze terwijl ze op de bedrand kwam zitten.
'Ja, professor,' antwoordde ik.
'Ben je daarom niet komen avondeten?'
Ik keek op het klokje naast mijn bed. Half acht. Ik had het niet eens doorgehad dat ik geen avondeten op had.
'Nee. Ik wil liever niet steeds voor hoer en slet uitgemaakt worden.'
'Ik dacht dat jij je daar niets van aan zou trekken,' zei McGonagall. 'Toch anders ingeschat dus.'
'Het is niet fijn als je ook nog eens last hebt van je wonden, professor,' zei ik kortaf. 'Gaat u nog meer dingen verkeerd inschatten of laat u me met rust?'
McGonagall stond op.
'Nog altijd dat brutale, dame. Ik denk dat ik je het zwaar ga maken zaterdag. Kom maar gelijk de hele dag, dan kun je ook je gemiste strafwerk inhalen.'
'Maar het bijlesclubje dan?'
'Het bijlesclubje is een privilege en dat verdien je niet. Zeg het maar af.'
'Maar vandaag kon ik ook al niet!' zei ik boos. 'Doe nou niet zo gemeen, professor.'
'Ik doe niet gemeen,' zei McGonagall. 'Ik leer je een lesje.'
'Nou, sorry dat ik het zeg, maar deze 'bijna dood' ervaring, vind ik toch echt genoeg. Ik vind u vreselijk onredelijk. Ik haat u! En nu wegwezen, of ik haal Dumbledore.'
Ze fronste haar wenkbrauwen.
'Die zal precies hetzelfde als ik zeggen.'
'Niet waar,' fluisterde ik en ik ging rustig op mijn bed liggen.
Ik had me weer veel te druk gemaakt en dat voelde mijn lichaam.
'Ga alsjeblieft weg,' kreunde ik. Ze knikte, omdat ze zag hoe slecht ik eraan toe was.