We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Fifteen

Ik was trots op mezelf toen McGonagall had gezegd dat ze erg onder de indruk was van mijn werkstuk over Switching Spells. Toen ook nog mijn normale huiswerk dik in orde bleek te zijn, gaf ze toe dat ze vond dat ze veel te veel op had gegeven en dat ze nooit gedacht had dat ik het af zou krijgen. Ik kreeg twintig punten voor Gryffindor en een U op mijn cijferlijst.

Ik merkte dat ook bij de leraren het nieuwtje niet ontgaan was dat ik de dochter van Voldemort was. Lupin had me weer bewonderd toen ik een perfecte spreuk uitsprak op een Boggard maar had me tegengehouden toen ik het lokaal uit wilde lopen.
'En ik vond het maar vreemd dat je me niet wilde zeggen wie jouw ouders zijn,' zei hij. 'Ik moet zeggen dat ik het nu begrijp. Hoe vaak heb je moeten oefenen van jouw vader met Defence spreuken? Of hoe vaak werden ze tegen je gebruikt?'
'Meer dan u ooit zult bedenken, professor,' zei ik zacht. 'Maar bedankt dat u me niet haat, zoals de rest van de school.'
'Jou haten? Waarom?'
'Ja, wat denk je? Dochter van Voldemort wordt vaak geassocieerd met probleempjes.'
Lupin knikte ernstig.
'Maar jij bent geen slecht persoon, Elena. Dat weet je hopelijk. Jij maakt vreselijke dingen mee, maar jij bent geen vreselijk persoon. Als er iets is, of als je steun wilt, staat mijn deur altijd voor je open. Begrijp je dat?'
Ik knikte.
'Dat is lief van u, professor.'

Na de lieve woorden van Lupin, kreeg ik van een willekeurig meisje dat ik nog nooit eerder gezien had een brief van Dumbledore. Vanavond wilde hij weer verdergaan met de lessen. Ik had er zin in want ik verveelde me en ik wilde graag wat extra's. De volgende les was Herbology. We deden eigenlijk vrij weinig in die les, enkel luisteren naar de uitleg en praten. Harry en ik praatten altijd aan een stuk door met elkaar over van alles. Harry vertelde me over Sirius Black, de beruchte moordenaar die ontsnapt is uit Azkaban. Ik wist wie dat was. Dat was familie van me. Een achteroom, volgens mij. Als er een voordeel was van het zijn van de dochter van Voldemort, was dat ik verder nergens bang voor was dan voor vader zelf. Zelfs iemand als Black interesseerde mij weinig. Ik verzekerde Harry wel dat ik hem zou beschermen als hij werd aangevallen door die man. Een aantal seconden keken we elkaar toen aan en ik voelde de drang om mijn lippen op de zijne te drukken, maar dat was ongepast. Zeker in de kas van Herbology.

's Avonds stond ik dan eindelijk voor het kantoor van Dumbledore. Deze dag was veel te langzaam voorbij gegaan. Ik verveelde me kapot in de lessen. Ik klopte aan en liep naar binnen.
De gebruikelijke twinkelende felblauwe ogen van Dumbledore vielen me tegen. Hij keek me ernstig aan terwijl ik ging zitten.
'Bent u boos op me, professor?' vroeg ik aarzelend.
Dumbledore schudde zijn hoofd.
'Je hebt post gekregen. Ik heb deze brief onderschept omdat ik zag wie de afzender was. Ik heb hem geopend en gelezen en ik denk niet dat je blij bent als je het leest.'
Dumbledore overhandigde mij de brief, maar ik opende hem niet meteen.
'U heeft mijn post onderschept én gelezen? Ik vind dat asociaal, professor. Onderscheppen is een ding, maar lezen is schending van privacy. Hoe kunt u dat doen?'
'Het spijt me, Elena. Lees de brief, alsjeblieft.'
Ik opende de brief. Lucius was de afzender.

"Elena,

Ik heb gehoord dat Draco jou verteld heeft dat hij geen opdracht gekregen heeft van the Dark Lord omdat hij er nog niet klaar voor is. Hij heeft jou ook verteld dat ik hem zei dat jij hem extra toverlessen moest geven en blijkbaar heb jij dit aanbod afgewezen en gezegd dat hij zelf maar moest gaan oefenen. Vervolgens hadden jullie een gevecht en won Draco deze uiteindelijk, nadat jij hem gemarteld had. Ik hoorde dat jij wordt voorgetrokken door alle leraren en geen preek gehad hebt over dat gevecht. Draco is ontzettend teleurgesteld in jou omdat hij dacht dat jij er altijd voor hem zou zijn. Ik had ook gedacht dat jij wat meegaander zou zijn geweest, maar ik heb je blijkbaar verkeerd ingeschat. The Dark Lord en ik hebben een gesprek gehad en we zijn beiden van mening dat jij gestraft moet worden voor zowel het vechten als het afwijzen van mijn zoons verzoek. Morgenavond om half acht verwachten wij jou in mijn huis. Bereid je maar voor.

Lucius."

Ik zuchtte en gaf de brief terug aan Dumbledore.
'Wat is waar van deze brief?' vroeg hij enigszins streng. 'Ik heb blijkbaar iets gemist toen ik weg was.'
'Ik zweer uit het diepst van mijn hart dat dit verhaal niet klopt, professor. Draco was ontzettend van streek en ik vroeg hem waarom. Hij vertelde inderdaad over het niet krijgen van die opdracht en de extra lessen die ik zou moeten geven, maar hij zei er meteen achteraan dat hij dat allemaal niet wilde. Hij schreeuwde naar me en zei dat het beter was als ik doodging. Dan was hij het belangrijkste kind. Hij stuurde Expelliarmus op mij af en ik viel met mijn hoofd tegen een wasbak en ik viel flauw. Ik heb hem niet gemarteld, professor. Alstublieft, geloof me.'
'Ik geloof je. Wat ga je zeggen tegen Lucius?'
'Dat ik het was,' zei ik zonder twijfel. 'Ik zal die straf in ontvangst nemen en Draco niet verraden. Ze zullen me toch niet geloven, tenzij Snape ze weer de waarheid verteld heeft.
'Dat heeft hij niet,' zei Dumbledore. 'Dat heb ik hem verboden.'
'Waarom zou hij zich daaraan houden?' vroeg ik verbaasd.
'Omdat Snape geen Death Eater is, Elena. Hij staat aan onze kant.'
Ik froste mijn wenkbrauwen.
'Hij geeft altijd dingen door aan Lucius?'
'Dat klopt maar dat doet hij met een reden, een reden die ik op dit moment nog niet kan vertellen.'
Ik knikte.
'Bent u echt niet boos? U doet zo kortaf tegen mij.'
'Ik ben echt niet boos, Elena. Ik was alleen verbijsterd toen ik het las. Ik wilde echt zeker weten dat jij hem niet gemarteld had.'
'Ach, professor, ik kan dat toch niet eens. Draco martelen, waar ziet u mij voor aan?'
Dumbledore knikte.
'Je hebt gelijk.'
'Wat moet ik doen, professor?' zei ik zacht. 'Die straf, dat zal vreselijk zijn. Dat zal een van de ergste straffen zijn die ik ooit gekregen heb, met diegene van zondag meegeteld.'
'Werd je zondag ook al gemarteld?'
Ik knikte.
'Ik had gelogen. Snape had de waarheid verteld en ik loog de waarheid omdat ik dat niet wist.'
'Wat een ongelukkige situatie.'
Ik knikte.
'Ik had een fijn gesprek met Lucius toen. Ik had gehoopt dat onze band wat verbeterd zou worden, maar na deze brief denk ik van niet.'
'Ik zou het allemaal even laten, Elena. Even afstand nemen van Lucius en Draco. Draco weet dat jij hem niet verraadt en daar maakt hij gruwelijk misbruik van. Dat moet stoppen.'
Ik knikte.
'U heeft gelijk.'
'Elena, heb je nog zin om vanavond iets te doen qua oefenen?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Het spijt me.'
'Ik had het al verwacht.'
'Ik had wel nog een vraag, professor. Snape vertelde mij dat hij mij niet meer haatte omdat ik niet leek op degene waar hij zo voor vreesde. Was dat - mijn moeder?'
Dumbledore knikte.
'Het is aan Severus zelf dit verhaal te vertellen. Ik kan dat niet doen. Hij zal het je vertellen als jullie er allebei klaar voor zijn.'
Ik knikte en keek even rond in de kamer. Planken met mooie boeken, zou ik eentje -
'Neem zoveel mee als je wilt, Elena,' zei Dumbledore alsof hij mijn gedachten kon lezen. 'Wat wil je lezen?'
'Iets over Transfigurations,' zei ik. 'Ik had vandaag een U.'
'Dat vertelde ze,' zei Dumbledore glimlachend terwijl hij opstond en een boek van een van de planken toverde. 'Jij was een van de eerste leerlingen die zowel huis- als strafwerk uitmuntend gedaan had. Minerva is erg op je gesteld.'
'Dat liet ze niet echt merken toen,' grinnikte ik. 'Vijfenzeventig centimeter. Dat is echt veel, professor.'
Dumbledore lachte.
'De volgende keer dan maar gewoon de waarheid vertellen?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Niet zolang de waarheid de naam Draco bevat.'
Dumbledore glimlachte en gaf mij het boek.
'Dit is echt voor gevorderden, Elena. De spreuken in dit boek zijn de moeilijkste spreuken bij Transfigurations ooit.'
Ik opende het boek en pakte mijn toverstok.
'Mag ik?' vroeg ik aarzelend aan Dumbledore.
Hij knikte en ik toverde met de spreuk in het boek zijn haar paars. We lachten hard om het komische gezicht en uiteindelijk zei Dumbledore:
'Goed, Elena. Je hebt jezelf bewezen. Niets is te moeilijk voor jou.'