We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Part two ~ 144 [16+]

De rest van de week ging als een waas aan me voorbij. Papa was verslagen, maar ik was vooral nog aan het bijkomen. Voor het eerst was de enorme last van mijn schouders. De doodangsten waren weg en mijn lichaam moest daaraan wennen. Alsof ik mijn hele leven in spanning geleefd had en nu eindelijk kon ontspannen. Papa en de oorlog hadden mij gebroken. Mij van binnen helemaal kapot geslagen. Want ondanks dat het nu voorbij was, bleven de herinneringen bestaan. Ik zou nooit vergeten dat ik werd opgesloten in de kerkers, martelingen kreeg, geslagen werd met een zweep, verkracht werd en vooral mentaal gekwetst werd. Opnieuw en opnieuw. Elke dag weer.

Niemand was vrienden met me, maar vijanden ook niet meer, gelukkig. Ik miste het wel om mensen om me heen te hebben van mijn eigen leeftijd. Harry, Ron en Hermione waren weggegaan van school, zodat ze zich konden voorbereiden op de toekomst. Hermione was altijd mijn beste vriendinnetje geweest, maar sinds het gedoe met Harry, koos ze zijn kant en spraken we amper meer. Dat maakte me intens verdrietig, want ik had haar nodig. Nu was ze weggegaan zonder een woord te zeggen, waardoor ik zeker wist dat het niet meer ging goedkomen tussen ons.

De dagen bracht ik door op mij kamer. Ik piekerde veel over mijn huisje, toekomst en... en Xavier. Ik had hem niet meer gezien. De hele week niet. Alsof hij me expres wilde ontlopen. Ik had nooit gedacht dat het zó moeilijk was om vrijwillig afstand van hem te nemen. Ik had zo vaak op het punt gestaan om naar zijn kantoor te lopen en legio redenen te noemen waarom wij toch de relatie moesten voortzetten, ook al zou hij niet écht van mij houden. Maar mijn geweten krabbelde tegen. Ik moest hem met rust laten totdat hij tot een beslissing kwam.
Er gleed een briefje onder de deur. Verbaasd stond ik op van mijn bed en maakte het open.

"Vanavond, half negen. Mijn kamer.
Xavier."

Ik frommelde het briefje tot een propje en ging gefrustreerd op bed zitten. Had hij geen briefje kunnen schrijven waarin hij nog enigszins naar voren bracht dat hij iets om me gaf? Geen liefs, geen begroeting. Gewoon steekwoorden, waar ik niets uit kon ophalen. Ik was diep van binnen echter opgelucht. Opgelucht vanwege het feit dat het maar een week geduurd had om na te denken. Het was kwellend, die dagen vol onzekerheid. Ik trok iets gemakkelijks aan: een joggingsbroek en een topje. Zo zou ik er niet deftig uitzien als hij een punt achter deze relatie zou zetten. Dat zou zuur zijn.
Vanwege mijn nervositeit was ik vijf minuten te vroeg, maar ik klopte toch aan. Xavier deed open en meteen voelde ik me schuldig. Hij had wél zijn best gedaan om er netjes uit te zien. Hij droeg een zwarte smoking met een witte vlinderdas. Zijn haren zaten zoals altijd warrig, maar toch ontzettend sexy. Ik keek naar beneden en onderdrukte een lach.
'Ik wilde de schoenen nog aandoen,' grijnsde Xavier, wijzend naar de schoenen die bij zijn bed stonden. 'Maar mevrouw was weer eens te vroeg.'
Ik haalde verontschuldigend mijn schouders op. Xavier op blote voeten was namelijk ontzettend aantrekkelijk.
'Ga zitten,' beval Xavier me.
Ik knikte en plofte neer op zijn bureaustoel. Als hij me zou afwijzen, had hij me allang weggestuurd. Toch? Xavier gaf me een glas met water en trok een papiertje uit zijn blazer.
'Val me alsjeblieft niet in de reden,' zei hij, terwijl hij een andere stoel pakte en recht tegenover mij ging zitten. 'Ik heb hierop geoefend en als je me onderbreekt, ben ik helemaal de kluts kwijt.'
Ik beet lachend op mijn lip en dronk een klein slokje uit mijn glas.
'Ga je gang, Xavier.'
Hij schraapte zijn keel.
'Liefde op het eerste gezicht. Het was mij nog nooit overkomen, maar toen jij het kantoor van professor Snape instapte op mijn eerste dag, viel ik als een blok voor jou. Voor jouw bruine haren, ogen waarin ik kon verdrinken en je fantastische lichaam. Toen ik je beter leerde kennen, viel ik ook nog eens voor je nobelheid, je vermogen om tegen iedereen in te gaan én je onzekerheid, die je eigenlijk nog een beter persoon maakt dan je al bent. Nu vraag je me of ik écht op jou verliefd ben vanwege jou. Je bent bang dat de reden dat ik voor je gevallen ben, medelijden is. Medelijden vanwege jouw jeugd, je vader, je tijd in Azkaban en de verschrikkelijke momenten waarin je dacht dat je er alleen voor stond. En deels is dat zo, Elena. Ik had vreselijk met je te doen toen ik je had ontmoet. Maar dat is maar een klein deel waar mijn liefde voor jou vandaan komt. Ik hou van je omdat je zo schattig bent als je boos bent. Ik hou van je omdat je nieuwe dingen wilt proberen. Ik hou van je omdat je mensen nieuwe kansen geeft. Omdat je jezelf nieuwe kansen geeft. Ik hou van je omdat je berouw toont voor slechte daden. Ik hou van je, omdat jij het bent, Elena. Ik hou van jou, vanwege jou.'

Ik glimlachte met traanogen.
'Dankjewel, Xavier.'
We stonden allebei op. Xavier nam me in de armen. Ik legde mijn hoofd op zijn borst, terwijl hij zachtjes mijn haren streelde.
'Heb ik je overtuigd?'
Ik knikte.
'Dat was heel lief.'
Xavier gaf me een kus.
'Soms is het niet erg om te accepteren dat mensen van je houden, liefje.'
Ik keek hem aan en kuste hem zachtjes in zijn nek.
'Dat klopt,' fluisterde ik.
Xavier keek me aan streelde met zijn vingers over mijn schouders, terwijl hij teder het bandje van mijn topje omlaag liet glijden.
'Weet je,' zei Xavier zacht. 'Je bent ontzettend sexy in dit topje en in deze joggingsbroek. Maar ik heb het liever... uit.'
Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Een glimlach van oprechte spanning. Xavier maakte zijn vlinderdas los en legde hem op een stoel. Ik keek hem aan en beet zachtjes op mijn lip. Ik was benieuwd. Benieuwd naar hem. Hij deed zijn blazer uit. Gooide het op de grond.
'Is dit je eerste keer?'
Ik schudde mijn hoofd. Xavier gaf me een goedkeurende knik.
'Handen omhoog,' fluisterde hij.
Gehoorzaam deed ik wat hij me vroeg. Tergend langzaam klemde hij zijn vingers om de onderkant van mijn hemdje en trok deze over mijn hoofd. Zijn mond kuste mijn hals en maakte zoentjes naar beneden, richting het bandje van mijn zwarte bh.
'Uit,' beval hij me zacht.
Zijn bevelen maakten me opgewonden. Ik volgde ze direct op, terwijl ik dat anders nooit gedaan zou hebben. Toen ik eenmaal voor hem stond met een ontbloot bovenlijf, begonnen de onzekerheden toe te nemen. Ik beschermde me door mijn armen over me heen te slaan.
'Waarom doe je dat?' vroeg Xavier.
'Koud,' loog ik onschuldig.
Hij keek me aan. Doordringend, alsof hij allang wist dat ik loog.
'Je bent perfect, Elena.'
Mijn hart maakte een sprongetje.
'Dank je,' mompelde ik.
Ik knoopte zijn blouseje los en streelde met mijn hand over zijn borsthaar. Ik glimlachte.
'Je bent gespierd.'
'Had je anders verwacht?' grijnsde Xavier.
Ik haalde mijn schouders op.
'Ik - ik had gedacht dat jij misschien ook wel wat imperfecties had.'
Xavier glimlachte.
'Daar kom je nog wel achter. Doe je broek uit.'
Ik giechelde.
'Wat?' vroeg Xavier beledigd.
'Je bent zo bazig.'
'Té bazig?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik vind het wel opwindend.'
Ik deed mijn broek uit, waardoor ik enkel nog een slipje aanhad. Xavier deed hetzelfde met zijn broek. Daarna liep hij naar de deur, die hij op slot deed. Hij tilde me op. Ik klemde mijn benen om hem heen. Zijn erectie stootte tegen mijn vagina. Ik huiverde van opwinding. Xavier liep naar het bed, waar hij me op liet vallen. Hij kwam op me zitten, streelde zachtjes de haren uit mijn gezicht.
'Doe je onderbroek uit,' kreunde ik.
'Tegelijk?' vroeg Xavier opgewonden.
Ik knikte. Onze onderbroeken belandden op de grond. Ik keek naar zijn erectie. Hoe kon dát in mij komen? Het was reusachtig. Xavier pestte me door met zijn vingers aan de binnenkant van mijn dijen te strelen. Ik drukte mijn onderrug omhoog. Raak me aan. Dáár.
'Meisje toch,' fluisterde Xavier.
Hij was bij mijn clitoris aangekomen. Zachtjes masseerde hij die. Het was gezwollen. Dat voelde ik. Kreunend van verlangen genoot ik intens van zijn magische vingers.
'Ben je er klaar voor?' vroeg hij zacht.
Ik knikte. Xavier kwam in me. Hij haakte zijn vingers in de mijne. Ik kon het niet laten om een pijnkreet uit te slaan, maar toen mijn lichaam aan hem gewend was, was het goddelijk. We keken elkaar diep in de ogen aan en grijnsden. Dit was het meest geweldige gevoel dat ik ooit gehad had. Xavier streelde mijn clitoris terwijl hij voorzichtig, maar in een goed tempo heen en weer ging.
'Geef je over,' gromde hij.
Mijn climax kwam. Ik kon het niet meer houden. Mijn rug kromde zich en ik schokte. Ik beefde. Dit was officieel het beste orgasme dat ik ooit gehad had. Xavier vulde me en ging naast me liggen.
'Je bent echt lief en knap en - en ik hou van je,' zei hij zacht.
De tranen gleden over mijn wangen. Ik was zo blij met hem. We waren voorbestemd om samen te zijn. Hij maakte me compleet. Ik draaide me op mijn zij en keek hem aan. Hij kuste me. Ik wikkelde mijn handen in de zijne. Ik kon uren naar hem kijken. Hij was zo goddelijk.
'Dit is wel voor herhaling vatbaar,' fluisterde.
Xavier knikte.
'Ik heb volgens mij nog een reden gevonden waarom ik van jou houd.'
Ik glimlachte en kuste hem nogmaals. De rest van de avond lagen we daar, starend naar elkaar. Genietend. Na alle tegenslagen, alle martelingen en zweepslagen, was deze avond de beste die me ooit overkomen was.