We found love right where we are ~ Voldermort's daughter

Thirteen

 Na ons persoonlijke gesprek had ik eerlijk gezegd verwacht dat Snape me op een andere manier behandelde. Dat viel tegen, helaas.
We zaten in de les en ik zat naast Harry. Harry en ik waren echt de beste maatjes geworden en steeds dichter naar elkaar toe gaan groeien. Onze jeugd was allebei verpest door Voldemort en het was heel fijn dat ik er met hem over kon praten.
Vandaag deden we theorie bij Potions. Snape vertelde over de meest gebruikte ingrediënten voor de Potions en daar moesten we een verslag over maken. Hij deelde perkament uit en keek me niet eens aan toe hij me het perkament overhandigde.
'Jij begrijpt zeker alles?' vroeg Harry toen we aan het verslag moesten beginnen.
'Ja,' zei ik eerlijk. 'Ik verdoe hier echt mijn tijd.'
'Als ik jou was, had ik allang gevraagd of ik niet meer hoefde te komen. Dan hoef je die kop van Snape niet langer aan te zien.'
'Oef, zorg maar dat hij dat niet hoort,' zei ik zacht toen Snape onze kant op keek. 'Snape kan best aardig zijn.'
Harry trok een wenkbrauw op.
'Was hij gister zo aardig?'
'Op Snape's manier,' voegde ik eraan toe.
'Potter en Riddle,' zei Snape streng. 'Had ik niet gezegd dat jullie in stilte aan het werk moesten?'
'Jawel, professor,' zei ik. 'We zullen stil zijn.'
'Twintig punten aftrek van Gryffindor en Riddle, pak je spullen en ga naast meneer Malfoy zitten.'
Oké, waarom zette Snape me naast Draco? Dat zou mij niet van het kletsen weerhouden.
Enigszins vrolijk ging ik naast Draco zitten. Hij keek echter niet blij. Niet boos, maar verdrietig. Alsof hij had gehuild.
'Wat is er?' vroeg ik zacht zodat de Slytherin's niet mee zouden luisteren.
'Alsof jij dat niet weet. Ga weg, Elena. Ik hoef je echt even niet te zien.'
'Oké,' zei ik teleurgesteld, met geen idee waar Draco het over had. 'Moet ik vragen of ik ergens anders mag gaan zitten?'
Draco knikte.
Ik stak mijn hand op en een geïrriteerde Snape stond op uit zijn bureaustoel en kwam richting mijn kant.
'Mag ik ergens anders zitten, professor?'
'Ik zet jou niet voor de lol hier neer, dame. Wat denk je zelf?'
'Nee, dat begrijp ik maar Draco wil het even niet en dat respecteer ik.'
Snape keek Draco niet-begrijpend aan en knikte tenslotte naar mij. Ik moest alleen gaan zitten, maar eerlijk gezegd vond ik dat totaal niet erg. Ik maakte het verslag snel af. Ik had geen boek nodig, ik kende dat toch uit mijn hoofd. Na al die weken kamerarrest moest ik toch wat nuttigs gaan doen. Ik leverde het verslag als een van de eersten in en verdeed de rest van de les met het schrijven van gedichten.
De bel ging en in plaats van dat ik naar Transfigurations ging, achtervolgde ik Draco. Hij hoorde bij mij in de klas te zitten bij Transfigurations, maar hij liep naar de jongenstoiletten. Ik besloot niet meteen naar binnen te gaan en keek om het hoekje hoe van streek Draco was. Zijn blonde plukken hingen als slierten over zijn hoofd. Hij zweette zich kapot en ademde zwaar. Met het water uit de kraan maakte hij zijn gezicht nat.
'Draco,' zei ik voorzichtig toen ik naar binnen liep. 'Wat is er?'
'Ga weg!' schreeuwde hij en hij trok zijn stok.
'Nee,' zei ik. 'Ik wil weten wat er is.'
'Je weet het toch al!'
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik weet niets.'
'HET IS JOUW SCHULD! ALS JIJ NIET BESTOND WAS DIT NOOIT GEBEURD!'
Ik had hem nog nooit zo boos gezien.
'Rustig. Leg het me uit, alsjeblieft.'
'Vader heeft met the Dark Lord gepraat over een eventuele opdracht voor mij,' zei Draco iets meer gekalmeerd. 'Maar hij vond mij te jong en te talentloos. Nu moet ik verplicht van mijn vader extra oefenen met spreuken en ik moet jou om hulp vragen, maar ik wil helemaal geen opdracht.'
'Waarom was je dan zo boos toen ik die taak kreeg?'
'Omdat vader mij had uitgescholden omdat ik geen taak kreeg en die stomme meid van een Elena wel.'
'Wist je al van die taak?'
'Ik wist dat je een taak kreeg, niet welke.'
Ik zuchtte.
'Waarom wil Lucius zo graag dat jij een opdracht krijgt?'
'Om onze familie een beetje hoog te houden. The Dark Lord trekt steeds meer naar Snape en Bellatrix.'
'Ik snap het,' zei ik.
'Als jij hier niet was geweest was ik het belangrijkste kind geweest. Dan had ik deze opdracht gehad en dan was er niets aan de hand.'
Ik zuchtte. Ik kon niet zeggen hoe graag ik zou willen ruilen omdat ik bang was dat vader dat te weten zou komen.
'Wat nu?' vroeg ik.
'Expelliarmus,' riep Draco.
Ik schrok me rot en was te laat met het pakken van mijn toverstok. Ik vloog tegen de wasbak aan met mijn hoofd en viel flauw.

Ik lag er nog steeds toen ik wakker werd. Mijn hoofd lag in een opgedroogd plasje bloed. Ik pakte mijn stok en gebruikte een spreuk om het op te ruimen en mijn hoofd wat minder pijnlijk te laten voelen. Ik stond op en keek naar mezelf in de spiegel. Draco toch, wat had jij ook een moeilijk leven. Maar wat had dit voor een zin? Ik was niet dood, nog niet eens bijna. Ik keek op mijn horloge en zag dat ik nog een kwartier les had van McGonagall. Ik liep er snel heen, ook al zou ze erg boos op me worden.
De hele klas keek me aan toen ik naar binnenliep, behalve Draco, die me geen blik waardig gunde.
'Waar komt mevrouw vandaan?' vroeg McGonagall streng. 'Dacht je ach, ik ken toch alles al, dus ik kom maar helemaal niet meer?'
'Nou, ik was in slaap gevallen,' loog ik. 'Ik - ik was de tijd vergeten.'
'Je viel in slaap? Waar? Tussen de les door, midden op de gang?'
Ik glimlachte onwillekeurig om mijn slechte smoes, maar dat werd me niet in dank afgenomen.
'En ook nog eens lachen? Weet je wat, je schrijft een werkstuk over Switching Spells van vijfenzeventig centimeter. Morgen inleveren, samen met het huiswerk dat ik vandaag ga opgeven. En nu zitten.'
Ik vergrootte mijn ogen, maar ging stilletjes naast Hermione zitten.
'Waar was je?' vroeg ze zacht.
'Vertel ik straks,' zei ik want ik zag Draco kijken.
Plotseling deed mijn hoofd ontzettend veel pijn. Ik greep naar de wond.
'Wat heb je gedaan?' vroeg Hermione verbijsterd, die naar de wond keek. 'Heb je hem gewoon geheeld? Dat is gevaarlijk, Elena. Het moet eerst ontsmet worden voordat je zoiets doet.'
'Weet ik, maar ik had niet echt de spullen bij de hand om dat te doen.'
'Waarom ging je niet naar de Hospital WIng? Pomfrey kon je zo helpen.'
'Dan had ik het moeten uitleggen,' zei ik zacht. 'Dat wil ik niet.'
'Na de les ga je meteen naar Pomfrey. Zoiets geneest niet zo snel. Sommige dingen kun jij zelfs niet Elena.'
'Nou ja!' zei ik verontwaardigd. 'Hermione, jeetje doe eens niet zo jaloers. En ja, ik ga naar Pomfrey.'
Het zat me vandaag alles behalve mee. McGonagall's huiswerk was ook nog eens twee keer zoveel als normaal, dat ik me afvroeg hoe ik dat allemaal af kon krijgen voor morgen het eerste uur. Toen de bel ging, pakte ik snel mijn spullen en liep naar de ziekenzaal, met enorme hoofdpijn.