We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Forty-two

Ik liep naar de common room. Iedereen had nog les, dus het was stil. Plotseling voelde ik me geen Gryffindor meer. Ik was niet trouw geweest aan mijn vrienden en lef en moed had ik ook al een lange tijd niet getoond. Was ik wel een Gryffindor? Vol afschuw keek ik naar de goud met rode kleur op muren van de common room. De laatste tijd had ik meer karaktereigenschappen van Slytherin vertoond. Ik was sluw, brutaal en arrogant. Ik dacht alleen aan mezelf en hoe zielig ik wel niet was. Waarom was ik geen Slytherin?
Ik zuchtte en ging aan een tafeltje zitten met perkament en een veer en ik schreef over de spreuk en wat deze was en wat precies de bedoeling was van die spreuk. Daar moest papa maar genoegen mee hebben want ik had op dit moment niet veel inspiratie meer. Ik liep naar de uilenvleugel en verstuurde de brief. Ik bleef een tijdje buiten rondlopen en ging uiteindelijk zitten tegen een boom. Het was koud, maar ik scheen er geen last van te hebben.
Hou zou het zijn als ik in Slytherin zou komen? Zouden ze me verafschuwen of zullen ze me aanbidden? Kon het kwaad om een kijkje te nemen? Misschien dat ik me daar wel fijner voelde, zeker nu door die ruzie met Hermione. Ik was nog lang niet klaar om het bij te leggen. Ik zuchtte zachtjes en stond op. Het was laat in de middag. De meeste leerlingen zullen wel in de common room zijn. Ik wilde Harry spreken. En snel ook.
'Harry!' riep ik. Hij was op weg naar de leerlingenkamer. Ik sprong op hem af en gaf hem een zoen. 'Ik heb je nodig.'
Harry fronste zijn wenkbrauwen. 'En waarom mag dat dan wel niet zijn, kleine prinses?'
Ik glimlachte maar mijn blik werd toen iets minder vrolijk.
'Ik wil in de common room van Slytherin komen.'
Harry keek me verbijsterd aan en een klein lachje verscheen.
'De common room van Slytherin? En heb je daar een geldige reden voor?'
Ik beet op mijn lip. Ik wist dat die vraag zou komen.
'Nee,' zei ik oprecht. 'Ik wil weten hoe het is om als Slytherin te leven. De afgelopen tijd heb ik me - nou ja - niet echt als een waardige Gryffindor gedragen. Ik dacht, misschien is Slytherin toch beter voor me. Ik ben immers de dochter van Voldemort.'
Harry lachte en gaf me een zoen.
'Jij? Geen Gryffindor? Elena, hopelijk maak je een grapje!'
Ik wist dat hij zo zou reageren.
'Nou nee,' zei ik. 'Ik dacht - misschien dat ik je Invisibility Cloak kon lenen? Ik zal oppassen, echt waar.'
'Als jij betrapt wordt dan word je van school gestuurd, maar dat begreep je al wel toch?'
'Het interesseert me op dit moment niet zoveel,' gaf ik toe. 'Erger in de problemen dan afgelopen week, kan haast niet. Vader zou me nog kunnen vermoorden, maar daar schiet hij net zo goed niets mee op.'
'Als je zeker weet dat je dit wilt doen, dan houd ik je niet tegen.'
'Yes,' zei ik en gaf hem een kleine beet in zijn oor. 'Nu meteen?'
'Wil je dat ik met je meega?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Voor geen goud. Dit is mijn actie.'
Harry glimlachte.
'Goed dan. Kom, dan pak ik mijn Cloak voor je. Wel voorzichtig doen, Elena. Ik zou het wel erg vinden als je van school werd gestuurd.'
Flauwtjes glimlachte ik.
'Bedankt.'
Ik wist niet waar dit impuls opeens vandaan kwam, maar als ik eenmaal een plan had, dan was ik niet van plan het af te blazen. Harry en ik liepen naar de common room. Hermione zat er ook, maar ze negeerde me net zo hard als dat ik haar negeerde. Ik keek haar niet eens aan. Harry liep naar de slaapzaal van de jongens en gaf me zijn Invisibility Cloak.
'Pas op, alsjeblieft.'
Ik knikte en gaf hem een zoen. Ik moest oppassen. Het mocht niet gebeuren dat ik betrapt werd want als dat zou gebeuren, zou ik de goede band die ik opgebouwd had met alle leraren compleet verbreken. Ik deed de Invisibility Cloak om en liep naar buiten. Het hele kasteel lag voor me open. Ik kon elk geheime gangetje op mijn gemak gaan ontdekken, maar nee, ik ging naar de Slytherin common room. Het plan leek opeens een ontzettend slecht idee, maar ik kon niet nog een keer laten blijken dat ik een Gryffindor was en ik liep stug door naar de kerkers. Ik wachtte geduldig totdat iemand het wachtwoord gaf om de common room van Slytherin te openen en tot mijn ongenoegen was de eerste persoon die langskwam Draco met zijn vrienden.
'Moeten we vanavond weer nablijven bij Dumbledore?' vroeg Goyle.
Draco gaf hem een stomp.
'We moeten een maand lang nablijven, idioot. Bloedzuiver!'
Ik liep achter ze aan en glimlachte. Dat was vast de straf die Dumbledore ze had gegeven voor het idioot doen tegen mij.
'En aangezien de maand nog lang niet voorbij is, moeten we inderdaad vanavond weer nablijven,' eindigde Draco snauwend zijn zin. 'Als jij gewoon jouw stomme rotkop gehouden had, zou ik makkelijk een smoes kunnen bedenken. Soms vraag ik me werkelijk af waarom ik ook al weer met jullie optrek.'
Ik liep achter het groepje van Draco, Crabbe en Goyle aan naar binnen. Het was heel erg mooi in de Slytherin common room. Er was een grote gemeenschappelijke ruimte waar veel leerlingen op de leren banken hun huiswerk aan het maken waren. Ik liep achter Draco aan, die op weg ging naar zijn slaapzaal. Crabbe en Goyle had hij met een veelbetekende blik achtergelaten.
De slaapzaal was al net zo mooi als de gemeenschappelijke ruimte. Alles was zilver en groen en het zag er veel moderner uit dan de Gryffindor slaapzaal, maar ik vond de Gryffindor slaapzaal wel veel aantrekkelijker en gezelliger. Ik deed moeite op mijn lach in te houden toen ik merkte dat Pansy op het bed van Draco zat.
'Hallo Draakje,' zei ze verleidelijk. 'Heb je tijd vandaag? Het is zo rustig hier. Eigenlijk moeten we daar gebruik van maken.'
Aan Draco's gezicht te zien stond zijn humeur daar helemaal niet naar.
'Ik heb geen tijd,' zei hij kortaf en hij zocht wat spullen in zijn hutkoffer. 'Ik moet huiswerk maken en daarna moeten we nablijven. Dat weet jij best.'
Pansy pakte Draco bij zijn pols en trok hem op bed.
'Sinds wanneer interesseert jou het dat we huiswerk hebben?'
Haar stem was flirterig en irritant want het was behoorlijk schel.
'Sinds dat mijn vader niet al te blij was toen ik hem sprak.'
Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wat had Lucius dan allemaal besproken met Draco?
Pansy begon langzaam Draco's shirt omhoog te trekken en hoewel Draco eigenlijk niet wilde, hield hij haar niet tegen. Het shirt was uit en Pansy gaf tedere kusjes op zijn buik en beet zachtjes in zijn tepel. Ik hoefde dit niet te zien. Dit was vreselijk.
Ik opende zachtjes de deur van de slaapzaal en sloot deze met een harde klap en ik hoopte dat Draco en Pansy stopten van de schrik. Waarom werd ik zo misselijk van het feit dat Draco met Pansy ging? Was het omdat ik Pansy de meest arrogante bitch vond die ooit op Hogwarts zou rondlopen of was het omdat Draco mijn broertje was en ik eigenlijk niet wilde dat hij met een ander ging?
Ik liep terug naar de gemeenschappelijke ruimte en keek naar de andere leerlingen. Ik zag een vijfdejaars van Slytherin een eerstejaars berispen omdat deze probeerde een brand te stichten in de prullenbak. Ik lachte hardop, maar hoopte toch dat niemand het merkte. Plotseling merkte ik dat iemand tegen me aanliep. Het was aan het geschreeuw te horen een meisje en toen ik beter keek zag ik dat het Millicent was.
'PROFESSOR SNAPE!' schreeuwde ze.
De mantel werd van me afgetrokken en er werd naar me geschreeuwd. Ik wilde de mantel van Millicent afpakken, maar ze was sterker. Snel rende ik weg en keek nog even achterom om te kijken of er niemand achter me aanliep. Dat was niet het geval, maar toen ik me weer omdraaide klonk er een harde 'bonk'. Ik rende precies in de armen van Snape. Zo boos als nu had ik hem nog nooit gezien. Angstig keek ik hem aan en ik zocht een uitweg, maar ik kon er geen vinden. Ik gaf me over.