We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Thirty-eight

Ik zat tegen Snape aan op zijn bank. Hij had zijn arm om me heengeslagen en ik lag met mijn hoofd tegen zijn borstkas. Hij streelde langzaam mijn haren. Het voelde helemaal niet vreemd om zo dicht in zijn buurt te zitten. Het voelde juist... vertrouwelijk. Alsof hij echt mijn vader was.
'Wil je nog wat thee?' vroeg Snape lief.
Ik schudde mijn hoofd en keek hem aan.
'Bedankt dat u er voor me bent.'
Sinds het gesprek met Dumbledore en Sirius was er veel veranderd voor me. Dumbledore was met McGonagall gaan praten en legde uit dat er psychische mishandeling plaatsvond. Deze uitspraak resulteerde uiteindelijk erin dat McGonagall een paar van de regels ophief. Ik mocht de common room weer verlaten, lessen volgen op mijn eigen tempo en het huiswerk dat ik toch al begreep overslaan. Het enige dat ze me nog niet terug had gegeven, was het bijlesclubje. Hoe graag ik dat ook terug wilde, weigerde ze. "Het bijlesclubje is een groot privilege dat jij niet verdient," galmde de stem van McGonagall nog steeds in mijn hoofd.
'Hoe laat is het, professor?' vroeg ik.
Snape keek op zijn horloge.
'Elf uur. Ik denk dat je maar moet gaan slapen, liefje. Morgen moet je naar school en als ik me niet vergis dan heb je Potions het eerste uur.'
Plotseling vloog er een uil door het openstaande raam.
'Onee, dat is de uil van Lucius,' zei ik bang.
Dumbledore had Lucius gisteren een bericht gestuurd over zijn plan dat niet bestond en hier was het antwoord, dacht ik. Hij had gezegd dat er in de vergadering werd besloten wie de leider was en dat Dumbledore dit vanzelfsprekend geworden was. Ook schreef hij dat ze bezig waren met een soort spreuk die onoverwinnelijk was, maar toen ik Dumbledore vroeg of dat bestond, schudde hij zijn hoofd. Hopelijk wist Lucius dat niet.
Met trillende handen maakte ik de brief los en scheurde deze open. Snape pakte me stevig vast om me te steunen.

'Elena,

Bedankt voor de brief. Ik was al bang dat we niets meer van je zouden horen, maar gelukkig is dat wel gebeurd. De volgende keer zou ik graag willen weten wat die spreuk is want voor ons is dit nutteloze informatie. Als jij niet snel met wat beters komt, halen we je van school, word je streng gestraft en ga je vervolgens bij jouw vader in dienst. Hogwarts is geen beloning, maar een manier om jouw taak goed uit te voeren. Knoop dat goed in jouw oren.
Draco vertelde me dat je bijna van school gestuurd was. Ik wil dat jij die reden aan ons vertelt, zodat wij aan de hand daarvan jouw straf kunnen bepalen. Denk niet dat jij alles kunt maken op Hogwarts, zeker niet als je een taak gekregen hebt die serieus moet worden uitgevoerd. Ik zal Severus Snape ook een bericht sturen waarin ik hem verplicht jou in het gareel te houden door jou streng in de gaten te houden. Hij zal ook wekelijks een verslag gaan sturen waarin hij vertelt wat je wel of niet goed gedaan hebt. Als er iets gebeurd is waar jij straf voor verdient, zul je dit vanzelfsprekend te weten komen.

Lucius.'

Toen ik uitgelezen was, kwam er een tweede uil, dit keer voor Snape. Snape las hem voor en er stond inderdaad precies in wat er in mijn brief stond.
'Nou,' zei ik. 'Begin maar met me naar bed te sturen dan,' zei ik neerslachtig. 'Goh, wat heb ik zin in die straf. Het zal vast iets leuks zijn. Alsof ik hier nog niet genoeg problemen gehad heb.'
Snape gaf me een knuffel.
'Ik zal liegen,' fluisterde hij.
'Niet doen,' zei ik. 'Als mijn vader erachter komt dat u liegt, dan heeft u een groot probleem.'
'Dat heb ik toch al als hij mij zo ziet met jou,' zei Snape scherp.
'Overleg het maar met professor Dumbledore,' zei ik. 'Hij weet wat er gedaan moet worden.'
Ik pakte de brief van Lucius en schreef op de achterkant dat ik heel erg brutaal was geweest tegen professor Snape. Dat was het meest veilige op dit moment. Snape knikte instemmend.
'Ga maar. Ik denk dat jij of ik morgen bericht krijgt wanneer jij jouw straf ontvangt.'
Ik beet op mijn lip.
'Heb er nu al zin in.'
Ik nam afscheid van Snape en liep naar de common room. Onderweg zag ik McGonagall. Ze liep naar me toe. Dat mocht er ook nog eens bij komen. Ondanks dat ik weer bij haar in de lessen mocht, behandelde ze me als een overvolle vuilniszak. Ik moest alleen zitten, mocht niet praten, kreeg nooit de beurt als ik het antwoord wist en werden er punten van Gryffindor afgetrokken zonder dat ik wist wat ik fout gedaan had. Ik keek haar aan en probeerde vriendelijk te blijven.
'Wat doet Riddle zo laat nog op de gang?' vroeg ze op de manier zoals ik het gewend was van haar.
'Ik was bij professor Snape,' zei ik. 'Het was iets te laat geworden. Het spijt me, professor.'
'Waarom was je bij Severus?' vroeg ze streng.
'Voor steun,' antwoordde ik naar de waarheid. 'Het zal niet meer gebeuren, professor.'
'En hoe weet ik dat jij de waarheid spreekt?'
'Door mij te vertrouwen,' antwoordde ik. 'Ik houd u niet tegen als u mij wilt straffen, maar besef wel dat ik al genoeg problemen heb bij het thuisfront. Ach, dat zal u ook niet uitmaken.'
Ik keek haar even doordringend aan. Het was even stil.
'Twintig punten aftrek van Gryffindor en nu uit mijn ogen. Geloof me, het hadden er veel meer kunnen zijn,' zei ze streng.
Door mij was de zandloper van Gryffindor buitengewoon laag, maar aan de andere kant kreeg ik er wel weer punten bij als ik werkstukken inleverde, dus dit was niet zo erg.
'Goed,' zei ik en ik rende naar boven terwijl ik de ogen van McGonagall nog naar me voelde staren.
Het was leeg in de common room. Iedereen was al slapen en ik kwam tot de ontdekking dat ik ook echt wat slaap nodig had. Zeker als ik straks weer een week lang in de kerkers van papa vastgebonden zat. Ik maakte mij snel klaar voor de nacht en pakte voor de verandering mijn kleine konijnenknuffel, Pythagoras, uit mijn koffer. Toen ik in mijn bed stapte, drukte ik deze dicht tegen me aan. Pythagoras was er altijd voor mij als ik hem nodig had. Vroeger en nu nog steeds. Hij had een kracht over zich heen, vond ik. De kracht van veiligheid, want veiligheid was toch wel het belangrijkste wat een mens nodig had.