We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Fifty-two

Het bal kwam steeds dichterbij, waardoor ik ook elke dag meer spanning kreeg. Ik wist niet hoe Dumbledore ervoor had gezorgd dat ik de avond van mijn leven ging krijgen, maar ik hoopte enkel dat het gebeurde. Vandaag had de school een uitje naar Diagon Alley gepland. Het was een week voor het grote bal en aangezien kinderen het leuk vonden om zelf hun kleding uit te kiezen, werden we meegenomen naar Diagon Alley. Voor mensen die weinig geld hadden voor een mooie galajurk, kregen geld van de school. Dat vond ik een mooi gebaar en wist bijna zeker dat het Dumbledore's idee was.
Het was vroeg in de ochtend en met de hele school stonden we klaar bij het station van Hogwarts, waar de trein ons naar Londen zou brengen. Iedereen was opgewonden. Vooral de eerstejaars, die nog nooit buiten de school geweest waren.
'Ik heb hier zin in!' zei ik vrolijk tegen Harry, waarmee ik hand en hand stond te wachten op de trein. 'Eindelijk eens weg van school en een klein beetje genieten van de vrijheid.'
Iemand achter ons kuchte zachtjes. Ik draaide me om en zag Snape staan.
'Dit is een uitje om je galakleding te kopen, juffrouw Riddle,' zei hij zacht en ijzig. 'Niet om met je vriendje te flikflooien.'
Ik lachte.
'Gelukkig bent u weer met het goede been uit bed gestapt, professor.'
Het sarcasme droop eraf en Snape keek me gefrustreerd aan, maar ik zag ook een miniscuul lachje verschijnen toen hij zich omdraaide en wegliep. Ik genoot er eigenlijk wel van dat hij me op het ene moment haatte en op het andere moment dol op me was. Zo kon ik zeggen wat ik wilde als hij me haatte omdat ik toch wist dat hij me weer geweldig vond als we alleen waren.
'Brutaal aapje,' plaagde Harry me terwijl hij me een tikje op mijn neus gaf.
Ik gaf hem een zacht duwtje en precies op dat moment kwam de trein het station ingereden. Het werd druk bij de deur van de trein want iedereen wilde de trein in. Op het perron was het namelijk best wel fris. Ik liep met Harry, Ron en Hermione richting een coupe en we gingen lekker zitten. Het was een van de fijnste ritjes die ik ooit gemaakt had. Kijkend naar het rustgevende landschap van Engeland, lekker knus tegen Harry aanligged, pratend over alledaagse dingen die voor mij minder alledaags waren dan voor de rest, ik vond het fijn. Het was dan ook bijna jammer dat we in Londen arriveerden. De eerste - en tweedejaars werden begeleid door professor Sprout en McGonagall en de rest mocht vrij rondlopen, maar werden soms in het kielzog gehouden door de andere leraren.
'Galagewaden voor groot en klein?' vroeg ik toen ik Harry al meetrok naar de winkel.
De rest knikte en liepen mee. Ik had geen enkel idee wat ik moest kopen of wat mij stond. Vandaar dat we bijna de hele ochtend in de winkel stonden want ook Harry, Ron en Hermione hadden geen idee. Uiteindelijk hadden we de allermooist jurkjes en smokings uitgekozen. Ik vond dat ik mezelf wel een keer in mijn leven mocht verwennen. Ik had een lange groene jurk uitgekozen met glittertjes. Aan de onderkant waren mooie golvende plooien en er zat wat zilver in verwerkt. Niet zoveel dat het ordinair werd, maar ik vond dit precies de juiste hoeveelheid. Groen stond mij zo mooi omdat ik lange donkere haren had, die neigden naar zwart en omdat mijn ogen felgroen waren. Toch weer de kleuren van Slytherin...
'Wat doen we?' vroeg ik toen we met onze tassen de winkel uitstapte. 'IJsje eten?'
Het was echter erg koud en plotseling zag ik mensen lopen die ik totaal niet wilde zien lopen. Het waren Draco en Lucius en ze liepen richting een donker steegje dat mijn moeder altijd "het verboden steegje" noemde. In feite heette het Knockturn Alley. Het was daar heel duister, maar aangezien mijn moeder dat zelf ook is, wist ik niet precies wat ze daarmee bedoelde.
'Ik ga ze volgen,' zei ik zacht en liet Harry's hand los terwijl ik een stap in de richting zette van de straat.
'Kijk uit,' waarschuwde Harry me. 'Weet je wat, ik ga met je mee. Ik ben ook wel benieuwd wat die twee uitspoken.'
Ik knikte en keek Harry aan.
'Bedankt,' fluisterde ik.
Het was een stuk fijner dat hij meeging. Zo voelde ik me veiliger. We liepen stilletjes achter ze aan. Draco en Lucius gingen een winkel in. Borgin & Burkes stond erboven. Ik kneep Harry in de hand en toen ze de winkel in waren, slopen Harry en ik naar de ingang en verstopten ons om de hoek. Helaas konden we zo net niet horen wat ze zeiden, dus toen ze met de rug naar ons toe stonden en wachtten tot de verkoper verscheen, sloop ik de winkel in en verstopte me achter een immens groot en lelijk schilderij. Harry kwam al snel achter me aan toen hij merkte dat mijn verstopplek groot genoeg was voor beiden.
De verkoper verscheen en Lucius gaf de man geen hand. Ik zag het gezicht van Lucius niet, maar aan zijn lichaamshouding te zien, minachte hij de man.
'Ik zoek een duistere toverstok,' zei Lucius kalm. 'Mijn zoon Draco krijgt wellicht een opdracht van the Dark Lord en met de stok die hij nu heeft, kan hij niets.'
Het werd steeds gekker. Lucius dacht werkelijk dat het aan de stok van Draco lag, maar ik wist beter. Draco was gewoon niet echt getalenteerd. Meneer Borgin keek Lucius wantrouwend aan.
'Een duistere toverstok voor deze kleine man dus,' zei hij bijna zo minachtend als Lucius daarnet gesproken had. 'Ik zal kijken.'
Lucius pakte hem plotseling bij de kraag.
'Waag het niet om de familie Malfoy ooit nog zo aan te spreken,' siste hij en hij liet Borgin los.
Die knikte en verdween van het toneel.
'Denkt u echt dat het aan mijn toverstok ligt, vader?' vroeg Draco aarzelend.
'Ja, Draco. Die Ollivander heeft ons er twee jaar geleden gewoon ingeluisd en jou een stok gegeven die niet bij jouw taakomschrijving voor later past.'
Draco knikte en Borgin kwam terug met een paar dozen met toverstokken. Draco probeerde ze allemaal, maar uiteindelijk, toen hij met Avada Kedavra in een keer in rat in de hoek van de winkel doodde, was Lucius verkocht en hij kocht de stok. Draco leek erg opgetogen en ergens ook opgelucht. Draco was niet eens waardeloos, maar zo'n stok... ik wist niet wat die ging doen. Draco was natuurlijk soms best wel aggresief en als hij nu al iets kon vermoorden, dan vroeg ik af wat voor problemen die stok zou geven. Lucius boog zich nog naar Borgin toe en fluisterde iets naar hem. Ik verstond het niet en dat ergerde me heel erg. Lucius en Draco liepen de winkel uit.
'Wat heeft hij met Elena te maken?' hoorde ik Draco nog net zeggen.
Lucius kapte hem echter af en zei niks. Ik kneep Harry en keek hem aan.
'Dat was best wel raar,' fluisterde hij. 'Wat zou hij hebben gezegd tegen Borgin?'
Borgin verdween naar achter de winkel en Harry en ik stonden op en kwamen achter het schilderij vandaan. Toen we eenmaal buiten stonden, schudde ik mijn hoofd.
'Ik heb geen idee.'
Ik keek rond in de straat en vond het er angstaanjagend uitzien. Het was zo duister, zo donker en niets vergeleken met Diagon Alley, waar het altijd zo gezellig was. Plotseling voelde ik een stevige hand op mijn schouder en zowel Harry als ik werden stevig omgedraaid.
'Meneer en mevrouw wilden het uitje weer spannender maken dan het was?'
Het was Snape die voor ons stond.
'Hadden we die regel dat jullie hier niet mochten komen ook aan de derdejaars moeten uitleggen?' vroeg hij streng. 'Meekomen. Ik zal aan Minerva vragen wat we met tuig als jullie gaan doen, maar reken maar niet meer op het bal.'
'Professor - ' stamelde ik. 'Alstublieft - het was een ongelukje.'
Ik kreeg een steek in mijn maag en keek naar Snape, maar ik zag dit keer enkel woede in zijn gezichtsuitdrukking. Ik beet op mijn lip en zwijgend liepen Harry en ik achter hem aan.